Wskaźniki czerwonokrwinkowe i ich zastosowanie kliniczne.

Zmiany wielkości, kształtu i zawartości hemoglobiny mogą wpływać na różne wskaźniki krwinek, takie jak średnia objętość erytrocytu (MCV), średnia zawartość hemoglobiny (MCH) i średnie stężenie krwinkowe hemoglobiny (MCHC).

MCV przedstawia średnią objętość erytrocytu, wyrażoną w . Oznacza się ją, dzieląc objętość krwinek przez ich liczbę . Prawidłowa objętość krwinek waha się od 75 do 95 . Mniejsza objętość wskazuje na mikrocytozę (częsty objaw niedokrwistości na tle niedoborów żelaza), większa objętość - makrocytozę (Może towarzyszyć pewnym niedoborom żywieniowym, np. niedoborowi wit. B12 lub kwasu foliowego).

MCH określa przeciętną ilość hemoglobiny w każdej krwince (najczęściej wyrażaną w pikogramach - pg), która wynosi średnio 24-34 pg. Niskie wartości MCH oznaczają mikrocytozę i wynikają z obniżonej lub upośledzonej syntezy hemoglobiny, występującej np. w niedokrwistościach niedobarwliwych, niedoborach żelaza, talasemii i niektórych chorobach przewlekłych, np. reumatycznych.

MCHC to średnie stężenie hemoglobiny, bez względu na objętość krwinek. Wartości poniżej 31% oznaczają niedobarwliwość krwinek.

---