NADMIERNIE OWŁOSIENIE
Przyczyny powstawania
Metody usuwania
Wskazania i przeciwwskazania do różnych metod usuwania owłosienia
RODZAJE WŁOSÓW
• Na ciele człowieka jest około 5-6 milionów mieszków włosowych .
• Mieszki włosowe rozwijają się w okresie życia płodowego, a ich rozmieszczenie jest uwarunkowane genetycznie.
• Istnieją różne odmiany włosów, które współwystępują na ludzkim ciele.
Przy podziale włosów na ludzkim ciele przyjmując za kryteria długość i grubość, dzielimy włosy na:
• Długie (owłosienie głowy, brody, pach i organów płciowych)
• Krótkie ( owłosienie szczeciniaste, zalicza się brwi, rzęsy, owłosienie nozdrzy i uszu)
• Meszkowate (nazywane potoczne meszkiem, zalicza się cienki i miękki meszek, który pokrywa resztę skóry, z wyjątkiem wnętrza dłoni, podeszew stóp, warg, narządów płciowych)
OWŁOSIENIE - PODZIAŁ
Przyjmując za kryterium moment powstawania, dzielimy włosy ludzkie na :
- owłosienie pierwotne
- owłosienie wtórne
- owłosienie ostateczne
Owłosienie pierwotne - rozwija się w trzecim miesiącu
życia płodowego a zanika albo jeszcze przed urodzeniem
dziecka, albo tuż po nim. U wcześniaków można jeszcze
zobaczyć owłosienie twarzy.
Owłosienie wtórne - różne rodzaje włosów owłosienia
wtórnego rozwija się w różnym czasie. Owłosienie wtórne
występuje u dziecka aż do dojrzałości płciowej.
Owłosienie ostateczne (terminalne) - zaczyna wyrastać wraz
z rozpoczęciem dojrzewania płciowego. Pojawia się pod pachami,
na brodzie i w okolicach łonowych oraz na piersiach a także na twarzy mężczyzny. W starszym wieku owłosienie umacnia się, zwłaszcza w nosie i uszach u mężczyzn oraz na twarzach niektórych kobiet (tzw. kobiece wąsy), co ma związek z zachodzącymi w ich organizmie zmianami hormonalnymi.
FAZY WZROSTU WŁOSA
• anagen
Macierz włosa wytwarza ciągle nowe komórki - włos rośnie.
Związany jest ściśle z brodawką włosa.
W tej fazie kształtowana jest budowa włosa, kolor, grubość.
Okres trwania: 3-5 lat u mężczyzn, 6-7 lat u kobiet.
Liczba włosów w fazie wzrostu w stosunku do wszystkich włosów na głowie wynosi 80 - 90 %.
• katagen
Ta faza jest przejściem od wzrostu do spoczynku.
Brodawka stopniowo wstrzymuje dostawę substancji odżywczych do macierzy.
Podział komórek staje się coraz wolniejszy, by w końcu całkowicie ustać.
Komórki macierzy odłączają się od brodawki i przesuwają się wraz z komórkami wewnętrznej osłonki korzenia w kierunku ujścia mieszka włosowego.
Jest to czas gdy włosy przestają rosnąć.
Faza przejściowa trwa od 2 do 4 tygodni, znajduje się w niej około 1% naszych włosów.
• telogen
Włos odłączony jest już od brodawki, dolna część korzenia grubieje, przypominając kształtem kolbę, dlatego włosy w tej fazie nazywane są kolbowymi.
W tej fazie komórki przygotowują się do wzrostu nowego włosa.
Faza spoczynku trwa od 2 do 4 miesięcy, po tym okresie włos kolbowy zostaje wypchnięty przez nowo rosnący.
