21.b

H. Markiewicz: Dylematy historyka literatury

• kilkadziesiąt lat mówi się o kryzysie w historii literatury;

• z historią literatury mamy do czynienia gdy literaturę rozpatrujemy jako dziedzinę przedmiotową, zmieniającą się w wymiarze czasowym. Rozumienie węższe: historia literatury ma za obiekt dziedzinę literatury języka, narodu itp., w całym jej przebiegu czasowym albo chociaż w jednej fazie;

• granice dziedziny - literatura - termin od XVIII wieku;

• czy historia literatury ma się skupić tylko na cechach literackości, czy też na własnościach poznawczych / ideowych;

• utwór literacki - wypadkowa danych tekstu i interpretacyjnej strategii odbiorcy. Interpretacje się zmieniają, więc historia literatury nie jest tożsama z historią dzieł a z historią konstruktów dzieł;

• literatura jako zbiór utworów literackich. Dana badaczowi jest jako zbiór tekstów, zbiór interpretacji idealizacyjnych i różne układy literackie (prąd, gatunek, itp.);

• okres literacki - wydarzenie historycznoliterackie, wprowadza innowacje do układów literackich, do których należy;

• synteza historycznoliteracka - wartościuje, omawia niektóre utwory ze względu na ich rozgłos, ma wyjaśniać genezę dzieła, ma uwzględniać funkcjonowanie literatury [tu: interpretacje utworów literackich, oddziaływanie literatury jako tradycji, zasięg społeczny dzieła, literackie sytuacje komunikacyjne, czytelnicze motywacje, sposoby wartościowania literatury, działanie literatury na inne dziedziny kultury];

• paradoks największy: oryginalność to sumienność w obliczu źródeł (Norwid. I jak się powtarzać i jednocześnie być oryginalnym).

---