Kto ty jesteś? - Władysław Bełza

Kto ty jesteś?- Polak mały!
Jaki znak twój?- Orzeł biały!
Gdzie ty mieszkasz?- Między swymi.
W jakim kraju?- W polskiej ziemi.
Czym ta ziemia?- Mą Ojczyzną.
Czym zdobyta?- krwią i blizną.
Czy ją kochasz?- Kocham szczerze.
A w co wierzysz?- W Polskę wierzę!

Ojczyzna - W. Domaradzki

Wszystko dokoła:
dom i przedszkole,
fabryczne dymy, żelazna kolej,
kwiaty przy oknie ,
klon koło bramy,
słoneczny uśmiech kochanej mamy...
I las co cieniem
dzieci zaprasza -
wszystko to POLSKA, Ojczyzna nasza.

Barwy ojczyste - Czesław Janczarski

Powiewa flaga,

gdy wiatr się zerwie.

A na tej fladze

biel jest i czerwień.

Czerwień - to miłość,

biel - serce czyste…

Piękne są nasze

barwy ojczyste.

Co to jest Polska - Czesław Janczarski

- Co to jest Polska? -

spytał Jaś w przedszkolu.

Polska to wieś i las,

i zboże w polu.

I szosa, którą pędzi

do miasta autobus,

i samolot, co leci

wysoko nad tobą.

Polska - to miasto,

strumień i rzeka,

i komin fabryczny,

co dymi z daleka,

a nawet obłoki,

gdy nad nami mkną.

Polska to jest także

twój rodzinny dom.

A przedszkole?-

Tak - i przedszkole,

i róża w ogrodzie,

i książka na stole.

Moje miasteczko - Czesław Janczarski

Kocham moje miasteczko
położone nad rzeczką
Rzeczka w słońcu się mieni
a miasteczko w zieleni.

Znam tu wszystkich
każdego dorosłego i dziecko
I mnie też wszyscy znają
w moim małym miasteczku.

Znak - Maria Łaszczuk

- Czy wiesz, jaki to znak:

w czerwonym polu biały ptak?

- wiem -

odpowiedział Jędrek mały -

to jest znak Polski:

Orzeł Biały.

Wiersz o syrence - autor nieznany

Wypłynęła z Wisły
srebrzysta Syrenka.
Miała piękny ogon rybi
ta dziwna panienka.
Nagle zobaczyła
dom na brzegu Wisły
- Tutaj będę mieszkać -
powiedziała wszystkim.
- Będę was broniła
tym Wiślanym mieczem.
Niech w spokoju rybak łowi,
piekarz chleby piecze.
I tak zamieszkała
Syrenka w Warszawie.
Wczoraj w parku ją widziałem,
jak tańczyła z pawiem.

Wisła - autor nieznany

- Jestem wielką rzeką,
polskich rzek królową.
Kto mnie choć raz ujrzał,
ten mnie umiłował.
Przepłynęłam Polskę całą
Od gór do Bałtyku.
Czy znasz moje imię
Dziewczynko, chłopczyku ?

Wszyscy kochamy naszą stolicę

Wszyscy kochamy naszą stolicę
stare ulice, nowe ulice.
Most nad rzeką i fale Wisły
Statek na fali i piasek złocisty.
Szerokie place, parki zielone
i tramwajowy srebrzysty dzwonek
Stado gołębi, co chmurką białą
Nad ulicami szybuje śmiało
I każdy kamień, drewno i trawę
Wszyscy kochamy naszą Warszawę
Stolica Polski, piękna Warszawa
to nasza duma, to nasza chwała.

Ojczyzna

A w tej naszej ojczyźnie
wiatr piosenkę nam gwiżdże,
szumią kłosy i brzozy i sosny.
Lecz najmilszym w niej dźwiękiem
polska mowa brzmi pięknie,
słowa, które z tej ziemi wyrosły.

Na dzień dobry co rano,
Na wieczorne dobranoc
Są przy tobie dopóki nie uśniesz.
Niech śpiewają i płyną
Nad rodzinną krainą
Niech w niej mieszka i spokój i uśmiech.

