Sieć X.25 uważa się za sieć z komutacją pakietów. Sam protokół X.25 określa interfejs pomiędzy węzłem sieci, takim jak router (urządzenie końcowe DTE) a siecią z komutacją pakietów (urządzeniami przesyłania danych DCE). Sieć X.25 jest odpowiedzialna za transmitowanie ruchu do innego użytkownika o podobnej konfiguracji, natomiast nie określa sposobu w jaki powinno to być przeprowadzone.

Komunikacja rozpoczyna się, gdy jeden z klientów sieci X.25 z komutacją pakietów chce połączyć się z innym. Następuje wywołanie w podobny sposób, ja ma to miejsce w standardowej telefonii. Jeśli wywoływany system zaakceptuje połączenie, obydwa systemy zaczynają przesyłać między sobą dane. Po przesłaniu żądanych informacji jedna ze stron kończy połączenie, tak jak w rozmowie telefonicznej, jedna ze tron odkłada słuchawkę.

- maksymalna szybkość transmisji wynosi 56 Kbps
- jest znacznie tańsza niż sieć Frame Relay i ATM
- stosowana w aplikacjach takich jak: systemy kard kredytowych, bankomaty, przetwarzanie wniosków kredytowych, baza danych z zapisami medycznymi, monitorowanie stanu zapisów.
- wykorzystuje przewody miedziane
- jest niezawodna w bezbłędnym przesyłaniu pakietów
- odporna na zakłócenia

Protokół X.25 odpowiada trzem najniższym warstwom modelu OSI: fizycznej, łącza danych i sieci.
1. Warstwa sieci - protokoły zapewniające połączenie między urządzeniami DCE a DTE np. X.21, X.21 bis, RS232C, RS 449/442 i V.35
2. Warstwa łącza LAPB (Link Access Protocol Balanced - protokół symetrycznego dostępu do łącza), kontroluje poprawność przesyłania ramek między urządzeniem końcowym i urządzeniem komunikacyjnym. Protokół także inicjuje łącza między tymi urządzeniami, a także umieszcza pakiety w ramkach przed przekazaniem ich do warstwy fizycznej.

	8 bitów 8 bitów 8 bitów zmienne 16 bitów 8 bitów
		Flaga 01111110	Adres	Kontrola	Dane	Suma kontrolna (FCS)		Flaga 01111110

Adres: kieruje ramką między urządzeniami DCE i DTE
Kontrola: określa format ramki, informuje czy jest to ramka informacji (przenoszą dane uporządkowane sekwencyjnie i nadające się do transmisji dupleksowej), nadzoru (zapewniają kontrolę informacji, sterują strumieniem danych i potwierdzania informacji) czy też nienumerowana (rozpoczynają i zatrzymują połączenie).
Dane: jeśli w ciągu informacyjnym wystąpi więcej niż 5 jedynek, to po 5 jedynkach wpychane jest 0, które w odbiorniku jest usuwane.
Suma kontrolna (FCS - Frame Control Sequence) CRC. Gdy host odbiera ramkę, pierwszą czynnością jaką wykonuje jest sprawdzenie, czy suma kontrolna odpowiada danym zawartym w ramce. Jeżeli ramka nie przejdzie testu, host wysyła pakiet odrzucenia (REJ - rejent) z powrotem do nadawcy, prosząc o ponowne wysłanie ramki. Jeśli suma kontrolna jest prawidłowa, wysyłane są pakiety gotowości odbiornika (RR - Receiver Ready) lub brak gotowości odbiornika (RNR - Receiver Not Ready), co wskazuje nam, czy urządzenie odbiorcze może przyjąć więcej danych, czy nie. Pakiet SABM wysyłany jest po to, aby poinformować, że odbiornik nie jest już w stanie zajętości, który wcześniej był komunikowany przez RNR.
3.Warstwa PLP (sieci) - odpowiedzialna za nawiązywanie połączenia, transfer danych, sterowanie strumieniem danych, usuwanie błędów. Warstwa sieci odpowiada za zarządzanie każdym obwodem wirtualnym i może jedynie utrzymywać 128 połączeń. Przesyłane pakiety mają 128 bajtów.

Uwaga:
Warstwa sieci łączy urządzenia końcowe ze sobą, warstwa łącza urządzenia końcowe z urządzeniami komunikacyjnymi.

Warstwa Aplikacji:
- protokół FTP (File Transfer Protocol): protokół 8-bitowy pozwalający przesyłać pliki z i na serwer. Do komunikacji wykorzystywane są dwa połączenia TCP. Jedno z nich jest połączeniem kontrolnym za pomocą którego przesyłane są np. polecenia do serwera, drugie natomiast służy do transmisji danych m.in. plików. FTP działa w dwóch trybach: aktywnym i pasywnym, w zależności od tego, w jakim jest trybie, używa innych portów do komunikacji.
Jeżeli FTP pracuje w trybie aktywnym, korzysta z portów: 21 dla poleceń (połączenie to jest zestawiane przez klienta) oraz 20 do przesyłu danych. Połączenie nawiązywane jest wówczas przez serwer. Jeżeli FTP pracuje w trybie pasywnym wykorzystuje port 21 do poleceń i port o numerze > 1024 do transmisji danych, gdzie obydwa połączenia zestawiane są przez klienta.