BUDOWA WŁOSA
W pełni rozwinięty włos można podzielić wzdłuż na:
• korzeń włosa (radix pili) tkwiącego w mieszku włosowym
• trzon (corpus pili), zwany łodygą włosa
• koniec włosa, który jest ostro zakończony
Korzeń to dolna część włosa, znajdująca się w mieszku włosowym, do którego uchodzi gruczoł łojowy. Jego najważniejszą częścią jest macierz, w której znajdują się żywe komórki włosa. W tych komórkach zachodzą intensywne procesy metaboliczne i bardzo intensywny podział, w wyniku którego stare komórki są wypychane ku górze, co powoduje ich obumieranie i rogowacenie. Ich miejsce zajmują młode komórki.
Widoczna część włosa to trzon, zbudowany z martwych komórek, nie jest ukrwiony ani unerwiony, dzięki czemu obcinanie włosów nie jest bolesne. Wnętrze włosa jest wypełnione keratyną, czyli białkiem bogatym w siarkę. W centrum włosa znajduje się rdzeń zawierający glikogen i białka bogate w aminokwasy.
Przyczyny powstawania nadmiernego owłosienia
Nadmierne owłosienie na ciele i twarzy, zwane hirsutyzmem, jest łagodnym objawem nienoszącym zazwyczaj znamion choroby. Każda kobieta może mieć objawy hirsutyzmu. Na jej twarzy, piersiach, podudziach pojawia się wtedy nadmierne owłosienie. Najczęściej bardzo trudno jest podać przyczyny wystąpienia hirsutyzmu. Jeżeli występuje on na skutek nadwrażliwości mieszków włosowych na androgeny, zaczyna się przeważnie w okresie dojrzewania i jest dziedziczony. Hirsutyzm nie powoduje najczęściej problemów zdrowotnych, a tylko te związane z estetyką. Czasami jednak nadmierne owłosienie może towarzyszyć poważnym schorzeniom ogólnoustrojowym, takim jak:
- zespół policystycznych jajników (PCOS),
- przerost kory nadnerczy - charakteryzuje się nadmiernym wydzielaniem androgenów nadnerczowych,
- hiperprolaktynemia (choroba wywołana nadczynnością przedniego płata przysadki mózgowej produkującego prolaktynę) - poziom prolaktyny podnosi m.in. silny stres, wysiłek fizyczny, sen, ciąża, karmienie piersią, leki,
- choroba i zespół Cushinga - schorzenia te dają charakterystyczne objawy: otyłość monstrualną z odkładaniem się tkanki tłuszczowej w okolicy pasa biodrowego, barkowego, szyi; szczupłe ręce i nogi, tzw. twarz księżycowatą z silnym owłosieniem, rozstępy na skórze bioder, ud, pośladków, piersi, nadciśnienie tętnicze, osteoporoza, cukrzyca,
- guzy jajnika (np. jądrzak, gonadoblastoma), które produkują nadmiar androgenów,
- stosowanie leków działających androgennie - jak np. sterydy anaboliczne, progestageny (przyjmują je kobiety planujące ciążę, by stymulować owulację), danazol (lek stosowany w leczeniu endometriozy),
- anoreksja - wynika to ze spadku poziomu estrogenów (ustają miesiączki) i wzrostu wydzielania androgenów.
NADMIERNE OWŁOSIENIE
• Hirsutyzm - to występowanie u kobiet i dzieci nadmiernego owłosienia typu męskiego w tzw. okolicach androgenozależnych.
• Hipertrychoza - to występowania nadmiernego owłosienia na całej skórze lub na pewnych okolicach ciała, nie jest zależna od androgenów. Często występuje rodzinnie (podłoże dziedziczne), zarówno u kobiet, jak i mężczyzn bez jakichkolwiek zaburzeń hormonalnych
NADMIERNE OWŁOSIENIE - POSTACIE
Rozróżnia się nadmierne owłosienie uogólnione i ograniczone.
W postaci uogólnionej może być:
• owłosienie wrodzone - występuje bezpośrednio po urodzeniu i polega głównie na przeroście włosków meszkowych, które stają się długie i miękkie. Występuje na całym ciele łącznie z twarzą. Najczęściej dotyczy okolicy krzyżowo-lędźwiowej oraz międzyłopatkowej.
• owłosienie nabyte - od powyższego różni się tym, że występuje w wieku dojrzałym. Jest przedmiotem szczególnego zainteresowania kosmetologii i dotyczy przede wszystkim kobiet.
