Rozumienie Kultury:
Kultura jako stan umysłu dążącego do doskonałości (tradycja romantyczna)
Kultura jako stan, stopień zaawansowania rozwoju danego społeczeństwa (tożsame z cywilizacją)
Kultura jako kolektywny zespół wiedzy i umiejętności, pewna cecha społeczeństwa
Kultura (kultury) jako całościowy sposób życia ludzi.
Tradycja romantyczna:
Samuel Coleridge (1772-1834): dążenie do doskonałości duchowej, wyzwolenie z ograniczeń. Opozycja: kultura duchowa i postęp technologiczny. Klerk: strażnik kultury, jej „ogrodnik”.
Thomas Carlyle (1795-1881): wiek technologii, pieniędzy i rutyny. Mechanizacja człowieka. Hasło odnowy kultury, wyzwolenie ducha. Konieczność edukacji niższych warstw społecznych.
Matthew Arnold (1822-1888) Kultura: „jest studium doskonałości”. Krytykował filistrów, współczesnych barbarzyńców (przedsiębiorców). Edukacja: nie jest służebnica rynku, ale ma wspomagać rozwój kulturalny. Krzewienie kultury: nie tylko dla elit.
Kultura a cywilizacja:
francuska: cywilizacja; to progresja, kumulacja, utożsamiana z rozumem. przeciwieństwo barbarzyństwa. Kultura to cywilizacja: walka z tradycją, przesadami, rozum oświeceniowy
niemiecka: kultura to nie jest cywilizacja, ale duch- sztuka, indywidualny geniusz, emocje. Cywilizacja- objawy zewnętrzne a kultura: wewnętrzne własności. Humboldt: dzikie plemiona mogły mieć cywilizacje, ale nie kulturę. Cywilizacja zagraża człowieczeństwu (np. A. Weber, Elias) Cywilizacja:
Braudel: rozciągnięta na dużym obszarze, duża populacja, cechuje się „długim trwaniem”).
Huntington: cywilizacja to superkultura-jedna kultura się rozszerzyła i objęła inne. Aby powstała konieczne: pismo, miasto, władza polityczna, wspólna religia.
Cywilizacje:
Philip Bagby: egipska, babilońska, chińska, indyjska, klasyczna (Grecja, Rzym),peruwiańska (Inkowie), środkowoamerykańska (Aztekowie, Toltekowie, Majowie), bliskowschodnia (islam), zachodnia.
Samuel Huntington: sumeryjska, egipska, chińska, indyjska, klasyczna, środkowoamerykańska, muzułmańska, chrześcijańska. Obecnie istnieją: chińska, japońska, hinduistyczna, islamska, prawosławna, zachodnia, latynoamerykańska.
Kultura a natura:
„Człowiek nie posiada natury, ale historię” (Ortega y Gasset)
Kultura a natura”
Kod kulturowy = kod genetyczny?
Czy różnice kulturowe są determinowane biologicznie?
Problem rasizmu
Kultura a natura:
Naturalizm, redukcjonizm
Kultura jako kontynuacja (Dawkins, socjobiologia)
Kultura jako opozycja (Freud)
Antynaturalizm (Znaniecki, Geertz, Schneider)
Holizm (próba godzenia) (Barker)
Krytyka naturalizmy (Znaniecki):
Zjawiska biologiczne maja inną naturę niż zjawiska kulturowe.
Zjawiska kulturowe są zawsze czyjeś, są wytworem świadomości, są komuś dane (współczynnik humanistyczny)
Nie ma przedkulturalnych początków kultury (to rzeczywistość nieludzka)
Nie ma także determinizmu: zjawisko kulturowe wyjaśniamy przez inne zjawisko kulturowe
Kultura a natura:
David Schneider:
badanie systemów pokrewieństwa na Japie:
pokrewieństwo i rodzina to wytwór symboliczny.
Symbole mogą nie być zakotwiczone w świecie
realnym.
Barker (holizm)
kultura wpływa na funkcjonowanie biologiczne i odwrotnie
ciało: jest w interakcji ze środowiskiem, wyposażenie genetyczne nie determinuje
nie można oddzielić natury od kultury i należy porzucić te opozycje.
