MODLITEWNIK

RÓŻAŃCOWY

Opracował

O. SZYMON NIEZGODA

Promotor Różańca św.

WYDAWNICTWA SALEZJAŃSKIE

Warszawa 1993

O D A U T O R A

We wstępie do książki Prymasa Tysiąclecia, pt. Wszystko postawiłem na Maryję - Ojciec Święty, Jan Paweł II, pisze: „ Będziemy czytać te teksty z należną czcią i wdzięcznością. Będzie się z nich budował Kościół na przełomie tysiącleci”.

Do takich tekstów należy wezwanie Prymasa Polski do codziennej modlitwy różańcowej: „Każdy Polak odmawia co dzień swój Różaniec!” I dodaje: „Jest to wezwanie całej Polski do nowego wysiłku modlitwy .(....)

„Do Was, więc, Umiłowani Bracia Kapłani, do Was, Dziatwo mała i droga Młodzieży, do Was, utrudzone Matki i upracowani Ojcowie, do Was , prości i uczeni, zwracam się z gorącym wezwaniem: weźmy Różaniec do ręki”.

Płomienną zachętę Kardynała Wyszyńskiego należy potraktować jako testament, skierowany do Kościoła w Polsce i do Narodu: „Każdy Polak odmawia co dzień swój Różaniec!” - testament do dziś nie zrealizowany...

Modlitewnik Różańcowy pragnie się przyczynić do urzeczywistnienia tego wezwania, zawiera bowiem szereg ksiąg różańcowych, zatwierdzonych przez Prymasa Polski i powagę Stolicy Apostolskiej. Są to: Ceremoniały i Procesjonarze różańcowe, nowy Różaniec o pokój między narodami, formularz mszy wotywnej ku czci Królowej Różańca św. z czytaniami liturgicznymi do wszystkich tajemnic różańcowych, Żywy Różaniec dzieci, młodzieży, matek i ojców, oraz Różaniec rodzinny i nieustający.

Modlitewnik Różańcowy - to kopalnia tekstów biblijnych wskazujących na Różaniec jako modlitwę ewangeliczną, chrystocentryczną, eklezjalną i zarazem maryjną.

Modlitewnik Różańcowy jest księgą dzieci, młodzieży, ojców i matek - księgą rodzin, które tworzą „Kościół domowy”.

Modlitewnik Różańcowy - to przede wszystkim księga kapłanów, duszpasterzy, katechetów, rekorekcjonistów i misjonarzy.

Modlitewnik Różańcowy ma za sobą dwudziestoletnią pracę Promotora Różańcowego i prawie trzydziestoletnią pracę rekolekcjonisty i misjonarza, w całości poświęconą krzewieniu modlitwy różańcowej na terenie całej Polski. Chyba więc słusznie pragnie realizować wezwanie Prymasa Tysiąclecia: „Każdy Polak odmawia co dzień swój różaniec.

C Z Ę Ś Ć P I E R W S Z A

CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA^*

CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA powstał z troski o dobro duchowe Narodu polskiego i rozwój religijno-moralny obecnych i przyszłych pokoleń. Ufamy, że RÓŻANIEC ŻYWY, jako wypróbowanie narzędzie Opatrzności Bożej zjednoczenia ludzi z Bogiem i z braćmi oraz środek uświęcenia dusz, pomoże młodemu pokoleniu skutecznie wytrwać w WIERZE OJCÓW.

1. Żywy Różaniec oznacza

a) Życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne Tajemnice naszego odkupienia. Z tego też powodu Różaniec nazywamy streszczeniem lub zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii.

b) Życie wiarą, nadzieją i miłością; należeć bowiem do Żywego Różańca znaczy - wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Bogu i dla Boga - ludzi.

c) Oznacza jakby E L E K T R O W N I Ę D U C H O W Ą, która zasila wiernych mocą Bożą i pobudza ich do czynu apostolskiego, czyli do praktycznej działalności apostolskiej, jak praca wśród ubogich, chorych, rodzin wielodzietnych, rodzin alkoholików, zaniedbanych religijnie i moralnie, dbałość o dom Boży, o szaty liturgiczne, krzewienie cnót moralnych, zwłaszcza czynnej miłości bliźniego i sprawiedliwości społecznej, itd.

d) Żywy Różaniec jest jakby niezdobytą T W I E R D Z Ą O B R O N N Ą , albowiem broni jednostkę, rodzinę i społeczeństwo przed śmiercią duchową, mianowicie przed ateizmem i laicyzmem, przed indyferentyzmem religijnym, przed zepsuciem obyczajów, zwłaszcza w życiu małżeńskim i rodzinnym, przed alkoholizmem, itp.

e) Żywy Różaniec składa się z Ż Y W Y C H R Ó Ż. Każda Róża posiada piętnaście osób, z których każda odmawia codziennie dziesiątek Różańca czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w Róży codziennie cały Różaniec - piętnaście tajemnic. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.

2. Przyjmowanie do Żywego Różańca

A. Przyjmowanie do Żywego Różańca dokonuje się w kościele, najlepiej przy ołtarzu Matki Bożej, po Mszy św. lub nabożeństwie, zwłaszcza z okazji takich uroczystości jak miesiąc październik, I-sza Komunia święta, misje parafialne lub rekolekcje. Względy praktyczne przemawiają za tym, aby w Różach małych dzieci zelatorem lub zelatorką był starszy chłopiec lub dziewczynka.

CEREMONIE przyjęcia do Żywego Różańca są następujące:

Ks. Dyrektor ubrany w komżę, stułę i białą kapę, intonuje przy ołtarzu hymn do Ducha Świętego: Veni Creator Spirytus ...(O Stworzycielu Duchy, przyjdź....)

KANDYDACI trzymają w ręku Różaniec, kapłan zaś dokonuje poświęcenia Różańców według formuły:

Na cześć i chwałę Bogarodzicy, Dziewicy Maryi, na pamiątkę tajemnic życia, śmierci i zmartwychwstania Pana naszego, Jezusa Chrystusa, błogosławię + i poświęcam + te Różańce, w imię Ojca + i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Poświęcone różańce kropi się wodą święconą.

Następnie przyjmowani powtarzają za kapłanem akt ofiarowania się Matce Bożej:

Ciebie Najświętsza Maryjo Panno, Królowo Różańca świętego, biorę sobie dzisiaj za Patronkę i Opiekunkę. Proszę Cię pokornie, abyś we wszystkich potrzebach moich, teraz i w godzinę śmierci mojej, wspierała mnie swoją pomocą. Amen.

Ceremonię przyjęcia kończy kapłan słowami:

Zostaliście przyjęci do Żywego Różańca i do udziału w odpustach różańcowych. Módlcie się wytrwale i żyjcie w miłości, a Bóg pokoju i łaski niech będzie z wami. Amen.

B. W każdej parafii należy prowadzić Księgę Żywego Różańca, do której wpisuje się imię i nazwisko przyjętych. Wpisania do księgi dokonuje się w zakrystii lub innym odpowiednim pomieszczeniu, w zależności od liczby przyjmowanych.

Ż Y W E R Ó Ż E zakłada się wśród dzieci, młodzieży, ojców i matek. Na czele Róży stoi zelator lub zelatorka oraz ich zastępcy. Zelatorów mogą wybierać sami członkowie Żywego Różańca przy współudziale ks. Dyrektora. Każda Róża obiera sobie Patrona, od którego bierze swą nazwę, np.:

Róża św. Bernadetty (dziewczynki)

Róża św. Dominika Savio (chłopcy)

Róża Matki Bożej Niepokalanie Poczętej (młodzież żeńska)

Róża św. Maksymiliana (młodzież męska)

Róża Matki Bolesnej (matki)

Róża św. Józefa (ojcowie)

Członkowie Żywego Różańca naśladują gorliwie cnoty Najśw. Maryi Panny. Uroczyście obchodzą święta swego Patrona, najlepiej w najbliższą niedzielę. Zamawiają Mszę św. i przystępują do sakramentów świętych. Jest to jakby ich uroczystość imieninowa w Żywym Różańcu. Pierwsza Komunia święta stwarza doskonałą okazję przyjęcia wszystkich dzieci do Żywego Różańca, aby przezeń związać ich na całe życie z Chrystusem, którego przyjmują w Komunii świętej. Podobnie doskonałą okazją wpisania do Księgi Różańcowej niosą rekolekcje lub misje parafialne, podczas których od samego początku należy wiernych przygotowywać i nastawić na uroczyste przyjęcie do Różańca św., podkreślając równocześnie, że założenie lub odnowienie Żywego Różańca w parafii jest praktycznym celem tych ćwiczeń religijnych. W podobnym duchu należy wykorzystywać miesiąc październik. W ostatnią niedzielę października można urządzić specjalne nabożeństwo, zakładając nowe Róże i uzupełniając dotychczasowe. Przy uzupełnianiu przyjęcie do Żywego Różańca odbywa się bez uroczystych ceremonii i polega na samym wpisaniu imienia i nazwiska do Księgi, w miejsce osoby, która umarła lub na stałe wyjechała.

3. Miesięczna zmiana tajemnic różańcowych

Raz w miesiącu, zwykle w pierwszą niedzielę, członkowie Żywego Różańca dokonują zmiany tajemnic różańcowych. Nie trzeba tłumaczyć, jak ważne to nabożeństwo! Istnieje podwójny system zmiany tajemnic, mianowicie przez losowanie i przez ciągła kolejność tajemnic. Drugi system jest praktyczniejszy, ponieważ z góry wiadomo, jaką tajemnicę otrzyma się w następnym miesiącu, zachowany jest większy porządek miesięcznej zmiany, każdy zaś z członków winien posiadać tajemnice w formie książeczki, a nie tylko na osobnych kartkach.

a) Miesięczna zmiana tajemnic może odbywać się w domu (np. u zelatorki), jeśli domy zbyt są oddalone od kościoła. Wówczas wszyscy członkowie Żywego Różańca spotykają się raz w miesiącu w domu, pod kierunkiem zelatora dokonują zmiany tajemnic, pogłębiają więź wzajemnej miłości i zachęcają się do współpracy w działalności apostolskiej oraz do wytrwania w nabożeństwie maryjnym. Od czasu do czasu w ich spotkaniach uczestniczy kapłan, przemawia do nich, podaje intencje modlitewne i przypomina o wielkiej roli, jaką oni odgrywają w życiu Kościoła. Maryja także liczy na ich modlitwę.

b) Zmiana tajemnic różańcowych w kościele odbywa się osobno dla dzieci, młodzieży, ojców i matek. Następuje ona po Mszy św. lub po wieczornym nabożeństwie. Zawsze przewodniczy jej ks. Dyrektor, który w kilku słowach zachęca do życia chrześcijańskiego, podaje miesięczną intencję, błogosławi tajemnice przyniesione przez zelatora do ołtarza, wymienia nazwiska zmarłych w ostatnim miesiącu członków Żywego Różańca, odmawia jeden dziesiątek Różańca i kończy nabożeństwo pieśnią maryjną.

4. Obowiązki w Żywym Różańcu

A. Obowiązki członków Żywego Różańca:

a) Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka Różańca.

b) Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych (kto sześć razy z własnej winy opuści nabożeństwo, należy go wykreślić).

c) Częste przystępowanie do Sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych.

d) Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.

e) Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.

f) Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modłach za spokój jego duszy.

Uwaga: Święta Penitencjaria, na mocy specjalnego i wyraźnego indultu Stolicy Apostolskiej, z dnia 25 października 1967 roku, udzieliła członkom Żywego Różańca odpustu zupełnego osiem razy w roku, mianowicie:

a) W dniu przyjęcia do Żywego Różańca

b) Narodzenia Pana Jezusa

c) Zmartwychwstania Pańskiego

d) Zwiastowania Najśw. Maryi Pannie

e) Wniebowzięcia Matki Bożej

f) Królowej Różańca św.

g) Niepokalanego Poczęcia Maryi

h) Oczyszczenia Najśw. Maryi Panny (Ofiarowania Pańskiego).

Odpust ten mogą uzyskać pod zwykłymi warunkami, którymi są: spowiedź i Komunia święta, modlitwa według intencji Ojca św., przynajmniej prywatne odnowienie postanowienia wiernego zachowywania Statutu Stowarzyszenia Żywego Różańca (por. In. Anal. Ord. Praedic. 38/25 X 1967/ s. 309).

B. Obowiązki zelatora:

a) Sprawdza obecność członków Żywego Różańca na nabożeństwie.

b) Dostarcza tajemnicę z intencją modlitewną nieobecnym.

c) Zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród chorych i ubogich.

d) Zbiera miesięczne składki, np. na mszę św.

e) Odwiedza chorych członków i otacza ich miłością.

f) Czuwa, by Róża posiadała pełny skład - piętnaście osób.

Jest to jeden z ważniejszych obowiązków zelatora.

g) Pilnuje, aby Róża wypełniała zlecone sobie zadania apostolskie.

h) Utrzymuje stałą łączność między Różą a ks. Dyrektorem

Uwaga: Wszyscy zelatorzy Żywego Różańca tworzą Radę Żywego Różańca, która spośród siebie wybiera Przełożonego i zastępcę. Jego zadania są następujące:

a) Zwołuje Radę co kwartał i jej przewodniczy.

b) Kieruje pracami Rady.

c) Jest stałym łącznikiem między Radą a ks. Dyrektorem.

C. Obowiązki Dyrektora Żywego Różańca:

a) Sam codziennie odmawia Różaniec i bardzo sobie ceni jego wartość.

b) Zna swoje stowarzyszenie i rozwija w nim działalność duszpasterską.

c) Przyjmuje do Żywego Różańca i dba o księgę różańcową.

d) Co kwartał wygłasza konferencję do wszystkich członków Żywego Różańca, może im wyświetlać filmy różańcowe, misyjne i inne.

e) Prowadzi miesięczną zmianę tajemnic, zapowiada intencję modlitewną oraz odpusty różańcowe.

f) Dba o procesje różańcowe, zwłaszcza w pierwszą niedzielę października i w Nowy Rok do Najświętszego Imienia Jezusa (Nowy Różaniec w intencji pokoju).

g) Współpracuje z katechetami w celu przyjmowania do Żywego Różańca dzieci i młodzieży.

h) Współpracuje z Promotorem Prowincjalnym lub Diecezjalnym w dziele krzewienia Różańca świętego.

I. ŻYWY RÓŻANIEC DZIECI

Wielkie objawienia Maryjne XX wieku mają charakter wybitnie różańcowy. Matka Boska Przychodzi z Rożańcem do dzieci. Lourdes, Gietrzwałd, La Salette, Fatima - to miejsca różańcowych objawień, w których Matka Boska posługuje się dziećmi, aby ratować grzeszników przez modlitwę różańcową.

TAJEMNICE RADOSNE

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Maryja odpowiedziała aniołowi Gabrielowi: Chcę zostać Matką Jezusa Chrystusa dla zbawienia wszystkich ludzi. I w tej chwili z Ducha Świętego poczęła Zbawiciela świata.

Czy ja kocham Boga i żyję w łasce uświęcającej?

Maryjo, Matko moja, odtąd będę wiernie służył(a) Bogu.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Maryja odwiedza swoją krewną Elżbietę i przez trzy miesiące pomaga jej w domu, ponieważ Elżbieta ma urodzić Jana Chrzciciela.

Czy ja pomagam chętnie wszystkim w domu?

Maryjo, Matko moja, będę chętnie pomagał(a) rodzicom, rodzeństwu, kolegom i koleżankom.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Maryja porodziła Dzieciątko Jezus w grocie i złożyła Je w żłobie na sianie, bo w mieszkaniu nie było dla Nich miejsca.

Czy w moim domu wszyscy przyjmują Jezusa w Komunii świętej?

Maryjo, Matko moja, będę często przyjmował(a) Pana Jezusa w Komunii świętej.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

Maryja ofiarowała Dzieciątko Jezus Ojcu Niebieskiemu w świątyni dla zbawienia wszystkich ludzi.

Czy w każdą niedzielę pobożnie uczestniczę we Mszy św.?

Maryjo, Matko moja, w żadną niedzielę ani święto nie opuszczę Mszy św.

5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni

Maryja przez trzy dni poszukiwała zaginionego Jezusa, aż wreszcie odnalazła Go w świątyni, nauczającego doktorów i stawiającego im pytania.

Czy pilnie uczęszczam na naukę religii i słucham rodziców?

Maryjo. Matko moja, nigdy nie opuszczę religii i chętnie będę słuchał(a) rodziców.

*

TAJEMNICE BOLESNE

1. Modlitwa i konanie Pana Jezusa w Ogrójcu

Pan Jezus klęczy w Ogrodzie Oliwnym, modli się i kona za grzechy świata, a krwawy pot spływa Mu po twarzy.

Czy ja modlę się za grzeszników?

Maryjo, Matko moja, polecam Ci grzeszników zatwardziałych .

2. Ubiczowanie Pana Jezusa

Pan Jezus przywiązany jest do słupa i okrutnie biczowany powrozem, aż krew tryska na ziemię.

Czy unikam grzechów nieskromnych?

Maryjo, Matko moja, będę unikał(a) grzechów nieskromnych w myśli, mowie i uczynkach.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Pan Jezus jest obnażony z szat, ubrany w szyderczą purpurę, z trzciną w ręku i w koronie cierniowej na głowie, bity jest po twarzy i jako Król wyśmiany.

Czy ja nie naśmiewam się z bliźnich?

Maryjo, Matko moja, zawsze z szacunkiem będę się odnosiła(a) do ludzi.

4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię

Pan Jezus dźwiga ciężki krzyż na Kalwarię i upada pod jego ciężarem.

Czy ja nie jestem ciężarem dla innych w szkole lub w domu?

Maryjo, Matko moja, chętnie będę pomagał(a) staruszkom i chorym.

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Po trzech godzinach konania i męki Jezus umiera na krzyżu za moje grzechy.

Czy często i szczerze wyznaję moje grzechy w sakramencie pokuty?

Maryjo, Matko moja, będę szczerze żałował(a) za moje grzechy, wyznam je na spowiedzi i już do nich nie wrócę.

*

TAJEMNICE CHWALEBNE

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Po trzech dniach Jezus zmartwychwstał z grobu, aby już nigdy nie umierać i nam zapewnić życie wieczne.

Czy prowadzę życie godne chrześcijanina?

Maryjo, Matko moja, nigdy moim zachowaniem nie przyniosę wstydu Chrystusowi.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Przez czterdzieści dni po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus ukazywał się swoim uczniom, a później na ich oczach wstąpił do nieba.

Czy ja modlę się codziennie do Ojca, który jest w niebie?

Maryjo, matko moja, codziennie rano i wieczorem będę się modlił(a).

