Plastyka piersi:

Polega ona na przywróceniu (lub nadaniu) ładnego kształtu piersiom bez zmiany ich wielkości, wyłącznie dzięki usunięciu nadmiaru skory. Sam gruczoł pozostaje nienaruszony, dzięki czemu w przyszłości jest możliwe karmienie piersią. Zarys sutko i przebieg blizn zależą od tego jaką metodę operacji wybierze pacjentka. Zabieg przynosi najlepsze efekty u młodych kobiet z biustem zdeformowanym „opuszczonym” na skutek długotrwałego karmienia piersią.

Trwałość wyników od kilku do kilkunastu lat- w zależności od wielkości piersi, elastyczności skóry oraz ewentualnej kolejnej ciąży lub gwałtownych zmian wielkości biustu związanych z tyciem i chudnięciem. Blizny po operacji zazwyczaj stają się słabo widoczne po upływie kilku miesięcy, mogą jednak ulec przerostowi wymagającemu operacyjnego skorygowania.

Najczęściej stosowane metody operacji:

Metoda Strombecka:

Pozostawia bliznę w postaci odwróconej litery T tj. wokół brodawki, pionowo w dół i pod piersią, następnie wycina się jej nadmiar, zgodnie z oznaczeniami, a resztę ściąga i zszywa.. Metoda ta pozwala uzyskać najładniejszy, sterczący, bardzo dziewczęco wyglądający biust.

Cięcie pozostawiające bliznę w kształcie odwróconej litery L:

Podobnie jak w met Stombecka, ciecie biegnie dokoła brodawki, pionowo w dół a następnie skręca w bok w fałdzie podsutkowym .

Operacje pozostawiające bliznę skośnie po zewnętrznej stronie piersi:

Zaletą tej metody jest możliwość niewielkiego powiększenia wyniosłości sutków poprzez wepchnięcie części gruczołu z bocznego półobwodu pod środkową jego część leżącą pod brodawką . Mimo, że objętość piersi się nie zmienia, to robią one wrażenie pełniejszych i brdziej sterczących.

Metoda Pitanguy'a:

Zabieg ten pozostawia bliznę biegnącą dookoła brodawki pionowo w dół do fałdu podsutkowego. Blizna jest niewielka, piersi zaś uzyskują bardzo ładny kształt.

Operacje pozostawiające bliznę przebiegającą wyłączenie wokół brodawki:

W pierwszym etapie zabiegu oznaczony nadmiar skóry pozbawia się naskórka. Następnie, jeżeli trzeba gruczoł przeszywa się tak, bo nadać mu nowy kształt. Ostatnim etapem jest „przyfastrygowanie” brzegów skóry i ściągnięcie szwu. Operację kończy zaszycie rany cienkimi nićmi.

Zależnie od wybranej metody zabieg trwa od 1-3 godz. Niekiedy zachodzi potrzeba pozostawienia w ranie drenów przez 24-72 godziny po operacji. Po zabiegu bandażuje się piersi elastyczną opaską.

Ból może się utrzymywać od kilku dni do tygodnia po zabiegu, zwłaszcza przy poruszaniu rękami.

Wystarczą tradycyjne środki przeciwbólowe.

Przez 3 miesiące po operacji piersi powinno się zaopatrywać miękkim stanikiem, który trzeba nosić stale, zarówno w dzień jak i w nocy. W tym okresie piersi układają się przyjmując nowy kształt, ponadto zmniejsza od napięcie skóry w pobliżu szwów dzięki czemu pozostają węższe i mniej widoczne blizny.

Niekiedy mogą występować zaburzenia czucia w obrębie brodawek lub nadmierna wrażliwość na dotyk, a nawet ból. Jest to również stan przejściowy, trwający od kilku tygodni do 3-4 miesięcy. Szwy zdejmuje się pomiedzy 10 a 14 dniem po operacji.

Zmniejszanie piersi:

Metody zmniejszania piersi są podobne jak w przypadku podnoszenia, które zostało opisane powyżej.

Zabieg wykonywany w szpitalu w znieczuleniu ogólnym. Wszystkie metody omówione powyżej można zastosować także w przypadku redukcji sutków. Różnica polega jedynie na dodatkowym usunięciu części gruczołu, tak aby odpowiednio zmniejszyć biust.

Wybór metody zależy głownie od wielkości biustu. Linia szwów przybiera kształt odwróconych liter T, L, pionowej kreski lub też przebiega dookoła brodawki. Należy jednak podkreślić, że blizny są zazwyczaj bardziej rozległe niż w przypadku zabiegu uniesienia piersi. Zabieg trwa 2,5-3,5 godziny.

