Grupa 4
Kielański Jacek
Ożdżyński Konrad
Sprawozdanie z ćwiczenia 10
Temat: Wzmacniacz operacyjny.
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia było zapoznanie się z podstawami analogowej, elektronicznej techniki obliczeniowej, a szczególnie z zasadami prostych członów operacyjnych maszyny liczącej.
Układ sumatora odwracającego zbudowanego na wzmacniaczu operacyjnym uA741.
f2=1923Hz , f1=416Hz , R1N=R2N=2 kW , R5=10 kW
A=30mV A=30mV 00
Oscylogramy przebiegów wyjściowych znajdują się na dołączonej kartce.
W ćwiczeniu badaliśmy:
- wpływ zmian wartości R1n,R2n,Rs na przebieg wyjściowy:
zmieniliśmy R1n na 5,1kW rys.2
zmieniliśmy R2n na 5,1kW rys.3
zmieniliśmy Rs na 30kW rys.4
.
Tab. Wzmocnienie układu
|
Ku [V/V] zmierzone |
Ku [V/V] obliczone / teoretyczne |
R1N= R2N= 2kΩ, Rs=10kΩ |
|
5 |
R1N= 5.1kΩ R2N= 2kΩ, Rs=10kΩ |
|
5 |
R1N=2kΩ R2N=5.1kΩ, Rs=10kΩ |
|
1,96 |
R1N=2kΩ R2N= 2kΩ, Rs=30kΩ |
|
15 |
Tab. Wzmocnień układu
Ku teoretyczne - zostało obliczone na podstawie poniższych wzorów :
Ku = Rs /R2N - dla przebiegu sinusoidalnego
Ku = Rs /R1N - dla przebiegu prostokątnego.
Ku zmierzone - zostało odczytane z oscyloskopu .
3.Układ całkujący:
R1N=30kW , R2N=2MW , Rs=10kW , C3N=100nF
W tym punkcie badaliśmy wpływ rezystancji Rs, R1N , R3N , R7N oraz pojemności C3n na kształt przebiegu wyjściowego.
zmieniliśmy R1n na 51kW rys.6
zmieniliśmy R7n na 1kW rys.9
zmieniliśmy Rs na 1kW rys.7
zmieniliśmy C3n na 1nF rys.8
5.Wnioski.
W pierwszym punkcie ćwiczenia badaliśmy układ sumatora odwracającego fazę. Na wejście podaliśmy dwa przebiegi o jednakowych amplitudach pierwszy przebieg był przebiegiem prostokątnym drugi natomiast sinusoidą.
Oscylogramy przebiegów wyjściowych przedstawiono na rysunkach od 1 do 4.
Z uzyskanych oscylogramów zauważamy ,że za pomocą R1n i R2n możemy wpływać na wartość amplitudy drgań przebiegu.
Na (rys.5) przedstawiony jest oscylogram napięcia wyjściowego integratora nieodwracającego. Widoczne są na nim punkty nieciągłości w pobliżu szczytów przebiegu trójkątnego.Zwiazane jest to z wartością transmitancji układu ze sprzężeniem zwrotnym,która w tym przypadku wynosi:
gdzie: -transmitancja układu bez pętli sprzężenia zwrotnego
-współczynnik sprzężenia zwrotnego
-impedancja pętli
-impedancja wejściowa układu
Jedynka w mianowniku decyduje właśnie o tej nieciągłości.Jeżeli iloczyn jest duży (>1000) to ta stała nie ma praktycznie znaczenia i nieciągłość przebiegu jest niezauważalna.Tak więc przez odpowiedni dobór R1n i C1n wpływamy na kształt całkowanego przebiegu. widoczne jest to na (rys.6) gdzie ta nieciągłość jest prawie niezauważalna.
W przypadku integratora odwracającego otrzymane oscylogramy są zgodne z oczekiwaniami.Poprzez zamianę pojemności C3n z 1n na 360p. zmieniamy współczynnik sprzężenia zwrotnego,a tym samym transmitancja układu wzrasta (rys.7 i rys.8).Zauważamy również, że im większa jest częstotliwość całkowania tym kształt przebiegu wyjściowego jest bardziej zbliżony do idealnego.