Grzyb pod podłogą

Art-Presse

Odziedziczony po rodzinie stary dom okazuje się czasami bardzo kłopotliwym prezentem. Tak dzieje się zwłaszcza, wówczas gdy budynek został wzniesiony sposobem gospodarczym, a budowniczy i sami właściciel nie zadbali o właściwą izolację i konserwację domu, co spowodowowało pojawienie się grzyba.

Błędy poprzedników

Grzyb pojawia się często w budynkach niepodpiwniczonych, gdzie podłoga została wykonana na gruncie. Przyczyn tego może być kilka:
- nie odgrzybiono podłoża gruntowego;

- nie zaimpregnowano legarów i desek podłogowych środkami przeciwko grzybom i owadom;

- nie wykonano odpowiedniej wentylacji przestrzeni podpodłogowej.

Przygotowanie podłoża
Jeżeli chcemy oczyścić grunt, rozebrać starą podłogę i położyć nową należy prace wykonywać według ściśle określonej kolejności:

- rozebrać deski podłogi górnej i dolnej tzw. ślepej wraz z legarami oraz usunąć warstwę izolacji;

- usunąć słupki z cegły ceramicznej i pustaki gazobetownowe, na których wspierały się legary;

- zbić tynki ze ścian do wysokości 50 cm ponad zakładany poziom ułożenia posadzki;

- odgrzybić oczyszczone podłoże gruntowe i mur, spryskując je odpowiednim preparatem grzybobójczym;

- otynkować odgrzybiony mur zaprawą wapienną. Jeżeli ściany przyziemia nie mają izolacji przeciwwilgociowej, wóczas najlepiej położyć specjalne tynki renowacyjne. Są to wapienne tynki mineralne, które nakłada się w dwóch warstwach. Zapewniają one szczelność ścian, a poza tym likwidują gromadzenie się kropel wody w porach materiałów oraz zapobiegają powstawaniu wysoleń na powierzchni ścian. Jeżeli natomiast mury fundamentów mają izolację poziomą, można wykonać tynki tradycyjne: wapienne lub wapienno-cementowe;

- nasypać na odgrzybiane podłoże warstwę dobrze wysuszonego piasku, wymieszanego z solą grzybobójczą na grubość co najmniej 15 cm;

- dokładnie ubić podsypkę z piasku i wylać na nią warstwę 15 cm chudego betonu;

- po związaniu betonu ułożyć na nim twardy styropian o gr 10 cm lub płyty z wełny mineralnej;

- ułożyć na styropianie izolację przeciwilgociową złożoną z dwóch warstw papy asfaltowej na lepiku. Pierwszą warstwę klei się do styropianu, a dopiero po wyschnięciu drugą warstwę nakleja się na pierwszą;

- na końcu należy wykonać wylewkę cementową o grubości 3-4 cm.

Sucha podłoga
Dopiero na tak przygotowanym podłożu, po wyschnięciu wylewki betonowej, można układać podłogę. Wcześniej jednak należy zaimpregnować, środkami chroniącymi przed działaniem grzybów i owadów, wszystkie drewniane elementy: legary, deski ślepej podłogi i deski podłogowe.

Do impregnacji drewna można użyć roztwory soli lub specjalne rozpuszczalniki. Te ostatnie mają tę zaletę nad preparatami solnymi, że drewno zaimpregonowne rozpuszczalnikami jest szybko gotowe do użycia. Po impregnacji w roztworach wodnych drzewo musi znacznie dłużej leżakować, do czasu aż dostatecznie wyschnie.

Po zaimpregnowaniu elementów można przystąpić do wykonania podłogi. Nalezy pamiętać, że legary podłogowe należy odizolować od betonu paskami papy.

Ożywczy powiew
Podczas wykonywania podłogi należy pamiętać o zapewnieniu odpowiedniej wentylacji przestrzeni podpodłogowej. Można zastosować tzw wentylację wewnętrzną. Polega ona na wymuszeniu obiegu powietrza w przestrzeni podpodłogowej. W tym celu w listwach przypodłowych nawierca się specjalne szczeliny i odsuwa się pojedyncze deski podłogowe od ścian. Szpary w listwach przypodłogowych wykonuje się w rozstawie, co 2,5 mm. Tego rodzaju izolacja, choć prawie niewidoczna dla oka jest bardzo skuteczna.

Jeżeli natomiast w ścianach budynku znajdują się kanały wentylacji grawitacyjnej, wówczas pod podłogą można wykonać połączenie wentylacyjne o przekroju 14 x 14 cm., z istniejącym kanałem, co zapewni obieg powietrze pod podłogą.


Robert Glac
Art- Presse

---