Prawo administracyjne osobowe wykłady

Dr G. Krawiec

Wykład I

Prawo administracyjne osobowe - przepisy prawne regulujące statut prawny jednostki z perspektywy prawa administracyjnego.

Prawo osobowe /pojęcie niejednoznaczne/;

• administracyjne -GAŁĄŹ PRAWA O CHARAKTERZE PUBLICZNYM REGULUJE STOSUNKI MIĘDZY ORGANAMI A OSOBAMI dzieli się na:

a/ część ogólną

b/ część szczególną /prawo administracyjne osobowe pewien element tej części/

• prywatne - REGULOWANE PRZEZ KRiO ORAZ KC przepisy w/w kodeksach zawierają akty normatywne /rozwód, separacja, ubezwłasnowolnienie - rozstrzyga status jednostki -osoby fizycznej.

Prawo administracyjne osobowe - jest uregulowane w przepisach różnej rangi /w prawie międzynarodowym, w prawie krajowym (Konstytucja, Ustawy, Rozporządzenia).

ZAGADNIENIA WCHODZĄCE W SKŁAD PRAWA ADMINISTRACYJNEGO-OSOBOWEGO

1. obywatelstwo polskie repatriacja

2. cudzoziemcy,

3. ewidencja ludności

4. dowody osobiste

5. paszport

6. akty stanu cywilnego

7. zmiana imion i nazwisk

8. ordery i odznaczenia

9. administracja prawna, regulacja niektórych wolności jednostki /np. zrzeszenia, zgromadzenia/.

ZAGADNIENIA OGÓLNE;

Prawo administracyjne osobowe -reguluje statut prawny jednostki

• zakres podmiotowy PAO:

osoba fizyczna /człowiek pojęcie w kc od żywego urodzenia do chwili śmierci/w tym czasie osoba posiada zdolność prawną/

NOSCITUS - poczęte dziecko

INDYWIDUALIZACJA OSOBY FIZYCZNEJ - CECHY;

1. imię i nazwisko

2. stan cywilny

3. płeć

4. wiek

NAZWISKO - np. od wykonywanego zawodu: Piekarski, Kowalski

od nazwy miejscowości: Górski, Morski czy po ojcu Antkowiak, z cech charakteru danej osoby: Wesołowski, Garbowski.

PARTYKUŁY szlacheckie przed nazwiskiem np.: von, de, ibn.

STAN CYWILNY - w prawie jest rozumiany jako sytuacja danej osoby w rodzinie i sytuacja osobista danej osoby do innych osób - pokrewieństwo, małżeństwo, powinowactwo /teść, teściowa/.

STAN OSOBISTY - płeć, wiek, imię

PŁEĆ - przyrodzona cecha człowieka /kobieta, mężczyzna/

WIEK - rejestrowanie w aktach USC od tego zależy zdolność procesowa.

Wykład II

I. OBYWATELSTWO - jest to węzeł prawny łączący osoby fizyczne z państwem i społeczeństwem - wynikają z niego określone prawa i obowiązki ma charakter WZGLĘDNIE TRWAŁY- bo można się go zrzec.

OBYWATELSTWO -więź łącząca obywatela z państwem /wykształciła się pod koniec XVIII wieku francuska rewolucja wielka. Obywatelstwo jest przedmiotem zainteresowania prawa administracyjnego i prawa międzynarodowego. Zgodnie z obowiązującym prawem międzynarodowym kwestie związane z obywatelstwem należą do wyłącznej kompetencji państwa, które samodzielnie ustala komu ono przysługuje oraz w jaki sposób można je uzyskać i stracić. Obywatelstwo Unii Europejskiej jest uzupełnieniem, nie zastępuje obywatelstwa danego kraju.

Obywatelstwo powstaje wraz z powstaniem państwa jest ściśle związane z państwem i nie jest uzależnione od wydania ustawy o obywatelstwie. Traci się gdy państwo przestaje istnieć.

