Podczas laboratorium mieliśmy okazję zapoznać się praktycznie z procesami lutowania i zgrzewania metali, jako technologiami łączenia metali.

Zgrzewanie polega na łączeniu przez docisk części metalowych ogrzanych poniżej temperatury topnienia.

Pierwszą metodą było zgrzewanie punktowe. Zgrzewanie punktowe stosuje się do łączenia blach.

Zgrzewanie to odbywa się na tej zasadzie, że przez elektrody przepływa prąd o dużym natężeniu, co powoduje wydzielanie duże ilości ciepła w miejscu największego oporu, czyli na styku blach. Następny docisk elektrod powoduje trwałe połączenie.

Na laboratorium mieliśmy okazję obserwować zgrzewanie dwóch pasów blachy. Jak się dowiedzieliśmy, bardzo trudno jest dobrać parametry zgrzewania dla konkretnego połączenia, dlatego zgrzewanie rzadko stosuje się w produkcji jednostkowej. Aby otrzymać zgrzeinę o żądanych właściwościach należy wykonać kilka zgrzein próbnych.

Zgrzewanie punktowe może w wielu przypadkach zastąpić nitowanie. Stosuje się je w produkcji przedmiotów z cienkich blach, np. karoserii samochodowych, konstrukcji lotniczych, nadwozi wagonowych i innych. Zgrzewanie jako technologia łączenia metali jest tanie. Połączenia zgrzewane liczymy z warunków na ścinanie.

Zgrzewanie doczołowe zwarciowe. Podczas zgrzewania doczołowego zwarciowego obie części są do siebie dociśnięte przed podłączeniem prądu. Po włączeniu prądu są one nadal dociskane aż do chwili utworzenia się zgrzeiny.

Na laboratorium mieliśmy okazję obejrzeć proces zgrzewania na przykładzie połączenia dwóch pręcików. Zgrzewanie przebiegło w sposób natychmiastowy. Po zgrzaniu materiał należy poddać wyżarzeniu, aby usunąć naprężenia, które powstają w obszarze złącza w wyniku szybkiego stygnięcia części. Po dokonaniu tych wszystkich zabiegów otrzymujemy połączenie tanie, szybkie, wytrzymałe i trwałe. Niewiele jest technologii łączenia mogących być alternatywą dla zgrzewania doczołowego.

Zgrzewanie oporowe było

---