8225


Wpływ nauk biologicznych na nauki o rozwoju i wychowaniu człowieka

Do subdyscyplin nauk biologicznych zalicza się: biologię, ekologię, biochemię, biofizykę, biotechnologię. Nauki biologiczne zajmują się charakterystyką, klasyfikacją, zachowaniem organizmów żywych, jak również sposobami powstawania nowych gatunków oraz zależnościami między nimi a środowiskiem naturalnym.

Związku z tym, że ekologia jako dziedzina nauk biologicznych zwraca baczną uwagę na organizmy i ich wzajemne relacje, ale także na nieożywione elementy przyrody, to ekolodzy pierwsi w swych badaniach zauważyli fatalne rezultaty działalności człowieka. Przed ludźmi stanęły problemy relacji między środowiskiem przyrodniczym a technologiami, środowiskiem a biotechnologiami, środowiskiem a rolnictwem. Słowo ekologia szybko znalazło się w naukowym obiegu , używane w coraz to nowych formach i rozszerzonych znaczeniach

Nowoczesna ekologia datuje się od 1930 r. i łączy się z nazwiskiem K. Eltona. Wg tego autora ekologia to „nauka o zależnościach między wszystkimi organizmami: roślinami, zwierzętami, ludźmi a ich środowiskiem życia, włączając w to sposoby, w jakie działalność człowieka wpływa na inne populacje i naturalne środowiska”.

Istotne w nowej definicji jest również położenie nacisku na wzajemne zależności różnorodnych gatunków od siebie, jak również na wywierające na nie wpływ chemiczne, fizyczne i biologiczne składniki otoczenia czy środowiska w którym żyje.

Znani ekolodzy:

Zrównoważony rozwój:

„Proces mający na celu zaspokojenie aspiracji rozwojowych obecnego pokolenia, w sposób umożliwiający realizacje tych samych dążeń następnym pokoleniom„ (UNESCO)

Taka definicja, będąca dziś w powszechnym użyciu, została sformułowana w 1987 roku w Raporcie Światowej Komisji Środowiska i Rozwoju. Zawarta w niej wizja rozwoju uwzględnia zarówno populację ludzką, jak i świat zwierząt i roślin, ekosystemy, zasoby naturalne Ziemi: wodę, powietrze, surowce energetyczne, a także w sposób zintegrowany traktuje najważniejsze wyzwania stojące przed światem, takie jak walka z ubóstwem, równość płci, prawa człowieka i jego bezpieczeństwo, edukacja dla wszystkich, zdrowie, dialog międzykulturowy.

Podkreślono, że stworzenie w pełni zrównoważonego modelu życia, a więc uzyskanie poprawy jakości życia ludzi na całym świecie bez rabunkowej eksploatacji ziemskich zasobów naturalnych, wymaga zróżnicowanych działań w poszczególnych regionach świata. Przede wszystkim niezbędna jest integracja działań w trzech kluczowych obszarach:

Narodowa Strategia Edukacji Ekologicznej

Została opracowana w 1995r., są w niej określone cele i treści z zakresu edukacji ekologicznej, ze wskazaniem możliwości jej ich realizacji. Podstawowe jej cele to:

1. Upowszechnianie idei ekorozwoju we wszystkich sferach życia, uwzględniając również pracę i wypoczynek człowieka, czyli objęcie permanentną edukacją ekologiczną wszystkich mieszkańców Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Wdrożenie edukacji ekologicznej jako edukacji interdyscyplinarnej na wszystkich stopniach edukacji formalnej i nieformalnej.

3. Tworzenie wojewódzkich, powiatowych i gminnych programów edukacji ekologicznej, stanowiących rozwinięcie Narodowego Programu Edukacji Ekologicznej, a ujmujących propozycje wnoszone przez poszczególne podmioty realizujące projekty edukacyjne dla lokalnej społeczności.

4. Promowanie dobrych doświadczeń z zakresu metodyki edukacji ekologicznej.

Warunkiem realizacji Narodowej Strategii Edukacji Ekologicznej jest powszechna akceptacja zawartego w niej przesłania oraz głównych celów.

Edukacja dla zrównoważonego rozwoju. Najczęściej określa się ją jako:

Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju realizuje następujące cele:

1. Kształtowanie pełnej świadomości i budzenie zainteresowania społeczeństwa wzajemnie powiązanymi kwestiami ekonomicznymi, społecznymi, politycznymi i ekologicznymi.

2. Umożliwienie każdemu człowiekowi zdobywania wiedzy i umiejętności niezbędnych dla poprawy stanu środowiska.

3. Tworzenie nowych wzorców zachowań, kształtowanie postaw, wartości i przekonań jednostek, grup i społeczeństw, uwzględniających troskę o jakość środowiska.