3. Zesłanie Ducha Świętego

W dniu Zielonych Świąt Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na apostołów, gdy oni trwali na modlitwie w Wieczerniku z Maryją.

Czy ja modlę się do Ducha Świętego?

Maryjo, Matko moja, codziennie z uwagą będę się modlił(a):

„Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu...”

4. Wniebowzięcie Matki Bożej

Maryja z duszą i ciałem została wzięta do nieba, ponieważ kochała Boga i nigdy nie popełniła najmniejszego grzechu.

Czy ja kocham Matkę Najświętszą?

Maryjo, Matko moja, z miłości ku Tobie codziennie będę odmawiał(a) Różaniec.

5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie

Maryja została ukoronowana w niebie na Królową aniołów i ludzi, ponieważ na ziemi była Służebnicą Pańską.

Czy ja chętnie zachowuję Przykazania Boskie i kościelne?

Maryjo. Matko moja, będę zachowywał(a) wszystkie Przykazania, aby kiedyś z Tobą królować w niebie.

* * *

II. ŻYWY RÓŻANIEC MŁODZIEŻY

Radość, nadzieja, życie - oto cechy młodości. Wzniosłe ideały, plany i cele, które należy osiągnąć przez zaparcie i poświęcenie. Do zwycięstwa idzie się drogą zaparcia i poświęcenia. Taka jest droga młodości.

RÓŻANIEC ukazuje wszystkie etapy ludzkiego życia od dzieciństwa poprzez młodość do wieku dojrzałego. Różaniec tryska Bożą radością, tchnie nieugiętą wolą walki i prowadzi do zwycięstwa - poprzez mękę do chwały zmartwychwstania. „ Niech Różaniec będzie w rękach wszystkich” - zachęca papież Pius XII. Niech będzie przede wszystkim w rękach m ł o d z i e ż y.

TAJEMNICE RADOSNE

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

„Jakże się to stanie, skoro męża nie znam?” (Łk 1,34).

W młodzieńczym wieku Bóg odkrywa przed Maryją swoje plany odkupienia ludzi. Pragnie, by Ona została Matką Jezusa Chrystusa. W jaki sposób to się stanie. Przez działanie Ducha Świętego. Maryja uwierzyła Bogu: „Niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1,38).

I mnie bóg powołał przez chrzest i wiarę do życia chrześcijańskiego. Mnie także czeka posłannictwo życia małżeńskiego i rodzinnego. Jak to się stanie?

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę sumiennego przygotowania się do życia małżeńskiego i rodzinnego.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

„Raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy” (Łk 1,47).

Życie w stanie łaski uświęcającej, bez grzechu ciężkiego jest źródłem niewyczerpanej radości. Maryja, pełna łaski, kocha Boga i swą radością dzieli się z Elżbietą, służąc jej pomocą przez trzy miesiące.

I mnie Bóg wezwał do przyjaźni ze Sobą, a udzielając na chrzcie łaski uświęcającej, duszę moją zamienił na swoją świątynię ( Kor 6,19).

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o zachowanie niewinności duszy i ciała.

3. Narodzenie Pana Jezusa

„Zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu” (Łk 2,10). Taka radość płynie z posiadania Jezusa Chrystusa. Taką radość daje wiara w Boga Prawdziwego, który narodził się jako Zbawiciel.

I mnie Bóg udzielił łaski wiary powołując do Kościoła katolickiego, który jest sakramentem zbawienia.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o przywiązanie do Kościoła i wytrwanie w nim.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

„Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na święto Paschy” (Łk 2,41). Świątynia jest miejscem obecności Boga. Na ołtarzu Jezus ofiaruje się za moje grzechy i za zbawienie świata. W świątyni głosi Ewangelię, udziela chrztu, odpuszcza grzechy i błogosławi.

I mnie wzywa w każdą niedzielę i święto do świątyni, gdzie mnie karmi przy ołtarzu łaską, słowem i Ciałem Pańskim.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o gorliwość w uczęszczaniu na Mszę św. i do sakramentów świętych.

5. Odnalezienie Pana Jezusa

„Powinienem być w tym, co należy do Ojca mego” (Łk 2,49). Jezus pozostał w świątyni, aby nauczać doktorów i bronić czci Ojca Niebieskiego. Gdy wrócił do domu, do trzydziestego roku życia był posłuszny i uległy Rodzicom. Kochał Ich i słuchał.

I mnie Bóg nakazuje czcić ojca i matkę, pomagać im i służyć z miłością przez całe życie.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę miłości i szacunku dla moich rodziców i przełożonych.

*

TAJEMNICE BOLESNE

1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu

„Ojcze, nie moja lecz Twoja wola niech się stanie” (Łk 22,42). Wielkich rzeczy nie dokonuje się łatwo, bez wysiłku i poświęcenia. Jezus w Ogrójcu kona, poci się krwią i żarliwie modli, aby wola Ojca Niebieskiego wypełniła się w Jego życiu, męce i śmierci.

I mnie wezwał Bóg na chrzcie świętym do świętości, do pełni życia chrześcijańskiego, do walki z grzechem i wszelkim złem.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę unikania wszelkich okazji do grzechów.

2. Biczowanie Pana Jezusa

„Zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako Baranka niepokalanego i bez zmazy” (1 P 1,18-19). W tajemnicy Biczowania Ciało Jezusowe zostało poszarpane na strzępy, a z ran płynie Najświętsza Krew. To cena za wolność ducha ludzkiego, aby nie tkwił w niewoli namiętności i grzechu.

I mnie Bóg wezwał do wolności dzieci Bożych, do panowania nad ciałem i jego namiętnościami.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o gorliwość w przystępowaniu do spowiedzi i przyjmowania Ciała i Krwi Pańskiej, celem zachowania wolności ducha.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

„I bili Go po twarzy” (J 19,3). Stworzenie bije po twarzy swego Stwórcę. Człowiek podnosi rękę na swego Boga. Jest to okropna tajemnica grzechu. A jednak Bóg milczy. Zbawiciel jest cierpliwy, łagodny, miłosierny i pokorny. Cierpliwie czeka na powrót grzesznika.

I mnie Bóg otacza swoją cierpliwością i wyrozumiałością, czeka na moją miłość.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o cierpliwość i wyrozumiałość dla bliźnich.

4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię

„Nie płaczcie nade mną, płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi” (Łk 23,28). Jezus dźwigający krzyż i upadający pod jego ciężarem, potrzebował współczucia, nie mógł go jednak doznać od ludzi, którzy żyją w grzechach - wszak grzech obraża Boga.

I mnie Bóg nawołuje do osobistej pokuty, do zerwania z grzechem i do wzajemnej miłości w rodzinie.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę zerwania z grzechem, a budowania innych dobrym przykładem.

5. Śmierć Jezusa na krzyżu

„Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34). Na krzyżu Jezus ofiaruje swoje konanie i śmierć za zbawienie świata, a więc i moje i każdego człowieka. Ojca swego prosi o przebaczenie wszystkim grzesznikom. Jest to powszechna amnestia, rozgrzeszenie i pojednanie.

I mnie Bóg przebacza grzechy oraz wzywa mnie, abym przebaczał bliźnim.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o miłość przebaczającą wobec tych, którzy mnie krzywdzą.

TAJEMNICE CHWALEBNE

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

„Jeśli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie” (Rz 10,9). Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest podstawą i potwierdzeniem naszej wiary świętej, jest potwierdzeniem prawdziwości Ewangelii i Kościoła świętego. Zmartwychwstanie nakłada obowiązek wyznawania wiary przed ludźmi.

I mnie Bóg wezwał na świadka zmartwychwstania Chrystusowego udzielając wiary na chrzcie świętym i pasując mnie na swego rycerza w sakramencie bierzmowania.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o odwagę wyznawania wiary świętej i przynależności do Kościoła katolickiego.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

„Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze jest, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga” (Kol 3,1). Chrystus wstąpił do nieba i nam przygotował miejsce wiecznej radości i chwały.

I mnie Bóg pragnie zbawić i na wieki uszczęśliwić.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę wytrwałej pracy nad własnym zbawieniem.

3. Zesłanie Ducha Świętego

„Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami (Dz 1,8). Duch Święty jest Mocą Boga, Jego Miłością i Świętością. Uświęca cały lud Boży i uzdalnia do rozszerzania wiary oraz jej obrony przed niewierzącymi.

I mnie Bóg udzielił swego Ducha na Chrzcie i Bierzmowaniu, abym bronił wiary i Kościoła.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o gotowość do obrony wiary i obyczajów chrześcijańskich.

4. Wniebowzięcie Matki Bożej

„Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1,49). Najpierw uczynił Niepokalanie Poczętą i pełną łaski, powołał na Matkę Zbawiciela, wreszcie z duszą i ciałem przyjął do szczęścia w niebie. To wywyższenie Maryi jest także nagrodą za Jej służbę.

I mnie uczynił wielkie rzeczy powołując do życia chrześcijańskiego i do świętości w Kościele.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o wierność powołaniu chrześcijańskiemu, za którą czeka mnie wieczna nagroda.

5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie

„Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych” (Łk 1,52). Te słowa Maryi wypełniły się ostatecznie po Jej Wniebowzięciu. Ona, pokorna i cicha Służebnica Pańska, została Królową wszechświata. Jej urząd królewski polega na rozdawaniu łask Bożych ludziom i wypraszaniu miłosierdzia Bożego.

I mnie nagrodzi Bóg chwałą w niebie, przy Sercu Maryi, w gronie wszystkich zbawionych.

Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę serdecznie o dar nabożeństwa ku Tobie i wytrwanie w łasce uświęcającej do końca.

III. ŻYWY RÓŻANIEC MATEK

RÓŻANIEC - DO MATKI RÓŻAŃCOWEJ

Modlitwa różańcowa polega na rozważaniu tajemnic życia Pana Jezusa i Matki Najświętszej przy równoczesnym odmawianiu: Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu.

Różaniec składa się z trzech części: radosnej, bolesnej i chwalebnej, z których każda zawiera pięć tajemnic.

Różaniec odmawia się w następujący sposób: rozpoczyna się odmówieniem Wierzę w Boga, Ojcze nasz, 3 Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu. Następnie mówi się 1 Ojcze nasz, 10 Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu, rozważając równocześnie jedną z tajemnic.

Kościół św. szczególnie zachęca do odmawiania Różańca w miesiącu październiku, który cały jest poświęcony Matce Bożej Różańcowej. W kościołach odprawia się Nabożeństwo Różańcowe.

O d p u s t c z ą s t k o w y - za każde prywatne odmawianie Różańca (choćby jednej części).

O d p u s t z u p e ł n y - za odmówienie w kościele, w kaplicy publicznej, w rodzinie, w społeczności zakonnej i w zrzeszeniach pobożnych (także choćby jednej części).

Dajcie mi święte matki, a nawrócę świat - w tych słowach papieża Piusa IX kryje się przekonanie o skutecznym oddziaływaniu matek na kształtowanie życia małżeńskiego, rodzinnego i społecznego. Od świętych matek zależy świętość dzieci, mężczyzn, ojców.

ŻYWY RÓŻANIEC MATEK prowadzi do pogłębienia ich osobistego życia religijnego i przyjaźni z Chrystusem i Maryją; wywiera także wpływ na uświęcenie życia małżeńskiego, rodzinnego i społecznego. W Różańcu bowiem matka codziennie jednoczy się ze świętymi tajemnicami życia, męki i chwały Jezusa i Maryi, na nich wzoruje swoje życie i z nich czerpie siłę do wytrwania. „Z jakim przestajesz, takim się stajesz” - mówi przysłowie, które jest echem słów Pisma św. „Ze świętym będziesz świętym, z przewrotnym staniesz się przewrotny” (por. Ps 17,27). Przeżywając codziennie tajemnice różańcowe - matki cicho i w milczeniu promienieją na otoczenie świętością, miłością i pokojem, poświęceniem, znajomością Boga i wiernością Jego Prawu.

ŻYWY RÓŻANIEC jest dla matek źródłem apostolstwa. W każdej tajemnicy zwraca się do nich Chrystus, jak niegdyś do Samarytanki: „Daj mi pić”...(J 20,17). Dzięki modlitwie różańcowej matki stają się apostołami swego otoczenia, a chwała Boża rozbrzmiewa w ich rodzinie, jak w prawdziwym kościele domowym: „Niech matki w tym względzie służą swym dzieciom dobrym przykładem, a kiedy wszyscy po trudzie codziennym, zgromadzą się przy ognisku rodzinnym, niech odmawiają w nim Różaniec święty” (papież Pius XI).

ŻYWY RÓŻANIEC MATEK

Wersja pierwsza

CZĘŚĆ RADOSNA

1. Zwiastowanie Wcielenia Syna Bożego

Maryjo, oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” (Łk 1,31). Bóg powołuje Maryję na Matkę Chrystusa. Powołanie jest także odpowiedzią człowieka na wezwanie Boga. Najświętsza Maryja Panna jest wzorem odpowiedzi kobiety na powołanie macierzyństwa. Matka wypełnia powołanie macierzyńskie w małżeństwie sakramentalnym, rodząc i wychowujac dzieci dla Kościoła i społeczeństwa.

Maryjo, Łaski pełna, proszę Cię o zrozumienie i poszanowanie godności i świętości powołania macierzyńskiego

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

„Maryja poszła z pośpiechem w góry, weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę” (Łk 1,39-40). Służebnica Pańska z woli Boga staje się służebnicą ludzi. Odtąd w porządku łaski będzie dla ludzi Nieustającą Pomocą na drodze do zbawienia. Nawiedzenie rozpoczęte w Ain-Karim, 7 km na zachód od Jerozolimy, trwać będzie do końca świata.

Matka zabiega o świętość swych dzieci - wychowując je w miłości.

Maryjo Nawiedzająca, niech wszystkie matki radują się w Bogu, Zbawicielu swoim.

3. Narodzenie Pana Jezusa

„Maryja porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, bo nie było dla nich miejsca w gospodzie” (Łk 2,7).Maryja osamotniona i odpychana przez ludzi - wydaje na świat Jezusa. Jakże Ona jest wielkoduszna i wspaniałomyślna! Nic Jej nie zraża. We wszystkim ufa Bogu i z miłością pochyla się nad swoim Dzieckiem. Taka powinna być każda matka.

Maryjo, Matko Syna Bożego i wszystkich synów ludzkich, proszę Cię, aby każda kobieta broniła poczętego życia i otaczała je miłością.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa

„Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia, przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu” (Łk 2,22). Ofiara jest wyrazem miłości wielkodusznej i bezinteresownej. Często wypływa z miłości współczującej i przebaczającej. Maryja w Osobie Dzieciątka Jezus ofiaruje Bogu siebie i całą ludzkość, w imieniu której przyzwoliła na Wcielenie Syna Bożego. Zapoczątkowana ofiara dopełni się na Krzyżu, w Eucharystii i w sercach wiernych.

Maryjo, ofiarująca Jezusa w świątyni, proszę Cię o ducha ofiary dla wszystkich matek.

5. Odnalezienie Pana Jezusa

„Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie?” (Łk 2,48). Aby odnaleźć - trzeba szukać: Szukajcie, a znajdziecie” (Mt 7,8). Szukajcie Boga, Jego miłości i pokoju. Szukajcie zbawienia. Szukajcie dla siebie i dla bliźnich. Zawsze szukajcie z Maryją. Ona zasłużyła sobie na miano UCIECZKI grzeszników, ponieważ z bólem szukała i z radością odnalazła.

Maryjo Szukająca, proszę Cię, pomóż odnaleźć Jezusa tym matkom, które Go utraciły.

*

CZĘŚĆ BOLESNA

1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu

„Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot stał się jak krople krwi, spływającej na ziemię” (Łk 22,44). Dlaczego tak się stało? Jezus wszystkim dobrze czynił, uzdrawiał chorych, wskrzeszał umarłych, usprawiedliwiał grzeszników... A teraz sam się modli, poci krwią i kona? Nikt nie chce z Nim czuwać?

Maryjo, Matko Jezusa Konającego, popatrz na wszystkie matki zdradzone, porzucone i opuszczone. Dodaj im siły i pociechy, by umiały poddać się woli Ojca Niebieskiego.

2. Ubiczowanie Pana Jezusa

„Wówczas Piłat uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować (Mt 27,26). Jezus odrzucony przez własny naród. Złoczyńca ułaskawiony, Niewinny, skazany na śmierć: „Za nich ja poświęcam siebie samego w ofierze, aby i oni byli uświęceni w prawdzie” (J 17,19). Jezus umiera za mnie, abym ja mogła żyć!

Maryjo, Matko Jezusa Ukrzyżowanego, wejrzyj na matki wzgardzone i krzywdzone przez własne dzieci, na matki cierpiące z powodu grzechów swych dzieci.

3. Cierniem ukoronowanie Jezusa

„ Uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę, a do ręki dali Mu trzcinę” (J 27,29). Król w cierniowej koronie! Jego królestwo miłości i łaski jest służbą. Sam powiedział, że nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i życie swoje złożyć na okup wielu ( Mt 20,28).

Maryjo, Matko Chrystusa Króla, uproś wszystkim matkom zrozumienie ich posłannictwa, które polega na służbie i poświęceniu dla dzieci.

4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię

„Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade mną: płaczcie raczej nad sobą i nad dziećmi waszymi” (Łk 23,28). Jezus potrzebował współczucia, dlatego z wdzięcznością zostawił na chuście Weroniki odbicie swojej Twarzy. O wiele bardziej pragnie naszej wierności, aby matki nie dawały zgorszenia swym dzieciom, prowadziły je do świętości, chroniąc przed ateizmem, zobojętnieniem i zepsuciem obyczajów.

Maryjo, Matko Jezusa dźwigającego krzyż, pomóż matkom błądzącym i umocnij upadające.

5. Konanie i śmierć Jezusa

„Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena” (J 19,25).

Konanie i śmierć Boga-Człowieka na krzyżu jest tajemnicą miłości i grzechu. Jezus umiera z miłości ku Bogu i ludziom. Umiera za moje grzechy, dla mego zbawienia. Otoczony jest wzgardą, ale też miłością i przywiązaniem. Kocha Go Matka, trwają przy Nim wierne niewiasty.

Maryjo, Matko Ukrzyżowanego Jezusa, udziel wszystkim matkom daru wytrwania w wierze katolickiej.

*

CZĘŚĆ CHWALEBNA

1. Zmartwychwstanie Chrystusa

„Idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom, że powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei (Mt 28,7).

Niewiasty wytrwały do końca pod krzyżem, dlatego pierwsze przeżyły radość tajemnicy Zmartwychwstania i oznajmiły ją apostołom. Matki powołane są przez Chrystusa na apostołki i głosicielki życia Bożego w rodzinie i otoczeniu.

