Katecheza 17
MODLITWA
Niech życie z Jezusem w Kościele przyniesie nam |
MODLITWA
Dziękuję, Panie Jezu Chryste, za to, że przez chrzest zostałem włączony w Twoje Ciało, którym jest Kościół, a każdy z nas z osobna jest jego członkiem. Dziękuję, Panie Jezu Chryste, za otrzymanego na chrzcie świętym Twojego Ducha - Ducha Świętego. Dopomóż, Panie, abym wiernie i z radością dla dobra Kościoła wypełniał powierzone mi na chrzcie zadanie dochowania Ci wierności i prowadzenia innych do Ciebie.
Ci, którzy przez otrzymany chrzest stali się uczniami Jezusa, zastanawiają się nad tym, co ich wyróżnia, co sprawia, że należą do Niego. O tym wyróżnieniu uczniów Jezusa tak mówił w dniu zesłania Ducha Świętego Apostoł Piotr:
Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim. (...) Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie (Dz 2, 22-24.32-34). Uczniów Jezusa wyróżnia więc to, że wierzą w zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, a także to, że o Jego zmartwychwstaniu opowiadają innym ludziom.
Do wiary wyznanej przez świętego Piotra w dniu zesłania Ducha Świętego, czyli ten, kto udziela chrztu (najczęściej kapłan). Przed udzielenie chrztu zwraca się on do rodziców przyniesionego dziecka (bądź samego kandydata do chrztu) z zapytaniem: czy wierzą w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi; czy wierzą w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca; czy wierzą w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne? Po potwierdzeniu przez nich tej wiary szafarz wypowiada słowa: "Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Amen".
W ten czy podobny sposób wierzący przyznają się do wiary, którą od swego początku żyje i wyznaje Kościół. W tej wierze i my zostaliśmy ochrzczeni'.
Tym, którzy przez wiarę przyznają się do Jezusa, wskazuje On, w jaki sposób powinni wyrażać swą przynależność do Niego oraz do Jego Kościoła. Powinni po prostu czynić to, co od zesłania Ducha Świętego czynili Jego uczniowie, a więc aktywnie uczestniczyć w życiu Kościoła, przypominać jak Piotr i inni Apostołowie:
Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem. Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: "Cóż mamy czynić, bracia?" - zapytali - Piotra i pozostałych Apostołów. "Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz". (...) Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz. Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie (Dz 2, 36-39.41-42).
Uczestniczyć w życiu Kościoła znaczy dla nas:
. wierzyć, że Jezus jest Zbawicielem ludzi;
. wierzyć, że należymy do Boga za sprawą otrzymanego na chrzcie Ducha Świętego;
. nawracać się, czyli zrywać ze złym postępowaniem, zmieniać swoje życie;
. trwać we wspólnocie z Bogiem i z ludźmi przez wypełnianie przykazania miłości;
. pomagać innym uwierzyć w Chrystusa.
Co dla ciebie znaczą słowa: "Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Amen".
Czego oczekuje Bóg od tych, którzy wyznają wiarę w Jego miłość do ludzi wyrażoną w tajemnicach naszej wiary: męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa oraz w tajemnicy zesłania Ducha Świętego?
Jak poprzez swą wiarę, którą otrzymałeś na chrzcie, możesz pomagać innym rozpoznawać Jezusa Chrystusa żyjącego w społeczności Jego uczniów - w Kościele?
Tabela
APOSTOŁOWIE WIERZĄ CHRZEŚCIJANIE WIERZĄ
Jezus jest Panem wszystkich Uznają Go za swego Pana
Namaszczony Duchem Świętym Działa w nich moc Ducha Pana
Zabity na krzyżu Przyjmują świadectwo Apostołów
Zmartwychwstał po trzech dniach Wyznają wiarę w Zmartwychwstałego
Odpuszcza grzechy Zmieniają swoje życie
CHRZEŚCIJANIE CZYNIĄ
Trwają w nauce Apostołów
Trwają we wspólnocie Kościoła
|
22 Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, 23 tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. 24 Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim.(…) 32 Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. 33 Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, 34 jak to sami widzicie i słyszycie. Bo Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak powiada: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej,
36 Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem. 37 Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: Cóż mamy czynić, bracia? - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. 38 Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. 39 Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz.(…) 41 Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz. 42 Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie. (Dz 2, 36-39.41-42).
