28. Fotoemitery - budowa, zasada działania
Fotoemitery półprzewodnikowe przekształcają energię elektryczną w energię promieniowania elektromagnetycznego. Są one źródłami promieniowania w zakresie widzialnym i podczerwonym. Z elementów tych najczęściej stosuje się diody elektroluminescencyjne i lasery półprzewodnikowe oraz wskaźniki ciekłokrystaliczne.
Diody elektroluminescencyjne inaczej diody świecące emitują strumień fotonów w wyniku zamiany energii elektrycznej na energię promieniowania świetlnego. Elektrony odbierają energię elektryczną ze źródła zasilającego diodę, a oddają energię promieniowania świetlnego wskutek procesu rekombinacji. Na skalę przemysłową wytwarza się diody elektroluminescencyjne w kolorach czerwonym, zielonym, żółtym, pomarańczowym oraz diody pracujące w podczerwieni. Barwa promieniowania emitowanego przez diody LED zależy od materiału półprzewodnikowego.
29. Fotorezystory - budowa zasada działania.
Są to rezystory półprzewodnikowe, których rezystancja zmienia się pod wpływem oświetlenia. Światło o odpowiedniej długości fali wywołuje generację par elektron-dziura. Dodatkowa liczba elektronów i dziur wywołuje zwiększenie konduktywności półprzewodnika i odpowiednie zmniejszenie rezystancji fotorezystora. Fotorezystory są wytwarzane zwykle z takich materiałów jak siarczek kadmu (CdS), siarczek ołowiu (PbS), selenek ołowiu (PbSe), tellurek ołowiu (PbTe).
Właściwości optyczne fotorezystorów.
Oświetlenie fotorezystora, do którego końcówek przyłożono napięcie, powoduje zwiększenie przepływu prądu. Różnica między całkowitym prądem I a prądem ciemnym I0, jest nazywana prądem fotoelektrycznym IP, czyli IP = I - I0. Związek między prądem fotoelektrycznym IP a natężeniem oświetlenia określa zależność
IP = G - Eγ
gdzie:
G, γ - wartości stałe.
30. Fotoogniwa - budowa, zasada działania
Fotoogniwa przetwarzają energia promieniowania na energia elektryczna. W oświetlonym złączu p-n powstaje siła elektromotoryczna (zjawisko fotowoltaniczne) przy braku polaryzacji zewnętrznej (przy rozwarciu). Wówczas złącze takie spełnia funkcję źródła energii elektrycznej i jest nazywane fotoogniwem lub baterią słoneczną. Przyczyną tego zjawiska jest generacja świetlna par elektron-dziura w obszarze warstwy zaporowej złącza p-n lub w bliskim jego sąsiedztwie.
Fotoogniwa są stosowane do detekcji światła oraz jako źródła energii elektrycznej.
Fotoogniwa stosowane jako detektory światła, są wykonywane techniką planarną w krzemie. Ich powierzchnia światłoczuła wynosi przeważnie od kilku do kilkudziesięciu cm2. Fotoogniwa stosowane w bateriach słonecznych do wytwarzania energii elektrycznej są to złącza p-n o dużej powierzchni światłoczułej.
Właściwości fotoogniw.
Przetwarzanie energii promieniowania na energię elektryczną odbywa się z określoną sprawnością, nazywaną sprawnością energetyczną fotoogniwa
Sprawność energetyczna fotoogniwa wzrasta wraz ze zwiększaniem natężenia oświetlenia. Możliwa do osiągnięcia wartość sprawności zależy od rozkładu widmowego promieniowania oraz od czułości widmowej materiału. Maksymalna teoretycznie sprawność krzemowych fotoogniw wynosi 19,6%, natomiast rzeczywista sprawność około 14%. Ta różnica sprawności teoretycznej i rzeczywistej zależy od strat wynikających z odbicia części promieniowania od powierzchni półprzewodnika, absorpcji promieniowania w półprzewodniku w zbyt dużych odległościach od złącza, a także od strat mocy wewnątrz fotoogniwa na skutek istnienia rezystancji szeregowej przyrządu.