Opóźnienia a zmiany systemu opodatkowania:

1. opóźnienia diagnostyczne - postawienie diagnozy, że trzeba zmienić system podatkowy lub zmienić stopę opodatkowania. Aby to zrobić rząd musi mieć czas aby zbadać wszystkie warunki za i przeciw,

2. opóźnienia decyzyjne - po diagnozie rząd musi podjąć decyzję, ale to też wymaga czasu,

3. opóźnienia wdrożeniowe - wdrożenie to kolejny etap,

4. opóźnienia, które wiążą się z reakcją podmiotów na te zmiany.

Polityka budżetowa.

Głównym narzędziem jest budżet, czyli jego dochody i wydatki. Państwo poprzez podatki oddziaływuje na podmioty i gospodarkę.

Polityka aktywna i pasywna.

Polityka pasywna - to taka polityka, która wykorzystuje tzw. automatyczne stabilizatory.

Automatyczne stabilizatory to takie narzędzia, które raz wprowadzone działają automatycznie w następnych okresach, rząd i podmioty przyzwyczajają się do tych narzędzi a one ułatwiają podejmowanie decyzji zarówno rządowi jak i podmiotom. Np. progi opodatkowania, wysokość zasiłków dla bezrobotnych, składki ZUS…

Te wielkości uznaje się jako automatyczne stabilizatory.

W określonych warunkach może pojawić się konieczność zmiany wielkości, które działały jako automatyczne stabilizatory. Ta zmiana tych narzędzi, które dotychczas były automatycznymi stabilizatorami powoduje, że polityka pasywna staje się aktywną. Czasami zwana dyskrecjonalną. Polityka aktywna pojawia się wówczas gdy pojawiają się nowe cele makroekonomiczne.

Rola mnożników w polityce budżetowej.

Mnożnik podatkowy pokazuje zwielokrotniony efekt: Mnożnik wydatków:

Np. K_sk = 0,8

Im mniejsze podatki tym większy dochód. Większa siła działania jest wydatkami a nie podatkami.

Mnożnik zrównoważonego budżetu, który pokazuje jaki jest ostateczny efekt, który wynika z różnicy między mnożnikiem wydatków a podatków.

Cykliczny rozwój w gospodarce rynkowej.

trend

Tak rozwija się gospodarka. Gospodarka nie potrafi rozwijać się zgodnie z trendem, ale odchyla się od niego w górę lub w dół. Trend to długookresowa tendencja wzrostu. Odchylenia oznaczają zmienności poszczególnych faz wzrostu raz w górę i raz w dół. To powtarzanie faz nazywamy cyklicznym rozwojem gospodarki. Powtarzają się cykle. Cykl mierzymy od tych samych punktów.

cykl

A

A trend

B B

A - górne zwrotne punkty cyklu,

B - dolne zwrotne punkty cyklu.

Odległość między górnym i dolnym punktem nazywamy amplitudą cyklu.

1825 r. - pierwszy kryzys ekonomiczny.

Cykl od lat 40 - tych zmieniał swój przebieg i charakter.

Ten, który był do lat 30 - tych to klasyczny, ten od lat 40 - tych nazywamy cyklem zdeformowanym lub powojennym.

Cechy cyklu klasycznego.

• 4 kolejno następujące po sobie fazy.

trend

I IV

III

II

I faza - kryzys, nagły spadek aktywności gospodarczej.

II faza - depresja, gospodarka stabilizuje się na bardzo niskim poziomie aktywności.

III faza - ożywienie, wchodzi w stan ożywienia aktywności.

IV faza - rozkwit produkcyjny.

• głębokie odchylenia aktywności gospodarczej od trendu w górę lub w dół,

• wierzchołki cyklu strome lub ostre, duża amplituda,

• częstotliwość cyklu od 8 - 10 lat.

trend

Cechy
cyklu zdeformowanego.

Zmieniły się pod wpływem polityki Keynesowskiej w krajach rynkowych (interwencjonizm).

• są tylko dwie fazy: recesja i ożywienie.

• są płytsze odchylenia od trendu,

• wierzchołki cyklu są łagodne,

• amplituda cyklu dużo mniejsza niż w cyklu klasycznym,

• zwiększyła się częstotliwość cyklu co 3 - 4 lata.

II

I

Na gospodarkę działają różne cykle o różnej długości. Wyróżnia się 4 rodzaje cykli, każdy ma okres i nazwisko tego, który go wykrył.

Cykl krótki 3 - 4 lata tzw. cykl Kitchin.

Cykl 8 - 10 lat to cykl średni tzw. cykl Junglar.

Cykl długi 50 - 60 lat tzw. cykl Kondratiewa.

Cykl super długi 155 - 160 lat, tzw. cykl van Ewijk.

Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl

1

---