OBYWATELSTWO POLSKIE regulują akty o różnej randze, prawo międzynarodowe /umowy jednostronne, wielostronne, konwencja haska 1930r, konwencja nowojorska 1957 r- o obywatelstwie kobiet zamężnych. Obecnie panuje równouprawnienie małżonków/.

Obywatelstwo jest regulowane również przez prawo krajowe /polskie prawo wewnętrzne; konstytucja, o obywatelstwie polskim - obecna pochodzi z 1962r. Obowiązuje ustawa o repatriacji , ustawa o cudzoziemcach i inne akty tak jak rozporządzenia.

USTAWA z 1962r.

ZASADY OGÓLNE PRAWA O OBYWATELSTWIE POLSKIM.

• zasada ciągłości obywatelstwa polskiego

• zasada wyłączności obywatelstwa polskiego

• zasada równouprawnienia małżonków w zakresie obywatelstwa.

Zasady ogólne wyrażają istotne wartości, podstawowe założenia.

ZASADA CIĄGŁOŚCI OBYWATELSTWA POLSKIEGO - oznacza, że obywatelstwo polskie osób, które uzyskały je na gruncie danych przepisów a następnie zostały one uchylone lub zmienione, istnieje nadal i oceniane jest wg przepisów obowiązujących w czasie uzyskania przez te osoby polskiego obywatelstwa.

ZASADA WYŁĄCZNOŚCI OBYWATELSTWA POLSKIEGO - stanowi, że obywatel polski nie może być równocześnie uznawany za obywatela innego państwa /przed organami władzy publicznej polskiej - obywatel polski, obywatelstwo niemieckie nie ma znaczenia. Osoba będąca obywatelem polskim może posiadać obywatelstwo innego państwa natomiast nie może powoływać się skutecznie wobec władz polskich na obywatelstwo obce i nie może żądać od tych władz aby traktowały je jak obywatela innego państwa. Polskie organy władzy publicznej mają obowiązek traktowania osób z podwójnym obywatelstwem wyłącznie jak obywateli polskich a w konsekwencji mają obowiązek stosowania wobec tych osób przepisów prawa tak jak wobec obywateli polskich.

ZASADA RÓWNOUPRAWNIENIA MAŁŻONKÓW W ZAKRESIE OBYWATELSTWA - zgodnie z prawem polskim ani zawarcie związku małżeńskiego ani zmiana obywatelstwa przez małżonka nie mogą stanowić przesłanki nabycia lub utraty obywatelstwa z mocy prawa.

NABYCIE OBYWATELSTWA POlSKIEGO

1/ nabycie z mocy ustawy

• przez urodzenie /prawo krwi/

• przez znalezienie /prawo ziemi - porzucone dziecko/

2/ nabycie obywatelstwa z mocy aktu administracyjnego

• nadanie obywatelstwa polskiego /NATURALIZACJA/

• uznanie za obywatela polskiego

3/ nabycie przez złożenie oświadczenia woli i przyjęcie tego oświadczenia przez właściwy organ

• opcja

• uproszczona naturalizacja

• reintegracja

Ad 1.

a/ przez urodzenie - nabycie obywatelstwa z mocy ustawy na podstawie prawa krwi.

Przez urodzenie nabywa się obywatelstwo polskie gdy:

• oboje rodzice są obywatelami polskimi,

• jedno z rodziców jest obywatelem polskim, a drugie jest nieznane,

• nie określone jest obywatelstwo, bądź nie posiada żadnego obywatelstwa

Dziecko nabywa obywatelstwo polskie przez urodzenie również wtedy gdy jedno z rodziców jest obywatelem polskim, a drugie jest innego państwa.

WYJĄTEK: rodzice mogą złożyć oświadczenie przed konsulem lub wojewodą o przyjęciu innego obywatelstwa dla dziecka. Rodzice na tą czynność mają 3 miesiące od urodzenia się dziecka.

b/ przez znalezienie:

Dziecko znalezione w Polsce nabywa obywatelstwo polskie gdy:

• oboje rodzice są nieznani,

• nie określone jest ich obywatelstwo,

• nie posiadają żadnego obywatelstwa.

