Jaki fitochrom reguluje powstawanie chloroplastów w etiolowanej roślinie pod wpływem światła? (Etiolowany: zmiany zachodzące w roślinie zielonej wyrosłej w ciemności) Fotochrom występuje w 2 formach: pierwsza Pr (Phytochrome) pochłania promienie czerwone z maksymalną absorbcją przy falach o długości 660nm. Druga forma Pfr (Phytochrome-far) pochłania światło dalekiej czerwieni, z max. absorbcją przy 730nm. U wielu roślin w ciemności zachodzi reakcja przekształcenia formy Pfr w formę Pr. Jest to reakcja powolna. Ukształtowane aktualnymi warunkami świetlnymi stężenie obydwu form fitochromu jest czynnikiem warunkującym zaistnienie określonego przejawu fotomorfo-genezy. Zmiany morfogenetyczne spowodowane niedostatkiem światła nie pochodzą od zahamowania fotosyntezy. Taki pozafotosyntetyczny wpływ światła na wzrost i inne przejawy rozwoju nazywa się fotomorfogenezą. Wygląd roślin rozwijających się w ciemności lub przy słabym świetle tzw. wypłonienie: *silnie wydłużone międzywęźla *zredukowane blaszki liściowe *są blade na skutek zahamowania syntezy chlorofilu *są wiotkie z powodu słabego wykształcenia tkanki wzmacniającej. Takie zmiany rozwojowe wywołane pozafotosyntetycznym oddziaływaniem* światła na roślinę (zmiany morfogenetyczne) zachodzą z udziałem fotoreceptorów (gł. fitochromem)
Scharakteryzować transport wody z roztworu glebowego do naczyń ksylemu Można wyróżnić 2 sposoby pobierania wody ze środowiska: *pobieranie całym organizmem *poprzez wyspecjalizowane organy tj. korzenie. Systemy korzeniowe osiągają dużo większe rozmiary niż częsci nadziemne.
Woda, żeby dotrzeć do naczyń ksylemu w pobliżu walca osiowego, musi przeniknąć najpierw przez epidermę strefy włośnikowej, przez kom. parenchymatyczne kory, endodermę i okolnicę (perycykl). Woda przenika 2 drogami przez tkanki w: *apolaście -w obrębie ścian i przestworów międzykomórko-wych *symplaście -przez cytoplazmę poszczególnych komórek, połączonych plazmodesmami, w obrębie protoplastów tworzących całość. Można powiedzieć, że do granicy endodermy funkcjonuja 2 drogi. Woda może przepłynąć na powierzchni lub w kapilarach ścian na drodze dyfuzji, zgodnie z gradientem potencjału wody w tych obszarach lub wnikać do protoplastów komórek włośników i epidermy w wyniku osmozy. Wtedy dalsze przemieszczenia w okolicy symplastu jest zgodne z gradientem potencjału wody w protoplastach komórek kory. Przesuwanie się wody w apoplaście blokują komórki endodermy w których występuja pasemka Caspary'ego (zawierają składniki hydrofobowe). W tej strefie woda wnika do wnętrza komórek, z tego miejsca przenosi się do komórek perycyklu przez ściany w których nie ma pasemek Caspary'ego lub przez komórki przepustowe, wystepujące w endodermie. Od komórek perycyklu dociera do światła naczyn ksylemu lub tracheid, które są drogą objętościowego przepływu wody.
FOTOLIZA -w reakcji tej następuje odciągnięcie z wody elektronów przez utleniony (pozbawiony elektronów) chlorofil P680 w PS II. Pozostałe po fotolizie 2 wolne jony OH- przekazują swoje 2 elektrony na chlorofil P680 w PS II, w którym na skutek wyemitowania pary własnych elektronów po pochłonięciu światła powstała dziura elektronowa. Utlenienie 2 jonów OH- prowadzi do powstania tlenu i wody. Tlen jest ubocznym produktem fotosyntezy.
Asymilacja CO2 u roślin typu C3 i C4 (akceptory, synteza cukru, regeneracja akceptorów, różnice w strukturze liścia) Akceptorem CO2 u roślin C3 jest fosoranowa pochodna rybulozy 1,5-bisfosforybuloza a enzym katalizujący tą reakcję to karboksyloza 1,5-bisfosforybulozy (rubisco), a pierwszym trwałym produktem tej karboksylacji jest PGA. Jest to związek trójwęglowy i dlatego rośliny asymilujące CO2 nazywamy roślinami typu C3. Rośliny typu C4 (np. kukurydza) mają poza 1,5 RuDP, dodatkowy akceptor CO2 jest nim fosfoenolopirogronian (PEP). Enzymem, który katalizuje przyłączanie do niego CO2 jest karboksylaza PEP. Produktem karboksylacji jest związek 4-węglowy -szczawiooctan. Powstały szczawiooctan ulega przekształceniu w jabłczan,
a ten w dalszych przemianach podlega karboksylacji.