Miejsce występowania ograniczonego owłosienia u kobiet to:
• twarz - górna warga, broda, policzki i podbródek
• okolice brodawek sutkowych
• klatka piersiowa
• barki, plecy
• linia biała brzucha
• wzgórek łonowy ( owłosienie typu męskiego)
• kończyny górne i dolne
Miejsca występowania ograniczonego owłosienia u mężczyzn to:
• klatka piersiowa
• plecy, barki
• kończyny górne i dolne
METODY USUWANIA
Metody usuwania nadmiernego owłosienia:
• mechaniczne
• chemiczne
• fizykalne
Mechaniczne metody usuwania nadmiernego owłosienia:
• pęsetą
• woskiem (ciepły, zimny, twardy)
• depilatorem
• pastą cukrową
• ścieranie pumeksem
• za pomocą golenia
Chemiczne metody usuwania nadmiernego owłosienia:
• depilatory chemiczne (kremy depilujące)
Fizykalne metody usuwania zbędnego owłosienia:
• elektroliza
• termoliza
• metoda blend
• metoda laserowa
Depilacja - metoda nietrwałego usuwania zbędnego owłosienia na twarzy, ciele.
Rozjaśnianie - nie prowadzi ono oczywiście do utraty niechcianego owłosienia, ale czyni go mniej widocznym. Wykorzystuje się do tego celu kremy i roztwory zawierające nadtlenek wodoru, który aktywnie rozjaśnia zmiękcza i utlenia włosy.
Nić bawełniana, przesuwana po powierzchni skóry, chwyta włosy i niektóre usuwa przy korzeniach, inne zaś są przez nią urywane przy powierzchni skóry. Metoda ta jest powszechnie stosowana w krajach arabskich i może wywoływać zapalenie mieszków włosowych
golenie: maszynki do golenia, depilatory elektryczne
depilacja tradycyjna (pęsetą) - do małych powierzchni ciała
depilacja chemiczna - kremy z zawartością związków siarki z wapnem, arsenem, antymonem,barem; wadą tej metody jest przykry zapach, może wystąpić kontaktowe zapalenie skóry
woski ciepłe (w gabinecie kosmetycznym) i zimne (w domu) - depiluje się każdą partię ciała; są to preparaty pszczele i azulenowe (mogą dawać uczulenia); włos powinien mieć długość 3-4 mm
Przeciwwskazania do depilacji woskiem ciepłym
zapalenie żył, żylaki, stany zapalne i ropne skóry, łuszczyca i inne zmiany skórne (rany, zadrapania, świeże blizny), uczulenia na wosk, stany gorączkowe, zbyt krótkie włosy
Najbardziej popularną metodą jest depilacja za pomocą wosku. Kosmetyczki mają do dyspozycji różne rodzaje wosku. Najczęściej stosowany jest wosk kremowy i wosk twardy.
Wosk kremowy charakteryzuje się miękką konsystencją.
Jego temperatura topnienia to około 37 - 38şC. Nie jest to jak powszechnie się sądzi wosk gorący lecz ciepły. Nie powoduje oparzeń skóry, można stosować go do depilacji skóry skłonnej do rozszerzania naczynek i w przypadku skóry z delikatnie rozszerzającymi się naczynkami (wymaga to odpowiedniej techniki i uwagi, ale prawidłowo przeprowadzona depilacja nie powinna pogorszyć stanu naczynek - przy mocno rozszerzonych naczyńkach lub żylakach z takiej depilacji trzeba zrezygnować). Wosk kremowy ma ładny zapach. Dostępne są nawet woski o zapachu owoców czy kawy. Wosk z dodatkiem azulenu, wyciągu z oliwek, z masą perłową także jest dobrze znany kosmetyczkom. Wosk krystaliczny różni się troszkę od wosku kremowego - nie pozostawia uczucia lepkości na skórze i łatwo się zmywa. Większość wosków jest rozpuszczalna w tłuszczach, są jednak woski, które można zmywać wodą.