Ad 2.

a/ naturalizacja /odnosi się do osoby, która ma inne obywatelstwo a chce mieć polskie/

• nadanie polskiego obywatelstwa następuje na wniosek cudzoziemca jeżeli zamieszkuje na terytorium RP co najmniej 5 lat m.in. na podstawie zezwolenia na osiedlenie się /prezydent RP nadaje to obywatelstwo/. Nadanie obywatelstwa może być uzależnione od złożenia dowodu utraty lub zwolnienia z obywatelstwa obcego.

b/ uznanie za obywatela polskiego /osoba, która nie ma żadnego obywatelstwa/ - nabycie z mocy aktu administracyjnego. Osoba o nieokreślonym obywatelstwie lub nie posiadająca żadnego obywatelstwa może być uznana za obywatela polskiego, jeżeli zamieszkuje w Polsce minimum 5 lat na podstawie m.in. zezwolenia na osiedlenie się.

Uznanie następuje na wniosek.

Decyzję wydaje wojewoda.

Ad 3.

Nabycie obywatelstwa poprzez oświadczenie woli

a/ opcja - odnosi się do Ad 1. a/

Dziecko po ukończeniu 16 roku życia a przed upływem 6 m-cy od uzyskania pełnoletności może złożyć odpowiednie oświadczenie o przyjęciu obywatelstwa polskiego, jeżeli rodzice przyjęli dla niego obywatelstwo obce.

Oświadczenie składa się przed wojewodą lub konsulem, organ ten musi przyjąć oświadczenie dziecka, żeby nadanie obywatelstwa stało się skuteczne.

b/ uproszczona naturalizacja - cudzoziemiec pozostający co najmniej 3 lata w związku małżeńskim z obywatelem polskim, jeżeli zamieszkuje na terytorium RP m.in. na podstawie zezwolenia na osiedlenie się może nabyć obywatelstwo polskie jeżeli złoży odpowiednie oświadczenie przed wojewodą lub konsulem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.

c/ reintegracja - ponowne uzyskanie obywatelstwa utraconego wcześniej. Osoba, która utraciła obywatelstwo polskie przez nabycie obywatelstwa obcego, wskutek zawarcia małżeństwa z cudzoziemcem odzyskuje obywatelstwo polskie jeżeli po ustaniu tego małżeństwa złoży oświadczenie przed wojewodą lub konsulem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.

MOŻNA WYRÓŻNIĆ pierwotne i wtórne nabycie obywatelstwa.

• pierwotne - łączy się z powstaniem państwa,

• wtórne - dotyczy osób, które nabyły obywatelstwo już w czasie istnienia państwa.

NABYCIE MOŻE MIEĆ CHARAKTER:

• indywidualny - odnosi się do pojedynczych osób

• generalny - dotyczy pewnej grupy osób

WYRÓŻNIAMY RÓWNIEŻ:

• prawo krwi /IUS SANGUINIS/ - nabywa się obywatelstwo swoich rodziców

• prawo ziemi / IUS SOLI/ -otrzymuje się obywatelstwo kraju, w którym się dana osoba urodziła

UTRATA OBYWATELSTWA POLSKIEGO

/ łączy się z sytuacją, że to my tego chcemy/ - żaden organ ani sąd nie może pozbawić obywatelstwa możliwe jest tylko zrzeczenie się obywatelstwa. Jeżeli obywatel polski chce się zrzec obywatelstwa polskiego musi złożyć wniosek do Prezydenta RP, który wydaje zgodę na zrzeczenie się.

REPATRIACJA ustawa z 2000 r.

REPATRIANT - osoba pochodzenia polskiego, która pozostała i zamieszkuje na obszarze byłego ZSRR.

Są dwa sposoby nabycia obywatelstwa przez repatriantów:

1. nabycie na podstawie wizy wjazdowej w celu repatriacji - wizę może uzyskać osoba polskiego pochodzenia czyli taka osoba, która spełnia łącznie następujące warunki: a/ co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo 2 pradziadków było narodowości polskiej, b/ wykaże swój związek z polskością w szczególności przez pielęgnowanie polskiej mowy, polskich tradycji i zwyczajów. Decyzję wydaje konsul.

