Żeliwa to stopy z węglem (od 2,5 do 4,5%) i innymi pierwiastkami, jak Mn, Si, P, S, przeznaczone do wykonywania części maszyn technologią odlewania. Stopy te ze wzgl na swoje własności mech nie nadają się do obróbki plastycznej ani na zimno ani na gorąco. Układ równowagi fazowej żelazo-węgiel składa się z dwóch niezależnych ukł równowagi: żelazo-cementyt (ukł metastabilny) i żelazo grafit (ukł stabilny). Żeliwo białe związane jest z tym, że przełom materiału (ze wzgl na cementyt) jest o zabarwieniu jasnym (białym). Odznaczają się dużą twardością oraz znaczną kruchością co ogranicza ich zastosowanie jako materiałów konstrukcyjnych. Żeliwo szare pochodzi od zabarwienia przełomu (ze wzgl na grafit), przełom szary. Żeliwa szare nadają się do obróbki skrawaniem. Stopy, w których podczas krystalizacji powstaje grafit, nazywają się żeliwami szarymi. Zeliwa szare tłumią drgania. Struktura osnowy metalicznej tych żeliw zależy od przekroju odlewu, temp i czasu trwania cyklu procesu wyżarzania i atmosfery wyżarzania. Oznaczenia: W-białe żeliwo ciągliwe. B-czarne żeliwo ciągliwe. P-perlityczne żeliwo ciągliwe. Dwucyfrowa liczba oznacza minimalną wytrzym na rozciąganie w MPa podzieloną przez 10. Następna liczba 2 cyfrowa oznacza minimalne wydłużenie próbki o średnicy 12mm wyrażone w %. Żeliwa sferoidalne można uzyskać przez złożony proces metalurgiczny, a mianowicie: Wprowadzenie do ciekłego żeliwa technicznie czystego ceru lub jego stopów albo wprowadzenie technicznie czystego magnezu lub jego stopów. Wprowadzenie modyfikatora - żelazokrzemu. Postacie występowania grafitu: Grafit płatkowy. Grafit kulkowy (sferoidalny). Grafit zwarty (węgiel żarzenia).

---