Obliczenia przeprowadzono podobnie jak poprzednio:

2. Obliczenie błędu.

Błąd współczynnika załamania wyznaczonego za pomocą mikroskopu obliczono ze

wzoru :

,

gdzie:

d=1; h=1.

substancja	n	n	[]
szkło 1	1.57	0.025	1.59
szkło 2	1.59	0.028	1.76
szkło 3	1.56	0.023	1.47
woda	1.39	0.041	2.95
parafina	2.09	0.048	2.30
ciecz Z	1.83	0.094	5.14

Pomiar refraktometrem Abbego.

Skalowanie refraktometru.

Po ustawieniu powierzchni polerowanej dolnego pryzmatu w położeniu horyzontalnym, przemyto spirytusem i nałożono kilka kropel wody destylowanej.

Układ obu pryzmatów zamknięto mocno zamkiem. Przez obrót układu pryzmatów znaleziono w polu widzenia lunety granice cienia. Na skali lunety odczytano wartość

współczynnika załamania cieczy; wynosi on
.

Pomiar współczynnika załamania cieczy.

Podobnie jak podczas skalowania, po wyczyszczeniu, naniesiono na pryzmat badaną ciecz. Po uzyskaniu wyraźnej granicy cienia odczytano wartości współczynnika załamania cieczy.

substancja	zawartość alkoholu[]	wspl. załamania[n]
woda destylowana	1	1.335
denaturat	30	1.381
olej parafinowy	0	1.572
ciecz Z	25	1.370

Wnioski.

Ocena błędów.

Podczas pomiarów refraktometrem Abbego jako błąd n trzeba przyjąć połowę wartości działki elementarnej, czyli: 0.0005. Należy pamiętać, że współczynnik załamania badanej cieczy musi być mniejszy niż współczynnik załamania szkła pryzmatów.

W przypadku mikroskopu trzeba pamiętać, że ruch mikro (także makro) służy do ustawienia ostrości mikroskopu, a nie do celów pomiarowych. Podziałka na bębnach śrub nie musi odpowiadać dokładnym wartościom setnych części milimetra. Przyrząd został wyskalowany i dla zadanej liczby działek przesuwu śruby mikrometrycznej właściwą wartość grubości odczytano z krzywej skalowania.

---