poczucie słabości
Grzeszność, którą Chrystus ukazuje człowiekowi, nie jest ostatnim słowem wypowiedzianym o prawdzie ludzkiego życia. W głębi serca człowieka Jezus Chrystus znajduje nie tylko grzech, ale gotowość do przyjęcia daru nowego sensu życia ludzkiego, nowego sensu miłości i nowego sensu ciała.
Ostatnie słowo należy do Jezusa Chrystusa. Nie ma więc takiej sytuacji grzechu w życiu człowieka, która nie mogłaby zostać uzdrowiona przez Boga.
Bardzo często okazuje się, że człowiek, który zgrzeszył, jest szczególnie predysponowany, właśnie jako grzesznik, na przyjęcie Dobrej Nowiny - Ewangelii. Gdy potrafi stanąć przed Bogiem, wyznając grzech, Bóg obdarza go swoją miłością i przebaczeniem. Pismo Święte zna wiele takich przykładów. Król Dawid, gdy popełnił grzech cudzołóstwa z Betszebą, zdobył się na wielką pokorę, która znalazła uznanie w oczach Boga. Magdalenie przebaczył liczne grzechy. Nawrócona kochała gorąco Jezusa. Doświadczenie upadku i winy uświadomiło jej wielkość Bożego miłosierdzia. Tylko w chrześcijaństwie istnieje pojęcie błogosławionej winy, która upadek grzechu przemienia w gorącą miłość do Boga. Dlatego fenomenem Ewangelii jest myśl, że na każdy, nawet najgorszy grzech można, a nawet trzeba patrzeć z nadzieją i dostrzec w nim szansę poddania się osądowi Bożego miłosierdzia.
Słabości nie należy utożsamiać z grzechem. Słabość nie jest grzechem, może jednak łatwo prowadzić do niego. Człowiek słusznie wyczuwa, że pojawienie się świętości oznacza zniknięcie grzechu. Jednak błędnie uważa, że miłość Boga wyzwoli go od poczucia słabości, napadu pokus i ingerencji zła. Życie małżonków zawsze będzie związane z tym doświadczeniem. W swoim życiu będą toczyć walkę duchową. Ponieważ grzechy najczęściej pojawiają się tam, gdzie człowiek czuje się słaby, należy nauczyć się żyć ze swoją słabością. Umieć dostrzec w niej szansę spotkania z Bogiem. Dlatego tak ważne jest, aby uzmysłowić sobie, że moc Boża nie działa tylko wśród cnót, ale także i wśród słabości i pokus. Łaska nie zaszczepia się tylko na ludzkiej sile czy cnocie, ale także na słabości. Gdy się to zrozumie, łatwiej jest zaakceptować obszary, w których ujawnia się słabość, w których szczególnie doświadcza się pokus.
Doświadczenie pokazuje, że najtrudniej jest odsłonić te sfery psychiki, w których odczuwa się ból, czuje się zranionym, często niegodnym, brudnym i złym. Człowiek życzy sobie, aby wstydliwe płaszczyzny jego osobowości pozostały nietknięte, ukryte, zapomniane. Nie potrafi wyobrazić sobie, że są to właśnie miejsca, w których Bóg chce się spotkać z nami.
Bóg ukazuje człowiekowi popełnione zło, nie potępiając go przy tym. Poruszając ludzkie sumienie i ujawniając grzech, zapewnia równocześnie o swojej ogromnej miłości. Nie aprobując grzechu, bezgranicznie akceptuje człowieka. Jeżeli chcemy obudzić w grzeszniku postawę nawrócenia, na której łaska Boża może się oprzeć, nie możemy go w żaden sposób potępić. Akceptacja winowajcy wraz z jego problemami i występkami daje mu szansę dostrzec zaczyn łaski, który rodzi się w jego sercu. Tylko w takiej atmosferze będzie zdolny do odważnej analizy swojej sytuacji i tylko wtedy może odkryć obecność Bożej miłości.
Bóg działa w sposób subtelny i delikatny, w niczym nie naruszając wolności człowieka. Dlatego trzeba pewnego wysiłku, aby usłyszeć w głębi swojego serca Boże wezwanie. "Bóg nigdy nie wywołuje presji moralnej w nas samych. Swoim oddziaływaniem Bóg jedynie przyciąga nas ku swojemu Sercu. Jako stworzenia posiadające wolną wolę samodzielnie podejmujemy decyzje, a wszelka presja moralna związana jest z naszymi domysłami, obawami i naciskiem świata zewnętrznego.
Źródło:
„Napięcia seksualne szansą spotkania z Bogiem”
http://www.szansaspotkania.net/index.php?page=2029