Politechnika Krakowska Wydział Inżynierii Środowiska

Sprawozdanie I

Laboratorium Technologii Wody

Angelika Burkat

Paulina Szot

Magdalena Żródłowska

Tomasz Szlichta

Paweł Madeja

Gr 2 IŚ

Czwartek godz. 11⁰⁰

1. Cel ćwiczenia:

Celem tego ćwiczenia był dobór optymalnej dawki koagulanta, na podstawie wyników otrzymanych dla 3 różnych jego dawek oraz tzw. „wody surowej” pobranej z wiadra, w owych pomiarach koagulantem przez nas używanym był osiemnasto-uwodniony siarczan (VI) glinu.

2. Teoria:

Mętność wody jest to cecha optyczna wody określająca zdolność do pochłaniania i rozpraszania promieni świetlnych. Wywołana jest najczęściej przez cząsteczki koloidalne lub zawiesiny. W Europie Zachodniej jest stosowana jednostka NTU.

3. Wykonanie ćwiczenia:

Na początku ćwiczenia pobraliśmy wodę z wiadra i dla tej próbki „wody surowej” wykonaliśmy następujące pomiary:

1. pH - pH odczytywaliśmy z urządzenia, które po włożeniu do badanej cieczy elektrody pokazywało wynik na ekraniku

2. zasadowości - obliczenie zasadowości polegało na miareczkowaniu 100 cm³ wody surowej z dodatkiem około 3 kropli oranżu metylowego, 0.1-normalnym kwasem solnym, aż do zmiany zabarwienia wody, a następnie podstawienie wartości do wzoru:
   
   X_m = (v_m * n * 1000) / V gdzie:
   
   X_m - zasadowość wyrażona w [mval/dm³]
   v_m - ilość HCl zużytego do miareczkowania, wyrażona w cm³
   n - normalność roztworu HCl czyli 0,1
   V - objętość roztworu wyrażona w cm³

3. mętności - aby wykonać oznaczenie mętności wody należało naczynko w badana cieczą wstawić do nefelometru, który po krótkiej chwili pokazywał nam wynik mętności w jednostce [NTU]

4. barwy - aby dokonać pomiaru barwy należało napełnić kuwetę badaną wodą, wstawić ją do spektrofotometru, a potem odczytać absorbancję, a wynik podstawić do wzoru:
   
   c = 225 * E gdzie:
   
   c - barwa wody wyrażona w [mg Pt / dm³]
   E - odczytany wynik
   

Kolejnym krokiem tegoż ćwiczenia było walnie około ½ dm³ badanej wody do zlewek i dodatnie do każdej z nich odpowiedniej ustalonej wcześniej ilości koagulanta, czyli:

1. 40 mg Al₂(SO₄)/ dm³

2. 80 mg Al₂(SO₄)/ dm³

3. 120 mg Al₂(SO₄)/ dm³

Co po odpowiednim przeliczeniu (posiadany przez nas roztwór koagulanta był 1%), dało następujące dawki,

1. 2ml

2. 4ml

3. 6ml

takie ilości roztworu koagulanta dodaliśmy do badanej wody surowej, po czym przystąpiliśmy do szybkiego mieszania jej w odpowiednim urządzeniu przez około jedną minutę, następnie „skręciliśmy” maszynę na tzw. „wolne obroty” na około 15 minut. Po tym czasie można było zauważyć wytworzenie się kłaczków. Wyjęliśmy badaną ciecz z maszyny i pozostawiliśmy ja na okres 20 min, aby nastąpiła sedymentacja. Ostatnim krokiem było wykonanie wszystkich wcześniejszych pomiarów dla trzech otrzymanych próbek, które odbyły się dokładnie w taki sam sposób jak na początku badania dla wody surowej. Otrzymane przez nas wyniki znajdują się w tabeli poniżej.

4. Tabela z wynikami:
   

		Woda surowa	Próbka I (40 mg Al2(SO4)/ dm^3)	Próbka II (80 mg Al2(SO4)/ dm^3)	Próbka III (120 mg Al2(SO4)/ dm^3)
pH		7,15	6,81	6,85	6,8
Zasadowość [mval/dm^3]		3	2,4	2	1,8
Barwa [ mg Pt / dm^3]		35,325	23,85	4,05	7,875
Mętność [NTU]	Bez sączenia	6,63	6,63	2,99	1,14
			Z szączeniem		0,49	0,18	0,17

5. Wnioski:

Na podstawie otrzymanych przez nas wyników, możemy wysnuć wniosek, iż optymalną dawką koagulanta dla naszej wody surowej, jest ilość 80mg Al₂(SO₄), ponieważ przy użyciu tej dawki mętność wynosi 0,18 NTU, co jest wielkością znacznie poniżej określonej w przepisach normy, a barwa wynosi 4,05 [mg Pt/ dm³], natomiast przy dawce większej barwa zwiększa się prawie dwukrotnie, a mętność różni się wielkością rzędu jednej setnej co nie czyli znacznej różnicy przy takiej rozbieżności w barwie wody.

---