Piękna jest nasza ziemia

Piękna jest nasza ziemia

przejrzysty nad nią błękit.

Piękna jest nasza mowa
i pieśni i piosenki.

Piękna jest nasza Wisła
Od gór dalekich do morza.
Piękne są nasze dęby,
Topole, sosny i brzozy

I piękna jest Warszawa

w blasku neonów i okien,
i szybki lot odrzutowca,

Co ginie pod obłokiem.

Piękna jest nasza szkoła
i piękna zieleń boiska.

Strumień jest piękny i łąka
i zboża fala złocista.

Piękny jest Biały Orzeł.
piękna jest biel i czerwień.
Piękna nasza Ojczyzna
kochać będziemy cię wiernie.

11 Listopada

Dzisiaj wielka jest rocznica
jedenasty listopada!...
Tym co zmarli za ojczyznę
Hołd wdzięczności Polska składa.

Moja mała ojczyzna

Gdy mnie spyta ktoś skąd jestem,

Wnet mu rzeknę właśnie stąd,

Gdzie szara wstęga drogi za domem,

Gdzie pole, łąka co jest dookoła.

Tak bliskie sercu memu, znajome.

Ja jestem z stąd tu jest mój dom,

To moje miasto, gdzie słońce świeci wysoko,

Gdzie domy rosną z obłoków.

Nad Wartą smutku wcale nie trzeba,

Tu śmiech na ustach naszych śpiewa.

Ty cztery żywioły tańczą wokół nieba,

Powietrz, ogień, woda, ziemia.

Niezwykły kraj

Tu wspomnień kurz, katedra tuż

I pomnik Mickiewicza, na Warcie most

I spichlerz wprost, teatru pozytywna moc

Tu życie trwa, które znam ja;

To ludzkie serca z przedszkolnych lat

To mowa, którą od dziecka znam.

Tu kąt, to mój ojczysty,

Bijący gorącym sercem krąg.

Nad wartą smutku wcale nie potrzeba,

Tu śmiech na ustach naszych śpiewa.

Tu cztery żywioły tańczą wokół nieba.

Powietrze, ogień, woda, ziemia.

Czy to Kraków? - Jerzy Kierst

Z Mariackiej wieży
na srebrnej trąbce.
Co to za koncert?

A pod Wawelem
do jamy ścieżka.
Kto w jamie mieszkał?

Kogut na Rynku
macha skrzydłami.
Kto jeździł na nim?

Konno, z buławą,
z brodą do pasa.
Któż to tak hasa?

U czapki pióro
i wiatr w sukmanie.
Co to za taniec?

Kłębami dymów
światła zasnute.
Czy znasz tę hutę?

Ten Wawel, Rynek,
gołębi dwieście,
w jakim to mieście?

Toruń pachnie piernikami - B. Lewandowska

Nad Toruniem noc zapada,

usiadł kot na Krzywej Wieży
Kot kociętom opowiada
o piernikach słodkich, świeżych.

Toruń, stary Toruń
nadwiślański gród
pachnie piernikami,
bo w piernikach miód.

Nad Toruniem księżyc w pełni,
nad Toruniem gwiazdy płoną,
kiedyś widział je Kopernik
najsławniejszy nasz astronom.

Pojedziemy w cudny kraj - M. Konopnicka

Patataj, patataj,
Pojedziemy w cudny kraj!

Tam gdzie Wisła modra płynie,
Szumią zboża na równinie.

Pojedziemy, patataj...
A jak zowie się ten kraj?

Warszawa - J. Tuwim

Jaka wielka jest Warszawa!
Ile domów, ile ludzi!
Ile dumy i radości
W sercach nam stolica budzi!

Ile ulic, szkół, ogrodów,
Placów, sklepów, ruchu, gwaru,
Kin, teatrów, samochodów
samochodów spacerów i obszaru!

Aż niestara Wisłą cieszy,
Ze stolica tak urosła,
Bo pamięta ją malutką,
A dziś taka jest dorosła.

