LUTOWANIE,

proces łączenia metali i ich stopów za pomocą roztopionego metalu (lutu) o niższej temperaturze topnienia niż temperatura topnienia metali łączonych; rozróżnia się luty miękkie, topiące się w temperaturach do 450°C (skład: cyna, antymon, ołów), i  twarde, topiące się w temperaturach powyżej 450°C (skład: miedź, srebro, cynk); do lutowania ręcznego służy lutownica (zwana też kolbą lutowniczą), której ogrzewana elektrycznie główka roztapia lut i nanosi na łączone powierzchnie; lutowanie przez roztapianie lutu (zwykle mosiądzu) palnikiem nosi nazwę lutospawania.

ZGRZEWANIE,

łączenie materiałów (metali, tworzyw sztucznych) przez silne dociśnięcie do siebie łączonych części z podgrzaniem łączonych brzegów do stanu ciastowatego; rozróżnia się m.in. zgrzewanie: elektryczne oporowe, ogniskowe (kuźnicze), dyfuzyjne, udarowe.

WIERCENIE, technol.

rodzaj obróbki skrawaniem, polega na wykonywaniu otworów (lub powiększaniu ich średnicy) w pełnym materiale za pomocą narzędzia skrawającego zw. wiertłem; obrabiarka do wiercenia nosi nazwę wiertarki; do wiercenia ręcznego służą przenośne ręczne wiertarki.

KALAFONIA,

nielotny składnik żywicy drzew iglastych; używana m.in. do wyrobu lakierów, pokostów, mydeł.

LUTOWNICA,

kolba lutownicza, narzędzie do lutowania w postaci osadzonej na rękojeści główki miedzianej, ogrzewanej elektrycznie, którą roztapia się lut, nanosi na powierzchnie łączone i — jednocześnie — podgrzewa je.

ZGRZEWARKA,

maszyna do zgrzewania; elektryczna (np. oporowa), mechaniczna (tarciowa, ultradźwiękowa), gazowa (podgrzewanie palnikami części łączonych), punktowa, garbowa, liniowa, doczołowa.

---