Sobieszów - Chojnik
Na wyniosłym granitowym wzgórzu panują nad okolicą ruiny potężnego zamczyska. Niegdyś było tu grodzisko plemienia Bobrzan. Granitową twierdzę wzniósł w latach 1353-1364 Bolko II, książę świdnicko-jaworski dla ochrony swych posiadłości w kotlinie jeleniogórskiej. Bolko II był ostatnim suwerennym Piastem Śląskim, niezależnym od wszystkich sąsiadów. W wyniku zabiegów całego życia stworzył potężne państwo, z którym poważnie liczył się król Kazimierz Wielki, jak również cesarz Karol IV.
Zamek "Chojnik" był ważnym ogniwem w systemie obronnym księstwa świdnicko-jaworskiego. Wysoka, okrągła wieża stanowiła znakomity punkt obserwacyjny, a jednocześnie była miejscem ostatniej obrony. W jej podziemiach ginęli złoczyńcy skazani na śmierć głodową.
Grube mury obwodowe wzniesiono tuż przy pionowych urwiskach skalnych. Wewnątrz granitowej fortecy mieścił się budynek mieszkalny dla zamkowej załogi. Po bezpotomnej śmierci Bolka II, ostatniego z dynastii Piastów świdnickich i jaworskich, zamek wraz z okolicą, w myśl uprzednich układów dynastycznych, dostał się w ręce bratanicy Anny, już wówczas żony cesarza Karola IV. Przekazała ona go jako lenno członkom starożytnego rodu śląskiego wiernego do ostatka Piastom, potomkom pazia książąt świdnickich - Arnolda Szaffa i jego syna Gotfryda.
Niektóre źródła twierdzą, że Szaffowie zwali się przedtem Owieckimi, gdyż w dokumentach trzynastowiecznych występowali jako "familia Ovium", a nazwisko zmienili dopiero w XV w. Mając oparcie w niedostępnej fortecy w okresie wojen husyckich łupili oni okolicę i przejezdnych kupców jako tzw. "raubritterzy"- rycerze-rozbójnicy. Dokonali też rozbudowy gotyckiego zamku - otoczono go drugim pierścieniem murów. Mimo wydrążenia w skale głębokich studni nie znaleziono wody potrzebnej do przetrwania długiego oblężenia. Poradzono sobie z tym problemem, wykuwając w granicie trzy zbiorniki-cysterny, gdzie magazynowano wodę deszczową.
Na zamkowym dziedzińcu zachował się też średniowieczny pręgierz, przy którym wymierzano kary chłosty. Około 1590 r., na północ od średniowiecznych murów, od strony gdzie był łatwiejszy dostęp, wzniesiono dużą basteję, z której działa mogły skutecznie bronić wejścia do tej górskiej twierdzy. W roku 1675 powstały od uderzenia pioruna pożar zniszczył zamek, który od tamtej pory został opuszczony i nie był odbudowywany.
Mimo upływu setek lat ruiny zachowały czytelny układ architektoniczny. Zachowały się nawet resztki wykuszu z zamkowej kaplicy zbudowanej w 1393 r., w którym mieścił się główny ołtarz. Na drugim dziedzińcu są resztki dawnej kuchni. W ocalałych pomieszczeniach znajduje się dziś schronisko PTTK.
Legenda mówi, że mieszkała tu piękna Kunegunda, córka właściciela zamku. Gdy ojciec chciał ją wydać za mąż zażądała, by każdy z konkurentów do jej ręki objechał konno w pełnej zbroi obwód zamkowych murów po ich szczycie. Nikomu to się jednak nie udało, dzielni młodzieńcy spadali w przepaść, ponosząc śmierć. Po każdej takiej próbie Kunegunda śmiała się, mówiąc, że jeszcze taki się nie narodził, by był godny jej ręki. Przybył do Chojnik pewnego dnia piękny młodzieniec z Krakowa, w którym okrutna panna zakochała się od pierwszego spojrzenia. Gdy, jak wszyscy, ruszył na szczyt murów obwodowych, by rozpocząć karkołomny objazd, piękna panna ze łzami w oczach błagała go, by poniechał próby, gdyż i tak wyjdzie za niego za mąż. On jednak dokonał tej sztuki. Szczęśliwa Kunegunda chciała mu się rzucić na szyję, jednak rycerz z pogardą popatrzył na nią, mówiąc, że nie zwiąże się z okrutną dziewczyną, która na śmierć wysłała wielu odważnych ludzi. On chciał tylko udowodnić, że polski szlachcic potrafi pokonać największe trudności i godnie odejść. Kunegunda z rozpaczy rzuciła się w przepaść z najwyższego okna zamkowej wieży i od tamtej pory straszy w nocy młodych mężczyzn, gdy tylko próbują się zbliżyć do zamkowych murów.
Informacja
Zamek Chojnik - Schronisko PTTK
(25 miejsc noclegowych)
58-570 Jelenia Góra - Sobieszów
tel. (+75) 755 35 35