Innym rodzajem wosku jest wosk twardy - ma on postać granulek lub większych kostek Podobnie jak wosk kremowy musi być rozpuszczony. Temperatura topnienia tego wosku jest wyższa (ok. 42şC). Wosk twardy ma różne kolory i zapachy.
NAKŁADANIE WOSKU:
Wosk kremowy kosmetyczka nakłada szpatułką lub aplikatorem. Bardzo dobry efekt depilacji można osiągnąć nakładając wosk cieniutką warstwą, najlepiej metalową szpatułką (przypomina tępy nóż). Wosk nabierany jest szpatułką z puszki, która znajduje się w woskownicy z termostatem - woskownica umożliwia ustawienie i utrzymanie stałej temperatury wosku. Metalową szpatułkę łatwo jest oczyścić i zdezynfekować po zabiegu. Wadą jej jest to ,że jeśli temperatura wosku jest zbyt wysoka szpatułka zbyt mocno się nagrzewa i jeśli kosmetyczka jest nieostrożna może oparzyć skórę klientki.
Niektóre kosmetyczki stosują szpatułki drewniane - nie można jednak nałożyć nimi bardzo cienkiej warstwy wosku - zwykle jest to warstwa grubsza i efekt depilacji może być gorszy. Poza tym jeśli jest to szpatułka wielokrotnego użytku to dokładna dezynfekcja jest utrudniona (jeśli kosmetyczka stosuje szpatułkę drewnianą to zapytaj czy jest jednorazowa). Inną metodą nakładania wosku jest aplikator - jest to mały pojemniczek z rolką. Na rolkę spływa rozpuszczony wosk, w chwili gdy rolka jest przesuwana po skórze wosk nakładany jest cienką warstwą. Ta metoda ma wady i zalety. Jeśli wosk nie jest odpowiednio rozgrzany aplikator ciężko przesuwa się po skórze i jest to bardzo nieprzyjemne uczucie a wosk nie jest równomiernie nakładany. Zaletą tej metody jest czystość zabiegu - nic nie kapie, a przy dużej wprawie szybko można nałożyć wosk na skórę. Problem może stwarzać dezynfekcja aplikatorów (rolek). Rolki powinny być jednorazowe, ale przeważnie kosmetyczki nie kupują dużej ilości rolek i stosują jedną dla kilku klientek, bez oczyszczenia i zdezynfekowania rolki po zabiegu. Jest to niehigieniczne i grozi przeniesieniem infekcji z jednej klientki na inne osoby. Ideałem byłoby gdyby rolki były jednorazowe i były wyrzucane po zabiegu. To jednak podnosi koszty zabiegu. Wyjściem z tej sytuacji jest zaopatrzenie się w kilkanaście rolek i dokładne czyszczenie oraz dezynfekcja tej części aplikatora po zabiegu. Każda klientka dostaje wówczas czystą rolkę.
Aplikatory mają różne kształty. Niektóre mogą nawet mieć specjalne nakładki do depilacji małych powierzchni skóry ( na przykład tzw. pistolet ) Aplikatory podgrzewane są w bazie z termostatem - temperatura wosku jest stała. Wosk twardy kosmetyczka nakłada szpatułką, ale do wyrwania włosków nie stosuje się pasków z materiału. Wosk twardy zastyga na skórze i zrywany jest jako jeden płat. Za pomocą wosku twardego można usuwać krótkie i oporne włoski. Stosowanie tego rodzaju wosku wymaga dużej wprawy. Nieumiejętnie wykonywana depilacja jest bardzo nieprzyjemna, trwa zbyt długo a skóra może zostać zbyt mocno podrażniona. Wosku twardego kosmetyczka nie powinna używać wielokrotnie.
PRZEBIEG DEPILACJI:
Zabieg depilacji woskiem rozpoczyna się od przygotowania skóry. Skóra musi być oczyszczona i odtłuszczona. Jeśli wybierasz się na depilację do gabinetu kosmetycznego ułatwisz kosmetyczce zadanie jeśli dzień wcześniej wykonasz peeling, a w dniu zabiegu nie będziesz nakładała na skórę balsamów i kremów.
