Masaż 26.03.2012
Herodot z Helikarnasu - ojciec historii, stosował i propagował masaż włączając go do zdrowego modelu życia
Asklepiades - grecki lekarz i filozof z Prusy w Bitynii, który od około 90 roku p.n.e. przebywał w Rzymie
Galen - Claudius Galenus - rzymski lekarz greckiego pochodzenia, wybitny anatom, utalentowany badacz i pisarz, starożytny lekarz, wywarł wpływ na rozwój nauk medycznych
Średniowiecze było okresem zahamowania rozwoju nauki i lecznictwa ( doktryna chrześcijańska o wyższości ducha nad ciałem), w tym okresie masaż był również zaniedbany.
Avicenna - tadżycki uczony ,
Girolamo Mercuriale - wydał dzieło " De Arte Gymnastica" - trzy tomy dotyczyły gimnastyki Greków, a trzy ćwiczeń wzmacniających ciało i utrzymujących zdrowie
Ambroży Pare - lekarz, chirurg XVI w - ojca masażu naukowego. Pare zaobserwował, że głaskanie obolałych po operacji miejsc przynosi nie tylko ulgę w cierpieniu, ale również wywołuje zmiany w skórze, a nacieranie wywiera wpływ na mięśnie. Po raz pierwszy w dziejach medycyny lekarz tez zapisał swe obserwacje i zaczął stosować masaż jako lekarską metodę leczenia.
Dlatego o Pare w historii medycyny mówi się jako o wskrzesicielu masażu - nie tylko przywrócił stosowanie masażu, ale ponadto przeprowadził badania nad jego fizjologią. Jest on również twórcą masażu metodą uciskową.
Friedrich Hoffman - lekarz, zwolennik naturalnych metod leczenia
Henryk LIng - szwedzki lekarz, założyciel centralnego królewskiego instytutu gimnastycznego w Sztokholmie, twórca "szwedzkiej gimnastyki"
Johan Mezger - lekarz - twórca szkoły masażu klasycznego, masażu naukowego. Po raz pierwszy opracował on system metod masażu oraz wskazań i przeciwwskazań opartych o doświadczenia i badania własne oraz dostępną literaturę. Od czasów Mezgera zaczęto stosować masaż na oddziałach klinicznych.
Prof. Izydor Zabłudowski - uczeń Mezgera z Uniwersytetu w Berlinie, kierownik Uniwersyteckiego Zakładu Masażu leczniczego w Berlinie, dzięki niemu masaż został zrównany z innnymi dyscyplinami wiedzy lekarskiej na poziomie akademickim
Zander - kolejny uczeń Mezgera, szwedzki lekarz, który próbował zastąpić masaż ręczny specjalnymi aparatami.
U schyłku XIXw. odbył się europejski zjazd chirurgów - część zjazdu była poświęcona zagadnieniom stosowania masażu w leczeniu i profilaktyce, co spowodowało rozpowszechnienie, popularyzację metod masażu.
Piśmiennictwo polskie u schyłku XIXw. bogaciło się o kilka pozycji: J. Grabowskiego, I. Strabowskiego i J.Zawadzkiego
W okresie międzywojennym masaż stanowił dość popularną metodę leczenia , wielu lekarzy nie tylko zalecało tę metodę leczenia, ale na podstawie własnej praktyki doskonaliło ją i opracowywało jej modyfikacje np. M.Kosiński i J. Zaorski ("Mieszenie lecznicze"), którzy pozostawili pozostawili dorobek naukowy wzbogacający ubogie piśmiennictwo polskie z tego zakresu
Współcześni polscy autorzy podręczników do masażu:
1. J. Jankowiak, 2. A. Zborowski, 3.L. Magiera, 4.T.Podgórski