Maryjo, Matko Chrystusa Zmartwychwstałego, utwierdzaj wszystkie matki w wierze, pobożności i gorliwości apostolskiej.

2. Wniebowstąpienie Chrystusa

„Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie (Mk 16, 19-20). Bóg nie zapomina o pracy, modlitwie i ofierze swoich czcicieli - zwłaszcza matek, które Mu ofiarnie służą dla dobra swych dzieci. Po udrękach i trudach życia ziemskiego oczekuje na nich z nagrodą w niebie - jak oczekiwał na swego Syna.

Maryjo, Matko Chrystusa siedzącego po prawicy Boga, wzbudź w sercu matek nadzieję i pragnienie nieba.

3. Zesłanie Ducha Świętego

„Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami” (Dz 1,8). Matki otrzymały Ducha Świętego i Jego moc w sakramentach chrztu i bierzmowania oraz w sakramencie małżeństwa. Otrzymały także posłannictwo świadczenia o Chrystusie, zwłaszcza w życiu małżeńskim i rodzinnym. Wychowując dzieci słowem i przykładem - głoszą Jego królestwo.

Maryjo, Oblubienico Ducha Świętego, wyproś matkom dary miłości i pokoju.

4. Wniebowzięcie Matki Bożej

„Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, święte jest imię Jego” (Łk 1,43). Wybrana od wieków przez Boga, ubogacona pełnią Łaski i niewymownym darem Niepokalanego Poczęcia, powołana na Matkę Boga i Kościoła, Maryja okazała się godną zaufania Bożego, dlatego z duszą i ciałem została wzięta do nieba i stała się doskonałym wzorem kobiety, matki i powiernicy Chrystusa.

Maryjo, Matko Wniebowzięta, tak pokieruj myślami i dążeniami matek, aby jaśniejąc świętością, wychowywały dzieci dla nieba.

5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie

„Władców złożył z tronu, a wywyższył pokornych” (Łk 1,52). Służebnicę Maryję uczynił Bóg Królową w Królestwie swego Syna. Przygotował dla Niej w niebie tak wielkie dobra, że oko ludzkie nie może ich objąć a serce nie zdoła pojąć (por. 1 Kora 2,9). Królewska godność zapewnia Maryi nie tylko udział w szczęściu i chwale Chrystusa, lecz również w Jego władzy nad sercami ludzkimi.

Maryjo, Królowo wszechświata, króluj w naszych rodzinach przez matki Tobie oddane.

ŻYWY RÓŻANIEC MATEK

Wersja druga

CZĘŚĆ RADOSNA

„Zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi

i rzeczywiście nimi jesteśmy” (1 J 3,1).

1. Zwiastowanie Wcielenia Syna Bożego

Człowiek nigdy nie jest sam, żyje w świecie istot widzialnych i niewidzialnych. Otaczają go rośliny, ptaki i zwierzęta; ciała ziemskie, niebieskie i duchy niewidzialne. W każdej chwili spogląda nań OPATRZNOŚĆ BOŻA, która prawami natury i potęgą swej miłości kieruje każdym stworzeniem. Wśród wszystkich istot uprzywilejowane miejsce zajmuje Maryja, Matka Boga, który dla zbawienia ludzi stał się Człowiekiem. Syn Boży także zapragnął Matki, aby synów ludzkich uczynić dziećmi Bożymi. Jakże wspaniały jest świat stworzony i odkupiony przez Boga!

2. Nawiedzenie Św. Elżbiety

Piękny jest świat stworzony i odkupiony przez Boga. Zachwyca nas swymi odkryciami, wynalazkami, rozwojem nauki i podbojem kosmosu. Posiada on jednak tu i ówdzie twarz zeszpeconą, okaleczoną, wykrzywioną bólem. Posiada na swoim koncie miliony dzieci umierających z głodu i ginących zanim ujrzą światło dzienne. Przeżywa trzęsienia ziemi, powodzie i wojny. Pozbawiony wolności dusi się z nienawiści, opanowany przez ateizm tęskni do Boga. Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ ludzkość nie jest samowystarczalna i nie może się obejść bez Boga. Woła o pomoc. Potrzebuje lekarstw, chleba, wolności i miłości. potrzebuje Łaski Bożej i Matki. Maryja jest Nieustającą Pomocą, nawiedza, pociesza i prowadzi do Boga.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Życie i śmierć, światło i ciemność, miłość i nienawiść, dobro i zło - oto siły, które ustawicznie walczą w każdym człowieku i w całej rodzinie ludzkiej. Człowiek chce żyć, a musi umierać; wyrywa się do światła, a ogarnia go ciemność; pragnie miłości, a przygniata go nienawiść; usiłuje być dobrym, a postępuje źle. Do walki wkracza Syn Boży, staje się Człowiekiem i solidaryzuje się z rodziną ludzką. Odtąd nad każdym człowiekiem pochyla się dobra Matka, jak na swym Dzieckiem w Betlejem. Świat nie zginie, ponieważ OPATRZNOŚĆ BOŻA złożyła go w ręce Matki, która zawsze zwycięża, zawsze rodzi do życia, nigdy do śmierci.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w Świątyni

Wszystko jest w ruchu, wszystko się zmienia, dąży do doskonałości, oczekuje na wykończenie. proces stawania się tkwi w przyrodzie, we wszechświecie, w człowieku. Takie jest prawo Stwórcy i Odkupiciela. Człowiek wychodzi z łona matki i wraca do łona ziemi, wychodzi z rąk Stwórcy i wraca do rąk Zbawiciela. Proces doskonalenia, uświęcenia i zjednoczenia jest procesem ofiary i obumierania. Dlatego Matka ofiaruje swe Dziecko Ojcu Niebieskiemu, by wszystkie dzieci ludzkie poprowadzić do zbawienia. Ofiara staje się miarą miłości decydującej o szczęściu człowieka.

5. Odnalezienie Pana Jezusa

Świat pełen dynamizmu i rozwoju dąży do pełni , do szczęścia. Żadna istota żywa nie stoi w miejscu, nie może być zamknięta, lecz otwiera się na światło, dobro i piękno. W tym rozwoju i dążeniu wszystkich istot do szczęścia staje w poprzek zło, któremu na imię grzech. Niszczy on zarówno plany Boże, jak wysiłki ludzkie, życie duchowe człowieka i osiągnięcia cywilizacji. Fałszuje drogę, zmienia kierunek, odwraca cel. Tak skłócony, rozbity i zagubiony człowiek otrzymuje od Boga Matkę, pełną Łaski, bez grzechu, która pomaga mu odnaleźć do Niego drogę, ukazuje sens życia, przybliża do celu ostatecznego.

*

CZĘŚĆ BOLESNA

„Chrystus umiłował nas i siebie samego

wydał za nas w ofierze (Ef 5,2)

1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu

Miłość i przyjaźń wypływają z wnętrza osoby ludzkiej, dobrej i szlachetnej. Decydują o godności i wartości człowieka, o jego życiu ziemskim i losie wiecznym. Zdrada przekreśla przyjaźń, rzuca cień na osobę ludzką, niweczy plany jedności, rozwoju i szczęścia. Wprowadza osamotnienie, pustkę i rozpacz.

Maryja staje po stronie miłości zdradzonej i opuszczonej. Nigdy człowieka nie zdradza i nie opuszcza.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Miłość ufa, czeka, jest wytrzymała i długomyślna, podobna do kromki chleba, którą można łamać, dzielić, podawać bliskim i dalekim, swoim i obcym, życzliwym i nieprzyjaznym. Jest wolna, władcza, zwycięska, a jednak pozwala się związać powrozami, przymocować do słupa, smagać biczami. Ciało i krew wydaje na okup za przyjaciół, których chce ratować, uszczęśliwić i zbawić.

Maryja jest Matką Miłości, której daje swoje ciało i krew, by mogła przybrać postać ludzką.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Miłość chce panować, posiada swoje królestwo i poddanych. Nie używa jednak przemocy ani podstępu. Nie posługuje się kłamstwem \ni pychą. Nie zajmuje pierwszego miejsca i nie poniżą innych. Raczej wszystkim służy, cudze brzemię bierze na swoje barki, nadstawia własną twarz, koronę cierniową przyjmuje na swoją głowę. Siebie uniża, a przyjaciół wywyższa i uszczęśliwia.

Maryja jest Matką Króla Miłości, cichego i pokornego. Kocha tych, za których On się poświęca.

4. Dźwiganie krzyża

Miłość jest odważna, nie wzdryga się przed cierpieniem, nie cofa przed ofiarą. Miłość wychodzi naprzeciw, podnosi z upadków, przebacza. Na własne ramiona bierze cudzy krzyż, krzyż złości, nienawiści i grzechu. Jeżeli potrzeba - zniża się siedemdziesiąt siedem kroć razy nad upadłym człowiekiem i podaje mu życzliwą dłoń. Prowadzi drogą stromą, ciasną, ciernistą, ale za to jedyną, nieomylną - ku światłu i życiu.

Maryja idzie drogą Miłości Ukrzyżowanej i przygarnia do swego serca wszystkich, którzy powstają i chcą iść dalej

5. Śmierć Chrystusa na krzyżu

Miłość jest wytrwała, do końca doprowadza rozpoczęte dzieło. Łagodnie i cicho podaje swe ręce i nogi na krzyżu. Wśród niewypowiedzianych cierpień. Wśród niewypowiedzianych cierpień woła do Ojca, modli się i przebacza. Ramionami swymi obejmuje cały świat, wszystkich ludzi, wszystkie stworzenia. Nikogo nie odpycha i nie wyklucza. Jest taka wielka, że zapomina o sobie. Z krzyża oddaje ludziom Maryję za Matkę. Wszystko oddaje i poświęca. Nie ma granic. A Maryja przygarnia z miłością oddane sobie dzieci Boże.

*

CZĘŚĆ CHWALEBNA

„Moim życiem jest Chrystus” (Flp 1,21).

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Trzęsienia ziemi, gwałtowne powodzie, eksplozje nuklearne - niczym są wobec wszechmocy Boga, ujawnionej w zmartwychwstaniu Chrystusa. Nie udało się jej przywalić kamieniem grobowym. W mgnieniu oka niweczy plany i usiłowania szatana, i ludzi mu podległych. Miłość panuje nad nienawiścią, światło nad ciemnością, prawda nad kłamstwem, pokora nad pychą, życie nad śmiercią. Chrystus Pan życia i śmierci, wychodzi z grobu. Jego Matka raduje się chwałą Syna, w której uczestniczą dzieci Boże.

2. Wniebowstąpienie Chrystusa

Dobre i szlachetne plany ludzkie często zawodzą, przewrotne zaś i podstępne grzebią pod gruzami swoich twórców. Nikt jednak nie może udaremnić planów Najwyższego, choćby je niweczył na poszczególnych odcinkach. Ojciec posłał na ziemię Syna swego, by odkupić ludzi, wyzwolić z mocy zła, uczynić swymi dziećmi. Jego śmierć na krzyżu otwiera drogę do życia, które się nie kończy.

Syn wraca do chwały Ojca i wiedzie ze sobą lud Boży, w którego szeregach kroczy Maryja, Jego i nasza Matka.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Nikt nie widzi swoich myśli, nie może ich dotknąć; nie widzi prawdy, którą poznaje. Nie widzi życia, dzięki któremu rozwija się i wzrasta dziecko, roślina, drzewo. A jednak myśl, prawda, życie istnieją, stanowią siłę twórczą, działają. Duch Święty, Duch Ojca i Syna ożywia cały wszechświat, a wyznawcom Chrystusa udziela innego, nowego i nieśmiertelnego życia; uzdalnia ich do poznawania i miłowania Boga. Prowadzi do świętości. Maryja zespolona z Nim więzami miłości rozdziela hojnie dary Boże.

4. Wniebowzięcie Matki Bożej

Piękny jest świat przyrody, świat ludzi, świat przestworzy kosmicznych. Wszystko nosi na sobie ślad Boga Stwórcy, jest odbiciem Jego dobroci i piękna. Najwspanialszym arcydziełem Boga jest Maryja, Niepokalana, pełna Łaski, bez grzechu, upodobniona do swego Syna, jaśniejąca dobrocią i miłością Boga, już zmartwychwstała, z uwielbionym ciałem i duszą do nieba wzięta, jako Matka oczekuje na swoje dzieci odkupione, zrodzone do życia Bożego i przeznaczone do chwały. Pielgrzymującemu ludowi przyświeca jako znak pewnej nadziei i pociechy.

5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie

Skąd bierze się zło? Czym jest grzech? Dlaczego cierpi niewinne dziecko? Dlaczego zbrodnie i krzywdy nie są natychmiast karane? Dlaczego dobroć, poświęcenie i pokora doznają poniżenia i wzgardy? Czy Bóg to wszystko widzi? Dlaczego milczy? Odpowiedź na te pytania znajduje się na końcu drogi człowieczej, po drugiej stronie życia. Udziela jej Maryja, wyniesiona spośród ludzi na Królową świata. Na ziemi cicha, pokorna, zmiażdżona cierpieniem. W chwale niebieskiej wywyższona, uwielbiona, nieskończenie szczęśliwa.

* * *

Modlitwa Pańska

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie. Ale nas zbaw ode złego. Amen.

Pozdrowienie Anielskie

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

Skład Apostolski

Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. - I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, - który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, - umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion; zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał; - wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, - stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. - Wierzę w Ducha Świętego, - święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, - grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.

*

WYKAZ ODPUSTÓW RÓŻAŃCOWYCH

Odpusty różańcowe obejmują:

- Bractwo Różańcowe Najśw. Maryi Panny

- Bractwo Różańcowe Najśw. Imienia Jezus

-Stowarzyszenie Żywego Różańca

- Różaniec Rodzinny

- Wiernych, którzy się modlą na Różańcu w kościele.

Św. Penitencjaria Apostolska w dniu 25.X.1967 r. udzieliła następujących odpustów:

1. Członkowie Bractwa Różańcowego Najśw. Maryi Panny mogą uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami, którymi są: spowiedź i Komunia św., modlitwa według intencji Ojca św., przynajmniej prywatne odnowienie postanowienia wiernego zachowywania statutu stowarzyszenia:

- w dniu przyjęcia do Bractwa

- w uroczystość Narodzenia Jezusa Chrystusa

- Zmartwychwstania Pańskiego

- Zwiastowania Najśw. Maryi Pannie

- Wniebowzięcia Matki Bożej

- Królowej Różańca św.

- Niepokalanego Poczęcia Maryi

- Ofiarowania Pańskiego

2. Stowarzyszeni w Bractwie Najśw. Imienia Jezus mogą uzyskać odpust zupełny w następujące święta roku:

- w Nowy Rok

- w Boże Narodzenie

- na Wielkanoc

- na Chrystusa Króla

- na Zwiastowanie Najśw. Maryi Pannie

- na Wniebowzięcie Matki Bożej

- na Józefa Robotnika

3. Członkowie Żywego Różańca uzyskują te same odpusty co i w Bractwie NMP, także pod zwykłymi warunkami (siedem razy w roku).

4. Rodzina, która odmawia codziennie część różańca może uzyskać odpust zupełny.

5. Wreszcie każdy wierny za odmówienie w kościele jednej części Różańca może uzyskać odpust zupełny (por. Annal. OP., 38 (1966-1967, s. 308-309) oraz Enchir. Indulg. z dnia 29.VI.1968 r.).

IV. ŻYWY RÓŻANIEC OJCÓW

„Pan wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał” (Łk 10,1)

Jezus Chrystus wybiera mężczyzn, ustanawia ich fundamentem Kościoła, wysyła na wszystkie strony świata, by głosili Ewangelię; Piotra ustanawia opoką, dzięki której moce piekielne nie zniszczą Kościoła, Janowi zaś oddaje z Krzyża Maryję za Matkę, aby ludowi Bożemu rozdzielała łaski i otaczała go opieką.

W religii chrześcijańskiej mężczyzna jest podporą wiary, Kościoła, działalności misyjnej. Mężczyzna bowiem jest bardziej stały i trzeźwy, mniej ulega zmiennym nastrojom, gwałtownym uczuciom i łatwowierności. Wreszcie głównie mężczyzna odpowiada za religię, Kościół i ojczyznę - przez co nie umniejsza się niczym godności i roli kobiety, która zajmuje miejsce wyznaczone jej przez Stwórcę. Jezus Chrystus wybrał siedemdziesięciu dwóch mężczyzn, aby przez nich krzewić wiarę w każdym mieście i miejscowości. Nawiązując do tego faktu chcę powiedzieć, że w każdym mieście i miejscowości mężczyźni powinni tworzyć ŻYWY RÓŻANIEC, który jest modlitwą ewangeliczną i chrystocentryczną; jest modlitwą ludzi myślących, mądrych i inteligentnych - wszak istotą Różańca jest rozważanie i przeżywanie tajemnic życia, męki i chwały Chrystusa, i Maryi. Różaniec nie jest w znaczeniu ujemnym nabożeństwem dewocyjnym, kobiecym czy bezmyślnym. Jest nabożeństwem mądrym i mocnym. Jest modlitwą mężczyzn. Dlatego widzimy Różaniec w rękach królów, hetmanów, rycerzy, wybitnych uczonych, odkrywców, wielkich Polaków, bohaterów narodowych, męczenników i świętych.

Wola Najświętszej Maryi Panny, wyrażona w GIETRZWAŁDZIE (1877 r.) - gdy naród polski jęczał w niewoli zaborców - skierowana jest również do mężczyzn:

CHCĘ, ABYŚCIE CODZIENNIE ODMAWIALI RÓŻANIEC.

ŻYWY RÓŻANIEC OJCÓW

Wersja pierwsza

CZĘŚĆ RADOSNA

„W każdej sprawie prośby wasze przed-

stawiajcie Bogu w modlitwie z błagalnym

dziękczynieniem” (Flp 4,6).

1. Zwiastowanie Wcielenia Syna Bożego

„Anioł Gabriel posłany został przez Boga do dziewicy, poślubionej mężowi imieniem Józef, a dziewicy było na imię Maryja” (Łk 1,26-27). Zarówno ojcostwo jak i macierzyństwo pochodzą z woli Stwórcy. Ojciec przekazując życie nowym pokoleniom jest obrazem Boga, który wszystko stwarza i podtrzymuje w istnieniu. Syn Boży staje się człowiekiem w rodzinie ludzkiej, aby człowieka podnieść do godności dziecka Bożego.