W pierwszych dniach utrzymuje się ból. Obrzęki i przebarwienia wokół brodawek mogą się utrzymywać do 3-4 tyg, a przejściowe zaburzenia czucia do 6 miesięcy. Szwy zdejmuje się zwykle po 14 dniach po operacji. Przez 3 miesiące należy ciągle nosić stanik.

Powiększanie piersi-PROTEZY

W Przypadku powiększania piersi trzeba zdawać sobie sprawę, że pozostawienie w organizmie ciała obcego jest zawsze ostatecznością i należy nań się zdecydować wówczas gdy nie można inaczej nadać piersiom ładnego kształtu.

Operacja polega na umieszczeniu specjalnych wkładek pod mięśniem piersiowym lub pod gruczołem, co powiększa biust i zmienia jego kształt.

Stosowane obecnie protezy piersi składają się z elastycznej otoczki (zbudowanej z wysokocząsteczkowego polimeru sylikonu) wewnątrz której znajduje się półpłynna zawartość.

W zależności od rodzaju substancji wypełniającej dzielimy protezy następująco:

Klasyczne protezy silikonowe wypełnione żelem silikonowym:

(niskocząsteczkowy polimer silikonu) Ich zaletą jest bardzo duża wytrzymałość mechaniczna oraz konsystencja do złudzenia przypominająca ludzkie ciało. Wada to możliwość przeciekania z upływem lat niewielkich ilości płynu do tkanek. Nowsze generacje protez są już szczelne.

Tzw. Protezy solne:

Silikonowa torebka wypełniona jest 0,9% roztworem chlorku sodu (fizjologiczny roztwór soli kuchennej) Są mniej trwałe od klasycznych protez, a ich konsystencja nie imituje tak doskonale ludzkiego biustu.

Protezy wypełnione żelami skrobiowymi:

Łączą w sobie zalety nowoczesnych protez silikonowych(tj przypominają konsystencją ludzkie ciało, a ryzyko przecieku jest niewielkie) i protez solnych (ze względu na objętość dla organizmu substancji, która je wypełnia) Są jednak drogie i niedostępne na polskim rynku.

Najczęstszym powikłaniem przy powiększeniu biustu jest pojawienie się grubych, zaciskających się wokół protezy torebek z tkanki łącznej które nie tylko niweczą efekt kosmetyczny operacji, ale są również przyczyną bólu.

Niezależnie od starań chirurga po zabiegu mogą pozostać przerośnięte blizny wymagające korekcji.

Zabieg wykonuje się w znieczuleniu. Protezy zakłada się na trzy sposoby:

1. Przez fałd podsutkowy- protezę wprowadza się przez cięcie pod piersią, co umożliwia wykonanie operacji, jest to najczęściej stosowana metoda.

2. Przez dół pachowy- metoda ta umożliwia ukrycie blizn w owłosionej skórze pach. Ze względu na dużą odległość od piersi nie zawsze jest możliwie precyzyjne umiejscowienie wkładki.

3. Przez otoczkę brodawki- zaletą tego sposobu jest umiejscowienie szwu na granicy ciemnej skóry brodawki sprawia, że z upływem czasu blizna staje się prawie niewidoczna. Można tym sposobem zakładać tylko niewielkich rozmiarów wkładki.

Niezależnie od wybranej metody w kolejnym etapie operacji protezy umieszcza się w wypreparowanej ”kieszeni” bezpośrednio pod gruczołem piersiowym, lub pod mięśniem piersiowym większym.

Lokalizacja wkładek pod gruczołami piersiowymi: prawie nie jest obecnie stosowana. Często powoduje stwardnienie otoczek z tkanki łącznej wokół protez. Założenie implantów pod gruczoł nie chroni piersi przed ponownym opuszczeniem i deformowaniem się piersi.

Lokalizacja wkładek pod mięśniem piersiowym większym:

Ryzyko stwardnienia jest w tym przypadku bardzo małe, co więcej zszyty mięsień podtrzymuje protezę, nie dopuszczając do opadania piersi wraz z upływem lat. Tuż po operacji jednak sutki nienaturalnie sterczą, a piersi przybierają kształt dopiero po trzech miesiącach od operacji. Niekiedy trzeba pozostawić dreny na 24-72 godziny.

Niezależnie od wybranej metody zabieg trwa od 45 do 90 minut.

Po zabiegu może się pojawić konieczność zastosowania silnych środków przeciwbólowych.

Szwy zdejmuje się po 10-14 dniach. Począwszy od drugiego tygodnia po operacji pacjentka powinna spychać łagodnie protezy ku dołowi i ku środkowi, co zapobiega stwardnieniu otoczki włóknistej wokół wkładek. Nie polecane żadne intensywne masaże.

Od momentu zdjęcia szwów noszenie stanika zależy od indywidualnych preferencji pacjentki.

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---