Redyskonto
1) powtórne potrącenie odsetek od terminowych papierów wartościowych, których termin płatności jeszcze nie minął, przy zakupie ich przez bank centralny od banków handlowych, które wcześniej dokonały operacji ich dyskonta. Podstawą redyskonta jest ustalana przez bank centralny stopa redyskontowa, będąca jednym z narzędzi regulowania podaży pieniądza.
2) operacja zakupu przez bank centralny od banków handlowych terminowych papierów wartościowych przed upływem terminu ich wykupu przez wystawcę. Banki handlowe dokonują operacji redyskonta w celu zwiększenia swoich rezerw gotówkowych.
Dyskonto,
1) odwrotność procentu składowego. Technika pozwalająca określić aktualną wartość przyszłych (oczekiwanych) dochodów. Polega na przemnożeniu tych dochodów w kolejnych latach przez współczynnik dyskontowy at = 1/(1+r)t. Znajduje zastosowanie m.in. w rachunku ekonomicznej efektywności inwestycji i procesach wyceny kapitału.
2) potrącenie odsetek przy zakupie papieru wartościowego (np. weksla) przed upływem terminu jego płatności. Operacje dyskontowe są jednym z rodzajów czynnych operacji bankowych. Przy obliczaniu wartości kupowanego weksla wykorzystuje się podany wyżej współczynnik.
3) różnica pomiędzy wysokością zobowiązania płatnego w przyszłości i ceną, po jakiej wierzyciel odstępuje je przed terminem spłaty. Różnica ta stanowi kwotę odsetek przypadającą następnemu wierzycielowi za okres od chwili nabycia do momentu spłaty zobowiązania. Podstawą obliczenia dyskonta jest istniejąca w danym kraju stopa dyskontowa.