Systemy operacyjne

Rafał Polak 12k2

Laboratorium Komputerowe nr.4a

TEMAT: Środowisko Linux - Podstawy Obsługi Edytora VIM

Aby przejść z interfejsu użytkownika do edytora VIM wykorzystujemy polecenie „vi”. Naszym celem będzie szybkie zapoznanie się z edytorem, jego komendami niezbędnymi do tworzenia i edycji plików tekstowych, jak i zarówno skryptów poleceń bash.

Po uruchomieniu edytora okno wygląda tak:

1. SAM POCZĄTEK

Po uruchomieniu edytora do dyspozycji mamy dwa tryby działania, między którymi przełączamy się edytując pliki, tworząc skrypty lub pisząc jakąkolwiek treść. Następujące dwa tryby: TRYB POLECEŃ („Insert” <Ins>) i TRYB EDYCJI(„Escape” <Esc>) kolejno odpowiadają co użytkownik zamierza zrobić wykorzystując polecenia edytora oraz w trybie edycji użytkownik może wprowadzać między innymi kod skryptu.

2. NIEZBĘDNE INFORMACJE

Aby opuścić edytor bez zapisu pliku należy po wciśnięciu klawisza ESC (aby przejść do trybu poleceń, należy wciskać ten klawisz zawsze przed wydaniem polecenia) użyć następującego polecenia:

:q!

Z zapisem pliku:

:wq

:wq nazwa_pliku - zapis pliku pod nową nazwą jeśli istnieje lub tworzenie jeżeli nie istnieje.

:w - zapis pliku bez opuszczania programu

:w nazwa_pliku - zapis pliku o nowej nazwie bez opuszczania programu

:w! inny_plik - nadpisanie istniejącego już pliku „inny_plik”

:w >> inny_plik - dopisanie wartości do istniejącego pliku

Istnieje także z poziomu edytora otworzenie innego pliku. Służy do tego polecenie wykonywane w trybie poleceń:

:e nazwa_pliku

3. POLECENIA POWŁOKI

Jeżeli potrzebujemy informacje, a nie możemy wyjść z edytora, lub po prostu dla wygody, aby nie marnować czasu, mamy możliwość wykonywania poleceń powłoki bez opuszczania edytora VIM. Jeżeli przykładowo chcemy podejrzeć listę plików, to w trybie poleceń wpisujemy odpowiednią komendę powłoki z dwukropkiem i wykrzyknikiem przed komendą, jak pokazane zostało poniżej.

Wynik powyższej komendy powłoki poleceniem :r! możemy wstawić do pliku w miejscu, gdzie znajduje się kursor. Wstawienie (dopisanie) do istniejącego pliku w miejscu aktualnego położenia kursora, treści innego pliku zrealizujemy poleceniem:

:r dodatkowy_plik

4. POLECENIA POWŁOKI

Kolejnym etapem edukacji jest sprawne przemieszczanie się po edytowanym pliku oraz łatwe wyszukiwanie potrzebnych dla nas informacji. Nie musimy wyszukiwać samemu, gdyż edytor VIM ma wbudowane polecenie wyszukujące podane frazy przez użytkownika programu. Pochodną funkcją jest także podmiana występujących w tekście fragmentów. A więc niezbędne nam będą dwa polecenia wyszukujące i podmieniające frazy:

1) /slowo - bez dwukropka na początku polecenia. Kursor zostanie przerzucony w miejsce pierwszego napotkanego słowa. „n”- następne wyrażenie // „N” - poprzednie wyrażenie

2a) s/stare słowa /nowe słowa - zmiana w aktualnej linii kursosa

2b) 1,9s/stare słowa /nowe słowa - zmiana w liniach od 1 do 9. Liczbę można zastąpić $ co oznacza działanie aż do końca pliku.

2c) %s/stare słowa /nowe słowa/g - zmiana w całym dokumencie

Podczas pracy nad tekstem okazać się może, iż będziemy musieli wyciąć pewien fragment lub go przenieść w inne miejsce. Zacznę od przypomnienia, że każde polecenie powinno zostać poprzedzone klawiszem [ESC].

Jeżeli chcemy Cofnąć wykonaną operację: u . Możemy także zażyczyć sobie Powtórzenie ostatniej modyfikacji. W wierszu poleceń należy wpisać kropkę. Usuwanie danych następuje między liniami tekstu poleceniem „ :6,18d ”. Następuje usunięcie od do. Jeśli chcemy usunąć wszystko w jednej linii kursora wpisujemy duże D. Kopiowanie aktualnego słowa yw. Istnieje także możliwość skopiowania do pamięci kilka linii tekstu, tylko poprzedzamy polecenie liczbą wierszy, które mają zostać skopiowane od pozycji kursora. Po skopiowaniu nadszedł czas na Wklejenie, które odbywa się poprzez wpisanie litery p w linii poleceń. Ostatnim dostępnym narzędziem jest Wycinanie kilku wersów edytowanego pliku. Poleceniem cc wycinamy i zapisujemy w buforze aktualną pojedynczą linię. „9cc” od bieżącej linii dziewięć pozycji w dół. „9,15cc” wycina od 9 do 15 linii w tekście i zapisuje do bufora pamięci.

Podczas programowania w powłoce bash niezbędna jest wiedza i umiejętność sprawnego posługiwania się edytorem. Ułatwi to pracę nad skryptami oraz skróci nasz czas pracy. Komendy są intuicyjne i rozbudowywane w sposób łatwy do spamiętania.

---