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, Wam powierzam życie małżeńskie i rodzinne.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

„Maryja weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę” (Łk 1,40). Życie rodzinne uświęcone jest sakramentem małżeńskim przez Jezusa Chrystusa, którego Maryja niesie do domu Zachariasza. Oboje małżonkowie - Elżbieta i Zachariasz zawdzięczają Maryi szczęśliwe odwiedziny, upragnioną pomoc, cenne dary Ducha Świętego, uświęcenie Jana i żywiołową radość wyśpiewaną w hymnie uwielbienia. Błogosławiona jest obecność Maryi w życiu rodzinnym.

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, mój codzienny Różaniec będzie hymnem uwielbienia.

3. Narodzenie Pana Jezusa

„Pasterze znaleźli Maryję z Józefem i Niemowlę, leżące w żłobie” (Łk 2,16). Bóg jest Miłością. Aktem swej woli powołuje życie małżeńskie do udziału w miłości stwórczej i zbawczej. Więzami miłości wiernej i dozgonnej łączy dwoje ludzi, aby owocem ich zjednoczenia było potomstwo. W ręce ojca składa rodzące się życie i ustanawia go stróżem i opiekunem rodziny. Odtąd ojciec razem z matką pochylają się nad kołyską dziecka.

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, miłością i szacunkiem otoczę moją rodzinę.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

„Symeon wziął Dzieciątko w objęcia i błogosławił Boga” (Łk 2,28). Dziecko jest darem Ojca Niebieskiego, który stwarzając duszę, powołuje człowieka przez chrzest do życia wiecznego i przeznacza do chwały. Zadaniem ojca ziemskiego jest wychowanie dzieci na ludzi wierzących i wielbiących Boga. Wierność temu powołaniu jest rękojmią błogosławieństwa Bożego.

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, pragnę religijnie wychowywać dzieci.

5. Odnalezienie Pana Jezusa

„Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie” (Łk 2,42). Najwyższym celem życia ludzkiego jest poznawanie i miłowanie Boga. Dlatego ateizm i laicyzm są zagrożeniem dla kultury i cywilizacji chrześcijańskiej oraz dla życia religijnego w rodzinie. Niszczą również prawdziwy sens ludzkiego życia, a w społeczeństwie drążą pustkę. Ojciec chrześcijański w całym życiu szuka Boga i pomaga odnaleźć Go w swojej rodzinie.

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, pragnę obecności Boga w rodzinie.

*

CZĘŚĆ BOLESNA

„Z bojaźnią i drżeniem zabiegajcie

o własne zbawienie” (Flp 2,12).

1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu

„Wziąwszy ze sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę” (Mt 26,37). Podczas agonii i krwawego potu Jezus liczył na mężczyzn. Jakże potrzebna Mu była obecność przyjaciół! Wziął ich ze sobą do Ogrójca, aby razem z Nim modlili się i czuwali. Niestety, z powodu senności przestali się modlić, ulegli trwodze, zwątpili i pouciekali. Czym byłoby moje życie bez modlitwy?

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, w modlitwie będę umacniał moją wiarę.

2. Ubiczowanie Pana Jezusa

„Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie” (Mt 27,26). Odważni i dzielni w boju mężczyźni mogą być zwyciężeni przez własne słabości. Pójdą na barykady i w ogień, a mogą ulec namiętnościom i nałogom. Jezus wydaje ciało swoje na ubiczowanie, aby człowiek mógł panować nad sobą. Jak wielką cenę płaci Syn Boży za wolność ducha ludzkiego!

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, w Komunii świętej będę szukał umocnienia.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

„Żołnierze uplótłszy wieniec z cierni, włożyli Mu na głowę i szydzili z Niego mówiąc: Witaj królu żydowski” (Mt 27,29). Jezus jest Królem Miłości. Służyć Jemu - znaczy królować. Uznawać Go za Króla - znaczy żyć w łasce uświęcającej i kochać bliźnich. Ale taka służba kosztuje, naraża na kpiny, szyderstwa, poniżenie. Komu ja służę?

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, chcę służyć Bogu w moich bliźnich.

4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię

„Wychodząc spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Przymusili go, by niósł Jego krzyż” (Mt 27,32). Pomimo radości, sukcesów i uznania - ciężka jest droga człowiecza, naznaczona cierpieniem, zdradą, rozczarowaniem, walką. Jak mało jest przyjaciół, którzy by pomogli, pocieszyli, okazali współczucie. Może i mnie trzeba przymuszać, abym dostrzegł potrzebujących, głodnych, cierpiących - i podał im rękę?

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, chcę pomagać ludziom cierpiącym.

5. Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa

„Niewiasto, oto syn Twój. Następnie Jezus rzekł do ucznia: Oto Matka Twoja” (J 19,26-27). Maryja moją Matką - prawdziwą, kochającą; Matką na mojej drodze do zbawienia. Taki jest ostatni testament Chrystusa, mojego Zbawiciela. Jan wziął Ją spod krzyża do siebie. A ja? Przyjmuję Maryję do siebie? Do swego życia? Kocham Ją?

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, niech mój Różaniec będzie wyrazem miłości.

*

CZĘŚĆ CHWALEBNA

„Modlimy się, aby w nas zostało uwielbione

imię Pana naszego Jezusa Chrystusa,

a wy w Nim” (Tes 1,12).

1. Zmartwychwstanie Chrystusa

„ W końcu Jezus ukazał się Jedenastu i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego” (Mk 16,14). Niedowiarstwo Apostołów było potrzebne. Mężczyzna nie chce ulec złudzeniu, nie jest łatwowierny. Gdy otrzyma wiarygodne dowody, wierzy niewzruszenie. Oby tylko życie codzienne zgodne było z wiarą!

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, wierzę mocno w tajemnicę Zmartwychwstania.

2. Wniebowstąpienie Chrystusa

„Mężowie z Galilei, czemu stoicie, zapatrzeni w niebo?” (Dz 1,11). Ziemia jest miejscem pielgrzymowania. Kto nie idzie, lecz stoi, nigdy nie dojdzie do celu. Idziemy do Ojca, który jest w niebie. Oczekuje też na nas Zbawiciel, który już przeszedł drogę człowieczą - a była to droga krzyżowa. Oczekuje na nas Maryja, nasza Matka. A jaka jest droga mojego życia?

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, wierzę w niebo i w życie wieczne.

3. Zesłanie Ducha Świętego

„Ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym” (Dz 2,3-4). Na słabych ludzi zstępuje moc Boża. Duch Święty ich namaszcza i posyła do wszystkich narodów, by głosili Jezusa, zakładali Kościół i sprawowali w nim zbawienie. I tak już będzie do końca świata. Czy we mnie jest Duch Święty? Kieruje moim życiem?

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, uznaję obecność Ducha Świętego w Kościele.

4. Wniebowzięcie Matki Bożej

„Wejrzał na uniżenie służebnicy swojej” (Łk 1,48). Pan Bóg zna myśli człowiecze, dlatego inaczej patrzy i ocenia, aniżeli ludzie. W Jego oczach pokora, łagodność, cierpliwe znoszenie prześladowań - decydują o wielkości człowieka. Maryja w ubóstwie, pokorze i uległości wydała na świat Jezusa; służyła Mu z miłością, dlatego z duszą i ciałem została wzięta do nieba. Tak wynagradza Bóg swoich wybranych.

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, będę prowadził życie ciche i pokorne.

5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie

„Władców złożył z tronu, a wywyższył pokornych” (Łk 1,52). Lucyfera - anioła światłości strącił do piekła, a pokorną Dziewicę z Nazaretu posadził na tronie królewskim. Uniżyła się bowiem przed Jego Majestatem. Chociaż była Matką Boga-Człowieka, pełną Łaski i Niepokalaną, siebie uznała za służebnicę. Dlatego Bóg uczynił Ją Królową i Panią świata, tego świata nadprzyrodzonego, w Królestwie Chrystusa.

JEZU, MARYJO I JÓZEFIE ŚWIĘTY, pragnę być sługą Królowej nieba i ziemi.

ŻYWY RÓŻANIEC OJCÓW

Wersja druga

CZĘŚĆ RADOSNA

„O cokolwiek prosić będziecie w imię

moje, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony

w Synu (J 14,13).

1. Zwiastowanie Wcielenia Syna Bożego

Ziemia jest areną życia, walki i wyboru między dobrem i złem. Człowiek na ziemi rzeźbi życie doczesne i decyduje o wiecznym. Syn Boży na ziemi stał się Człowiekiem. Na ziemi dokonał Odkupienia. Maryja na ziemi stała się Jego Matką. Tak człowiek powinien żyć na ziemi, by w niebie spotkać Stwórcę.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Tylko Bóg pochodzi sam od siebie. Nic przed Nim nie istniało. Bóg nie może otrzymać, czego by już nie posiadał. Z Jego Pełni otrzymuje każde stworzenie. Człowiek jest istotą społeczną. Żyje wśród ludzi i dla ludzi. W porządku natury i Łaski jest obdarowany przez Boga i tych darów nie może zatrzymać dla siebie. Winien się dzielić z innymi. Maryja dzieli się swą radością z Elżbietą, Zachariaszem i Janem. Całemu światu głosi hymn radości i wielbienia Boga.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Istnienie Boga jest uzasadnieniem świata. Żaden byt nie powstaje sam z nicości. Wszystko ma swoją przyczynę. Bóg stworzył świat i kieruje nim. Stwórca jest także Odkupicielem. Odwieczny Syn Boży jako Człowiek rodzi się w czasie i ludzi powołuje do życia nadprzyrodzonego. Dzięki Łasce i Wierze żyjemy w nowym świecie. Poznajemy i kochamy Boga. Oczekujemy chwały dzieci Bożych.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa

Światło wypływa ze słońca, ciepło z ognia, rzeka ze źródła. Rozumny, wolny i nieśmiertelny człowiek pochodzi od Stwórcy i Odkupiciela. Tylko w Nim znajduje sens i cel swego istnienia. Wraca więc do Boga, oddaje Mu cześć, do Niego się modli, uwielbia i kocha. Jemu się ofiaruje. Tak rozwija się osobowość i osiąga szczęście wieczne.

5. Odnalezienie Pana Jezusa

Tylko Stwórca jest nieomylny, ponieważ jest nieskończenie doskonały, mądry i święty. Nie zmienia się i nie błądzi. Człowiek zaś jest zależny, ograniczony w istnieniu i w działaniu, w poznawaniu i chceniu. Myli się, błądzi, ulega pokusie, siłom zła, własnym słabościom. Dlatego ciągle wraca do Boga, źródła dobra i prawdy, miłości i światła. Każdy powrót jest odnalezieniem, radością i szczęściem.

*

CZĘŚĆ BOLESNA

„Za nich ja poświęcam siebie samego

w ofierze, aby i oni byli uświęceni w

prawdzie” (J 17,19).

1. Konanie Jezusa w Ogrójcu

Obojętność, zdrada, nienawiść - towarzyszą człowiekowi w jego życiu. Prawdziwą przyjaźń rzadko się spotyka. Niewdzięczność rani, o wiele bardziej - zdrada. Przenika ona bólem najgłębsze pokłady serca. Widok przyjaciół przechodzących na stronę wroga jest ciosem wymierzonym w źrenicę oka. Jezus kocha nawet nieprzyjaciół, nawet tych, którzy Go zdradzają.

2. Ubiczowanie Pana Jezusa

Wśród stworzeń na ziemi człowiek przedstawia najwyższą wartość. Nie może być przyrównany do żadnej rzeczy. Zwłaszcza człowiek szlachetny, mądry i święty. Człowieka nie wolno wystawiać na licytację, szczególnie dobrego i uczciwego. Nie może on być przedmiotem przetargu. Nie godzi się wymieniać sprawiedliwego za zbrodniarza, niewinnego za przestępcę. A tak uczyniono z Jezusem. Sam ofiarował się, aby nas ocalić.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Bogactwo i nędza, pokora i pycha, łagodność i przemoc, miłość i nienawiść - oto antynomie, które rządzą światem i panują nad człowiekiem. I każdy musi wybierać, podejmować decyzję, opowiadać się za lub przeciw. Jezus wybiera ubóstwo, pokorę, cichość i miłość. Upokorzony i poniżony Król Miłości - zdobywa świat bez bogactw i pychy, bez przemocy i nienawiści. Jego Królestwo jest królestwem prawdy i świętości, pokoju i miłości.

4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię

Różne są drogi człowieczego życia: proste i krzywe, jasne i ciemne, łatwe i trudne, dobre i złe. Człowiek każdego dnia wybiera różne drogi. Idzie i poznaje, idzie i kocha, idzie i upada, idzie i nienawidzi. Raduje się lub płacze, błogosławi lub przeklina, zbliża się do Boga lub oddala. Jezus idzie drogą trudną, krzyżową, drogą zaparcia i miłości, przebaczania i ofiary. Jest to droga zbawienia.

5. Ukrzyżowanie i śmierć Chrystusa

Wielkie sprawy rozstrzygają się na dzień po dniu, w radości i smutku, w pracy i spoczynku, na modlitwie i zabawie. Tak jest całe życie. Ale moment decydujący i nieodwołalny jest tylko jeden: moment śmierci. W śmierci spotyka się czas z wiecznością. Człowiek twarzą w twarz staje przed Bogiem, w miłości lub nienawiści, jako przyjaciel lub wróg. Jezus uświęcił śmierć na krzyżu, ducha swego oddał w ręce Ojca. I takiej śmierci pragnie dla nas.

*

CZĘŚĆ CHWALEBNA

„A chwałę, którą mi dałeś,

przekazałem im” (J 17,22).

1. Zmartwychwstanie Chrystusa

Przemoc, niesprawiedliwość, krzywda - na kruchych stoją nogach. Ludzie, którzy się nimi posługują, przejściowo osiągają zamierzony cel i tylko do czasu triumfują. W ostatecznym rozrachunku spotyka ich miażdżący upadek. Uciskani zaś i krzywdzeni otrzymają ponad obfitą nagrodę. Tak było z Jezusem Chrystusem. Poniżony i uśmiercony na krzyżu, zmartwychwstaje do chwały, jako Pan i Król wszechświata.

2. Wniebowstąpienie Chrystusa

Na ziemi nie ma całkowitej sprawiedliwości. Ziemia jest areną dobra i zła, prawdy i kłamstwa, światła i ciemności. Człowiek na ziemi rozwija swoją osobowość, podejmuje decyzje, wybiera dobro lub zło. Zasługuje na życie lub śmierć. Niebo jest miejscem wiecznej nagrody, pokoju i szczęścia. Wyboru jednak między Niebem i Piekłem dokonuje człowiek każdego dnia. Jezus Chrystus wysłużył nam niebo. Co wybieramy?

3. Zesłanie Ducha Świętego

Duch i ciało walczą przeciw sobie, walczą przez całe życie. Duch wznosi się do góry, pragnie dobra, prawdy i piękna. Chce poznawać i miłować, rozwijać życie duchowe. Ciało natomiast siłą bezwładu ciąży ku dołowi, ku sprawom przyziemny, chce jeść i pić, chce zaspokajać namiętności i pożądliwości. Taka walka rozgrywa się każdego dnia we wnętrzu człowieka. Duch Święty kieruje nas ku sprawom niebieskim, nieprzemijającym i wiecznym. Czy ulegam Jego natchnieniom?

4. Wniebowzięcie Matki Bożej

Do pełnego rozwoju dziecko potrzebuje ojca i matki. Przedwcześnie osierocone jest nieszczęśliwe, odczuwa braki, jakiś niedosyt. Pragnie miłości, czułości i zrozumienia. Tym większe potrzeby odczuwa człowiek na drodze do zbawienia. Potrzebuje czułej miłości i opieki - wszak życie Boże nosi w glinianym naczyniu. Bóg w swojej dobroci daje nam Maryję za Matkę, która nas wspomaga z nieba swoim pośrednictwem. Czy pamiętam o Niej w codziennym życiu?

5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie

Na czym polega życie wieczne? Czym jest oglądanie Boga w niebie? Co oznacza zwycięstwo nad grzechem i śmiercią? Są to pytania godne człowieka. Odpowiedzi jednak udzielić może tylko Bóg. I udziela przez Maryję, Królową wszechświata i Matkę Chrystusa Króla. Zjednoczona z Bogiem w niepojętej miłości, upodobniona do swego Syna, Niepokalana i uwielbiona, jaśnieje szczęściem i chwałą, której nie da się wyrazić. Maryjo, Królowo, pociągnij nas ku sobie.

CZĘŚĆ DRUGA

CEREMONIAŁ RÓŻAŃCA RODZINNEGO^*

ORĘDZIE RÓŻAŃCOWE Z GIETRZWAŁDU

18 km od Olsztyna, w GIETRZWAŁDZIE, na świętej ziemi Warmii, od roku 1505 słynie łaskami i cudami obraz Matki Bożej, ukoronowany w 1967 r. W tym to miejscu, zwanym także Częstochową Warmii, objawiła się Matka Boża Justynie Szafrańskiej i Barbarze Samulowskiej. Objawienia trwały od 27 czerwca do 16 września 1877 r.

W setną rocznicę tychże Objawień (12.IX 1977 r.) bp J. Drzazga wydał i odczytał w Gietrzwałdzie w obecności 40 biskupów i stu tysięcy pielgrzymów dekret, w którym stwierdził zgodność objawień z nauką i moralnością chrześcijańską i nieprzerwaną ciągłość kultu Maryi. Przychodziła Ona około 160 razy, aby pocieszyć wierny lud polski, uciemiężony i gnębiony w niewoli zaborców. Równocześnie Maryja domagała się:

- codziennej modlitwy różańcowej,

- pokuty za grzechy,

- zaniechania pijaństwa,

- praktykowania czynnej miłości bliźniego.

W okresie Objawień Gietrzwałd odwiedziło około pół miliona pielgrzymów ze wszystkich stron Polski

. 8 września, w uroczystość Narodzenia NMP - Dziewica Wspomożycielka pobłogosławiła 50 tys. pielgrzymów, którzy już cały dzień trwali na modlitwie. W tłumie rozległ się szloch, a ku niebu wzniosło się wołanie powtórzone kilka razy: Matko Boska módl się za nami. Wtedy Maryja zapewniła: Nie smućcie się. Ja zawsze jestem z Wami. Na wszystkie prośby i pytania stawiane w imieniu ludzi przez dzieci - Wysłanka Niebios odpowiadała:

Odmawiajcie Różaniec.

Czy księżą powrócą z więzień? Tak, tylko odmawiajcie Różaniec;

Czy wypędzeni zakonnicy powrócą do klasztorów? Tak, tylko odmawiajcie Różaniec;

Czy grzesznicy nawrócą się? Tak, tylko odmawiajcie Różaniec;

Czy chorzy zostaną uzdrowieni? Tak, tylko odmawiajcie Różaniec;

Czy katolicy otrzymają zabraną świątynię? Tak, tylko odmawiajcie Różaniec;

Czy ludzie zostaną uwolnieni od złego? Tak, tylko odmawiajcie Różaniec.