Kosmetyczka oczyści i odtłuści skórę preparatem przygotowującym do depilacji. Niektóre kosmetyki stosowane przed depilacją mają właściwości lekko znieczulające, chłodzące.
Następnie nakładany jest wosk, jeśli kosmetyczka stosuje wosk kremowy to na warstwę wosku nałoży pasek materiału (flizelina, płótno). Wosk nakładany jest zgodnie z kierunkiem wzrostu włosów - paski zrywane są zdecydowanym ruchem w przeciwnym kierunku. Nakładanie wosku nie boli - zrywanie jest niestety bolesne - trudno ocenić jak duży to jest ból, niektóre osoby odczuwają zabieg jako bardzo bolesny, inne uważają, że nie jest to aż takie nieprzyjemne. Ból jest mniejszy, jeśli kosmetyczka potrafi sprawnie wykonać zabieg i przytrzymuje drugą ręką depilowaną skórę.
Zwróć uwagę na to pod jakim kątem kosmetyczka zrywa paski - jeśli ciągnie je do góry a nie dość blisko skóry to zabieg będzie mało efektywny i włoski szybko odrosną. Włosy muszą być wyrwane a nie urwane. Jeśli włoski są urywane szybko odrastają i mogą wrastać w skórę.
Po depilacji na podrażnioną, troszkę zaczerwienioną skórę kosmetyczka nakłada kosmetyki kojące. Jeśli na skórze pozostały resztki wosku to jest on zmywany olejkiem po depilacji lub innym zmywaczem przeznaczonym do tego celu. Następnie nakładany jest preparat podepilacyjny - łagodzący, chłodzący. Kosmetyczka może wykonać także lekki masaż wydepilowanej części skóry. Jeśli skóra jest wyjątkowo wrażliwa lub skłonna do zapalenia mieszków włosowych to kosmetyczka może wykonać zabieg d'arsonvalizacji. Zabieg ten ma działanie dezynfekujące, łagodzące, przeciwzapalne.
Po depilacji może być nałożony preparat spowalniający odrastanie włosów (ampułka, krem lub żel). Preparat taki można także stosować przez kilka dni po depilacji. Prawie każda firma kosmetyczna mająca w swojej ofercie linię do depilacji proponuje preparaty opóźniające odrastanie włosów. Dzięki zastosowaniu kosmetyków opóźniających odrost włosów można zmniejszyć częstotliwość zabiegów depilacji. Większość tego typu preparatów ma również właściwości przeciwzapalne, łagodzące oraz ograniczają wrastanie włosów.
pastą cukrową - Od niedawna na polskim rynku dostępna jest Pasta Cukrowa, reklamowana jako najbardziej naturalna metoda depilacji. Pastę Cukrową od dłuższego już czasu stosują kosmetyczki w Kanadzie, USA od kilkunastu miesięcy metoda ta jest dostępna w niektórych gabinetach kosmetycznych w Polsce.
Depilacyjna Pasta Cukrowa jest nowoczesną wersją stosowanej od stuleci przez kobiety z Bliskiego Wschodu substancji i techniki depilacyjnej. Skład Pasty Cukrowej Alexandria oparty jest na starożytnych bliskowschodnich przepisach. Pasta zawiera cukier, sok cytrynowy, wyciągi ziołowe. Zawiera tylko surowce naturalne, bez składników chemicznych.
Zalety Pasty Cukrowej:
• nie przykleja się do skóry
• depilacja pastą jest mniej bolesna niż depilacja woskiem (chociaż również nie jest to zabieg zupełnie bezbolesny)
• podrażnienie skóry po zabiegu jest mniejsze niż w przypadku zastosowania wosku
• pasta może być nakładana na tę samą partię skóry kilkakrotnie
• włoski są usuwane dokładnie, całkowicie ,nie są urywane
• pastę można zmyć ze skóry wodą
• pasta w czasie depilacji ma temperaturę ciała, nie można nią poparzyć skóry
• można stosować pastę w przypadku rozszerzonych naczynek
• pasta usuwa włoski bardzo krótkie -już o długości 1-2 mm
• zabieg jest higieniczny - nie są stosowane żadne narzędzia ,nie ma niebezpieczeństwa zakażenia skóry
Zabieg depilacji Pastą Cukrową nie jest jeszcze bardzo popularny w gabinetach kosmetycznych. Cena depilacji jest wyższa niż za depilację woskiem. Niewiele kosmetyczek w Polsce opanowało perfekcyjnie tę dość trudną sztukę depilacji.
