Dwa światy

1.Doświadczenie
W tej interakcyjnej zabawie ćwiczący będą eksperymentować jakby z dwoma różnymi światami „widzących” i „ślepców”. Będzie wynikało z tego wiele wyzwań dla członków grupy. Czy wzajemnie ufamy sobie na tyle by będąc ślepcem dać się prowadzić widzącemu bądź wierzyć mu na słowo ? Czy chcemy sobie pomagać ? Czy potrafimy wczuć się w świat, w którym żyje druga osoba ?
Przebieg ćwiczenia: Zabawa przebiega na stosunkowo dużej przestrzeni. Połowa uczestników zakłada na oczy opaski by być „ślepcami”. Prowadzący łączy osoby w pary tak by w jednej znajdował się jeden „ślepiec” i jeden „widzący”. Pary te mają za zadanie przez 20 minut poruszać się razem, tak by widzący instruował/bądź też czasami nie ślepca. Ślepiec może widzącemu ufać lub nie, może starać się kierować się jego wytycznym lub też nie.

2. Refleksja, obserwacje

Po zakończeniu ćwiczenia wszystkie pary zbierają sie ponownie w ustalonym miejscu, ślepcom zdejmowane są opaski. Prowadzący pyta jak przebiegała współpraca, czy nie znając się tak dobrze nawzajem ufali sobie, co można by zmienic by lepiej funkcjonować w takiej parze. Uczestnicy dochodza do wniosku, że komunikacja i wspolpraca byłaby lepsza gdyby osoby w parach były sobie bliższe, lepiej się znaly, mialy miedyz soba bardziej zaciśnięte wiezi.

3. Wnioski

Prowadzacy tłumaczy jak wazne jest zaufanie do drugiej osoby. W ogole jak istotne jest posiadanie takiej osoby, której możemy powierzyc swoje wielkie zaufanie. Mowi również o istocie współpracy oraz wyraźnym przekazywaniu informacji drugiej osobie.

4. Stosowanie

Dalszy przebieg cwiczenia bądź tez zastosowanie go kolejny i kolejny raz moglby już przebiegac np. w taki sposób, ze nastąpiła by zamiana w parach lub idac dalej , konfiguracje par moglyby wyglądać w dowolny sposób, czyli np. ślepiec + ślepiec , widzacy + widzacy bądź tez nawet sam ślepiec lub sam widzacy.

---