Naturalizm :
Dawkins „samolubny gen”
Teoria memów (R. Brodi, S. Blackmore):mem to instrukcje zachowań przechowywane w mózgach i przekazywane poprzez naśladownictwo; mempleksy
Wilson (socjobiologia)
Strukturalizm (Edgar Morin, Ilia Prigogine)
Geneza kultury:
środek przystosowania się człowieka do środowiska, skuteczny środek walki o byt (Hobbes, Herder, Plechanow, Kelles-Krauz, Harris)
zaspakajanie potrzeb (Malinowski)
opanowanie popędów człowieka (Freud)
genezą jest zabawa (Homo ludens Johanna Huzinga)
naśladownictwo (Rene Girard)
Z wad człowieka i jego ułomności np. z lenistwa, pragnienia władzy /Rousseau/
Def. Osobowości::„ układ stosunkowo stałych cech i mechanizmów wewnętrznych, które są zdeterminowane czynnikami biologicznymi, społeczno-kulturowymi i indywidualnymi, a które współregulują zachowanie się człowieka w aspektach emocjonalnych, intelektualnych, wolicjonalnych i behawioralnych
Najczęściej wymieniane składniki osobowości:
Wartości
Zainteresowania, pewne nastawienia poznawcze
wzory zachowań: ustalony, normatywnie uregulowany sposób działania i myślenia
Postawy
Potrzeby
Temperament
Zdolności
Inteligencja
Cele życiowe
Charakter
Obraz świata i własnej osoby.
Postawa:
Thomas i Znaniecki: indywidualny odpowiednik wartości, które mają charakter społeczny.
S. Nowak: postawa to względnie trwałe dyspozycje do reagowania, oceniania i zachowania wobec danego obiektu.
Trzy komponenty postawy: poznawczy, afektywno-oceniający i behawioralny.
TYPY OSOBOWOSCI A KULTURA:
Kluckohn: każdy człowiek jest pod pewnymi względami jak wszyscy inni ludzie, jak niektórzy ludzie i jak żaden inny człowiek.
Psychologia indywidualna (np. Adler): każda jednostka niepowtarzalna.
Osobowości charakterystyczne dla określonych kultur: psychokulturalizm :
A. Kardiner: koncepcja „osobowości podstawowych”
Linton „osobowość modalna”: to najczęściej statystycznie występująca osobowość w danej społeczności.
Charakter narodowy (Golka, 2007, s.107) to system wartości, przekonań, wzorów zachowań stosunkowo wyraźnie widoczny i przedstawicieli danego narodu i wyróżniający ich wśród innych narodów.
PRZYKLADY TYPOLOGII:
Hipokrates: flegmatyk, choleryk, melancholik, sangwinik.
Galen : astenik, pyknik, dysplastyk, atletyk.
Jung: introwertyk i ekstawertyk.
Pawłow: typ artysty (bezpośrednio odbierający rzeczywistość) i myśliciel (rzeczywistość znaków).
F. Znaniecki: ludzie dobrze wychowani, ludzie pracy, ludzie zabawy, ludzie zboczeńcy (nadnormalni i podnormalni).
David Riesman („Samotny tłum”):
człowiek sterowany tradycją
człowiek wewnątrzsterowny
człowiek zewnątrzsterowny
Neurotyczna osobowość wg Karen Horney:
wyidealizowany obrazu siebie
pogoń za wielkością
gwałtowne reakcje na niepowodzenia
nieautentyczność uczuć, zagubienie „ja”
tyrania powinności lub wycofanie
lęk i napięcie
nieakceptowanie realnego „ja”
brak pewności siebie
tłumienie emocji
ogromna potrzeba bycia kochanym, akceptowanym, miłość pasożytnicza. „Kiedy własne pragnienia są uśpione, cudze musza zająć ich miejsce”.
chęć roztopienia się w silnym
wiecznie niezadowolony z siebie
Osobowość narcystyczna wg Christophera Lasha:
brak satysfakcji z życia
poczucie bezsensu, pustki i depresja
oscylacja: poczucie samotności przy niezdolności do utrzymania trwałych relacji społecznych
szukanie silnych osób, które podniosą samoocenę
tłumienie i nieujawnianie uczuć
płytkość emocjonalnych relacji, lęk przed emocjonalnym zaangażowaniem
rozwiązłość seksualna
dewaluacja innych, brak ciekawości świata
samoocena zależy od aprobaty innych
manipulacja, eksploatowanie innych.
TOŻSAMOŚC:
synonim: identyczność od łacińskiego idem (podobieństwo i ciągłość). Ang. : identity. Do nauk społecznych: XIX w. ( James).
Definicje:
relacja z samym sobą i światem zewnętrznym
jest to samookreślenie się, określenie cech swej podmiotowości.
to odpowiedź na pytanie kim jestem?
jest procesualna
jest tworem danej kultury, konstruktem społecznym
PYTANIA:
Czy są jakieś tożsamości nieświadome?