Pasta Cukrowa jest bardzo wrażliwa na zmiany temperatury, w czasie nauki depilacji tą metodą trzeba być przygotowanym na duże koszty - zużycie materiału w czasie ćwiczeń jest niestety bardzo duże. Jedną porcją Pasty Cukrowej depiluje się dość dużą powierzchnię skóry - wyrywane włosy wtapiają się w porcję Pasty a ta znowu jest nakładana na skórę - nie wygląda to zbyt estetycznie.
B. Epilacja - metoda trwałego usuwania zbędnego owłosienia. Epilacja polega tu na zniszczeniu cebulki włosa za pomocą słabego prądu elektrycznego. W cebulkę włosa wkłuwa się igłę, przez którą płynie stały prąd galwaniczny (elektroliza) lub prąd zmienny (termoliza, elektrokoagulacja). Połączeniem tych dwóch zabiegów jest tzw. blend - który wykorzystuje dwa rodzaje prądu, w efekcie czego włos ulega (oczywiście wg reklam producentów) całkowitemu zniszczeniu. Zabiegi takie wykonuje się w specjalistycznych gabinetach kosmetycznych.
elektroepilacja
elektroliza - wykorzystuje prąd o niskim napięciu poprzez ogniwo galwaniczne. w zabiegu stosuje się prąd stały o niskim natężeniu. W zabiegu wykorzystuje się zjawisko elektrochemiczne, które zachodzi w czasie przepływu prądu stałego przez tkanki. Elektrodę bierną - anodę mocuje się na przedramieniu klientki. Elektrodą czynną jest katoda w postaci cienkiej igły. Po włożeniu igły do mieszka włącza się prąd o natężeniu 0,5 do 1,5 mA w zależności od położenia i grubości włosa. Prąd przepuszcza się przez 10 sekund. W trakcie przepływu prądu w mieszku włosa tworzy się odczyn zasadowy, ług, który niszczy opuszkę i brodawkę. Metoda elektrolizy jest skuteczna, chociaż dosyć powolna. Bezpośrednio po zabiegu może wystąpić niewielki obrzęk. Prąd płynący w mieszku nie jest odczuwalny ale po zabiegu powstaje strupek. Odpada on po kilku dniach. Elektroliza może wywołać okresowy rumień, przebarwienia, ropne zapalenie mieszków włosowych.
Po pierwszym zabiegu część włosów odrasta, ale są słabsze i jaśniejsze. W celu utrwalenia efektu elektrolizę trzeba powtarzać by osiągnąć trwały skutek.
termoliza -Elektrokoagulacja (diaterma) to działanie prądu wysokich częstotliwości (do 13,56 MHz). Technika ta polega na zastosowaniu prądu wysokiej częstotliwości, który wytwarza intensywne ciepło w mieszku włosa. W wyniku zastosowania tej techniki zachodzi zjawisko elektrokoagulacji i niszczone są tkanki odpowiedzialne za wzrost włosa. Zabieg polega na umieszczeniu w mieszku włosowym cienkiej, jednorazowej igły spełniającej rolę elektrody. Przepływający prąd pomiędzy elektrodą (igłą) i skórą uszkadza naczynia brodawki, powodując powstanie mikroblizny w okolicy opuszki mieszka włosowego. W ten sposób uszkodzone włosy są łatwo usuwane pęsetą. Zabiegi są w niewielkim stopniu bolesne. Technika elektrokoagulacji (diatermii) wykorzystuje prąd zmienny o wysokiej częstotliwości i niskim napięciu. Prąd o takiej charakterystyce wywołuje znaczny miejscowy wzrost temperatury, niszcząc strukturę opuszki mieszka włosowego. Stąd właśnie zabieg ten określa się czasem mianem termolizy.
