111. Wyjaśnij znaczenie analizy systemowej w wyjaśnianiu procesów politologicznych.
Metoda systemowa w ogólnym ujęciu, to zespół czynności badawczych polegających na rozpatrywaniu istniejących złożonych obiektów jako systemu i stosowaniu odpowiednich technik analizy, to znaczy agregacji oraz dekompozycji tych systemów.
`W analizie systemów politycznych ujawniły się różne tendencje metodologiczne.
Perspektywa normatywistyczna za główny przedmiot analizy przyjmuje normy konstytucyjne i tworzone na ich podstawie instytucje polityczne. Najważniejszymi elementami systemu politycznego w tym ujęciu są instytucje władzy państwowej i normy wyznaczające ich wzajemne stosunki , zawarte w konstytucjach i innych aktach prawnych.
Perspektywa behawioralna zakłada że podstawowym przedmiotem analizy nie jest norma, ale zachowanie polityczne jednostek i grup. Konstytucje i inne akty normatywne uznano jedynie za ramy, w których zachodzą faktyczne relacje i interakcje między jednostkami, grupami i organizacjami, stanowiące istotę polityki.
Perspektywa instytucjonalna jest syntezą podejścia normatywistycznego i behawioralnego. Przywraca istotna range instytucja politycznym, ale nie ogranicza się do analizy samych norm. Pojęcie normy jest tu szeroko rozumiane i obejmuje zarówno zespół reguł determinujących zachowanie polityczne jak i system zachowań wyznaczanych przez normy. Instytucje polityczne to nie tylko państwo i jego organy, ale też partie polityczne i grupy nacisku. Perspektywa neoinstytucjonalna obejmuje trzy warstwy:
- podłoże społeczno – kulturowe
- układ instytucjonalny
- rywalizację polityczną
Istotą ujęcia instytucjonalnego w politologii jest zakreślenie pola badań sprowadzającego się do sfery przepisów prawnych. Ujęcie instytucjonalno- historyczne przenosi natomiast akcent na wyjaśnianie rozwoju instytucji politycznych z uwzględnieniem zmiennego w procesie dziejowym kontekstu społeczno- politycznego. Ujęcia instytucjonalne i historyczne w analizie systemowej nie są wobec siebie przeciwstawne lecz komplementarne.