34 Wtedy Piotr przemówił w dłuższym wywodzie: Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. 35 Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie. 36 Posłał swe słowo synom Izraela, zwiastując im pokój przez Jezusa Chrystusa. On to jest Panem wszystkich. 37 Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. 38 Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. 39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. 40 Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się 41 nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu. 42 On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. 43 Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów. (Dz 10,34-43)
W domu
Odpowiedz na pytanie: Co dla ciebie znaczą słowa: „Taka jest nasza wiara, taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Amen”.
Niech życie z Jezusem w Kościele przyniesie nam
dosyć szczęścia, byśmy zachowali pogodę ducha;
wystarczająco dużo doświadczeń, byśmy byli silni;
wystarczającą ilość bólu, byśmy byli ludzcy;
tak dużo porażek, byśmy byli pokorni;
wystarczająco dużo sukcesu, byśmy zachowali zapał;
dosyć przyjaciół, byśmy czuli się pokrzepieni;
wystarczająco dużo bogactw, byśmy zaspokoili swoje potrzeby;
dość entuzjazmu, by spoglądać w przyszłość;
dość wiary, by oddalić przygnębienie;
dość determinacji, by każdy dzień uczynić lepszym od poprzedniego;
wystarczająco dużo miłości, by nikogo nie odrzucić
i wszystkich przygarnąć;
dość hojności, by zostać bożym darem dla innych.
Niech życie z Jezusem w Kościele przyniesie nam
dosyć szczęścia, byśmy zachowali pogodę ducha;
wystarczająco dużo doświadczeń, byśmy byli silni;
wystarczającą ilość bólu, byśmy byli ludzcy;
tak dużo porażek, byśmy byli pokorni;
wystarczająco dużo sukcesu, byśmy zachowali zapał;
dosyć przyjaciół, byśmy czuli się pokrzepieni;
wystarczająco dużo bogactw, byśmy zaspokoili swoje potrzeby;
dość entuzjazmu, by spoglądać w przyszłość;
dość wiary, by oddalić przygnębienie;
dość determinacji, by każdy dzień uczynić lepszym od poprzedniego;
wystarczająco dużo miłości, by nikogo nie odrzucić
i wszystkich przygarnąć;
dość hojności, by zostać bożym darem dla innych.
Niech życie z Jezusem w Kościele przyniesie nam
dosyć szczęścia, byśmy zachowali pogodę ducha;
wystarczająco dużo doświadczeń, byśmy byli silni;
wystarczającą ilość bólu, byśmy byli ludzcy;
tak dużo porażek, byśmy byli pokorni;
wystarczająco dużo sukcesu, byśmy zachowali zapał;
dosyć przyjaciół, byśmy czuli się pokrzepieni;
wystarczająco dużo bogactw, byśmy zaspokoili swoje potrzeby;
dość entuzjazmu, by spoglądać w przyszłość;
dość wiary, by oddalić przygnębienie;
dość determinacji, by każdy dzień uczynić lepszym od poprzedniego;
wystarczająco dużo miłości, by nikogo nie odrzucić
i wszystkich przygarnąć;
dość hojności, by zostać bożym darem dla innych.
Niech życie z Jezusem w Kościele przyniesie nam
dosyć szczęścia, byśmy zachowali pogodę ducha;
wystarczająco dużo doświadczeń, byśmy byli silni;
wystarczającą ilość bólu, byśmy byli ludzcy;
tak dużo porażek, byśmy byli pokorni;
wystarczająco dużo sukcesu, byśmy zachowali zapał;
dosyć przyjaciół, byśmy czuli się pokrzepieni;
wystarczająco dużo bogactw, byśmy zaspokoili swoje potrzeby;
dość entuzjazmu, by spoglądać w przyszłość;
dość wiary, by oddalić przygnębienie;
dość determinacji, by każdy dzień uczynić lepszym od poprzedniego;
wystarczająco dużo miłości, by nikogo nie odrzucić
i wszystkich przygarnąć;
dość hojności, by zostać bożym darem dla innych.