Bismarck przegrał tzw. walkę o kulturę, czyli walkę z Kościołem i polskością. Polska odzyskała niepodległość i została zjednoczona, ale żądania Matki Bożej ciągle aktualne:

„CHCĘ, ABYŚCIE CODZIENNIE ODMAWIALI RÓŻANIEC.

Dlatego:

Aby wypełnić Jasnogórskie Śluby Narodu,

Aby Polska zawsze była wierna Bogu,

Aby Chrystus królował w naszej Rodzinie,

Będziemy Matko Najświętsza codziennie wspólnie odmawiali

Różaniec święty”.

Temu celowi ma służyć: CEREMONIAŁ RÓŻAŃCA RODZINNEGO.

1. Wprowadzenie

Różaniec Rodzinny jest wspólną modlitwą różańcową w rodzinie. Jednoczy ona wspólnotę rodzinną przed obrazem Maryi i pozwala jej jakby „Sercem Matki Bożej” przeżywać modlitewne tajemnice życia, śmierci i chwały Jezusa Chrystusa. W oparciu o Sakrament Chrztu i Małżeństwa wspólna modlitwa różańcowa wyraźnie ukazuje sakralny charakter rodziny jako kościoła domowego, w którym żyje, uświęca i zbawia Jezus Chrystus. Punktem centralnym Różańca jest Chrystus w tajemnicy Odkupienia. Tak pojęty Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, jest streszczeniem Ewangelii.

Praktyka wspólnej modlitwy różańcowej w rodzinie chrześcijańskiej znana jest od najdawniejszych czasów. Zapewnia o tym papież Leon XIII w encyklice Fidentem Piumque (z dn. 20 IX 1896 r.) oraz tradycje związane z objawieniami NMP w Gietrzwałdzie na Warmii (rok 1877), podczas których Maryja powiedziała: CHCĘ, ABYŚCIE CODZIENNIE ODMAWIALI RÓŻANIEC i który rzeczywiście odmawiano zarówno w miejscu objawień jak też w rodzinach. Punkt szczytowy Różańca Rodzinnego przypada na wiek XX. Zadecydowały o tym zarówno wielkie Objawienia Maryjne, jak też tak zwane „Krucjaty Różańca Rodzinnego”. Zapoczątkowali je Dominikanie belgijscy w roku 1936, a na skalę światową rozwinął O. Patrick Peyton.

Papież Pius XII pobłogosławił i zatwierdził Krucjatę Różańca Rodzinnego w roku 1948, w roku zaś 1951 wydał encyklikę o Różańcu Rodzinnym: Ingruentium Malorum, wzywając w niej rodziny chrześcijańskie do wspólnej modlitwy. W Polsce Zakon dominikański oficjalnie podjął Akcję Różańca w rodzinach w roku 1958 i bez przerwy prowadzi ją w skali ogólnokrajowej.

Celem wspólnej modlitwy różańcowej w rodzinie jest uświęcenie rodzin i uproszenie pokoju dla świata. Różaniec w rodzinie jest ponadto szkołą wzajemnej katechizacji rodziców i dzieci, szkołą chrześcijańskiego wychowania, więzią jedności rodzinnej i ostoją rodziny przed ateizmem, laicyzmem, indyferentyzmem, alkoholizmem, rozwodami etc. Rodzina, która wspólnie się modli, jest zjednoczona w sobie i z Bogiem.

2. Przygotowanie dalsze

Założenie Różańca Rodzinnego w parafii wymaga uprzedniego przygotowania tak duszpasterzy jak i wiernych. Sprawa jest poważna i odpowiedzialna. W pierwszym rzędzie należy przekonać duszpasterzy o celowości, potrzebie a nawet konieczności wspólnej modlitwy w rodzinie. Taka jest wola Matki Najświętszej i nauka Magisterium Kościoła. W pewnych wypadkach Różaniec wydaje się jedynym ratunkiem dla rodzin rozbitych i zagrożonych. Dziś usuwa się Boga i wartości religijne ze wszystkich dziedzin życia publicznego i państwowego. Dlatego rodzina chrześcijańska na Nim powinna skoncentrować swoje życie. Rodzina we współczesnym świecie zajmuje jedno z pierwszych miejsc w pracy duszpasterskiej Kościoła. Pozyskanie duszpasterzy do idei Różańca Rodzinnego jest pierwszym krokiem na drodze szlachetnych wysiłków.

Do Różańca Rodzinnego przyjmuje się rodziny zasadniczo podczas misji lub rekolekcji różańcowych. jest to normalna droga. Inicjatywa przeprowadzenia tych ćwiczeń może pochodzić z różnych źródeł. Raz będzie to zachęta lub zlecenie Biskupa, lub Dziekana na konferencji dekanalnej, kiedy indziej - inicjatywa własna ks. Proboszcza. Najczęściej jednak propozycja wychodzi od misjonarza lub rekolekcjonisty, który tej pracy poświęca swe życie.

Przygotowania dalszego z zasady dokonuje ks. proboszcz. Otrzymuje on od misjonarza cztery kazania O. Peytona na temat Krucjaty Różańca Rodzinnego^* które - z uwzględnieniem miejscowych warunków - wygłasza w ciągu czterech niedziel. Misjonarz może również posłać swoje osobiste wskazówki i zalecenia, które należy przez kilka niedziel podawać wiernym do wiadomości, aby wiedzieli oni, że:

- misje lub rekolekcje różańcowe dotyczą modlitwy różańcowej w

rodzinie,

- celem ich jest założenie w parafii Różańca Rodzinnego

- dlatego przez trzy dni z rzędu odprawiać się będą nabożeństwa

„fatimskie”, czyli pokutno-przebłagalne, w intencji przebłagania Boga

za grzechy i za nawrócenie grzeszników, pokuty bowiem i modlitwy

różańcowej domagała się Matka Boża w Fatimie,

- staruszków, chorych i samotnych należy zachęcić, by ofiarowali Bogu

swoje cierpienia w intencji rekolekcji.

W ten sposób wytworzy się w parafii atmosfera apostolstwa, rozmodlenia i oczekiwania. Na dobrze przygotowaną glebę misjonarz różańcowy będzie mógł rzucać ziarno Boże, które za pośrednictwem Matki Słowa Wcielonego wyda owoc stokrotny.

Program rekolekcji różańcowych winien być co najmniej miesiąc naprzód ustalony, w ogólnych rysach ogłoszony z ambony i wywieszony w gablotce kościelnej.

Duszpasterze szczególną uwagę zwrócą w ogłoszeniach na nauki stanowe i nabożeństwa fatimskie. Zapewnią wystarczającą ilość spowiedników, pozytywnie nastawią do Różańca katechetów, nauczą dzieci Różańca, u Biskupa zaś postarają się o błogosławieństwo dla Rodzin.

3. Przygotowanie bliższe

Przygotowaniem bliższym czyli bezpośrednim do założenia Różańca Rodzinnego w parafii są misje lub rekolekcje różańcowe. Okazją do ich przeprowadzenia może być Adwent, Wielki post, Odpust parafialny, czterdziestogodzinne nabożeństwo itp. Niekiedy akcja różańcowa obejmuje cały dekanat, miasto lub diecezje. Nie są to zwykłe tradycyjne misje czy rekolekcje. Od tradycyjnych różnią się zarówno tematyką jak i nabożeństwami. RÓŻANIEC i RODZINA stanowią przewodnią myśl: RÓŻANIEC jako modlitwa ewangeliczna, której punktem centralnym jest Chrystus w tajemnicy Odkupienia i któremu Maryja towarzyszy wiernie w Jego zbawczym dziele; RODZINA zaś jako kościół domowy, który wspólnie modli się do Ojca w niebie. W ten sposób Różaniec wspólnie odmawiany jest jednym ze skutecznych sposobów ewangelizacji w rodzinie i przez rodzinę. Aby jednak ćwiczenia rekolekcyjne poruszyły całą parafię przez pokutę i modlitwę, aby pozyskały jak najwięcej rodzin dla wspólnej modlitwy i osiągnęły zamierzony cel - nie mogą trwać krócej niż pięć dni.

4. Uroczyste przyjęcie rodzin

Na zakończenie dobrze przeprowadzonych misji lub rekolekcji odbywa się uroczysta ceremonia przyjęcia Rodzin do Różańca św. Już po kilku naukach wstępnych, zwłaszcza po naukach stanowych, wszystkie rodziny otrzymują w kościele karteczki z następującą deklaracją:

ABY CHRYSTUS KRÓLOWAŁ W RODZINIE NASZEJ, BĘDZIEMY MATKO NAJŚWIĘTSZA CODZIENNIE WSPÓLNIE ODMAWIALI RÓŻANIEC ŚWIĘTY.

Podczas rekolekcji wierni doskonale zostali pouczeni o tym, że wspólna modlitwa w rodzinie jest dobrowolnym darem miłości, złożonym Bogu przez rodzinę i nie obowiązuje pod grzechem. Dlatego rodziny, które podejmują wspaniałomyślną decyzję, wpisują swe nazwiska i imiona na karteczkę i składają ją na ołtarzu bocznym. W ostatnim dniu rekolekcji, podczas Mszy na ofiarowanie, delegacja rodziców przenosi karteczki na ołtarz główny. W intencji tych rodzin ks. proboszcz ofiaruje Mszę św., a wspólnota parafialna modli się o błogosławieństwo dla nich.

Po Mszy św. (w dużej parafii rano i wieczorem) misjonarz ubrany w kapę liturgiczną wychodzi przed ołtarz i intonuje Hymn do Ducha Świętego:

1. O Stworzycielu Duchu, przyjdź,

nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.

Niebieską łaskę zesłać racz

Sercom, co dziełem są Twych rąk.

2. Pocieszycielem jesteś zwan

I najwyższego Boga dar.

Tyś namaszczeniem naszych dusz,

Zdrój żywy, miłość, ognia żar.

3. Ty darzysz łaską siedemkroć,

Bo moc z prawicy Ojca masz.

Przez Boga obiecany nam,

Mową wzbogacasz język nasz.

4. Światłem rozjaśnij naszą myśl,

W serca nam miłość wlej.

I wątłą słabość naszych ciał,

Pokrzep stałością mocy Twej.

5. Nieprzyjaciela odpędź w dal

I Twym pokojem obdarz wraz.

Niech w drodze za przewodem Twym

Miniemy zło, co kusi nas.

6. Daj nam przez Ciebie Ojca znać,

Daj, by i Syn poznany był.

I Ciebie, jedno tchnienie Dwóch,

Niech wyznajemy z wszystkich sił.

Amen.

V. Ześlij Ducha Twego, a powstanie życie (Alleluja).

R. I odnowisz oblicze ziemi (Alleluja).

Modlitwa:

Boże, któryś pouczył serca wiernych światłem Ducha Świętego, daj nam w tymże Duchu poznać, co jest prawe i Jego pociechą zawsze się radować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Wierni trzymają w ręku Różańce i inne dewocjonalia, które misjonarz poświęca słowami:

Na cześć i chwałę Bogarodzicy Maryi, na pamiątkę tajemnicy życia, śmierci i zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystus,

błogosławię i poświęcam + te Różańce (i wszystkie inne dewo-

cjonalia) w imię Ojca + i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Poświęcone Różańce kropi wodą święconą od ołtarza lub idąc przez kościół. Może też użyć innej formuły poświęcenia:

Panie Jezu Chryste, Synu Maryi, pobłogosław te Różańce usta- nowione ku chwale Najświętszej Rodzicielki Twojej i spraw, niech każdy, kto będzie je nosił ze czcią oraz odmawiał z uwagą i nabożeństwem, przez tkliwe miłosierdzie Twoje będzie wolny od wszelkiego zła i niebezpieczeństwa.

Niech obfituje w dary Twej łaski i niechaj zasłuży na to, by w chwili śmierci sama Najświętsza Dziewica Maryja przedstawiła Ci go z pełnią dobrych uczynków. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Następnie delegacje rodziców, młodzieży, ministrantów i dzieci (po sześć w ręku lub dziesięć osób z każdego stanu) podchodzą kolejno do ołtarza z Różańcem Jeden koniec Różańca trzymają sami, drugi podają misjonarzowi, który dokonuje przyjęcia według formuły:

Przyjmijcie ten Różaniec, znak Boga Żywego, zwany tak przez samą Najświętszą Maryję Pannę. Niech on wam będzie pomocą w życiu doczesnym, oraz zadatkiem i środkiem do wysłużenia żywota wiecznego. Amen.

Przed wypowiedzeniem formuły przyjęcia misjonarz może w kilku słowach przemówić do każdego stanu, jeśli czas i warunki na to pozwalają. Przyjęcie może się odbyć także z ambony i wówczas delegacje nie biorą w nim udziału.

Z miłości do Maryi i dla zbudowania wiernych, w pierwszej kolejności można przyjąć przy ołtarzu do Różańca św. (ściśle mówiąc do Bractwa Różańcowego) miejscowych duszpasterzy lub wszystkich kapłanów z dekanatu oraz siostry zakonne, jeśli takie pracują na terenie parafii. Jest to moment bardzo podniosły i wymowny. Jeśli misjonarzem jest dominikanin, może równocześnie przyjąć rodziny do Bractwa Różańcowego i do udziału w odpustach i dobrach duchowych Zakonu - używając następującej formuły:

Na mocy władzy udzielonej mi przez O. Generała, przełożonego Zakonu, przyjmuję was dzisiaj do Różańca Rodzinnego, do Bractwa Różańcowego oraz do udziału za życia i po śmierci we wszystkich odpustach nadanych przez Stolicę Apostolską i w dobrych uczynkach wykonywanych przez naszych braci i siostry na całym świecie. W imię Ojca + i Syna i Ducha Świętego.

Amen.

Po czym wierni powtarzają za misjonarzem Akt oddania siebie i swoich rodzin Maryi, Królowej Różańca św.:

Ciebie Najświętsza Maryjo Panno,

Królowo Różańca świętego,

Biorę sobie dzisiaj

za Patronkę i Opiekunkę.

Proszę Cię pokornie,

abyś we wszystkich potrzebach

moich i mojej rodziny:

w radości i smutku,

w zdrowiu i chorobie,

w życiu i przy śmierci,

wspierała mnie i moją rodzinę

swoją pomocą. Amen.

Na zakończenie misjonarz zwraca się do ks. Proboszcza i wiernych tymi słowami:

Dziś założony został w Waszej parafii Różaniec Rodzinny. NN...(podać dokładną liczbę) rodzin włączyło się do milionowych rzesz modlących się na Różańcu o lepszy świat, o pokój między narodami, o uświęcenie rodzin, o własne zbawienie. Niechże więc te rodziny staną się ogniskami świętości, niech modlitwa i apostolstwo miłości promieniują na całą parafię, niech będą kolebką powołań kapłańskich i zakonnych, niech z Maryją spokojnie i z ufnością zdążają do Jezusa, który jest naszą Drogą, Prawdą i Życiem.

Po słowie dziękczynienia ks. Proboszcz i wierni śpiewają dwie zwrotki pieśni: My chcemy Boga.....

5. Kontynuacja rozpoczętego dzieła

Duszpasterze otoczą stałą opieką rodziny przyjęte do Różańca, aby rozpoczęte dzieło mogło się dalej rozwijać i promieniować na całą parafię. W tym celu wykorzystają następujące wskazania duszpasterskie:

• raz w miesiącu urządzą dla nich nabożeństwo, np. w pierwszą niedzielę miesiąca lub w pierwszą sobotę, zachęcą do wytrwania w modlitwie wspólnej i w apostolstwie, podadzą intencję miesięczną, przyjmą nowe rodziny,

• w odpowiednim czasie przeprowadzą odnowienie misji lub rekolekcji różańcowych, celem utwierdzenia zapoczątkowanego dzieła i pogłębienia znajomości Różańca,

• zaprowadzą Księgę Różańca Rodzinnego, do której wpiszą wszystkie rodziny przyjęte i ciągle przyjmowane, zwłaszcza w dużych parafiach,

• wykorzystają wizytę duszpasterską (kolędę) oraz przygotowanie przedmałżeńskie do utwierdzenia wiernych w praktyce wspólnej modlitwy,

• katecheci nauczą dzieci i młodzież modlitwy różańcowej,

• w parafiach wiejskich ks. Proboszcz może udzielić dyspensy od wspólnej modlitwy na okres prac żniwnych, ale po żniwach przypomnieć zobowiązanie; inne możliwości podsunie duszpasterzom gorliwość kapłańska

6. Odnowienie przysięgi małżeńskiej

Zarówno misje jak i rekolekcje o Różańcu Rodzinnym stwarzają doskonałą okazję do ODNOWIENIA PRZYSIĘGI MAŁŻEŃSKIEJ.

Nabożeństwo to, praktykowane już od lat, zasługuje na poparcie. Jego celem jest odnowienie łaski sakramentalnej, małżeńskiej przysięgi miłości, wierności i uczciwości - by tym sumienniej wypełniać zobowiązania z niej wypływające oraz danie przykładu młodym: „Mogliście wy - mogą i oni”.

Dla niektórych małżonków będzie to wspólny jubileusz 25 lub 50-lecia. Zwłaszcza w dzisiejszych czasach odnowienie przysięgi małżeńskiej jest aktualne i potrzebne.

Instytucja życia małżeńskiego i rodzinnego przeżywa głęboki kryzys, narażona jest na wiele niebezpieczeństw. Choćby wymienić niektóre z nich:

• egoizm w małżeństwie - „egoizm we dwoje” - zwłaszcza u mężczyzn, alkoholizm przybierający na sile,

• niewierności i zdrady, którym sprzyjają: telewizja, film, wczasy, etc.,

• plaga rozwodów (w Warszawie co drugie małżeństwo),

• nadużywanie przysięgi uczciwości małżeńskiej, antykoncepcja, zabijanie nie narodzonych.

CEREMONIA ODNOWIENIA

Formularz Mszalny na 25 Rocznicę Małżeństwa (Obrzędy Sakramentu Małżeństwa, s. 106, z małą modyfikacją), De sponsis lub z dnia bieżącego.

Przed Mszą zapowiedzieć, aby pary małżeńskie stały w kościele obok siebie. Po Ewangelii kazanie: „Przeżyjmy to jeszcze raz”.

Podkreśl godność i świętość małżeństwa. Nierozerwalność małżeństwa: dla dobra samych małżonków - trwałość, dla dobra dzieci - mają prawo do szczęścia. Prawidłowo mogą rozwijać się tylko w rodzinie. Dla dobra społeczeństwa i Kościoła. Pod koniec kazania: Przed laty staliście przy ołtarzu w niepewności - jak to będzie? Przypomnijcie sobie ten moment...Wzywaliście Ducha Świętego. Teraz także. Śpiew: O Stworzycielu..