- protokół HTTP (Hypertext Transfer Protocol): standardowo korzysta z portu nr 80, ale można korzystać również z innego. Aby podać inny port, na końcu adresu URL należy użyć dwukropka (:), po którym następuje numer portu. , używany do transferu stron WWW.
HTTP jest protokołem klient - serwer. Aplikacja kliencka (np. przeglądarka) wysyła żądanie do serwera, zawierającego informacje potrzebne użytkownikowi sieci (zwykle stronę WWW). Serwer zwraca odpowiedź. Obiekt danych, którego żąda klient, jest identyfikowane przez URI - Uniform Resource Identifire - jednolity identyfikator zasobu, np. adres URL - Uniform Resource Locator - jednolity lokalizator zasobu. Treść przenoszona przez HTTP jest niezależna od protokołu HTTP.
URI jest pojęciem nadrzędnym i obejmuje URL i URN jako dwa różne sposoby reprezentacji tego samego adresu. Podstawową różnicą między nimi jest fakt, że URL z definicji wskazuje lokalizację, tj. miejsce, z którego dany zasób można ściągnąć (adres) i sposób, w jaki można to zrobić (protokół, np. http, ftp, ...). URI służy tylko do identyfikacji i niekoniecznie musi wskazywać miejsce skąd coś można ściągnąć. Standardowo URI strony www (np. http://www.wikipedia.org) jest utożsamiany z jej URL. Stąd wynika fakt, że te dwa terminy są często używane zamiennie.
HTTP jest zaliczany do protokołów bezstanowych (ang. stateless) z racji tego, że nie zachowuje żadnych informacji o poprzednich transakcjach z klientem (po zakończeniu transakcji wszystko "przepada"). Pozwala to znacznie zmniejszyć obciążenie serwera, jednak jest kłopotliwe w sytuacji, gdy np. trzeba zapamiętać konkretny stan dla użytkownika, który wcześniej łączył się już z serwerem. Najczęstszym rozwiązaniem tego problemu jest wprowadzenie mechanizmu ciasteczek.

- protokół HTTPS (ang. HyperText Transfer Protocol Secure) to szyfrowana wersja protokołu HTTP. Zamiast używać w komunikacji klient-serwer niezaszyfrowanego tekstu, szyfruje go za pomocą technologii SSL. Zapobiega to przechwytywaniu i zmienianiu przesyłanych danych. HTTPS działa domyślnie na porcie nr 443 w protokole TCP.
Wywołania tego protokołu zaczynają się od https:, a zwykłego połączenia HTTP od http:. Protokół HTTPS jest warstwę wyżej (na transporcie SSL), najpierw następuje więc wymiana kluczy SSL, a dopiero później żądanie HTTP. Powoduje to, że jeden adres IP może serwować tylko jedną domenę lub też tylko subdomeny danej domeny (zależnie od certyfikatu).

- protokół DNS (Domain Name System): system serwerów oraz protokół komunikacyjny zapewniający zamianę adresów znanych użytkownikom Internetu na adresy zrozumiałe dla urządzeń tworzących sieć komputerową. dresy DNS składają się z domen internetowych rozdzielonych kropkami.

Warstwa transportowa:
- protokół TCP (Transport Control Protocol): Protokół TCP jest połączeniowy, przed rozpoczęciem komunikacji wymagane jest aby jedna ze stron (aktywna) zainicjowała połączenie z drugą stroną (pasywną). W tym celu używane są adresy IP rozszerzone o numery portów - liczby z zakresu
(umożliwia to tworzenie wielu połączeń pomiędzy tymi samymi komputerami). TCP zapewnia wiarygodne połączenie dla wyższych warstw komunikacyjnych przy pomocy sum kontrolnych i numerów sekwencyjnych pakietów, w celu weryfikacji wysyłki i odbioru. Brakujące pakiety są obsługiwane przez żądania retransmisji. Host odbierający pakiety TCP porządkuje je według numerów sekwencyjnych tak, by przekazać wyższym warstwom modelu OSI pełen, złożony segment.

Warstwa Internet:
- protokół IP (Internet Protocol): jest odpowiedzialny za przesyłanie pakietów zwanych datagramami między użytkownikami sieci. Jest to protokół bezpołączeniowy, co oznacza, że datagramy są przesyłane przez sieć bez kontroli poprawnosci ich dostarczenia. W efekcie datagram może zostać zgubiony w sieci, przekłamany lub zniekształcony. Protokół IP jest przeznaczony do sieci o bardzo dobrej jakości i niezawodności łączy transmisyjnych, ponieważ nie posiada mechanizmów informowania o błędach.

---