2. uznanie za repatrianta - może być uznana osoba, która spełnia następujące warunki:

• jest polskiego pochodzenia,

• przed dniem wejścia w życie ustawy o repatriacji zamieszkiwała stale na terytorium jednego z krajów byłego ZSRR

• przebywała na terytorium RP na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Udzielonego w związku ze studiami wyższymi. Osoba musi złożyć wniosek do wojewody w terminie 12 m-cy od ukończenia szkoły wyższej.

Te przesłanki musza być spełnione łącznie. Decyzja w sprawie repatrianta wydaje wojewoda dla miejsca, w którym osoba chce zamieszkać. Obywatelstwo polskie nabywa się z chwilą, gdy ta decyzja stała się ostateczna.

CUDZOZIEMCY -

Cudzoziemiec to: osoba, która nie posiada obywatelstwa polskiego. Chodzi tu tylko o osobę fizyczną.

Ustawa z 2003r. o cudzoziemcach Dz. U. 128 poz. 1175 odnosi się ona do kilku kwestii:

1. przekroczenie granicy przez cudzoziemca

a/ wiza

2. zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony,

3. zezwolenie na osiedlenie się

4. karta pobytu.

WYKŁAD III.

PRZEKROCZENIE GRANICY następuje na podstawie dokumentu podróży /paszport lub dowód osobisty/ oraz wizy /nie jest wymagana od obywateli Unii europejskiej na podstawie umów międzynarodowych/.

WIZA - RODZAJE:

• lotniskowa,

• tranzytowa,

• wjazdowa,

• pobytowa / przyznawana w celu turystycznym, w celu odwiedzin, w celu udziału w imprezach sportowych, szkoleniowych, naukowych, w celu wykonywania pracy/

• dyplomatyczna,

• służbowa

ZEZWOLENIE NA ZAMIESZKANIE NA CZAS OZNACZONY

Zezwolenie to wydaje się cudzoziemcowi, który spełnia odpowiednie przesłanki:

• posiada przyrzeczenie zezwolenia na pracę /promessa/ wydana przez właściwy organ w Polsce,

• prowadzi działalność gospodarczą na podstawie przepisów obowiązujących w RP /działalność musi być korzystna dla gospodarki narodowej/,

• kontynuuje na terenie RP działalność artystyczną lub kulturalną

• bierze udział w szkoleniach organizowanych z funduszy Unii europejskiej

• jest małżonkiem obywatela polskiego

• jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca urodzonym na terytorium RP

ZWZWOLENIE WYDAJE WOJEWODA WŁAŚCIWY ZE WZGLĘDU NA MIEJSCE ZAMIERZONEGO POBYTU.

ZEZWOLENIE NA OSIEDLENIE SIĘ:

Przykłady wydania zezwolenia gdy:

1/ gdy cudzoziemiec pozostaje w związku małżeńskim z obywatelem Polski, co najmniej przez 3 lata przed złożeniem wniosku, a jednocześnie zamieszkuje na terytorium RP nieprzerwanie przez 2 lata na podstawie zezwolenia na zamieszkanie, na czas oznaczony.

2/ nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 10 lat przebywał na terytorium RP /w przypadku uchodźcy wystarczy 5 lat/

3/ to zezwolenie wydaje się też osobie, która jest dzieckiem obywatela polskiego.

EWIDENCJA LUDNOŚCI

OBOWIAZEK MELDUNKOWY - można się zameldować na pobyt stały lub czasowy.

Pobyt stały - zamieszkiwanie w danej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. MOŻNA MIEĆ TYLKO JEDNO MIEJSCE POBYTU STAŁEGO.

Pobyt czasowy - przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości ale pod innym adresem.

WYMELDOWANIE

Osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego /powyżej 3 miesięcy/ jest obowiązana wymeldować się we właściwym organie Gminy. Możliwe jest wydanie decyzji o wymeldowaniu z urzędu jeżeli dana osoba opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.