Warszawa - I. Salach

Piękne miasto leży nad brzegiem Wisły
W jej wodzie wieczorem światełka rozbłysły.

Na starówce wesoło gruchają gołębie
A w łazienkach po stawie pływają łabędzie.

Kiedyś ją budował Wars do spółki z Sawą
Aż po latach wielu stała się Warszawą.

Piękna jest Warszawa, jej domy, ulice.
Wszyscy bardzo ją kochamy tę naszą stolicę.

Przed Grobem Nieznanego Żołnierza - H. Łochocka

-Spójrz na Placu Zwycięstwa
znicz nad grobem błyska
- Kto pod tą płytą leży
- Żołnierz zwyczajny żołnierz
nieznany z nazwiska
najcichszy ze wszystkich żołnierzy ...

Wśród wieńców, kwiatów
pośród kwiatów świeżych
leży nieznany lecz prawdziwy
i hołd przyjmuje od żywych
w imieniu wszystkich poległych żołnierzy.

Syrenka - J, Laskowski

Stoi Syrenka nad Wisłą,
Słońce w jej oczach zabłysło.
Warszawskie dzieci tu przyszły.
Stanęły na brzegu Wisły.
Kiwają Syrence ręką :
- Jakże się miewasz Syrenko?

Ziemia rodzinna - Władysław Bełza

Całem mem sercem, duszą niewinną,
kocham te świętą ziemię rodzinną,
na której moja kołyska stała,
i której dawna karmi się chwała.
Kocham te barwne kwiaty na łące,
kocham te łany kłosem szumiące,
które mię żywią, które mię stroją,
i które zdobią Ojczyznę moją.
Kocham te góry, lasy i gaje,
potężne rzeki, ciche ruczaje;
bo w tych potokach, w wodzie u zdroja,
ty się przeglądasz Ojczyzno moja,
krwią użyźniona, we łzach skąpana,
tak dla nas droga i tak kochana!

W podziemiach Wawelu - Władysław Bełza

Czy znasz młody przyjacielu,
groby królów na Wawelu?
Poznaj skarb ten dawnej cnoty,
co ozdabiał czas miniony,
najcenniejsze to klejnoty,
z całej polskiej twej Korony.
Na kolanach idź mój mały,
przed te trumny marmurowe,
i u szczątków dawnej chwały,
ze czcią pochyl twoją głowę.
Tu nadziei żar i wiary,
niech się w sercu twem rozgości,
na ołtarzu tym ofiary,
poświecenia i miłości.
Tu uczucia najgorętsze,
w młodem swojem rozpal łonie,
bo tu wszystko, co najświętsze,
w tym złożono Panteonie!
Pod tych mrocznych wiązań stropem,
legł król kmiotków pełen chwały,
co nie szablą, ale snopem,
podparł polski tron wspaniały.
Tu Jagiełło, na świątnicach
starych bogów, krzyże dźwiga;
obok cudna, z łzą na licach,
w sarkofagu śpi Jadwiga!
Ci co blaski światła siali,
i praw ludu wiernie strzegli:
męże czynu, hartu stali,
dwaj Zygmunci tutaj legli.
Tu szczerbiona w krwawym boju,
Batorego szabla świeci;
a tam znowu, po dniach znoju,
syty zwycięstw, legł Jan trzeci!
Dalej widzisz moja duszko,
wawrzyn wstęgą przewiązany;
tutaj spoczął nasz Kościuszko,
wódz, nad innych ukochany!
Obok niego, dziecię moje,
książę Józef legł ze sławą,
co do walki, polskie woje,
marszałkowską wiódł buławę!
Wszystkoż, wszystko tak posnęło,
jak te sławy naszej świadki?
Wszystkoż wszystko tak minęło,
jak na grobach więdną kwiatki?
Precz z rozpaczą! Choć z mogiły,
roześmieje się kwiat w wiośnie!
Więc zaczerpmy tutaj siły,
bo z przeszłości - przyszłość rośnie!

Polska - D. E. Sobiesiak

Polska to piękne ogrody
i nasze rzeki pełne wody.