Realizacja wyżej wymienionych celów wymaga:

1. Uznania, iż edukacja ekologiczna jest jednym z podstawowych warunków realizacji Polityki Ekologicznej Państwa.

2. Wprowadzenia elementów edukacji ekologicznej do wszystkich sfer życia społecznego, respektując i wykorzystując wartości kulturowe, etyczne i religijne.

3. Zapewnienia dostępu społeczeństwa do informacji o stanie środowiska przyrodniczego i edukacji ekologicznej.

4. Uznania, że edukacja ekologiczna jest podstawowym warunkiem zmiany konsumpcyjnego

modelu społeczeństwa.

Edukacja ekologiczna

To psychologiczno-pedagogiczny proces oddziaływania na człowieka w celu kształtowania jego świadomości ekologicznej. Obejmuje wprowadzanie do programów szkół wszystkich szczebli tematyki z zakresu ochrony środowiska i kształtowania środowiska, umożliwiającej łączenie wiedzy przyrodniczej z postawą humanistyczną, tworzenie krajowych i międzynarodowych systemów kształcenia specjalistów i kwalifikowanych pracowników dla różnych działów ochrony środowiska, nauczycieli ochrony środowiska, dokształcanie inżynierów i techników różnych specjalności oraz menedżerów gospodarki, a także powszechną edukację szkolną i pozaszkolną. Edukacja ekologiczna jest koncepcją kształcenia i wychowywania społeczeństwa w duchu poszanowania środowiska przyrodniczego zgodnie z hasłemmyśleć globalnie - działać lokalnie”.

Działania te prowadzone są przez szkoły, przez specjalistyczne placówki edukacyjne zarówno publiczne jak i niepubliczne, a także przez liczne organizacje ekologiczne. W takim ujęciu może ona przyjmować formy: kształcenia dzieci i młodzieży w zakresie ekologii, organizowanie zielonych szkół, zajęć w terenie i praktyk przyrodniczych a także kształcenia ustawicznego (programy edukacyjne, rozdawanie ulotek).

Edukacja ekologiczna obecna jest w formalnym systemie kształcenia. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dn. 26 lutego 2002 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół, wprowadza edukację ekologiczną w postaci oddzielnej ścieżki edukacyjnej o charakterze wychowawczo - dydaktycznym począwszy od II etapu edukacyjnego.

Świadomość ekologiczna

To obszar świadomości społecznej, który obejmuje reakcję „człowiek - środowisko przyrodnicze”. Na świadomość ekologiczną składają się takie elementy jak: wiedza, reguły działania, wyobraźnia ekologiczna i system wartości w którym „być” jest ponad „mieć”.

Kształtowanie świadomości ekologicznej polega na:

Brak kształtowania świadomości ekologicznej powoduje zamknięcie się na potrzeby przyrody, ich niedostrzeganie, a tym samym brak potrzeby jego ochrony.

Toruńskie Stowarzyszenie Ekologiczne ,,Tilia”

To organizacja pozarządowa powstała w 1995 roku, angażująca się w wielozadaniową działalność ekologiczną. Od 2004 r. posiada status pożytku publicznego. Stowarzyszanie tworzy własne programy edukacyjne, przygotowuje akcje, konkursy i przedsięwzięcia ucząc zachowań ekologicznych oraz promując ochronę przyrody. Głównym przedsiewzięciem realizowanym przez TSE Tilia jest Szkoła Leśna na Barbarce, a głównym miejscem realizacji projektów jest Osada Leśna Barbarka. Zasadniczym celem działalności, zgodnie z założeniami statutowymi Stowarzyszenia, jest propagowanie idei ochrony środowiska i popularyzacja ekologicznego podejścia do życia. Ważną rolę pełni również promocja i organizowanie indywidualnej i zbiorowej turystyki. TSE Tilia czyni również starania w kierunku integracji stowarzyszeń działających na rzecz ekologii i ochrony środowiska, prowadzi zajęcia edukacyjne dla dzieci i młodzieży, warsztaty dla nauczycieli oraz spotkania o tematyce przyrodniczej. Wszystkie te działania zmierzają do podniesienia świadomości ekologicznej i kształtowania właściwych postaw wśród społeczeństwa, co przeciwdziałać będzie ujemnym skutkom urbanizacji i degradacji środowiska. Zasięg realizowanych działań obejmuje województwo kujawsko-pomorskie, warmińsko-mazurskie, łódzkie i wielkopolskie. Dzięki popularyzowaniu edukacji ekologicznej zostaje przybliżona społeczeństwu istota i znaczenie problemów ekologicznych co sprzyja poprawie komunikacji społecznej w zakresie zrozumienia celów i skutków zrównoważonego rozwoju. Toruńskie Stowarzyszenie Ekologiczne "Tilia" jest organizacją członkowską Polskiej Zielonej Sieci, ogólnopolskiej organizacji pożytku publicznego zrzeszającej organizacje ekologiczne działające w największych miastach Polski. Celem PZS jest rozwój w zgodzie z naturą. Organizacja działa poprzez budowanie obywatelskiego poparcia dla zrównoważonego rozwoju, tworzenie mechanizmów społecznej kontroli wydatkowania publicznych funduszy, zwiększenie wpływu konsumentów na jakość produktów oraz politykę globalnych korporacji, a także wspieranie ekorozwoju krajów Globalnego Południa oraz społeczeństwa obywatelskiego w Europie Wschodniej. Wiele z działań PZS opiera się na aktywności organizacji regionalnych, które wspierają inicjatywy obywatelskie na rzecz ochrony środowiska. PZS współpracuje również z organizacjami krajowymi i międzynarodowymi.