NR EWIDENCYJNE PESEL - podstawa ewidencji ludności, czynność materialno -techniczna, składa się z 11 cyfr pierwsze 6 oznacza datę urodzenia dalsze liczby porządkowe a przedostatnia oznacza płeć

Kobieta liczba parzysta + 0

Mężczyzna liczba nieparzysta + 0

Nr ewidencyjny nadaje się obywatelom polskim ale także i cudzoziemcom.

WYKŁAD IV.

DOWÓD OSOBISTY - dowód tożsamości, uprawnia do przekroczenia granicy oraz potwierdza obywatelstwo polskie.

Obowiązuje na obszarze krajów Unii europejskiej. Obowiązek wyrobienia dowodu w odpowiednim wieku, natomiast nie obowiązuje noszenie go ze sobą. Obywatel polski zamieszkujący w RP ma obowiązek posiadać dowód osobisty od ukończenia 18 roku życia albo od ukończenia 15 roku życia jeżeli pozostaje się w stosunku pracy.

Obywatele od 13 roku życia mają prawo posiadać dowód osobisty. Dowód jest ważny przez 10 lat dla osoby poniżej 18 roku życia dowód jest ważny przez 5 lat. Natomiast osoby, które ukończyły 65 lat dowód jest dla tych osób wydawany na czas nieoznaczony. Dowód wydaje się po uiszczeniu opłaty / 30 zł/ . Dowód podlega zwrotowi w razie utraty obywatelstwa polskiego, w razie zgonu posiadacza dowodu.

PASZPORTY:

Podstawę prawną stanowi ustawa z lipca 2006r. o dokumentach paszportowych. Nowością w tej ustawie jest to, iż wprowadzono paszporty z danymi biometrycznymi /wizerunek twarzy i odciski palców/ Paszport stanowi własność RP. Istnieje możliwość wydania 2 paszportów /dyplomatyczny/. Każdy obywatel Polski ma prawo otrzymania paszportu /tego pierwszego/. Paszporty w Polsce wydaje się obywatelom polskim. Paszport tymczasowy nie zawiera danych biometrycznych. Paszport jest ważny 10 lat. Paszport wydany małoletniemu od 5 do 13 lat jest ważny 5 lat, natomiast paszport dla małoletnich poniżej 5 lat jest paszportem tymczasowym a to oznacza, że jest ważny do 12 miesięcy /koszt wydania paszportu 140 zł/

Wydanie paszportu jest czynnością materialno - techniczną /w formie decyzji administracyjnej następuje tylko odmowa wydania paszportu/

PASZPORT TYMCZASOWY - wydaje się go małoletniemu do 5 roku życia, oraz obywatelom polskim przebywającym za granicą jeżeli nie posiadają paszportu oraz obywatelom polskim przebywającym za granicą na czas oczekiwania na doręczenie paszportu sporządzonego w kraju. Ważność paszportu nie może być dłuższa nież 12 miesięcy.

ORGANY WYDJĄCE PASZPORT

• Minister spraw wewnętrznych i spraw administracji, /sporządza paszporty/

• Minister spraw zagranicznych, /II organ sporządzający paszporty/, /wydaje paszporty dyplomatyczne przysługujące dyplomatom, senatorom/,

• konsul, /wydaje paszporty za granicą/

• wojewoda /wydaje i unieważnia paszporty/.

AKTY USC

Służą do rejestracji stanu cywilnego. Rejestrację rozpoczęto w XVI wieku - charakter religijny. W Polsce rejestracja świecka stanu cywilnego rozpoczęła się w 1946r.

STAN CYWILNY - w ujęciu prawnym określa sytuację osoby fizycznej w rodzinie oraz jej sytuację osobistą czyli wiek, płeć oparty na jakiś zdarzeniach faktycznych np. urodzenie się, orzeczenia Sądu też wpływają na stan cywilny.