BLEND - metoda pracy łącząca oba wyżej wymienione rodzaje zabiegów, powodując, że zabieg usuwania włosów jest mniej bolesny, ale trwa trochę dłużej. W metodzie BLEND stosuje się prąd galwaniczny i prąd wielkiej częstotliwości. Długość płynięcia obu rodzajów prądu sterowana jest przez procesor.
Zalety elektrokoagulacji:
wykorzystanie krótkiego czasu impulsu do setnej sekundy - zapewnia nieporównywalny komfort, wygodę i bezpieczeństwo pacjenta
działanie prądu w.cz. powoduje koagulację tkanki, zamyka naczynka krwionośne nie dopuszczając do krwawienia oraz zapewnia dużą aseptyczność zabiegu
można działać na wszystkie rodzaje włosów niezależnie od ich koloru, grubości i głębokości położenia mieszków włosowych - gwarantuje to skuteczne niszczenie komórek odpowiedzialnych za wzrost włosa
elektrokoagulacja jest uznana za jedną z najbardziej skutecznych metod usuwania owłosienia, jest bardziej skuteczna od lasera, ponieważ laser usuwa tylko ciemne włosy
do zabiegu stosuje się specjalistyczne, jednorazowe igły z izolacją - co daje gwarancję bezpieczeństwa zabiegu, jak również zmniejsza do minimum możliwość uszkodzenia naskórka
Częstotliwość i skuteczność zabiegu:
zabiegi niestety trzeba powtarzać, ale można określić częstotliwość powtarzanych zabiegów
po pierwszym zabiegu część włosów odrasta, ale są słabsze i jaśniejsze
zabiegi powinny odbywać się co dwa tygodnie i średnio ok. 6 - 7 wizyt czasami więcej
ilość zabiegów zależy od ilości usuwanych włosów
Jak przeprowadza się zabieg i jak się do niego przygotować?
Włosy powinny być długości co najmniej 5mm ponad naskórek - gdyż wzdłuż po łodydze włosa wprowadza się igłę do mieszka włosowego
Postępowanie po zabiegu
w miejscu poddanym zabiegowi może wystąpić obrzęk i zaczerwienienie skóry - efekt uboczny działania prądu na tkanki skóry - podrażnione miejsce należy zabezpieczać kremem Alantan lub Bephanten 2 - 3 razy dziennie
każda skóra w sposób indywidualny reaguje na przeprowadzony zabieg. Może wystąpić zaczerwienienie, niewielkie podrażnienie okołomieszkowe, jak również przebarwienia, które ustępują w krótkim czasie po zabiegu
nie podrażniać skóry w okolicy zabiegu
przez kilka dni po zabiegu nie stosować mydła, spirytusu, toników na bazie alkoholu, dezodorantów
nie opalać się przez kilka dni po zabiegu
Przeciwwskazania do elektroepilacji:
ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich,
ostre procesy zapalne,
epilepsja,
ciąża,
wszczepiony rozrusznik serca,
obecność przedmiotów metalowych na powierzchni zabiegowej,
zaawansowana miażdżyca,
zagrożenia zatorami,
nowotwory,
zakrzepy
fotoepilacja
laseroterapia - opiera się na absorpcji energii fali świetlnej w cząsteczkach barwnika melaniny i na tyle silnym podgrzaniu tych cząsteczek, że następuje termiczne zniszczenie włosa i mieszka włosowego. Opisane zjawisko nosi nazwę fototermolizy. Aby mieszek włosa został zniszczony, włos musi znajdować się w fazie wzrostu. Światło znacznie silniej działa na eumelaninę - odmianę melaniny dominującą we włosach ciemnych, a znacznie słabiej na feomelaninę dominującą we włosach jasnych. Na skuteczność zabiegu ma wpływ wiele czynników, jednak podstawowym z nich jest kolor włosów i ich głębokość w skórze. Kolejnym jest różnica między kolorem włosów a skóry - najłatwiej usunąć włosy ciemne z jasnej skóry. Z kolei jasnobrązowych włosów z ciemnej skóry laserowo usunąć się nie da. W przypadku prawidłowo dobranych parametrów po serii 4-7 zabiegów można usunąć do 80% włosów.
