Sebastian Wojtalewicz 8343
gr 4 kierunek lekarski
Ćwiczenie nr 2
2.1 Pomiar ciśnienia tętniczego
Mierzenie ciśnienia krwi wykonuje się za pomocą sfingomanometru. Pneumatyczny mankiet zakłada się badanemu na ramię tak, aby dolna krawędź przebiegała ok. 2,5 cm powyżej zgięcia łokciowego. Zjawiska dźwiękowe towarzyszące badaniu ciśnienia tętniczego osłuchuje się fonendoskopem w zgięciu łokciowym nad tętnica promieniową. Wartość ciśnienia, przy którym wysłuchuje się pierwszy ton, przyjmuje się jako ciśnienie skurczowe, ciśnienie zaobserwowane tuż przed zanikiem tonów traktujemy jako ciśnienie rozkurczowe. Pomiaru na ćwiczeniach dokonuje się w pozycji siedzącej i stojącej celem wykazania wpływu siły ciężkości i ciśnienia hydrostatycznego na ciśnienie tętnicze, które w pozycji stojącej jest wyższe niż w pozycji siedzącej. Wzrost ciśnienia w pozycji stojącej spowodowany jest utrudnionym powrotem żylnym, Powrót żylny jest uwarunkowany głownie gradientem ciśnienia między naczyniami włosowatymi a prawym przedsionkiem i oporem przepływowym napotkanym w dużych naczyniach żylnych. W pozycji stojącej zmniejsza się powrót żylny do serca, co jest spowodowane głównie spadkiem efektywnej objętości krwi krążącej w wyniku działania siły ciężkości i gromadzenia się krwi w rozciągniętych żyłach kończyn oraz zwiększenia filtracji płynu z osocza do tkanek.
Pomiar ciśnienia jest bardzo ważny z klinicznego punktu widzenia gdyż nadciśnienie predysponuje do wielu chorób. Wartość prawidłowa ciśnienia dla wszystkich ludzi wynosi 120 / 75, jednakże za niepokojące (ciśnienie graniczne) przyjmuje się Systoliczne: 140-160, Diastoliczne 90-95. Natomiast powyżej jest to juz nadciśnienie.
2.2 Próba ortostatyczna
Celem próby ortostastycznej jest ocena zdolności przystosowawczych układu krążenia do zmiany pozycji ciała z leżącej na stojącą, w wyniku której dochodzi do przemieszczenia znacznych ilości krwi pod wpływem grawitacji do żył i naczyń włosowatych dolnej części ciała. Zmiana pozycji z leżącej na stojącą powoduje wzrost ciśnienia tętniczego i tętna. Na skutek działania siły ciężkości na nieprzerwany slup krwi w naczyniach, zawarty pomiędzy sercem i stopami dochodzi do chwilowego nagromadzenia krwi w podatnych na rozciąganie żyłach, do zmniejszenia efektywnej objętości krwi krążącej i powrotu żylnego, a zatem do redukcji objętości wyrzutowej serca. W pozycji stojącej ciśnienie w każdym punkcie układu krążenia równa się sumie ciśnienia wynikającego ze skurczu serca i dodatkowego ciśnienia równego ciężarowi słupa krwi, od poziomu serca do badanego punktu. W kapilarach stóp ciśnienie w pozycji stojącej wzrasta. W pozycji stojącej uruchomione zostają mechanizmy wyrównawcze, których wynikiem jest przyspieszenie tętna i skurcz naczyń tętniczych i żylnych. W pozycji leżącej baroreceptory kłębków szyjnych znajdują się na poziomie serca, panuje w nich takie samo ciśnienie tętnicze. Po zmianie pozycji na stojącą kłębki szyjne znajdują się powyżej serca obniża się więc w nich ciśnienie tętnicze. Uruchamiają one mechanizmy kompensacyjne pobudzające pracę serca droga układu współczulnego, następuje wzrost ciśnienia tętniczego.
2.3 Obserwacje zjawisk towarzyszących przekrwieniu czynnemu, niedokrwieniu i zastojowi żylnemu.
Obserwowanie koloru skóry, nabrzmienia żył i tętnic uzupełnione badaniami hematologicznymi w warunkach przekrwienia czynnego, niedokrwienia oraz zastoju żylnego daje informację o stanie aktualnego krążenia obwodowego.
Powstające w czasie niedokrwienia lokalne metabolity gromadzą się w nadmiarze i wywołują wtórne silne rozszerzenie naczyń, gdy tylko zostanie przywrócony przepływ krwi. Po przywróceniu przepływu krwi w takim obszarze następuje jego wybitny wzrost noszący nazwę reperfuzji, mrowienie jest wynikiem niedotlenienia włókien nerwowych. Bladość skóry wywołana jest mniejszą niż normalnie ilością krwi w kończynie. Podczas zastoju żylnego jest utrudniony odpływ krwi z kończyny w żyłach zalega krew odtlenowana co jest przyczyną rozszerzenia naczyń i sinicy. Z powodu utrudnionego odpływu następuje zagęszczenie elementów morfotycznych z część osocza przesącza się do istoty między komórkowej co jest przyczyną wzrostu hematokrytu. W niedokrwieniu żyły są niewidoczne a skóra blada czuje się także mrowienie natomiast w zastoju żylnym skóra jest sina a żyły są obrzmiałe ponieważ zalega w nich krew, brak oznak mrowienia. Hyperemii towarzyszy uczucie ciepła