Niech życie z Jezusem w Kościele przyniesie nam
dosyć szczęścia, byśmy zachowali pogodę ducha;
wystarczająco dużo doświadczeń, byśmy byli silni;
wystarczającą ilość bólu, byśmy byli ludzcy;
tak dużo porażek, byśmy byli pokorni;
wystarczająco dużo sukcesu, byśmy zachowali zapał;
dosyć przyjaciół, byśmy czuli się pokrzepieni;
wystarczająco dużo bogactw, byśmy zaspokoili swoje potrzeby;
dość entuzjazmu, by spoglądać w przyszłość;
dość wiary, by oddalić przygnębienie;
dość determinacji, by każdy dzień uczynić lepszym od poprzedniego;
wystarczająco dużo miłości, by nikogo nie odrzucić
i wszystkich przygarnąć;
dość hojności, by zostać bożym darem dla innych.
Niech życie z Jezusem w Kościele przyniesie nam
dosyć szczęścia, byśmy zachowali pogodę ducha;
wystarczająco dużo doświadczeń, byśmy byli silni;
wystarczającą ilość bólu, byśmy byli ludzcy;
tak dużo porażek, byśmy byli pokorni;
wystarczająco dużo sukcesu, byśmy zachowali zapał;
dosyć przyjaciół, byśmy czuli się pokrzepieni;
wystarczająco dużo bogactw, byśmy zaspokoili swoje potrzeby;
dość entuzjazmu, by spoglądać w przyszłość;
dość wiary, by oddalić przygnębienie;
dość determinacji, by każdy dzień uczynić lepszym od poprzedniego;
wystarczająco dużo miłości, by nikogo nie odrzucić
i wszystkich przygarnąć;
dość hojności, by zostać bożym darem dla innych.
Ci, którzy przez otrzymany chrzest stali się uczniami Jezusa, zastanawiają się nad tym, co ich wyróżnia, co sprawia, że należą do Niego. O tym wyróżnieniu uczniów Jezusa tak mówił w dniu zesłania Ducha Świętego Apostoł Piotr: Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim. (...) Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie (Dz 2, 22-24.32-34). Uczniów Jezusa wyróżnia więc to, że wierzą w zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, a także to, że o Jego zmartwychwstaniu opowiadają innym ludziom.
Ci, którzy przez otrzymany chrzest stali się uczniami Jezusa, zastanawiają się nad tym, co ich wyróżnia, co sprawia, że należą do Niego. O tym wyróżnieniu uczniów Jezusa tak mówił w dniu zesłania Ducha Świętego Apostoł Piotr: Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim. (...) Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie (Dz 2, 22-24.32-34). Uczniów Jezusa wyróżnia więc to, że wierzą w zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, a także to, że o Jego zmartwychwstaniu opowiadają innym ludziom.
Ci, którzy przez otrzymany chrzest stali się uczniami Jezusa, zastanawiają się nad tym, co ich wyróżnia, co sprawia, że należą do Niego. O tym wyróżnieniu uczniów Jezusa tak mówił w dniu zesłania Ducha Świętego Apostoł Piotr: Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim. (...) Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie (Dz 2, 22-24.32-34). Uczniów Jezusa wyróżnia więc to, że wierzą w zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, a także to, że o Jego zmartwychwstaniu opowiadają innym ludziom.
Ci, którzy przez otrzymany chrzest stali się uczniami Jezusa, zastanawiają się nad tym, co ich wyróżnia, co sprawia, że należą do Niego. O tym wyróżnieniu uczniów Jezusa tak mówił w dniu zesłania Ducha Świętego Apostoł Piotr: Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim. (...) Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie (Dz 2, 22-24.32-34). Uczniów Jezusa wyróżnia więc to, że wierzą w zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, a także to, że o Jego zmartwychwstaniu opowiadają innym ludziom.
Ci, którzy przez otrzymany chrzest stali się uczniami Jezusa, zastanawiają się nad tym, co ich wyróżnia, co sprawia, że należą do Niego. O tym wyróżnieniu uczniów Jezusa tak mówił w dniu zesłania Ducha Świętego Apostoł Piotr: Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim. (...) Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie (Dz 2, 22-24.32-34). Uczniów Jezusa wyróżnia więc to, że wierzą w zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, a także to, że o Jego zmartwychwstaniu opowiadają innym ludziom.