OGÓLNE ZASADY REJESTRACJI STANU CYWILNEGO:

• zasada powszechności - oznacza, że rejestracją objęte są wszystkie zdarzenia mające wpływ na stan cywilny osób. Nie ma znaczenia przynależność państwowa osób, których stan cywilny się zmienia.

• zasada prawdy obiektywnej - zgodnie z tą zasadą kierownik USC jest obowiązany do żądania dowodów potwierdzających prawdziwość danych zgłaszanych do wpisu

• zasada terytorialności - odnosi się do określenia właściwości miejscowej kierownika USC

• zasada jedności organów rejestrujących - organem jest kierownik USC. Kierownikiem USC może być wójt, burmistrz, prezydent miasta lub inna osoba wyznaczona na kierownika USC

• zasada zupełności - ma ona zapewnić aby informacje o stanie cywilnym nie zawierały braków

• zasada samowystarczalności - akt S.C. jest wystarczającym dowodem dla stwierdzenia stanu cywilnego danej osoby.

RODZAJE AKTÓW S.C.:

• akt urodzenia - sporządza się w momencie zgłoszenia urodzenia dziecka /każdego nie zależnie od tego czy urodziło się żywe czy martwe/ w terminie 14 dni a w przypadku martwego dziecka w terminie 3 dni. Zobowiązany do zgłoszenia jest ojciec, matka o ile jej stan zdrowia na to pozwala, lekarz, położna.

• akt małżeństwa -

SPOSOBY ZAWARCIA MAŁŻEŃSTWA:

• przed kierownikiem USC / przesłanki do zawarcia małżeństwa: odmienność płci, związek kobiety i mężczyzny, jednoczesna obecność, złożenie zgodnych oświadczeń woli/

• przed duchownym potocznie małżeństwa konkordatowe - w terminie 5 dni duchowny ma obowiązek zawiadomić kierownika USC

UNIEWAŻNIENIE MAŁŻEŃSTWA - w ogóle go nie było.

USTANIE MAŁŻEŃSTWA - rozwód.

• akt zgonu - /zgon - ustanie czynności mózgu/

DO ZGŁOSZENIA ZGONU ZOBOWIĄZANI SĄ:

• małżonek lub dzieci zmarłego,

• najbliżsi krewni,

• powinowaci,

• osoby zamieszkałe w lokalu, w którym nastąpił zgon

• osoby, które były obecne przy zgonie,

• administrator domu,

• szpital.

Akt zgonu jest wystawiany na podstawie karty zgonu, wystawionej przez lekarza. W akcie ma być data, godzina zgonu + pozostałe informacje.

Akt zgonu sporządza się dla osoby o ustalonej tożsamości w przypadku osób o nieustalonej tożsamości trzeba wskazać opis zewnętrzny zwłok, rysopis zmarłego, płeć, informacje o rzeczach znalezionych przy zmarłym.

ZASADY SPORZĄDZANIA AKTÓW S.C.:

Akty S.C. sporządza się w dniu, w którym dokonano zgłoszenia zdarzenia. Akt powinien być sporządzony pismem ręcznym, maszynowym lub na komputerze.

Pod aktem S.C. podpisuje się osoba zgłaszająca urodzenie, zgon, zawierająca małżeństwo i wszystkie osoby, które brały udział w danej czynności.

Kierownik podpisuje akt niezwłocznie po jego sporządzeniu.

Wykład 17.XII.2006r.

ZMIANA IMION I NAZWISK

Zgodnie z prawem polskim można mieć 2 imiona i 2 nazwiska w postępowaniu administracyjnym jest bardzo ważne imię i nazwisko gdyż decyzja wydana w postępowaniu administracyjnym musi mieć swojego adresata. Prawo polskie nie wprowadza zasady stabilizacji nazwisk ani imion, czyli nie wprowadza zakazu zmiany nazwiska czy imienia. Ustawa z 1956 r wielokrotnie była zmieniana, ostatnia zmiana 2005r.. Zmiana imiona i nazwiska następuje na wniosek.

PRZESŁANKI ZMIANY NAZWISKA:

/ nie jest uwzględniony wniosek o zmianę nazwiska na nazwisko związane z działalnością polityczną, historyczną czy wojskową/.