Hymn do Ducha Świętego

1. O Stworzycielu Duchu, przyjdź,

Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.

Niebieską łaskę zesłać racz

Sercom, co dziełem są Twych rąk.

2. Światłem rozjaśnij naszą myśl,

W serca nam miłość świętą wlej,

I wątłą słabość naszych ciał,

Pokrzep stałością mocy Twej.

3. Daj nam przez Ciebie Ojca znać,

Daj, by i Syn poznany był,

I Ciebie jedno tchnienie Dwóch,

Niech wyznajemy z wszystkich sił. Amen.

Czcigodni małżonkowie: przed laty zawarliście przed Bogiem sakramentalny związek małżeński, łącząc się ze sobą w Chrystusie na całe życie. Wtedy ślubowaliście sobie miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz trwanie we wspólnocie małżeńskiej aż do śmierci.

Na znak, że coraz doskonalej chcecie wypełniać swoje święte zobowiązania, podajcie sobie prawe dłonie i odpowiedzcie na pytania, które wam zadam w imieniu Kościoła:

Czy chcecie coraz doskonalej miłować się wzajemnie, biorąc za wzór ofiarną miłość Chrystusa, który oddał za nas swoje życie?

Małżonkowie: Chcemy.

Czy chcecie okazywać sobie coraz głębszy szacunek i żyć w doskonałej wierności małżeńskiej?

Małżonkowie: Chcemy.

Czy chcecie wspierać się wzajemnie w troskach i radościach, zdrowiu i chorobie, służąc sobie z serca i modląc się za siebie, aż do końca życia?

Małżonkowie: Chcemy.

Po odnowieniu przysięgi, celebrans - którym powinien być ks. Proboszcz - wyciąga ręce nad małżonkami i odmawia modlitwę:

Módlmy się:

Wszechmogący, wieczny Boże, całym sercem dzięki Ci składamy, że raczyłeś wspierać swoją mocą te związki małżeńskie, niegdyś w imię Twoje zawarte. Niech opieka, którą roztaczałeś nad tymi małżonkami, będzie dla nich rękojmią, że nigdy ich nie opuścisz i przygotujesz do wiecznej nagrody.

Boże, który w ojcowskich swoich dłoniach dzierżysz losy każdego z nas, błogo + sław tym małżonkom, którzy dzisiaj odnowili przysięgę małżeńską. Przedłużaj ich lata i obdarzaj łaską, aby posłuszni Twojej woli, przyjmowali wszelkie radości i ciężary życia. Niech przez wierną służbę i miłość ku Tobie staną się godni życia wiecznego. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Modlitwa wiernych:

Obchodząc dziś uroczystość odnowienia ślubów małżeńskich, z wiarą błagajmy Boga o łaski potrzebne dla naszych małżonków:

Módlmy się za wszystkich małżonków naszej parafii, którzy dziś odnowili przysięgę małżeńską, aby Chrystus obecny w ich życiu, umacniał ich miłość i napełniał ich radością.

Módlmy się za ich dzieci, aby okazywały im miłość, wdzięczność i pomoc.

Módlmy się za małżeństwa skłócone i rozbite, aby Bóg udzielił im siły do przebaczenia i pojednania.

Módlmy się za małżeństwa żyjące w związku cywilnym, aby zawarły sakrament małżeństwa.

Módlmy się za zmarłych małżonków, aby Bóg wynagrodził ich trudy życiem wiecznym.

Módlmy się za naszą parafię, aby wszyscy jej mieszkańcy żyli w pokoju.

Wszechmogący wieczny Boże, wejrzyj na tych małżonków, którzy dziś z radością odnowili swe śluby, spraw, aby z pomocą Twej łaski i za wstawiennictwem Najświętszej Dziewicy - zachowując miłość, wierność i jedność, byli radością Twego Kościoła. Przez Chrystusa, Pana Naszego. Amen

Na Ofiarowanie pieśń: Pod Twą obronę, Ojcze na niebie.

Przed Komunią św.: Chrystus w Komunii świętej najbardziej łączy miłością serca małżonków. przyjmijcie Go z wiarą i miłością, najlepiej razem, obok siebie (jeśli są już po Spowiedzi św.).

Błogosławieństwo po końcowej Oracji mszalnej, której udziela Celebrans - ks. Proboszcz:

Bóg Ojciec Wszechmogący niech was napełni swoją radością i błogosławi wam i waszej rodzinie

W. Amen.

Jednorodzony Syn Boży niech was wspomaga w dniach pomyślności i chwilach doświadczeń.

W. Amen.

Duch Święty niech zawsze udziela waszym sercom swojej miłości.

W. Amen.

Was wszystkich tutaj zgromadzonych, niech błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn, + i Duch Święty.

W. Amen.

Obrzęd kończymy odśpiewaniem dwóch zwrotek pieśni: My chcemy Boga.

* * *

I. RÓŻANIEC RODZINNY

W ostatnich dziesiątkach lat Różaniec w rodzinie jest usilnie zalecany przez papieży i ubogacony największymi łaskami i odpustami. Jest on w pewnym sensie najdoskonalszą formą modlitwy różańcowej, zwłaszcza gdy odmawia go cała rodzina i codziennie pięć tajemnic. Na całym świecie prowadzona jest tzw. KRUCJATA RÓŻAŃCA RODZINNEGO, mianowicie podczas misji i rekolekcji zakłada się w parafiach Różaniec Rodzinny. Jest on codzienną wspólną modlitwą rodziny.

Dlatego jest on dzisiaj:

• szkołą wzajemnej katechizacji rodziców i dzieci,

• szkołą wiary i wychowania chrześcijańskiego,

• więzi jedności rodzinnej,

• ostoją chrześcijaństwa przed ateizacją i laicyzacją życia rodzinnego oraz przed wadami społecznymi jakimi są: alkoholizm, rozwiązłość, rozwody, niszczenie życia poczętego itp.

Uwaga: Znany jest także ŻYWY RÓŻANIEC RODZIN - piętnaście rodzin tworzy żywą różę różańcową. Każda rodzina odmawia jedną tajemnicę. Od kilku lat w Polsce rozwija się ruch modlitewny, zwany JASNOGÓRSKĄ RODZINĄ RÓŻAŃCOWĄ, do której mogą należeć duchowni jak i świeccy, gdy zapiszą swe imię w Księdze na Jasnej Górze i codziennie odmawiają jedną dowolną tajemnicę różańcową, bez obowiązku miesięcznej zmiany tajemnic, jak to jest w Żywym Różańcu. Pochwalając sam ruch modlitewny, wiernym należy tłumaczyć, aby należąc do Żywego Różańca, nie wpisywali się równocześnie do Rodziny Różańcowej - dla uniknięcia dezorganizacji i nieporozumień.

„Ojcowie, a głównie matki rodzin, niech i w tym względzie służą dzieciom swoim dobrym przykładem, a kiedy wszyscy po trudzie codziennym, zgromadzą się przy ognisku rodzinnym, niech odmawiają w nim Różaniec, klęcząc pobożnie przed obrazem Najświętszej Dziewicy, we wspólnym wyznawaniu wiary i miłości. A owoc tego świętego i zbawiennego nabożeństwa wnet okaże się w pożyciu rodzinnym, pełnym pogody i obfitych łask darów niebieskich”.

(Pius XI encyklika: In gravescentibus malis z dnia 29 IX 1937 roku)

„Dziś muszę się zatrzymać

w twoim domu (Łk 19,5).

„Niech wszyscy chrześcijanie błagają wytrwale Matkę Boga i Matkę ludzi, aby Ona, która modlitwami swymi wspierała początki Kościoła, także i teraz w niebie, wywyższona ponad wszystkich wstawiała się u Syna swego, dopóki wszystkie rodziny ludów, zwłaszcza tych, które noszą zaszczytne imię chrześcijańskie, jak i tych, co nie znają jeszcze swego Zbawiciela, niech zespolą się szczęśliwie w pokoju i zgodzie w jeden lud Boży na chwałę Przenajświętszej i nierozdzielnej Trójcy”

(Konstytucja dogmatyczna o Kościele 69).

„Nade wszystko pragniemy, by zwłaszcza w rodzinie praktyka Różańca rozpowszechniała się, utrwalała i nieustannie rozwijała. Próżno staramy się powstrzymać upadek cywilizacji, jeśli nie sprowadzimy do prawd Ewangelii rodziny, początku i podstawy społeczeństwa. Oświadczamy: odmawianie Różańca w rodzinie jest jednym z najskuteczniejszych środków do urzeczywistnienia tego, tak trudnego przedsięwzięcia. Jakiż to piękny i przyjemny Bogu widok, gdy u schyłku dnia ognisko rodzinne rozbrzmiewa pochwałami na cześć Dostojnej Królowej Niebios. Wówczas odmawianie Różańca gromadzi przed obrazem Najświętszej Dziewicy, w cudownej jedności serc, rodziców i dzieci, którzy wracają z całodziennej pracy. Modlitwa ta łączy ich z nieobecnymi i zmarłymi, łączy ich wreszcie ściśle z Najświętszą Panną, która jako Matka Najmilsza staje w tej koronie dzieci, rozdaje obficie dary jedności i pokoju. Podobne do Rodziny Nazaretańskiej - ognisko chrześcijańskie „stanie się ziemskim mieszkaniem świętości i jakby świątynią, w której Różaniec będzie nie tylko szczególną formą modlitwy wznoszonej codziennie ku niebu z zapałem świętości, lecz także stanowić będzie szkołę najskuteczniejszych cnót życia chrześcijańskiego. W istocie bowiem rozważanie tajemnic Odkupienia nauczy dorosłych tak żyć, by mogli codziennie naśladować wspaniałe przykłady Jezusa i Maryi, czerpać z nich umocnienie w przeciwnościach i dążyć do skarbów niebieskich, do których złodziej nie ma dostępu i których mole nie gryzą”. Odmawianie Różańca św. połączone z rozmyślaniem - nauczy dzieci głównych prawd wiary: miłość Najświętszego Zbawiciela będzie się niemal spontanicznie rozwijać w ich duszach niewinnych, podczas gdy przykład ich rodziców, klęczących z szacunkiem przed Majestatem Boga, wdroży w nie już od maleństwa szacunek dla dostojeństwa modlitwy odmawianej wspólnie”.

(Encyklika Piusa XII, z 15 IX 1951 r.).

„Koronkę Najświętszej Maryi Panny trzeba zaliczyć do najwspanialszych i najskuteczniejszych „wspólnych modlitw”, do zanoszenia których wzywa się rodzinę chrześcijańską. Rzeczywiście chcemy w tym kierunku zwrócić myśl i gorąco życzymy sobie, by w tym czasie, gdy członkowie rodziny zbierają się na wspólną modlitwę, często i chętnie posługiwano się Różańcem. Dobrze wiemy, że dzisiejsze zmienione warunki życia ludzkiego nie sprzyjają domowym spotkaniom członków rodziny. Jeśli to zachodzi, to z wielu przyczyn jest trudno zmienić takie spotkanie w okazję do modlitwy. Jednak rzeczą chrześcijańską, wobec naporu uwarunkowań środowiskowych i obyczajowych, nie jest być zwyciężonym, lecz zwyciężać, nie jest upadać na duchu, lecz dźwigać się duchowo. Dlatego rodziny chrześcijańskie, które chcą wypełnić całkowicie zadanie, do jakiego są wzywane i które pragną rodzinie chrześcijańskiej właściwą pobożność wyrazić w życiu, wytężywszy wszystkie siły, winny starać się o usunięcie przeszkód stojących na drodze do domowych spotkań i wspólnych modłów”.

(Adhortacja Pawła VI: O należytym kształtowaniu i rozwijaniu kultu Najświętszej Maryi Panny z 2 II 1974 roku, nr 54).

„Jestem Królową Różańca świętego.

Odmawiajcie codziennie Różaniec.

Przychodzę upominać ludzkość, aby zmieniła swe życie, by Boga tak ciężko obrażonego grzechami dłużej nie martwiła, aby odmawiała Różaniec, poprawiła się i czyniła pokutę”.

(Wezwanie Matki Bożej z Fatimy)

Informacje praktyczne

Różaniec rodzinny jest codzienną modlitwą całej rodziny.

W odpowiednim stałym czasie, najlepiej wieczorem, cała rodzina odmawia część Różańca św., a więc pięć tajemnic, według następującej kolejności: w poniedziałek i czwartek - tajemnice radosne we wtorek i piątek - tajemnice bolesne w środę, sobotę, niedzielę - tajemnice chwalebne

W razie przeszkody - Różaniec św. odmawiają wspólnie pozostali członkowie rodziny, osoba zaś nieobecna odmawia indywidualnie w odpowiednim czasie.

Rodzina modli się wspólnie o pokój między narodami, o swoją jedność i wzajemną miłość, o zjednoczenie rodzin rozbitych i nieszczęśliwych, o liczne i dobre powołania kapłańskie i zakonne, itp.

Za odmówienie pięciu tajemnic Różańca św. rodzina może codziennie uzyskać odpust zupełny. Opuszczenie Różańca św. nie jest grzechem, lecz jedynie utratą okazji do uzyskania odpustu i wielu łask Bożych.

Odmawianie w rodzinie mniej niż pięciu tajemnic - stanowi modlitwę rodzinną, pozbawione jest jednak odpustu zupełnego.

Rodzina przyjęta do Różańca przez Dominikanina i włączona do Bractwa Różańcowego, za codzienne odmawianie dwóch tajemnic według kolejności, zyskuje siedem razy w roku odpust zupełny, oraz za życia i po śmierci uczestniczy we wszystkich Mszach świętych, modlitwach, cierpieniach, dobrych uczynkach i zasługach całego Zakonu.

Kto w rodzinie odmawia codziennie pięć tajemnic Różańca św., a należy do Żywego Różańca, tym samym już zadość czyni obowiązkowi odmówienia wylosowanej tajemnicy. Różaniec Rodzinny będąc formą najdoskonalszą - zawiera w sobie wszystkie inne formy modlitwy różańcowej.

Jest rzeczą chwalebną i godną zalecenia, by przed odmówieniem każdej tajemnicy odczytać odpowiednią Ewangelię, ponieważ Różaniec jest modlitwą ewangeliczną i streszczeniem całej Ewangelii.

RÓŻANIEC RODZINNY

Wersja pierwsza

TAJEMNICE RADOSNE

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

„Posłał Bóg anioła Gabriela do miasta Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef” (Łk 1,26-27). Małżeństwo jest związkiem świętym, ustanowionym przez Boga, dającym udział w stwórczym i zbawczym Jego dziele, przez Chrystusa podniesionym do godności sakramentu. Maryja z Józefem są wzorem małżeństwa chrześcijańskiego.

Małżeństwo naszej rodziny jest uświęcone sakramentem i powołane do realizowania planów Stwórcy i Odkupiciela.

Święta Rodzina z Nazaretu, prosimy Cię, aby chrześcijańskie rodziny opierały swe małżeństwo na sakramencie i ofiarujemy Ci naszą miłość, wierność i uczciwość małżeńską.

2. Nawiedzenie świętej Elżbiety

„Maryja weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę” (Łk 1,40). Obydwie święte Matki oczekiwały potomstwa, obie całym sercem kochały Boga i w rodzinach dążyły do świętości i miłości. Syn Pierwszej był Odkupicielem, syn drugiej Jego Poprzednikiem. Maryja nawiedza rodzinę Elżbiety i Zachariasza niosąc Jezusa i dary Ducha Świętego.

Nasza rodzina potrzebuje nawiedzenia Maryi i odnowy życia w świętości i wzajemnej miłości.

Święta Rodzino z Nazaretu, prosimy Cię o dary Ducha Świętego i ofiarujemy Ci naszą miłość wzajemną w rodzinie.

3. Narodzenie Pana Jezusa

„Udali się z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę leżące w żłobie” (Łk 2,16). Święta Rodzina zawsze jest zjednoczona. Bóg Wcielony, Zbawiciel jest ośrodkiem Jej życia. To najszczęśliwsza Rodzina na świecie. Dziecko jest darem Boga Najwyższego, złożonym w depozycie Maryi i Józefowi.

Dzieci są skarbem i chlubą rodziny. Powierza je dobry Bóg w depozyt.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci dzieci porzucone i zaniedbane, a naszą rodzinę ofiarujemy Twojej opiece.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

„Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na święto Paschy” (Łk 2,4). Świętość Rodziców koncentruje się na Bogu, na Jego świątyni i na ołtarzu. Maryja z Józefem wypełniają Prawo Boże z miłością i uległością. Dziecko, które Im Bóg powierzył, ofiarują Jego Majestatowi.

Dzieci ochrzczone ofiarowane są Bogu, a przez naukę religii i udział we Mszy św. służą Mu w miłości.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci dzieci nieochrzczone i ofiarujemy przyszłość religijną naszej rodziny.

5. Odnalezienie Pana Jezusa

„Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie” (Łk 2,48). Ból Maryi i Józefa nie był zawiniony. Dobry Bóg dopuścił go na Świętą Rodzinę, aby Ona stała się „Ucieczką” dla wszystkich rodzin, które w jej pośrednictwie znajdują pomoc i wsparcie.

Wszystkie rodziny, zwłaszcza nieszczęśliwe, których dzieci schodzą na manowce - winny modlić się do Najświętszej Rodziny.

Różne zagrożenia życia rodzinnego pogrążają rodziców w bólu i smutku. W Bogu należy szukać ratunku.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci dzieci rodzin zdemoralizowanych i ofiarujemy czystość obyczajów naszej rodziny.

*

TAJEMNICE BOLESNE

1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu

„Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie” (Mt 26,41). Konający i zalany krwawym potem Jezus w Ogrójcu prosi swych uczniów, aby razem z Nim czuwali i modlili się, inaczej ulegną pokusie. Jednak uczniowie spali, byli zmęczeni. Św. Piotr zamiast się modlić i czuwać także spał. I zaparł się swego Mistrza.

Wspólna modlitwa w rodzinie strzeże nienaruszonego skarbu wiary świętej.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny, w których znajdują się nieuleczalnie chorzy i konający i prosimy o wytrwanie naszej rodziny w wierze katolickiej.

2. Ubiczowanie Pana Jezusa

„Uwolnił im tego, którego się domagali, a który za rozruch i zabójstwo wtrącony był do więzienia; Jezusa zaś zdał na ich wolę” (Łk 23,25). Mogli z Nim robić, co im się podobało. Obnażyli Go z szat, wystawili na pośmiewisko i okrutnie biczowali, a okrytego ranami i ociekającego krwią bili po twarzy. Tak postąpili z Niewinnym, usprawiedliwiając zabójcę.

