NEOLIBERALIZM

 

Kryzys gospodarki i nieefektywność interwencjonizmu państwowego przyczyniły się do odrodzenia liberalizmu gospodarczego. Stało się to kolejno w Wielkiej Brytanii - kwiecień 1979 (Margaret Thatcher), w Stanach Zjednoczonych - listopad 1980 (Ronald Reagan) i Niemczech - październik 1982 (Helmut Kohl). Politykę liberalną prowadził także generał Augusto Pinochet w Chile po 1973 roku.

Neoliberalizm opiera się na dwóch głównych tezach ekonomii podaży:

1) istnieje prymat produkcji, która jest podstawowym celem systemu ekonomicznego, gdyż zapewnia coraz wyższy poziom zaspokajania potrzeb

2) rynek stanowi najefektywniejszy mechanizm optymalnej alokacji zasobów

Polityka gospodarcza państwa powinna koncentrować się na stymulowaniu produkcji. Ingerencja państwa w gospodarkę winna ograniczać się do tworzenia sprzyjających warunków ramowych dla produkcji, czyli powinna polegać na ochronie sprawnego działania mechanizmu rynkowego.

Krzywa Laffera pokazuje związek między wielkością dochodów podatkowych państwa a stopą opodatkowania. Jeśli się przekroczy pewną wysokość stopy opodatkowania to realny wpływ do budżetu z tytułu podatków ulegnie obniżeniu.

W neoliberaliźmie można wyróżnić trzy szkoły: londyńską, fryburską i chicagowską.

Przedstawicielem szkoły londyńskiej jest Friedrich August von Hayek (1899-1992), laureat nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 1974 roku. Do jego najwybitniejszych dzieł należą: "Czysta teoria kapitału", "Droga do zniewolenia", "Konstytucja wolności" i "Prawo, ustawodawstwo i wolność". Hayek wysunął teorię "błędu myślenia kartezjańskiego", który polegał na nadmiernej wierze w rozum ludzki i racjonalizm, na przekonaniu, że można racjonalnie sterować i kontrolować procesy społeczne. Hayek uważał, że funkcją państwa jest stworzenie ram prawnych, dzięki którym państwo umożliwia jednostkom realizację rozmaitych dążeń. Twierdził, że realizacja sprawiedliwości ekonomicznej prowadzi do zniewolenia jednostki pod każdym względem.

Uniwersytet we Fryburgu stał się ośrodkiem szkoły fryburskiej. Twórcą koncepcji niemieckiego neoliberalizmu był Willy Encken. Założył on czasopismo "Ordo", od nazwy którego pochodzi nazwa ordoliberalizm. Encken twierdził, że gospodarka jest układem elementów powiązanych więzami interesów, otoczonym przez szersze układy polityczne, religijne i społeczne. Mogą występować tylko dwa krańcowe przypadki ostatecznego uporządkowania elementarnych układów gospodarczych: gospodarka rynkowa i gospodarka centralnie administrowana. Encken dowodził wyższości gospodarki wolnorynkowej a interwencjonizm traktował na równi z działalnością monopolów.

Najwybitniejszym przedstawicielem szkoły chicagowskiej (monetaryzm) jest Milton Friedma (ur. 1912), autor pracy "Kapitalizm i wolność". W 1976 roku otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii. Odrzuca on wszelką ingerencję państwa w życie gospodarcze. Twierdzi, że źródłem wszelkich zakłóceń funkcjonowania gospodarki kapitalistycznej jest interwencjonizm państwowy oraz błędna polityka monetarna. Uważa, że rynek sam najlepiej reaguje na zmianę warunków. Zadaniem rządu jest określenie reguł gry a nie prowadzenie gry samemu. Monetaryzm sprzeciwia się zbyt dużej podaży pieniądza na cele finansowania wydatków rządowych, co prowadzi do inflacji i wypierania inwestycji rządowych.

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---