Les Wheeldon 121031 Pięćdziesiątnica i proroctwa
Wszyscy pragniemy działania Ducha Świętego w naszym życiu. Pan chce wypełnić nas świadomością obecności Bożej.
Dz. Ap. r. 2 mówi o zesłaniu Ducha Św. Zwróćmy uwagę na to, jakie było nastawienie tych, którzy wtedy czekali na Ducha Świętego. Czekali bez przerażenia, to był Boży dar, na który czekali. Piotr, mimo że miał tak dużo przeżyć wzlotów i upadków („up & down”), a jednak jeszcze przed przyjściem Ducha Świętego został uzdrowiony wtedy, gdy nastąpiło jego spotkanie z Jezusem. Piotr był tak bardzo zmieniony, że przestał wierzyć w siebie.
Proroctwo przychodzi od D. Św. ale równie ważne jest, aby czytać Pismo i oczekiwać stąd Słowa od Pana. Duch Święty wypełnia Słowo przez Pismo w naszym życiu. Musimy poznać Słowo zanim poznamy Ducha Św. Na początku było Słowo, Bóg powiedział Słowo i stała się światłość. Słyszymy Słowo a Duch Św. wypełnia je w nas. J. Chrystus został uwierzytelniony przez czyny, cuda, znaki - to jest prawda również w naszych czasach. Pan czyni znaki i cuda w każdym pokoleniu. Cuda świadczyły, że Jezus był Mesjaszem. Nie szukajmy cudów, służmy Jezusowi. Nie traćmy z oczu znaczenia Jezusa. Jezus jest Mesjaszem, jest wypełnieniem Pisma, kilkuset lat proroctw.
Rozdział 2 Dz. Ap. możemy podzielić na 3 części:
w. 1-13 - bezpośrednie zjawiska towarzyszące przyjściu Ducha Świętego,
w. 14-39 - kazanie Piotra (mimo, iż kazanie to czytamy ok. 2 min., zapewne było dłuższe),
w. 40-47 - trwałe, długofalowe skutki działania Ducha Św.
Dzień Pięćdziesiątnicy i wypełnienie proroctw starotestamentowych
W dniu Pięćdziesiątnicy wiele znaków i proroctw ST spotkało się z kulminacją Bożego planu Nowego Przymierza dla domu izraelskiego.
Przyjściu Ducha Św. towarzyszyły trzy znaki:
Wiatr mocno szumiący. W historii kościoła zdarzało się, że Duch przychodził w wielkim wietrze i wtedy ludzie zaczynali pokutować, i np. przez 7 dni palili rzeczy związane z grzechem. Bóg chce, abyśmy przynosili wszelką rzecz i spalili, kiedy zrozumiemy, że coś jest złe. Wiatr był wypełnieniem proroctwa z Ks. Ezechiela 37 r., gdzie przedstawiony jest obraz doliny suchych kości. W Ez 37 najpierw rozległ się szum, kości zbliżyły się do siebie, ale bez ducha. Dopiero kiedy wiatr powiał na suche kości, powstało dużo ludzi,. Tylko Duch Święty daje życie. Odczuwamy życie 10x mocniej, gdy Duch Św. się objawia.
Drugi znak to ogień. Ogień był wypełnieniem proroctwa pokazanego w wydarzeniu, w którym Eliasz stanął wobec proroków Baala w 1 Ks. Królewskiej 18 r. Bóg, który odpowiada przez ogień jest prawdziwym Bogiem. Eliasz „wymodlił” ogień. Golgota była ołtarzem bez ognia.
Trzeci znak to dar języków. (ten cud najprawdopodobniej się nie powtórzył). Dar języków był odwróceniem podziału świata na grupy językowe przy wieży Babel (1Mojż 11).
Wypełniło się proroctwo Joela cytowane przez Piotra. Również znajduje to podobny wyraz w słowach Izajasza cytowanych przez Jezusa w Ew. Łukasza 4 r.
Starotestamentowe święto pierwocin (pierwszych owoców, pierwszych plonów), wypełniło się, gdy minęło 50 dni od święta paschy.
Liczba 50 w słowie Pięćdziesiątnica wskazuje na wypełnienie się roku jubileuszowego.
Przyjście Ducha Świętego jest wypełnieniem proroctwa z Księgi Jeremiasza 31,31 mówiącego, że Nowe Przymierze z domem izraelskim zastąpi przymierze mojżeszowe.
Przyjście Ducha Świętego jest wypełnieniem proroctwa, które przestawiał starotestamentowy przybytek i świątynia, gdy w dniu Pięćdziesiątnicy został zrodzony kościół, dom Boży.
Kazanie Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy: Dz 2,14-39
Piotr zaczyna od stwierdzenia, że wypełniło się Pismo. W naszym życiu Duch działa również na podstawie Słowa Bożego. Drugą rzeczą, którą Piotr robi, to wskazuje na Chrystusa, bo Duch Święty zawsze wskazuje na Pana Jezusa. Wszystkie cuda, jakie się działy i dzieją w mocy Ducha, wskazują na Chrystusa. Cud jest objawem tego, że Pan jest Mesjaszem. Duch nie zawsze działa spektakularnie. Znaki, jakie Mu towarzyszą, same w sobie nie mają mocy. Jedynie Duch działający w człowieku jest tym, co zmienia człowieka.
Kazanie Piotra:
Wypełniło się proroctwo: Piotr cytuje proroka Joela Dz 2,17-21.
Wiarygodność Osoby Chrystusa potwierdzona:
- przez cuda Dz 2,22
- przez Pisma Dz 2,25-31
- przez Jego zmartwychwstanie Dz 2,32-33
Ukrzyżowanie i zmartwychwstanie Chrystusa jest:
- wyrazem woli Bożej Dz 2,23
- spowodowane grzechem człowieka; wszyscy grzesznicy ponoszą odpowiedzialność za śmierć Chrystusa Dz 2,23
- drogą do otrzymania przebaczenia Dz 2,38
- drogą do otrzymania daru Ducha Świętego Dz 2,33.38
- Jego zmartwychwstanie (nie powrót do normalnego śmiertelnego życia, lecz przemiana ludzkiej istoty w wieczne nieśmiertelne życie z Bogiem) jest dowodem Jego boskości i przyjęcia Jego ofiary Dz 2,33. Chrystus podniósł człowieka na prawicę tronu Boga.
Reakcja człowieka na te prawdy:
- pokuta - zmiana ukierunkowania i umysłu Dz 2,38
- posłuszeństwo wiary przez przyjęcie chrztu Dz 2,38
- przyjęcie Bożego daru Ducha Świętego przez wszystkich, którzy są zbawieni przez pokutę i wiarę.
Długofalowe skutki działania Ducha Św
W dniu Pięćdziesiątnicy zrodzony został kościół. Duch Św. Zstępuje z nieba i stwarza społeczność ludzi opartą na bezpośrednim zstąpieniu Boga na ziemię. Kościół jest społecznością opartą na miłości ludzi kochających Pana i siebie nawzajem i to jest długofalowy skutek. Największym znakiem wspólnot w Dz.Ap. była miłość, a widzimy to w skutkach. Biblia mówi, że jesteśmy członkami Chrystusa (nie kościoła). Kościół jest miejscem mieszkania Bożego, jesteśmy Jego ciałem. Człowiek zbawiony nie jest przede wszystkim członkiem jakiegoś kościoła, lecz w pierwszym rzędzie jest członkiem ciała Chrystusa.
Opracowano na podstawie: Les Wheeldon: Notes on Acts 2 oraz notatek s. AT i s. AR