Zachowanie praktyk religijnych gwarantuje jedność i nierozerwalność naszej rodziny.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny skłócone i rozbite, i prosimy o zachowanie jedności w naszej rodzinie.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

„Oto Król wasz” (J 19,14): ubiczowany, z trzciną w ręku, w cierniowej koronie na głowie, opluty i wyszydzony, poniżony i wyśmiany, odrzucony przez własny naród.

Jezus jest Królem Miłości, pokoju, wolności i łaski; Królem życia Bożego w rodzinie.

Wzajemna miłość w rodzinie i stan łaski uświęcającej utwierdzają królestwo Chrystusa wśród nas.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny niewierzące i prosimy o królestwo Chrystusa w naszej rodzinie.

4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię

„Zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem” (Łk 23,26). Wspólna jest dola człowieka na ziemi, wspólna droga, wspólne dźwiganie krzyża. Przewodzi nam Jezus.

Rodzina też posiada wspólne krzyże: „Jedni drugich brzemię noście, a tak wypełnicie prawo Chrystusowe” (Gal 6,2).

Pomagajmy sobie wzajemnie w niesieniu naszego krzyża w rodzinie.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny alkoholików i prosimy o trzeźwość w naszej rodzinie.

5. Śmierć Jezusa na krzyżu

„Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha” (Łk 23,46). Zbawiciel umarł na krzyżu dla zbawienia świata. Śmiercią swoją pojednał ludzi z Bogiem i wysłużył im życie wieczne.

Dobre życie w rodzinie jest przygotowaniem do dobrej śmierci.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci wszystkich zmarłych z naszej rodziny i prosimy dla siebie o spokojną i szczęśliwą śmierć.

*

TAJEMNICE CHWALEBNE

1. Zmartwychwstanie Chrystusa

„Jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim już nie ma władzy” (Rz 6,8-9). Umarliśmy dla grzechu i wszelkiego zła, aby żyć w przyjaźni z Bogiem.

Rodzina odważnie wyznaje wiarę w Boga w swoim otoczeniu.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny obojętne i zastraszone, i prosimy o odwagę radosnego wyznawania wiary.

2. Wniebowstąpienie Chrystusa

„Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mojego i Boga waszego” (J 20,17). Jezus wstępuje do nieba, by zasiąść po prawicy Ojca. I nas oczekuje dobry Ojciec w niebie, ponieważ nas kocha.

Rodzina pracując na ziemi dąży do dóbr niebieskich i żyje nadzieją zbawienia wiecznego.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny zmaterializowane i prosimy o ducha wyrzeczenia dla naszej rodziny.

3. Zesłanie Ducha Świętego

„Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami” (Dz 1,8). Duch Święty jest Duchem Miłości i udziela mocy do świadczenia miłości wobec Boga i ludzi. Bóg tam przebywa, gdzie jest miłość.

Rodzina powstaje z miłości - rozwija się w miłości wzajemnej i sąsiedzkiej.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny żyjące w nienawiści i prosimy o zgodę i miłość w naszym sąsiedztwie.

4. Wniebowzięcie Matki Bożej

„Uczynił mi wielkie rzeczy Wszechmocny” (Łk 1,49). Maryja Niepokalanie Poczęta i pełna łaski, z duszą i ciałem została wzięta do nieba. Matka ludu Bożego wyniesiona do chwały niebieskiej. To nagroda za Jej życie pełne ofiary i miłości.

Rodzina, która wiernie służy Bogu i żywi nabożeństwo do Maryi, spotyka się w chwale niebieskiej.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny, które Ciebie nie kochają i prosimy o łaskę ukochania Różańca świętego.

5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie

„Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych”(Łk 1,52). Pycha zawsze będzie ukarana, a pokora nagrodzona. Pyszny anioł światłości stał się lucyperem, pokorna Służebnica Pańska stała się królową wszechświata, nieba i ziemi. Maryja z nieba rozdziela łaski i spieszy z pomocą tym, którzy się do Niej modlą.

Rodzina znajduje niewyczerpane źródło łask Bożych w modlitwie różańcowej, zanoszonej do Królowej Różańca świętego.

Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny zrozpaczone i prosimy o łaskę wytrwania w nabożeństwie różańcowym.

*

RÓŻANIEC RODZINNY

Wersja druga

„ Rodzina jako taka otrzymała od Boga posłan-

nictwo, by stać się pierwszą i żywotną komórką społeczeństwa.

Wypełni ona to posłannictwo, jeżeli przez wzajemną miłość

swych członków i przez modlitwę wspólnie zanoszoną do Boga

okaże się niejako domowym sanktuarium Kościoła”.

(Dekret o apostolstwie świeckich)

TAJEMNICE RADOSNE

Przyjęcie daru życia bożego w rodzinie

1. Tajemnica Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie

Rodzina ustanowiona i umiłowana przez Boga.

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastymi”.

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro męża nie znam?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego tez Święte , które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości Syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł (Łk 1,26-38).

Prawdziwa miłość małżeńska włącza się w miłość Bożą i kierowana jest nią oraz doznaje wzbogacenia przez odkupieńczą moc Chrystusa i zbawczą działalność Kościoła, aby skutecznie prowadzić małżonków do Boga oraz wspierać ich i otuchy im dodawać we wzniosłym zadaniu ojca i matki. Dlatego osobny sakrament umacnia i jakby konsekruje małżonków chrześcijańskich do obowiązków i godności ich stanu; wypełniając mocą tego sakramentu swoje zadanie małżeńskie i rodzinne, przeniknięci duchem Chrystusa, który przepaja całe ich życie wiarą, nadzieją i miłością, zbliżają się małżonkowie coraz bardziej do osiągnięcia własnej doskonałości i obopólnego uświęcenia, a tym samym do wspólnego uwielbienia Boga (KDK 48).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, razem z Maryją, Matką naszą, prosimy Cię o światło, mądrość i siłę dla małżonków i narzeczonych, aby w oparciu o sakrament małżeństwa budowali życie rodzinne w miłości wiernej, czystej i dozgonnej.

2. Tajemnica Nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję Pannę

Rodzina służy sobie we wzajemnej miłości.

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana...”.

Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu (Łk 1,29-45,56).

Małżonkowie chrześcijańscy na mocy sakramentu małżeństwa, przez który wyrażają tajemnicę jedności i płodnej miłości pomiędzy Chrystusem i Kościołem oraz w niej uczestniczą (por. Ef 5,32), wspomagają się wzajemnie we współżyciu małżeńskim oraz rodzeniu i wychowywaniu potomstwa dla zdobycia świętości, a tak we właściwym sobie stanie i porządku życia mają własny dar wśród ludu Bożego (KK 11).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, który z miłości dałeś nam Syna swego i Maryję posłałeś z łaską nawiedzenia do domu Zachariasza, prosimy Cię, utwierdź w naszej rodzinie wzajemną pomoc, zgodę i miłość.

3. Tajemnica Narodzenia Jezusa

Rodzina żyje w łasce uświęcającej.

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego i z rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przybyli, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie (Łk 2,1-7).

Z małżeństwa chrześcijańskiego wywodzi się rodzina, a w niej rodzą się nowi obywatele społeczności ludzkiej, którzy dzięki łasce Ducha Świętego stają się przez chrzest synami Bożymi, aby lud Boży trwał przez wieki. W domowym niejako kościele rodzice przy pomocy słowa i przykładu winni być dla dzieci swoich pierwszymi zwiastunami wiary i pielęgnować właściwe każdemu z nich powołanie, ze szczególną zaś troskliwością powołanie duchowne (KK 11).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, Twój Syn, jako Emmanuel zamieszkał wśród nas. prosimy Cię, zachowaj naszą rodzinę od grzechu i utwierdzaj w niej dar życia nadprzyrodzonego.

4. Tajemnica Ofiarowania Jezusa w świątyni

Rodzina gorliwie uczestniczy w niedzielnej Mszy świętej.

Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki. Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela (Łk 2,21-32).

Szczególnie zaś w rodzinie chrześcijańskiej, ubogaconej łaską i obowiązkami sakramentu małżeństwa, należy już od najwcześniejszego wieku uczyć dzieci - zgodnie z wiarą na chrzcie otrzymaną - poznawania i czci Boga, a także miłowania bliźniego; tam też doświadczają one zdrowej społeczności ludzkiej i Kościoła, a wreszcie przez rodzinę wprowadza się je powoli do obywatelskiej wspólnoty i do ludu Bożego (DWCH 3).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, udziel nam łaski gorliwego przyjmowania sakramentów świętych i uczestniczenia we Mszy św., podczas której karmisz nas Słowem i Ciałem umiłowanego Syna swego.

5. Tajemnica odnalezienia Pana Jezusa w świątyni

Rodzina szuka i odnajduje Boga, zachowując Jego przykazania.

Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach znaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”. Lecz On im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” Oni jednak nie rozumieli tego, co Im powiedział. potem poszedł z Nimi i wrócili do Nazaretu i był Im poddany. A Matka jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi (Łk 2,39-52).

Małżonkowie w rodzinie znają swoje powołanie polegające na tym, że mają być dla siebie nawzajem i dla swoich dzieci świadkami wiary i miłości Chrystusa. Rodzina chrześcijańska bowiem pełnym głosem oznajmia zarówno obecne cnoty Królestwa Bożego, jak i nadzieję błogosławionego życia. W ten sposób przykładem i świadectwem swoim przekonuje świat o jego grzechu i oświeca tych, co szukają prawdy

Intencja modlitewna

Ojcze Najlepszy, życie rodzinne bez Ciebie jest pełne udręki, niepokoju i rozbicia - naucz nas z Maryją szukać dobra, piękna i prawdy przez zachowanie Twoich przykazań.

*

TAJEMNICE BOLESNE

Trud wychowania „człowieka bożego” w rodzinie

1. Tajemnica modlitwy i konania Chrystusa w Ogrójcu

Rodzina wychowuje według woli Ojca Niebieskiego.

Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani i rzekł do uczniów: „Usiądźcie tu, Ja tymczasem tam odejdę i będę się modlił”. Wziąwszy ze sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: „Smutna jest dusza moja aż do śmierci, zostańcie tu i czuwajcie ze Mną”. I odszdłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: „Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak ja chcę, ale jak Ty”. Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: „Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się , abyście nie ulegli pokusie, duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe”. Powtórnie odszedł i tak się modlił: „Ojcze mój, jeżeli nie może mnie ominąć ten kielich, niech się stanie wola Twoja”. Potem przyszedł i znów zastał ich śpiących, bo oczy ich były senne. Zostawiwszy ich odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, powtarzając te same słowa. Potem wrócił do uczniów i rzekł do nich: „Śpicie jeszcze i odpoczywacie? A oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie, chodźmy, oto blisko jest mój zdrajca (Mt 26,36-46).

Dzieci, a nawet wszyscy pozostający w kręgu rodzinnym, znajdą łatwiej drogę szlachetności, zbawienia i świętości, jeśli torować ją będzie przykład rodziców i modlitwa rodzinna. Małżonkowie zaś ozdobieni godnością oraz zadaniem ojcostwa i macierzyństwa, wypełnią sumiennie obowiązki wychowania, zwłaszcza religijnego, które należy przede wszystkim do nich (KK 48).

Intencja modlitewna

Ojcze Najlepszy, Twój Syn modli się i kona w Ogrójcu, aby wypełnić wolę Twoją, prosimy Cię, niech Twoja święta wola będzie fundamentem religijnego wychowania w naszej rodzinie przez wspólną modlitwę i czujność chrześcijańską.

2. Tajemnica ubiczowania Chrystusa

Rodzina umiejętnie korzysta z prasy, kina, radia i telewizji.

Arcykapłani i starsi ludu namówili tłumy, aby prosiły o Barabasza, a domagały się śmierci Jezusa. Pytał ich namiestnik: „Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił?” Odpowiedzieli: „Barabasza”. Rzekł do nich Piłat: „Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem? Zawołali wszyscy: „Na krzyż z Nim”. Namiestnik odpowiedział: „Cóż właściwie złego uczynił?” Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: „Na krzyż z Nim”. Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu mówiąc: „Nie jestem winny krwi Tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz”. A cały lud zawołał: ”Krew Jego na nas i na dzieci nasze”. Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie (Mt 27,20-26).

Odbiorcy - a szczególnie młodzież - niech starają się przyzwyczaić do korzystania z tych środków z umiarem i poczuciem karności. Ponadto niech usiłują głębiej zrozumieć to, co oglądają, czego słuchają lub co czytają. Niech dyskutują na te tematy z wychowawcami i niech się uczą wydawać słuszną ocenę. Rodzice zaś niech pamiętają, że ich obowiązkiem jest troskliwie czuwać, by widowiska, publikacje i inne rzeczy tego rodzaju, które uwłaszczałyby wierze i dobrym obyczajom, nie miały wstępu do ich domu i by dzieci ich nie spotykały się z tym gdzie indziej (DSP 10).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, Twój Syn obnażony z szat i ubiczowany - płaci wielką cenę za grzechy rozwiązłości i zgorszenia, naucz nas tak posługiwać się środkami społecznej informacji, byśmy nie tracąc godowej szaty łaski, wzbogacali naszą osobowość w życiu rodzinnym i społecznym.

3. Tajemnica cierniem ukoronowania Pana Jezusa

Rodzina przestrzega prawa do religijnego wychowania dzieci.

Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadziwszy koło niego całą kohortę, rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: „Witaj, Królu Żydowski”. Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie (Mt 27,27-31).

Zawsze było obowiązkiem małżonków, a dziś stanowi najważniejszą część ich apostolstwa: ukazywać i potwierdzać swoim życiem nierozerwalność i świętość węzła małżeńskiego, mocno podkreślać prawo i obowiązek rodziców i opiekunów do chrześcijańskiego wychowania dzieci, bronić godności i należnej autonomii rodziny. Niech więc sami rodzice i wszyscy wierni współpracują z ludźmi dobrej woli, by w prawodawstwie cywilnym zabezpieczono bezwzględną nietykalność tych praw (DA 11).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, Ty ustanowiłeś rodzinę i Ty ją odkupiłeś krwią Syna swego, spraw prosimy, aby Chrystus-Król w cierniowej koronie był Ośrodkiem jej życia i wychowania religijnego.

4. Tajemnica dźwigania krzyża na Kalwarię

Rodzina skłócona i rozbita jednoczy się we wspólnej modlitwie.

Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem. A szło za Nim mnóstwo ludu, także niewiast, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: „Córki Jerozolimskie, nie płaczcie nade mną, płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi. Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: „Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły i piersi, które nie karmiły”. Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas, a do pagórków: Przykryjcie nas. Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?” Prowadzono też dwóch innych złoczyńców, aby ich z Nim stracić (Łk 23,26-32).

Rodzice - ponieważ dali życie dzieciom, w najwyższym stopniu są obowiązani do wychowania potomstwa i dlatego muszą być uznani za pierwszych głównych ich wychowawców. To zadanie wychowawcze jest tak wielkiej wagi, że jego ewentualny brak z trudnością dałby się zastąpić. Do rodziców bowiem należy stworzyć taką atmosferę rodzinną, przepojoną miłością i szacunkiem dla Boga, i ludzi, aby sprzyjała całemu osobistemu, i społecznemu wychowaniu dzieci (DWCH 3).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, Tyś posłał Syna swego, aby przez ofiarę Krzyża „zgromadził w jedno rozproszone dzieci Boże” (J 11,52), wejrzyj na rodziny skłócone i rozbite, zwłaszcza z powodu alkoholizmu i zaniedbania życia religijnego - niech się zjednoczą we wspólnej modlitwie i miłości Twojej.

5. Tajemnica śmierci Jezusa na krzyżu

Rodzina wraz z Maryją wiernie trwa u stóp Krzyża.

Obok Krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka Twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. Potem Jezus świadom, że już wszystko się wykonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: „Pragnę”. Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: „Wykonało się. I skłoniwszy głowę wyzionął ducha (J 19,25-30).

Obowiązek wychowania ciąży w pierwszym rzędzie na rodzinie, potrzebuje pomocy całej społeczności. Oprócz więc praw rodziców i tych, którym oni powierzają część zadania wychowawczego, pewne obowiązki i prawa przysługują państwu, ponieważ do niego należy organizowanie tego, czego wymaga wspólne dobro doczesne. Do jego zadań należy popieranie różnymi sposobami wychowania młodzieży a mianowicie: ochrona obowiązków i praw rodziców i innych, którzy mają udział w wychowaniu i dopomaganie im: przejmowanie wedle zasady pomocniczości wychowania w wypadku braku inicjatywy ze strony rodziców i innych społeczności, lecz z uwzględnieniem życzeń rodziców (DWCH 3).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, Twojej Opatrzności polecamy naszą rodzinę i wszystkie rodziny świata, aby otoczone niezawodną opieką Bożej Rodzicielki, która do końca pod Krzyżem wytrwała, wiernie szły drogą przez Ciebie wyznaczoną.

*

TAJEMNICE CHWALEBNE

Miłość przyjaźni człowieka z Bogiem w rodzinie

1. Tajemnica Zmartwychwstania Chrystusa

Rodzina rozwija świadomą przyjaźń z Bogiem

Maria Magdalena stała przed grobem płacząc. A kiedy tak płakała , nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa - jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: „Niewiasto, czemu płaczesz?”. Odpowiedziała im: Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono”. Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do Niej Jezus: „Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?” Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: „Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę”. Jezus rzekł do niej: „Mario”. A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: „Rabbuni” to znaczy: Nauczycielu. Rzekł do niej Jezus: „Nie zatrzymuj mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego”. Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: „Widziałam Pana i to mi powiedział” (J 20, 11-18).

Obowiązkiem rodziców jest przysposabiać w rodzinie swe dzieci od najmłodszych lat do coraz lepszego poznawania miłości Boga ku wszystkim ludziom i stopniowo uczyć je, zwłaszcza przykładem, troski o potrzeby bliźniego, tak materialne, jak i duchowe. Cała więc rodzina i wspólne jej życie stać się winny niejako praktyczną szkołą apostolstwa (DA 30) .

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, Tyś jest Bogiem i Ojcem naszej rodziny, naszym Stwórcą i Odkupicielem. Prosimy Cię przez Jezusa, Syna Twojego: utwierdzaj w nas życie przyjaźni z Tobą w Duchu świętym, w którym wołamy jako dzieci przybrane: Abba, Ojcze.

2. Tajemnica Wniebowstąpienia Pańskiego

Rodzina dąży do Ojca w niebie przez modlitwę i dobre uczynki.

„Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę”. Odezwał się do Niego Tomasz: „Panie, nie wiemy dokąd idziesz. Jakże więc możemy znać drogę?”. Odpowiedział mu Jezus: „Ja jestem drogą i prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz Go znacie i zobaczyliście”. Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. Odpowiedział mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca?” Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł (J 14, 1-10).

Chrześcijanie wyzyskując czas obecny i odróżniając sprawy wieczne od tego, co ulega zmianom, powinni pilnie podnosić wartości małżeństwa i rodziny tak świadectwem własnego życia, jak i zharmonizowanym współdziałaniem z ludźmi dobrej woli, a w ten sposób po usunięciu trudności zaspokajać będą potrzeby rodziny i zapewniać jej korzyści odpowiadające czasom dzisiejszym. Wielką pomocą dla osiągnięcia tego celu będą: zmysł chrześcijański u wiernych, prawe sumienie moralne ludzi oraz mądrość i doświadczenie tych, którzy biegli są w naukach świętych (KDK 52).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, Ojcze naszej rodziny, który jesteś w niebie, wysłuchaj prośby swoich dzieci i spraw, abyśmy szukali tego, co w górze jest, gdzie Chrystus zasiada po Twojej prawicy.

3. Tajemnica Zesłania Ducha Świętego

Rodzina pierwszym seminarium powołań kapłańskich i zakonnych

Teraz idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: „Dokąd idziesz?” Ale ponieważ to wam powiedziałem smutek napełnił wam serce. Jednakże mówię wam prawdę; pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie. O sprawiedliwości - bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie. Wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony. Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam daje (J 16 5-15).

Obowiązek budzenia powołań kapłańskich ciąży na całej społeczności chrześcijańskiej, która winna spełniać go przede wszystkim przez życie w pełni chrześcijańskie. Najwięcej przysługi oddają w tym rodziny, które - jeśli ożywione są duchem wiary, miłości i pobożności, stają się jakby pierwszym seminarium; podobnie też parafie, w których bujnym życiu religijnym uczestniczą młodzieńcy. Nauczyciele i wszyscy ci, którzy w jakikolwiek sposób zajmują się wychowywaniem dzieci i młodzieży... niech starają się tak urabiać powierzonych sobie młodzieńców, aby mogli uświadomić sobie powołanie Boże oraz chętnie za nim podążać (DKF 2).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, prosimy Cię w imię Jezusa Chrystusa, ześlij do rodzin chrześcijańskich łaskę dobrych i licznych powołań kapłańskich i zakonnych, aby Duch Święty posłał robotników na swoje żniwo.

4. Tajemnica Wniebowzięcia Matki Bożej

Rodzina naśladuje cichość, pokorę pobo-

żność i pracowitość Matki Niebieskiej.

Wtedy Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo ujrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest imię Jego - a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia zachowuje dla tych, co się Go boją. On przejawia moc ramienia swego, rozprasza ludzi pyszniących się zmysłami serc swoich. Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia. Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje, jak przyobiecał naszym ojcom, na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki (Łk 1,46-55).

Dzieci zaś, jako żywi członkowie rodziny, przyczyniają się na swój sposób do uświęcenia rodziny. Za dobrodziejstwa od rodziców doznawane, będą się odpłacać uczuciem wdzięczności, głębokim szacunkiem i zaufaniem i będą się wspierać po synowsku w przeciwnościach życia, tudzież w osamotnieniu i starości. Wdowieństwo, przyjęte mężnie jako przedłużenie powołania małżeńskiego, będzie szanowane przez wszystkich. Rodzina winna dzielić się wspaniałomyślnie swym bogactwem duchowym z innymi rodzinami (KDK 48).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, Tyś Niepokalaną Matkę Twego Syna przyjął z duszą i ciałem do nieba, wejrzyj na dzieci pielgrzymujące do „Domu Ojca” i umocnij w nas wiarę, nadzieję i miłość.

5. Tajemnica Ukoronowania Matki Bożej w niebie

Rodzina żyje Aktem Oddania się w macierzyńską niewolę miłości.

A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie, aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty we Mnie, a ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy . Ja w nich, a Ty we Mnie. Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie ja jestem, aby widzieli chwałę Moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata (J 17,20-24).

Rodzina jest szkołą bogatszego człowieczeństwa. Aby zaś mogła ona osiągnąć pełnię swego życia i posłannictwa, trzeba życzliwego duchowego udzielania się wspólnej wymiany myśli pomiędzy małżonkami oraz troskliwego współdziałania rodziców w wychowywaniu dzieci. Czynna obecność ojca bardzo pomaga ich urobieniu, lecz i opieka domowa matki, jakiej potrzebują zwłaszcza młodsze dzieci, winna być zapewniona, co nie powinno jednak uniemożliwić upragnionego awansu społecznego kobiety (KDK 52).

Intencja modlitewna:

Ojcze Najlepszy, Ty ziemskie życie Twego Syna złożyłeś w ręce Niepokalanej Dziewicy Maryi, uczyniłeś Ją Matką ludu Bożego i ukoronowałeś wieczną chwałą - prosimy Cię, przyjmij nasze osobiste i rodzinne oddanie w Jej macierzyńską niewolę miłości dla chwały Twego imienia i dla naszego zbawienia.

* * *

OBIETNICE MATKI BOŻEJ

Znany w historii apostoł Różańca św. i założyciel Bractw Różańcowych - bł. Alan, miał otrzymać od Matki Bożej następujące obietnice, przekazywane w tradycji Zakonu dominikańskiego:

Wszyscy, którzy wiernie mi służyć będą, odmawiając Różaniec św., otrzymają szczególną łaskę.

Wszystkim odmawiającym pobożnie mój Różaniec przyrzekam moją szczególną opiekę i wielkie łaski.

Różaniec będzie najpotężniejszą bronią przeciw piekłu, wyniszczy pożadliwości, usunie grzechy, wytępi herezje.

Cnoty i święte czyny zakwitną - najobfitsze zmiłowanie uzyska dla dusz od Boga; serca ludzkie odwróci od próżnej miłości świata a pociągnie do miłości Boga i podniesie je do pragnienia rzeczy wiecznych; o, ileż dusz uświęci ta modlitwa.

Dusza, która poleca mi się przez Różaniec - nie zginie.

Ktokolwiek odmawiać będzie pobożnie Różaniec św., rozważając równocześnie tajemnice święte, nie dozna nieszczęść, nie doświadczy gniewu Bożego, nie umrze nagłą śmiercią; nawróci się, jeśli jest grzesznikiem, jeśli zaś sprawiedliwym - wytrwa w łasce i osiągnie życie wieczne.

Prawdziwi czciciele mego Różańca nie umrą bez sakramentów świętych.

Chcę, aby odmawiający mój Różaniec, mieli w życiu i przy śmierci światło i pełnię łask, aby w życiu i przy śmierci uczestniczyli w zasługach świętych.

Codziennie uwalniam z czyśćca dusze, które mnie czciły modlitwą różańcową.

Prawdziwi synowie mego Różańca osiągną wielką chwałę w niebie.

O cokolwiek przez Różaniec prosić będziesz - otrzymasz.

Rozszerzającym mój Różaniec przybędę z pomocą w każdej potrzebie.

Uzyskałam u Syna mojego, aby wpisani do Bractwa mojego Różańca - mieli w życiu i przy śmierci za braci wszystkich mieszkańców nieba.

Odmawiający mój Różaniec są moimi dziećmi a braćmi Jezusa Chrystusa, Syna mojego jednorodzonego.

Nabożeństwo do mojego Różańca jest wielkim znakiem przeznaczenia do nieba (zob. II Rosario, Memoriae Dominicanae, rocz. 1895, s. 509).

II. RÓŻANIEC NIEUSTAJĄCY

GODZINA STRAŻY W NIEUSTAJĄCYM RÓŻAŃCU

Różaniec Nieustający jednoczy co najmniej 744 wiernych, z których każdy odmawia cały Różaniec, tj. 15 tajemnic raz w miesiącu, w obranym dniu i godzinie.

Do tej godziny należy się odpowiednio przygotować przez szczerą spowiedź (jeżeli nie w sam dzień, to w najbliższym czasie, aby czystym i płomiennym sercem przeżyć wielką radość.

Zawczasu przygotować intencje modlitewne, ogólne za Ojca Świętego, oraz szczegółowe osobiste, pobudzą one bowiem do gorliwości i rozbudzą żar ducha.

Godzina Straży jest godziną audiencji u Matki Boga i ludzi, u Matki Kościoła, która jest dla nas Nieustającą Pomocą i pragnie naszego zbawienia.

Godzinę Nieustającego Różańca można odprawić gdziekolwiek: w domu, w kościele, w podróży, w postawie stojącej, klęczącej, siedzącej, chodzącej lub nawet leżącej, np. podczas choroby.

Panu Bogu i Matce Najświętszej miła jest szczególnie Godzina nocna, nie tylko dlatego, że świadczy o większej miłości, poświęceniu i oddaniu, lecz przede wszystkim dlatego, ponieważ: - w nocy Słowo Boże Ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, - nocy Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament, - nocy konał w Ogrójcu, pocił się krwią i za nas się modlił: „Jednej godziny nie możecie czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się” (Mt 26,41).

Godzina Straży, zwłaszcza nocna, jest zwycięstwem nad grzechem i szatanem-księciem ciemności, który szczególnie pod osłoną nocy krąży jak lew ryczący, szukający na żer dusz ludzkich (1 P 5,8). Dobrze jest podczas godziny nocnej zapalić świecę przed obrazem Matki Bożej.

Godzina Nieustającego Różańca jest odpowiedzią na wezwanie do obrony honoru i czci Matki Bożej, znieważanej bluźnierstwami i walką z Bogiem, oraz pomocą Ojcu Świętemu i Kościołowi.

Kto zapomni odmówić swój Różaniec w oznaczonej godzinie, nie powinien się niepokoić, ani się spowiadać, lecz odmówić go w najbliższym czasie z tym większą gorliwością.

W razie przewidzianej przeszkody można kogokolwiek poprosić o zmianę godziny, a nawet o zastępstwo.

TAJEMNICE RÓŻAŃCOWE I ICH OWOCE

TAJEMNICE RADOSNE

Zwiastowanie NMP - Pokora

Nawiedzenie św. Elżbiety - Miłość bliźniego

Narodzenie Pana Jezusa - Ubóstwo

Ofiarowanie Pana Jezusa - Czystość

Odnalezienie Pana Jezusa - Posłuszeństwo

TAJEMNICE BOLESNE

6. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu - Żal za grzechy

7. Ubiczowanie Pana Jezusa - Panowanie nad ciałem

8. Cierniem ukoronowanie - Wolność ducha

9. Dźwiganie krzyża - Cierpliwość

10. Śmierć na krzyżu - Śmierć grzechowi

TAJEMNICE CHWALEBNE

11. Zmartwychwstanie Pana Jezusa - Życie z wiary

12. Wniebowstapienie Pana Jezusa - Pragnienie nieba

13. Zesłanie Ducha Świętego Dary Ducha Świętego

14. Wniebowzięcie NMP - Szczęśliwa śmierć

15. Ukoronowanie NMP - Chwała w niebie

OGÓLNE INTENCJE RÓŻAŃCA NIEUSTAJĄCEGO

Wzrost miłości ku Bogu i bliźnim, aby przez Maryję Królestwo Chrystusa zapanowało na ziemi.

Miłość wypowiada się w modlitwie. Bez modlitwy gaśnie i popieleje. Chodzi o miłość nadprzyrodzona, obejmującą Boga i ludzi, o której św. Paweł mówi: „abyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani, wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość i Głębokość, i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Bożą” (Ef 3,17-19). Miłość ta powinna ogarnąć cały świat - przezwyciężając nienawiść ku Bogu i ludziom. W tym celu potrzebna jest nieustająca modlitwa do Maryi, Matki Pięknej Miłości, która jedna może wyzwolić wśród ludzi poczucie braterstwa i solidarności - utwierdzając na świecie Królestwo Chrystusa.

2. Nawrócenie grzeszników, zwłaszcza zatwardziałych i nałogowych.

Bardzo często człowiek jest bezradny wobec takich problemów jak alkoholizm, narkomania, seksualizm, rozbicie życia rodzinnego; wobec własnych rozbudzonych namiętności, ambicji i chęci panowania nad światem. Wola osłabiona i zdeprawowana grzechem, staje się często wolą grzechu, wolą grzesznika. W tej sytuacji tylko Chrystus może pomóc człowiekowi, sam bowiem powiedział: „Beze mnie nic uczynić nie możecie” (J 15,5). Stąd prośba Proroka: „Nawróć nas Panie, ku sobie, a nawrócimy się” (Lam 5,21). Po tej samej linii idą naglące wezwania Matki Bożej z Lourdes, z Gietrzwałdu, La Salette, z Fatimy - wezwania do nawrócenia i modlitwy różańcowej.

3. Niesienie pomocy konającym

Niesienie pomocy konającym, którzy często umierają oddaleni od Boga, nagle w grzechach i rozpaczy. W każdej minucie umiera około 125 osób. Ludzie giną w trzęsieniach ziemi, w powodziach, w katastrofach lotniczych i morskich, na ziemi i w kopalniach. Torturowani i mordowani. Oblicza się, że w ciągu godziny modlitwy nieustającej umiera około 7500 osób! Przecież to nasi bracia i siostry odkupieni krwią Chrystusa! W każdej chwili trzeba się za nich modlić.

4. Pamięć o duszach w czyśćcu cierpiących.

Wierzymy w świat ducha, który jest światem niewidzialnym. Przebywa w nim wielu naszych zmarłych, wobec których zaciągnęliśmy dług wdzięczności. W ogniu czyśćcowym oczyszczają się ze swoich win i skaz grzechowych. Sami nie mogą sobie pomóc, bo skończył się dla nich czas zasługi. Liczą na naszą pamięć i życzliwość, na naszą modlitwę.

- Te wszystkie intencje przedstawiamy Bogu przez Maryję w nieustającej modlitwie różańcowej. Spotykają się one w intencji najdroższej, której na imię: JAN PAWEŁ II.

RÓŻANIEC W INTENCJI OJCA ŚWIĘTEGO I KOŚCIOŁA

TAJEMNICE RADOSNE

Zwiastowanie NMP

Maryjo, Matko Kościoła, proszę Cię, aby Ojciec Święty swobodnie zwiastował całemu światu Ewangelię miłości i pokoju.

Nawiedzenie św. Elżbiety

Maryjo, Matko Kościoła, proszę Cię, aby Ojciec Święty przez swoje podróże apostolskie utwierdzał Królestwo Chrystusa na całym świecie.

Narodzenie Pana Jezusa

Maryjo, Matko Kościoła, proszę Cię, aby Ojciec Święty bronił świętości i nierozerwalności małżeńskiej oraz prawa nienarodzonych dzieci.

Ofiarowanie Pana Jezusa

Maryjo, Matko Kościoła, proszę Cię, aby Ojciec Święty przykładem i słowem utwierdzał stan kapłański i zakonny w wiernej służbie Bożej.

Odnalezienie Pana Jezusa

Maryjo, Matko Kościoła, proszę Cię, aby Ojciec Święty ukazywał młodemu pokoleniu ideał życia chrześcijańskiego.

TAJEMNICE BOLESNE

Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu

Maryjo, Matko Chrystusa opuszczonego i konającego, proszę Cię przez Jego cierpienia, racz otoczyć Ojca Świętego swoją opieką, aby odważnie stawał w obronie maluczkich, ubogich i prześladowanych.

Ubiczowanie Pana Jezusa

Maryjo, Matko Chrystusa Ubiczowanego, proszę Cię przez Jego rany i krew przenajświętszą, aby Ojciec Święty skutecznie przeciwstawiał się wojnom, które niosą śmierć i zniszczenie, i aby torował drogę do trwałego pokoju.

Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Maryjo, Matko Chrystusa w cierniowej koronie, proszę Cię przez Jego uniżenie, aby Ojciec Święty bronił wolności religijnej i swobodnej działalności Kościoła wśród wszystkich narodów.

Dźwiganie krzyża na Kalwarię

Maryjo, Matko Chrystusa dźwigającego krzyż na Kalwarię, proszę Cię, umacniaj Ojca Świętego wśród prześladowań, aby i On mógł utwierdzać w wierze prześladowanych, wątpiących i upadających.

Ukrzyżowanie i śmierć Chrystusa

Maryjo, Matko Chrystusa Ukrzyżowanego, proszę Cię przez Jego mękę i śmierć na krzyżu, abyś raczyła prowadzić Kościół pod przewodem Ojca Świętego do zwycięstwa i chwały w naszej Ojczyźnie i na całym świecie.

TAJEMNICE CHWALEBNE

Zmartwychwstanie Chrystusa

Duchu Święty, spraw aby Ojciec Święty, przez Ciebie kierowany, skutecznie świadczył o zmartwychwstaniu Chrystusa i udzielał Jego mocy Kościołowi i światu.

Wniebowstąpienie Chrystusa

Duchu Święty, spraw aby Ojciec Święty ukazywał narodom wieczne przeznaczenie człowieka i wszystkie ludy prowadził do Chrystusa.

Zesłanie Ducha Świętego

Duchu Święty, oświecaj Ojca Świętego i kieruj Jego nauczaniem, aby nieomylnie głosił światu całą naukę Chrystusa.

Wniebowzięcie NMP

Duchu Święty, proszę Cię za pośrednictwem Maryi, Matki Kościoła, pomóż Ojcu Świętemu zdobyć świat dla Chrystusa.

Ukoronowanie NMP w niebie

Duchu Święty, spraw aby Ojciec Święty, oddany całkowicie Maryi, prowadził wszystkich chrześcijan do zjednoczenia w jednej owczarni Chrystusa.

*

„Kościół się modli. Kościół chce się modlić. Kościół pragnie się być na usługach najprostszego, a zarazem najwznioślejszego daru ducha ludzkiego, który realizuje się w modlitwie. Modlitwa bowiem jest rzeczywiście pierwszym wyrazem wewnętrznej prawdy człowieka, jest pierwszym warunkiem autentycznej wolności ducha.... Modlitwa nadaje sens całemu życiu w każdej jego chwili, w każdej okoliczności”.

(papież Jan Paweł II)

*

Po każdej dziesiątce różańca dodajemy następujące wezwanie:

O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy,

Zachowaj nas od ognia piekielnego,

Doprowadź do nieba wszystkie dusze,

i dopomóż szczególnie tym, którzy

najbardziej potrzebują Twojego Miłosierdzia.

(Modlitwa, której Matka Najświętsza nauczyła dzieci fatimskie w dniu 13 lipca 1917 r.)

---