Polska to nasze morze,
to łąki w pięknym kolorze.

Polska to jeszcze lasy zielone,
a gdzieniegdzie chaty bielone.

Polska to nasza rodzinna tradycja,
A w radio i telewizji polska audycja.

Polska to wspaniały stary Kraków,
i Pomorze słynące z rybaków.

Polska to wysokie góry,
których szczyty sięgają pod chmury.

Polska to czarny kamień ze Śląska,
i wszędzie gdzie jesteś... to Polska.

My jesteśmy dzieci - T. Kubiak

My jesteśmy dzieci,
My kochamy słońce,
Ptaki śpiewające
I drzewa szumiące.

Cieszymy się, kiedy
Mama się uśmiecha,
Kiedy księżyc w okno
Zagląda z daleka.

By śpiewały ptaki,
By szumiały drzewa,
By się można cieszyć,
Pokoju potrzeba.

W kopalni soli

Kopalnia w Wieliczce
- jak pałac pod ziemią:
tu ściany, kolumny
srebrzyście się mienią

W kaplicach posągi,
żyrandol jak słońce.
Na falach jeziora
- światełka tańczące.

I łódka się chwieje,
i może popłynie
do groty srebrzystej
w baśniowej krainie.

A w grotach, w półcieniu
i w mrocznych zakrętach
śpi echo, co czasy
odległe pamięta.

I budzi się w ciszy,
I słychać gdzieś kroki,
I lampka olejna
Zabłyśnie w półmroku.

I zdaje się - górnik
Sprzed wieków - jak w baśni -
Podejdzie, płomyczek
Latarki rozjaśni.

Polskie skarby

Ma Polska skarby trzy-
bezcenne , rzecz oczywista,
to hymn narodowy, godło
i sztandar - flaga ojczysta.

Biało-czerwona flaga
powiewa na polskim niebie,
z nią w ręku nasi przodkowie
walczyli o wolność dla Ciebie.

Hymn narodowy z dumą
śpiewało polskie wojsko,
z radością się go uczymy
dla Ciebie, kochana Polsko.

A biały orzeł z godła
spogląda pełen powagi,
to symbol polskiego zwycięstwa,
wolności i odwagi.

Jestem Polakiem

W Polsce się urodziłem,
tu, gdzie rosną jabłonie,
a wiosną cała kraina
w zapachu kwiatów tonie.

Góry szczytami tną niebo,
a morze krzyczy mewami,
ryby się pluszczą w jeziorach
i lasy pachną grzybami.

Czerwieni się jarzębina
i jabłka rumiane na drzewach,
bociany na łące klekocą,
a w polu skowronek śpiewa.

I kiedy wieczorem patrzę
na pola kwitnące makiem,
uśmiecham się i myślę:
Jak dobrze, że jestem Polakiem! od najstarszego
od najnowszego
drzewko odwrotne
drzewko

Dzieci o Ojczyźnie - autor nieznany

Dziecko 1

Ojczyzna twa, dziecię ,

to cały ten kraj,

te lasy i pola ,

ten ogród i gaj.

I strumień, co srebrnie

pod słońca blask drga.

To wszystko, to wszystko

Ojczyzna jest twa!

Ojczyzna twa, dziecię,

to wstęga tych rzek,

co kraj ten zraszają od wieków po wiek,

i góry podniebne,

co wieńczy je mgła.

To wszystko, to wszystko

Ojczyzna jest twa.

Dziecko 2

Całym swym sercem,

Kocham tę piękną

Ziemię rodzinną. .

Duszą dziecinną,

Kocham te góry,

Lasy i gaje.

Rzeki płynące,

Ciche ruczaje

Kocham skowronka,

Co wszystkich ludzi

Równo ze świtem

Do pracy budzi.

Podsumowanie

Już każdy wie, kto jak się zwie.
........... miast i jedna rzeka.
Kończyć więc czas, bo proszę was
przygoda, słońce, rzeka.
Wakacje tuż, a potem szkoła czeka.
Więc jedźmy już, by poznać kraj.
Niech Polska nas urzeka.

18

---