DEKORACJA SŁOWNA

Jest przykładem i realizacją dramaturgii scenicznej; przejawia się w dramacie elżbietańskim. Dekoracja słowna oznacza, że w wypowiedziach postaci znaleźć można wiele wskazówek dostarczających ważnych informacji dla przebiegu akcji itp., np.: to że jest noc (aktorzy mówią, że nic nie widzą). W wypowiedziach również zawarta jest informacja o wejściach i wyjściach.

Rudolf Stamm uważał, że tekst dramatu zawiera wewnętrzną formę przedstawienia. Według niego mowa sceniczna nie służy jedynie budowaniu struktury akcji w czasie i przestrzeni, rysowaniu grup i charakterystyce postaci, ale także ukazaniu materialności przedstawienia.

Można stwierdzić, że wewnętrzna forma przedstawienia jest zawarta w dramacie dzięki np. didaskalia. Didaskalia - kiedyś nie tylko wskazówki sceniczne, ale także imiona postaci. Było to wszystko co napisane w tekście, a nie stanowiło wypowiedzi postaci.

Problem w zakresie dekoracji słownej pojawia się wtedy, gdy relacje między tekstem a przedstawieniem dotyczą próby rekonstrukcji historycznej oraz współczesnych inscenizacji.

„teatralne oblicze” Stamma w tekście zaznaczone jest urzeczywistnienie fantazji autora, czyli połączenie tego do widzialne i słyszalne.

---