Z dziejów Bibliotek więziennych
Więzienie wśród całego społeczeństwa świata, kojarzone jest z wielkim budynkiem, oknami z kratami oraz wieloosobowymi celami i oczywiście wszyscy mamy rację bo tak właśnie wygląda więzienie. Więźniowi w tych trudnych chwilach przychodzi właśnie książka, która to jest czasami jedyną a nawet w wielu wypadkach pierwszą szansą na przeczytanie jakiejkolwiek książki.
Co daje więźniowi możliwość czytania książek w więzieniu?
Otóż właśnie książka została zaliczona do bardzo istotnych środków, które to właśnie oddziaływają na psychikę skazanego. Książki powodują u niego refleksje nad jego dotychczasowym życiem, które doprowadziło go do czynów nie godnych człowieka i powodują choć cząstkową zmianę postępowania i myślenia wobec własnej osoby jak i innych ludzi.
Pojawienie się książki w zakładach karnych szacuje się na XVI wiek kiedy to właśnie arcybiskup mediolański Borameusz Karol, wydał polecenie podwładnym doręczenie więźniom książek o tematyce religijnej a zaś sam co tydzień wygłaszał kazania dla wszystkich więźniów oraz nauczał ich religii. W tym samym wieku pojawiły się również domy poprawy( inaczej mówiąc domy poprawcze), gdzie resocjalizowano więźniów poprzez wychowanie religijne, w czym pomocna była Biblia i książka o treści religijnej. Profesor Gernet pisząc o Biblii w więzieniu, jako o pierwszej książce, która tam w ogóle dotarła, myślał o więzieniach rosyjskich oraz amerykańskich. W 1553 roku w Bridwell powstał pierwszy zakład poprawy zwany również zakładem pracy, zaś najsławniejszym domem był zorganizowany w Amsterdamie w 1596 roku zakład poprawczy dla mężczyzn, w którym to program resocjalizacji realizowano poprzez pracę, religię i naukę. Więźniowie byli tam uczeni czytania, pisania, stworzony został również mały zbiór książek, który służył do czytania, edukacji religijnej oraz zbiorowej lektury. Na polecenie rady miejskiej Amsterdamu wydrukowano w 1599 roku książkę pt.,, Przysłowia Salomona i inne części Starego i Nowego Testamentu”, odbite dla korzyści Zakładu Poprawczego w Amsterdamie. Bardzo duże zasługi w organizacji bibliotek więziennych trzeba przypisać również Elizabeth Fry, która to w XVIII wieku założyła Stowarzyszenie Więzienne, którego ów członkowie Towarzystwa organizowali dla więźniów pomoc materialna, starali się nauczyć ich czytać i pisać, próbowali im objaśnić problematykę Pisma Świętego oraz organizowali książnice. Fry uważała że takie starania i czytanie książek przez więźniów pozwoli im po wyjściu na wolność stać się ludźmi łagodnymi i spokojnymi.
Mimo usilnych starań w wielu zakładach karnych wciąż brakowało bibliotek, ale na szczęście zmiana przyszła wraz z ustawą więzienną wprowadzoną w Anglii w 1877 roku, która to nakazywała ich zakładanie. Od lat 30-tych XX wieku biblioteki więzienne zaczęły nawiązywać współpracę z publicznymi, które odtąd zasilają księgozbiór więzienny wypożyczeniem swoich zbiorów oraz służą fachową pomocą.