2.Przyczyny , skutki i przykłady złych nawyków
Złe nawyki wynikają najczęściej ze złego obchodzenia się z końmi, rzadziej z wrodzonych cech usposobienia. Ze złego obchodzenia wynika często np. wierzganie lub kąsanie, obrona przed nakładaniem kantara lub niepodawanie nogi przy podkuwaniu. Z wrodzonych wad charakteru można wymienić złośliwości-podstępne kąsanie, kopanie, usiłowanie zrzucenia jeźdźca. Nałogi są to wytworzone odruchy warunkowe, niekorzystne z punktu widzenia użytkownika np. łykawość i takanie. Występują one najczęściej u koni mało pracujących, narażonych na nudę w zamkniętym pomieszczeniu stajennym. Narowy są niebezpieczne i szkodliwe dla konia i człowieka, natomiast nałogi szkodzą tylko koniowi.
Nałogi:
Łykawość polega na chwytaniu krawędzi żłobu lub innych przedmiotów zębami i wciąganu powietrza do przełyku, a następnie wydalanie go z charakterystycznym świstem. Wskutek tego zęby ulegają nieprawidłowemu starciu i przedwczesnemu zużyciu.
Tkanie to stałe przestępowanie konia z nogi na nogę, przy czym głowa i szyja wykonują ruch wahadłowy. Kończyny przednie są mocno eksploatowane. Przyczyną tego nałogu jest przebywanie koni w pomieszczeniach zamkniętych, z ograniczoną ilością ruchu a także brakiem towarzystwa.
Narowy (złe nawyki)
Wierzganie i kąsanie są szczególnie niebezpieczne dla otoczenia, dlatego też osobniki takie powinny być oznaczone czerwoną wstążką w grzywie (kąsające) lub w ogonie (wierzgające). Przyczyną jest na ogół złe obchodzenie się z koniem przez człowieka, ewentualnie odpędzeniem od stada przez inne konie. Można emu zapobiec poprzez zakładanie skórzaneo kagańca zdejmowanego tylko w porze karmienia.
Odmowa ciągnięcia może być następstwem wady usposobienia czy wadliwej uprzęży, najczęstszą przyczyną jest jednak przeciążanie młodego konia dużym ładunkiem lub nadużywanie bata.
Płochliwość przyczyną mogą być wady wzroku lub wybujały temperament
Rozsypywanie obroku
Wspinanie się pod jeźdźcem lub w zaprzęgu jest efektem błędów popełnionych w procesie szkolenia
Gryzienie własnej skóry na bokach, piersiach i kończynach może występować u ogierów w okresie sezonu kopulacyjnego, które są wykorzystywane sporadycznie.
3.Test 100 dniowy ogierów półkrwi
Zakłady treningowe działają przy dwóch stadach ogierów: w Bogusławicach i Białym Borze. Przeprowadzany jest w nich 100 dniowy trening 3 i 4 letnich ogierów rasy półkrwi zakończony próbą dzielności. Jest to tzw. stacjonarna próba wierzchowa. Na końcowy wynik próby dzielności składają się oceny wystawiane przez komisję, kierownika ZT oraz obcych jeźdźców. Wynik przedstawiany jest w formie indeksu wartości użytkowej. Ogier, który zda z wynikiem pozytywnym próbę dzielności zostaje wpisany do księgi hodowlanej i otrzymuje pozwolenie na krycie. Po 100 dniowym treningu konie przechodzą ocenę:
Na trójkącie
Chodów pod jeźdźcem w zastępie
Skoków luzem
Skoków pod jeźdźcem
Wytrzymałości
Przydatności do ujeżdżenia (ocena jeżdżca)
Przydatności do skoków (ocena jeżdżca)
Drugim sposobem sprawdzenia wartości konia jest test wierzchowo-zaprzęgowy obejmujący 35 dni treningu pod siodłem i 65 dni treningu w zaprzęgu. Użytkowość oceniana jest na podstawie wyników:
Prezentacji na trójkącie
Prezentacji chodów pod jeźdźcem w zastępie
Próby na czworoboku w zaprzęgu jednokonnym
Próby wytrzymałości w zaprzęgu maratonowym
Próby uciągu
Następnie przeprowadzana jest ocena powrotu tętna i liczby oddechów do normy w godzinę po zakończeniu prób.