1. ważne względy - zachodzą wtedy m.in. gdy wnioskodawca nosi nazwisko ośmieszające albo naruszające godność człowieka lub o nie brzmieniu polskim bądź też posiadające formę imienia. Również gdy wnioskodawca pragnie zmienić swoje nazwisko na nazwisko, które używa lub powraca do nazwiska, które zostało zmienione.

Zmiana nazwiska rozciąga się również na małoletnie dzieci /zmiana nazwiska obojga rodziców pociąga za sobą zmianę nazwiska małoletniego/.

Decyzja o zmianie nazwiska wydawana jest przez Kierownika USC. Jest to decyzja administracyjna na podstawie k.p.a.

Może się zdarzyć, że odmówiono zmiany nazwiska z uwagi na nie występowanie ważnych względów na taką decyzję służy odwołanie, które wnosi się do wojewody.

NAZWISKO I IMIĘ TO DOBRA OSOBISTE CHRONIONE PRZEZ PRAWO CYWILNE.

ORDERY I ODZNACZENIA

W prawie polskim czym innym są ordery a czym innym odznaczenia. Różnica polega na trybie ich powstania.

Ustawa 1992r. o orderach i odznaczeniach.

Ordery i odznaczenia przyznaje się za zasługi położone w czasie pokoju lub wojny dla chwały i rozwoju RP. Ordery w każdej klasie i odznaczenia w każdym stopniu nadaje się tylko raz w życiu. Ordery i odznaczenia nadaje prezydent RP /prerogatywa prezydenta/, ordery SA nadawane z własnej inicjatywy prezydenta bądź na wniosek Prezesa RM lub Kapituły orderu. Odznaczenie jest nadawane z inicjatywy własnej prezydenta RP lub na wniosek Prezesa RM, kierunków urzędów centralnych, bądź na wniosek wojewody.

Ordery i odznaczenia nadaje się obywatelom polskim oraz cudzoziemcom stosownie do umów międzynarodowych. Jest możliwe aby obywatel Polski przyjął zagraniczne odznaczenie lub order ale tylko za zgodą prezydenta RP. Możliwe jest pośmiertne nadanie orderów i odznaczeń.

Są dwie grupy orderów i odznaczeń:

1. cywilne

2. wojskowe /za zasługi w czasie wojny, nadawane SA w czasie wojny lub najpóźniej przez 5 lat po zakończeniu wojny/

Postanowienie prezydenta RP o nadaniu orderu i odznaczenia jest publikowane w Monitorze Polskim / nie dotyczy to odznaczenia np. za długotrwałe pożycie/.

Organy uprawnione do składania inicjatywy w zakresie nadania orderu lub odznaczenia występują z wnioskiem do prezydenta RP o nadanie orderu lub odznaczenia z własnej inicjatywy bądź z inicjatywy organizacji społecznych, zawodowych czy samorządowych.

STOWARZYSZENIA

Każdy ma wolność zrzeszania się z mocy ustawy prawo o stowarzyszeniach 1989r.

Są dwie formy:

1. stowarzyszenia

2. stowarzyszenia zwykłe /uproszczona forma stowarzyszenia/.

Ad1/

STOWARZYSZENIE - jest to dobrowolne, samorządne, trwałe zrzeszenie o celach niezarobkowych. Ma charakter samodzielny.

„samorządne” - oznacza, że może samodzielnie określać swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz samodzielnie uchwalać akty wewnętrzne. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej swoich członków..

TWORZENIE STOWARZYSZEŃ

- musi być grupa 15 osób /osób fizycznych nie prawnych/,

- 15 osób powinno uchwalić statut stowarzyszenia

- 15 osób wybiera komitet założycielski

- złożenie do sądu rejestrowego przez komitet założycielski wniosku o rejestrację stowarzyszenia

- rejestracja przez Sąd rejestrowy /czyli wpis do Krajowego rejestru Sądowego KRS/. Sąd dokonuje tego wpisu najpóźniej w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Z chwilą wpisu do KRS - stowarzyszenie nabywa osobowość prawną.