Każda skóra w sposób indywidualny reaguje na przeprowadzony zabieg depilacji laserowej. Może wystąpić rumień lub obrzęk okołomieszkowy. Zarówno zaczerwienienie, drobne strupki, jak też niewielkie przebarwienia ustępują po kilku dniach. Przy wyjątkowej nadwrażliwości mogą się utrzymać do kilku tygodni:
laser rubinowy 698 nm - włosy ciemne i jasny fenotyp skóry,
laser aleksandrytowy 755 nm - włosy ciemne i jasny fenotyp skóry,
laser diodowy 800 nm - pośredni fenotyp skóry,
laser diodowy 940 nm - wyższy fenotyp skóry i jaśniejsze włosy,
laser neodymowo-yagowy 1064 nm - wyższy fenotyp skóry i jaśniejsze włosy.
Przygotowania do zabiegu fotoepilacji:
co najmniej 2 tygodnie przed zabiegiem nie wolno przyjmować leków o działaniu fotouczulającym. Antybiotyki, hormony (oprócz tabletek antykoncepcyjnych), pochodne witaminy A, jak również sterydy w połączeniu z działaniem lasera mogą powodować przebarwienia,
co najmniej 2 tygodnie przed zabiegiem nie wolno używać ziół światłouczulających - dziurawiec, nagietek, skrzyp polny,
na 2 tygodnie przed zabiegiem nie wolno korzystać z kąpieli słonecznych i solariów,
na 2 tygodnie przed zabiegiem należy zaprzestać używania kremów z retinolem, witaminą C, kwasami owocowymi,
na 3 tygodnie przed zabiegiem nie wolno stosować innych metod depilacji niż golenie,
na 2 tygodnie przed zabiegiem nie wolno kremów samoopalających,
na tydzień przed zabiegiem nie wolno stosować peelingów,
Postępowanie po zabiegu fotoepilacji:
przez 24 godziny nie należy przegrzewać ciała (gorące kąpiele, sauna, wysiłek fizyczny),
do 2 tygodni po fotoepilacji należy unikać opalania,należy stosować kremy z wysokim filtrem UV (minimum 30 SPF),
minimum 2 tygodnie po zabiegu nie należy stosować kosmetyków i leków złuszczających (peeling).
Przeciwwskazania do fotoepilacji:
ciąża,
świeża opalenizna - świeżo i mocno opalona skóra zawiera dużą ilość melaniny, której zadaniem jest absorbowanie światła emitowanego przez laser,
fotodermatoza - u osób cierpiących na różnego rodzaju schorzenia związane z nadwrażliwością na światło mogą wystąpić podrażnienia, a nawet poparzenia skóry,
bielactwo, łuszczyca, liszaj płaski, nadciśnienie, otwarte rany, blizny, cukrzyca,
krem samoopalający (należy przestać stosować 2 tygodnie przed zabiegiem),
opryszczka w stanie aktywnym,
rozrusznik serca,
stany zapalne skóry,
zmiany alergiczne,
epilepsja - u osób cierpiących na tego typu schorzenie kontakt z laserem może wywołać atak padaczki,
zmiany barwnikowe - miejsca zmienione barwnikowo pod wpływem działania lasera mogą ulec podrażnieniu i w efekcie doprowadzić do groźnych powikłań zdrowotnych,
choroby nowotworowe - osoby cierpiące na choroby nowotworowe pod żadnym pozorem nie powinny korzystać z zabiegu depilacji laserowej, która stanowi dla chorego organizmu dodatkowe obciążenie,
białe i siwe włosy - włosy białe lub siwe nie zawierają w sobie melaniny, dlatego światło lasera nie jest przez nie pochłaniane, a depilacja laserowa nie jest skuteczna.