Jak tworzone są tożsamości?
Kto bierze udział w tworzeniu tożsamości?
Jakie są typy tożsamości?
Jaka jest relacja tożsamości i działania?
TOZSAMOSC JEDNOSTKOWA:
Tożsamość jednostkowa: to poczucie własnego siebie, poczucie odrębności od innych (Ricoeur, Erickson), własnej niepowtarzalności, spójności, integralności.
Składniki: cechy biologiczne, fizyczne, biograficzne, samoocena, temperament, zainteresowania, wzory zachowania, obraz świata, wiedza o potrzebach własnych, o cechach osobowości, reakcjach obronnych.
TYOŻSAMOŚĆ SPOŁECZNAA:
Cechy, jakie przypisują jednostce inni ludzie, konstrukt innych, narzucany, przekształcany w toku interakcji.
Zależy od struktury społecznej - zmiana struktury-zmiana tożsamości.
Jednostka może nie akceptować pewnych elementów tożsamości (np. pochodzenia społecznego, płeć) i chce o nich zapomnieć lub je eliminować.
TOŻSAMOSC ZBIOROWA:
Kolektywna, grupowa: dotyczy grup.
Jest poczuciem „my”, wobec siebie i innych na zewnątrz.
Jest odbiciem życia społecznego grupy: jej relacji, interesów, celów.
Bellah: „wspólnota pamięci”: posiadanie historii, społeczność zaangażowana w opowiadanie własnej historii, tworzy narrację (np. o wybitnych jednostkach, przeszłych wydarzeniach).
Przejawy świadomości: wspólna tradycja, genealogia, legendy, mity, historia, wierzenia religijne, ideologia, symbole, język, dorobek kulturalny, wspólny system wartości, relacje z innymi zbiorowościami.
Problem: jak istnieje tożsamość zbiorowa?
STYLE ZYCIA:
Siciński: zakres i forma codziennych zachowań jednostek lub grup specyficzna dla ich usytuowania społecznego
Karczmarek: zachowania względnie niezależne, w mniejszym lub większym stopniu wewnętrznie motywowane, stanowiące wynik określonego wyboru z szerszego repertuaru możliwych w danej sytuacji zachowań.
Golka: powiązany z położeniem społecznym oraz wyborami dokonywanymi przez jednostki Jest to pewna manifestacja: „chcę być tak, a nie inaczej widziany”.
Czynniki warunkujące możliwość wyboru określonego stylu życia:
sytuacja społeczno-ekonomiczna społeczeństwa
pochodzenie społeczne jednostki
poziom wykształcenia
dochody jednostki
treści kultury masowej (jako źródło inspiracji)
SUBKULTURY:
jako grupy mniejszościowe o charakterze dewiacyjnym
jako kultury wszelkich grup odrębnych (podkreślanie ich odrębności od reszty społeczeństwa, zakłada, że społeczeństwo jest homogeniczne tez nieporozumienie)
jako elementy składowe szerszej całości
Kontrkultura:
Rewizja wartości i norm
Przeciwstawienie wartościom materialnym, establishmentowi politycznemu, rasizmowi, seksizmowi, unifikacji, wojnie.
Z czasem : komercjalizacja, treści przechodzą do kultury masowej, wchłonięte przez popkulturę.
Nowoplemiona:
Michel Maffesoli:
zbiorowości odległe przestrzennie
poczucie wspólnoty i tożsamości jest wynikiem nie wychowania i wspólnego przebywania, ale wskutek wspólnych zainteresowań, pomysłu na spędzanie wolnego czasu, wspólnych ideałów.
członkowie na co dzień nie żyją czy pracują razem, fizycznie spotykają się okazjonalnie
mają poczucie wspólnoty kulturowej
integrują się niezależnie od wieku, pochodzenia społecznego
powstają dzięki możliwościom globalnej komunikacji (telefon i Internet)
Przyczyny popularności sekt:
poszukiwanie przez jednostkę nowych rozwiązań;
są reakcją na masowość, anonimowość, proces sekularyzacji;
urzekają siłą, prostota recept, entuzjazmem;
proponują gotowe rozwiązania, dają bezpieczeństwo, poczucie więzi, obietnicę zbawienia;
wynikają z przypuszczeń o upadku świata i nadchodzącej apokalipsie.
Niebezpieczeństwa sekt:
silna władza przywódców
manipulacja
uzależnienie członków
nieczystość finansowa
rozbijanie rodzin i wspólnot