Sąd rejestrowy może odmówić wpisu do rejestru, jeżeli wniosek nie spełnia wymogów określonych przez prawo.

NADZÓR NAD DZIAŁALNOŚCIĄ STOWARZYSZEŃ

Sprawuje go wojewoda i starosta / właściwy ze względu na siedzibę/

a/ wojewoda sprawuje nad stowarzyszeniami j.s.t

b/ starosta sprawuje nad innymi stowarzyszeniami.

Organ nadzorczy ma prawo do:

- żądania odpisów uchwał walnego zebrania

- żądania niezbędnych wyjaśnień.

W razie niezastosowania się do tych wymogów Sąd może nałożyć na wniosek organu nadzoru grzywnę na stowarzyszenie do 5 000 zł. W razie stwierdzenia, że działalność stowarzyszenia jest niezgodna z prawem lub narusza statut organu nadzoru może wystąpić o ich usunięcie w określonym terminie, udzielić ostrzeżenia władzom stowarzyszenia lub wystąpić do sądu o zastosowanie jednego z następujących środków: ostrzeżenie, upomnienie, uchylenie uchwały stowarzyszenia, rozwiązanie stowarzyszenia.

Ad 2/

Stowarzyszenia zwykłe:

- stanowi ono uproszczoną formę stowarzyszenia nie posiada osobowości prawnej.

TWORZENIE STOWARZYSZENIA ZWYKŁEGO:

- minimum 3 osoby /musza mieć wolę założenia/

- uchwalenie regulaminu działalności, który określa cel i środki działania

- wybór przedstawiciela reprezentującego stowarzyszenie zwykłe.

O powstaniu stowarzyszenia zwykłego należy zawiadomić organ nadzoru /wojewodę lub starostę/. Jeżeli uzyska się informację w terminie 30 dni jeżeli Sąd nie zakaże, stowarzyszenie zwykłe może rozpocząć działalność.

WOLNOŚĆ ZGROMADZEŃ

PODSTAWA PRAWANA USTAWA 1990R O PRAWIE O ZGROMADZENIACH, Zgromadzenie - zebranie się w 1 miejscu pewnej grupy osób.

ZGROMADZENIE- może w nim uczestniczyć każdy /każdy korzysta z wolności wynikającej z konstytucji, wolność wynika z naszej godności/. Każda wolność jednak musi mieć ograniczenia i tak wolność zgromadzeń może być ograniczoną jedynie przez ustawy i jedynie do ochrony bezpieczeństwa państwowego, porządku publicznego, ochrony zdrowia, moralności publicznej praw i wolności innych osób, oraz ochrony pomników zagłady.

Prawo organizowania zgromadzeń publicznych przysługuje osobom mającym pełną zdolność do czynności prawnych - osobom prawnym, organizacjom i grupą osób /osób pełnoletnich/.

Na zorganizowanie zgromadzenia publicznego nie jest wymagane zezwolenie , konieczne jest tylko zawiadomienie o planowanym zgromadzeniu. Zawiadomienie powinno dotrzeć do organu gminy nie później niż na 3 dni a najwcześniej 30 dni przed datą zgromadzenia. Jeżeli zgromadzenie okazałoby się niezgodne z prawem konieczne jest wydanie decyzji o zakazie zgromadzenia publicznego /rygor natychmiastowej wykonalności/.

Można mieć odwołanie do wojewody ale tylko w terminie 3 dni i wojewoda ma termin 3 dni na rozpatrzenie odwołania. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji. Skargę należy złożyć w terminie 3 dni. Sąd administracyjny musi wyznaczyć termin rozprawy w terminie 7 dni. Uczestnik zgromadzenia nie może mieć broni białej, palnej. Wybrany przewodniczący, który otwiera i zamyka zgromadzenie. Nie ma ustalonych służb porządkowych. Jednakże zgromadzenie a raczej jego przewodniczący czuwa nad przebiegiem całego zgromadzenia więc i porządku publicznego.

11

11

---