Wybrane osiągnięcia:

Szkoła Leśna na Barbarce - filar TSE TILIA

Zadanie prowadzenia Szkoły Leśnej na Barbarce zostało powierzone Stowarzyszeniu w grudniu 2003 r. w drodze konkursu przez Prezydenta Miasta Torunia. TSE „Tilia” na podstawie odrębnej umowy użycza tereny od Gminy Toruń o powierzchni 3,8 ha, które określane są mianem Osady Leśnej Barbarka.

Osada Leśna Barbarka jest położona w lesie w północno-wschodniej części Torunia, w odległości 13 km od centrum miasta, wewnątrz większego kompleksu leśnego. W tym miejscu oprócz urokliwych warunków przyrodniczych znajduje się miejsce kultu religijnego - zabytkowa kaplica św. Barbary. Przybywający na Barbarkę mogą odwiedzić Miejsce Pamięci Narodowej upamiętniające pomordowanych w czasie II wojny światowej mieszkańców Torunia i okolic. Na terenie Osady zlokalizowane są budynki Szkoły Leśnej na Barbarce, Bazy Noclegowej, stajni, stodoły oraz budynki gospodarcze. Dla odwiedzających Osadę przygotowano atrakcje w postaci Parku Linowego, placu zabaw, grillowisk i palenisk. Na terenie Osady Leśnej Barbarka oraz na obszarze przyległym została wyznaczona sieć ścieżek turystyczno-edukacyjnych dla osób zainteresowanych przyrodą i historią regionu.

Cele programu Szkoły Leśnej

• prowadzenie szeroko rozumianej edukacji ekologiczno - przyrodniczej,

• oddziaływanie na postawy i zachowania proekologiczne społeczeństwa,

• podejmowanie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju,

• kultywowanie tradycji i poszanowanie dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego,

• chronienie zasobów przyrodniczych i środowiska naturalnego.

Program Szkoły Leśnej realizowany jest m.in. poprzez organizowanie zajęć przyrodniczo -

ekologicznych, historycznych i kulturalnych dla różnego typu szkół, w tym dla uczniów

niepełnosprawnych, organizowanie imprez, konkursów, kampanii, organizowanie festynów oraz otwartych imprez okolicznościowych i rekreacyjnych. Celem jest zaszczepianie praktycznych działań proekologicznych. Z oferty zajęć przyrodniczo - ekologicznych co roku korzysta około 10000 uczniów.

Bibliografia:

Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Pedagogika. Podręcznik akademicki, Warszawa 2003, s. 424.

A. Kalinowska, Ekologia - wybór przyszłości, Warszawa 1992, s. 300.

http://www.unesco.pl/edukacja/dekada-edukacji-nt-zrownowazonego-rozwoju/unesco-azrownowazony-rozwoj/ [15.05.2011]

Przez edukację do zrównoważonego rozwoju. Narodowa Strategia Edukacji Ekologicznej, Warszawa 2001.

L. Domka, Dialog z przyrodą w edukacji dla ekorozwoju, Warszawa 2001, s. 97.

http://www.tilia.org.pl/

http://www.szkola-lesna.torun.pl/



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
T 5 MSE Konkurencyjnoś ć gospodarki ś wiata
8225
8225
8225
społeczna odpowiedzialność biznesu
8225
8225
8225
8225, W2- budownictwa
8225
T 5 MSE Konkurencyjnoś ć gospodarki ś wiata
0Wc Wykład 06 03 2015 OGÓLNE ETAPY EKSPERYMENTUid 8225 pptx

więcej podobnych podstron