Protezy kończyn górnych
Kończyna górna spełnia rolę czynnika chwytnego, dotykowego, rozpoznawczego i czuciowego.
Protezowanie kończyny górnej jest skomplikowane z punktu widzenia czynności:
Ruch
Informacja
Stabilizacja
Rodzaje protez w zależności od poziomu amputacji
Ręki i poszczególnych palców
Protezy przedramienia
Przy wyłuszczeniu w stawie łokciowym
Ramienia ze stawem łokciowym
Przy wyłuszczeniu w stawie barkowym
Protezy przedramienia:
lej kikutowy pełnokontaktowy
dłoń kosmetyczna lub „chwytak”
dłoń czynnościowa mechaniczna: wykorzystująca system przeniesienia napędu na dłoń poprzez elastyczne linki
dłoń biomechaniczna
Staw łokciowy
najtrudniejszym elementem przy protetyce k.g. - powinien być z zasady policentryczny - imitować zakres ruchu stawu łokciowego
najczęściej połączenie ruchu zgięcia w łokciu z rozwarciem palców przy zamierzonym chwytaniu przedmiotu
Źródła sił sterujących końcówkami mechanicznymi
Sterowanie bierne
Sterowanie czynne:
Siłą mięśniową
Przez cięgna
Sterowanie bioelektryczne
Zawieszenie protezy przy kikucie ramienia
System pasów pozostawiający możliwość przeniesienia napędu systemem elastycznych linek na dłoń i łokieć z ruchu drugiego - przeciwległego barku.
Postępowanie fizjoterapeutyczne
Poziom palców i ręki
Hartowanie kikuta ( masaże blizny, naświetlanie lampą bioptron lub laserem terapeutycznym.
Po trzech tygodniach uzyskiwanie pełnej ruchomości palców
Wzmocnienie siły mięśniowej sąsiednich stawów.
Poziom przedramienia
Bandażowanie kikuta
Hartowanie kikuta przeprowadzamy jak w przypadku palców i ręki
Wzmocnienie siły mięśniowej ( zależne od poziomu amputacji, najczęściej dawkowany opór ręka terapeuty )
Uruchomienie stawu łokciowego
Na poziomie ramienia
Hartowanie i formowanie kikuta
Zachowanie maksymalnej ruchomości w stawie barkowym
Maksymalne wzmocnienie siły pozostałych po amputacji mięśni
Bóle fantomowe
Fizykoterapia
Co nam do głowy przyjdzie, byle nie szkodziło a pomagało pacjentowi.