W pierwszej części doświadczenia, która polegała na pomiarze strumienia magnetycznego fluksometrem zauważyć możemy, że błędy pomiarów są dość duże, a wynikają one przede wszystkim z klasy przyrządów. Ze względu na konieczność wyliczenia również i wartość indukcji obarczona jest dużym błędem (nawet 40%). Po zmianie polaryzacji niewiele się zmieniło. Pomiary przeprowadzone w drugiej części ćwiczenia z użyciem hallotronu były dokładniejsze. Wyznaczone czułości hallotronu w różnych pomiarach pokrywają się w granicach błędu. Błędy te wynikają z niedokładności przyrządów użytych w doświadczeniu, a szczególnie amperomierzy analogowych. Zarówno zależność UH = f(B) jak i zależność UH = f(Is) są zależnościami liniowymi, co widać z dołączonych wykresów.
Przeprowadzone ćwiczenie potwierdziło założenia teoretyczne. Znaczne błędy w pierwszej części ćwiczenia wynikały z dużej klasy przyrządu.
Pomiary przeprowadzone w drugiej części ćwiczenia z użyciem hallotronu były znacznie dokładniejsze. Wyznaczone czułości hallotronu γ w różnych pomiarach pokrywają się. Błędy wyznaczenia czułości przy poszczególnych pomiarach wyznaczone były na podstawie błędów obliczonych z klas przyrządów metodą różniczki logarytmicznej. Błąd wartości średnich przyjęto jako 3-krotne odchylenie standardowe. Przy obliczaniu wartości średnich pominięto pomiary znacznie odbiegające od pozostałych. Jako błąd woltomierza cyfrowego przyjęto błąd dyskretyzacji, ponieważ jest on znacznie większy od błędu wynikającego z klasy przyrządu (0.05% wartości mierzonej).