Konkurencja doskonała ma miejsce wówczas, gdy żaden sprzedawca i żaden nabywca nie wywiera wpływu na cenę rynkową. Cena na rynku kształtuje się jako wypadkowa oferty wszystkich producentów i zapotrzebowania wszystkich nabywców. Podstawowe założenia: rozproszenie popytu i podaży - liczba nabywców i sprzedawców jest bardzo duża. Udział pojedynczego producenta w podaży rynkowej jest niewielki, co powoduje że jakakolwiek zmiana wielkości indywidualnej produkcji nie wpłynie na zmianę ceny rynkowej. I analogicznie w przypadku popytu udział pojedynczego nabywcy jest na tyle mały, że jakakolwiek zmiana popytu pojedynczego nabywcy nie może spowodować zmiany ceny rynkowej. Cena na rynku dosk. konkurencyjnym jest zmienną niezależną, którą akceptują sprzedawcy i nabywcy; homogeniczność produktu - przedmiot transakcji musi być identyczny, każdy producent sprzedaje taki sam produkt, a nabywca nie ma żadnych preferencji przy wyborze sprzedawcy bowiem wszyscy oni wytwarzają produkty identyczne o takich samych właściwościach i parametrach; swoboda wejścia i wyjścia z rynku - sprzyja rywalizacji producentów o możliwość sprzedania towarów nabywcom. Możliwość podjęcia produkcji i sprzedaży danego towaru przez dowolnego przedsiębiorcę w momencie, gdy zostaje on znęcony możliwością osiągnięcia zysku nadzwyczajnego, mozliwość wycofania się danego przedsiębiorcy z rynku i likwidacja firmy, jeśli ponosi ona straty; doskonała przejrzystość rynku - wszyscy sprzedający i kupujący posiadają pełną informację o produkcie i jego cenie w danym momencie i w przyszłości. Zakłada się że informacja jest darmowa; bierna rola rządu - wolność popytu i podaży, decyzje sprzedawców i kupujących nie są krępowane przez opodatkowanie, racjonowanie, dotacje, itp.; doskonała podzielność produktu - może on być sprzedawany w dowolnie małych ilościach; doskonała podzielność i mobilność czynników produkcji - dowolne czynniki mogą być sprzedawane lub nabywane w dowolnie małych ilościach i tak samo w dowolnych ilościach mogą być przenoszone do innych branż gospodarki lub na inne obszary geograficzne, bez ponoszenia dodatkowych kosztów. Czynnik czasu. Okres krótki - to okres w którym możliwości produkcyjne przedsiębiorstwa są stałe, wielkość produkcji zmienia się wraz ze zmianą nakładów czynników zmiennych, w tym okresie liczba przedsiębiorstw w branży jest stała. Okres długi - to okres w którym liczba przedsiębiorstw w branży może ulec zmianie. Jeżeli sytuacja rynkowa jest korzystna to wówczas liczba przedsiębiorstw w danej branży zwiekszy się, w przypadku sytuacji niekorzystnej, nie sprzyjającej rozwojowi liczba przedsiębiorstw w danej branży zmniejszy się. Funkcjonowanie firmy na rynku konkurencji doskonałej. Cena rynkowa produktów sprzedawanych na rynku doskonałej konkurencji jest ceną równoważącą globalny popyt rynkowy z globalną podażą na danym rynku. Pojedynczy producent uznaje że popyt na wytwarzane przez siebie produkty jest doskonale elastyczny - ma poziomą indywidualną krzywą popytu. Gdyby dany producent zdecydował się na sprzedaż na rynku konk. dosk. swoich wyrobów powyżej ceny równowagi to nie sprzedałby nic. Gdyby chciał sprzedać poniżej ceny równowagi to przechwyciłby cały popyt na swoje wyroby, ale jego zachowanie nie byłoby wówczas racjonalne. Optymalna wielkość produkcji - to taka, przy której różnica pomiędzy przychodami całkowitymi ze sprzedaży a kosztami produkcji jest maksymalna. Producent osiąga zysk maksymalny. TR-TC=max. przychód całkowity: TR=P*Q, przychód przeciętny: jest przychodem uzyskiwanym ze sprzedania jednej jednostki produktu AR=TR/Q, przychód marginalny:przychód uzyskiwany ze sprzedaży kolejnej jednostki danego dobra MR=dTR/dQ. Przychód marginalny ze sprzedaży dodatkowej jednostki produktu jest równy jego cenie MR=P. Decyzje produkcyjne w krótkim okresie. Zysk przedsiębiorstwa będzie maksymalny wtedy, gdy różnica pomiędzy wielkością całkowitych przychodów ze sprzedaży a kosztami całkowitymi będzie największa. Optymalna wielkość produkcji to taka dla której przychód marginalny równa się kosztowi marginalnemu: MR=MC. Optymalny poziom produkcji to taki, dla którego koszt marginalny równa się cenie, co można zapisać: MC=MR=P, zatem MC=P. Krótkookresowa równowaga firmy oznacza sytuację, w której ukształtowano taką wielkość produkcji, że żadna jej zmiana nie może zwiększyć osiąganego zysku lub zmniejszyć straty. Wybór wielkości produkcji zgodnie z warunkiem zrównania się kosztu marginalnego z przychodem marginalnym MC=P oznacza, że przedsiębiorstwo będzie realizować swój cel, którym jest maksymalizacja zysku. Osiągnięcie przez przedsiebiorstwo zysku jest zależne od relacji pomiedzy ceną dobra na rynku, a kosztem przeciętnym przy danej wielkości produkcji. Możliwe są 3 sytuacje: 1. jeżeli dla danego poziomu produkcji cena (P) jest większa od kosztu przecietnego (ATC), to przedsiebiorstwo osiąga zysk (TP) dodatni: MC=P>ATC=>TP>0; 2. jeżeli dla danego poziomu produkcji cena jest mniejsza od kosztu przecietnego, to przedsiębiorstwo ponosi stratę: MC=P<ATC=>TP<0. W tym wypadku warunek P=MC wyznacza wielkość produkcji, przy której firma minimalizuje straty; 3. jeżeli dla danego poziomu produkcji, cena jest równa kosztowi przeciętnemu, to przedsiębiorstwo ma zerowy zysk ekonomiczny: MC=P=ATC=>TP=0. Zysk normalny (zysk ekonomiczny wynosi zero) - oznacza, że wybrana wielkość produkcji zapewnia właścicielowi firmy zwrot kosztów ekonomicznych, tzn. kosztów związanych z zakupem czynników produkcji, jak i zwrot kosztu alternatywnego własnych czynników produkcji. Zamknięcie firmy - produkcja w przedsiębiorstwie zostaje zatrzymana , gdy przychody ze sprzedaży dóbr nie pokrywają krótkookresowych kosztów zmiennych i przynajmniej częściowo kosztów stałych. Zatem warunek MC=P=AVCmin (koszt marg = cenie = minimum przeciętnego koszt zmiennego) jest warunkiem zamkniecia firmy. Przedsiębiorca działajacy racjonalnie nie będzie skołonny kontynuować produkcji, gdy przychód ze sprzedaży będzie pokrywał tylko poniesione koszty zmienne i nie zapewni zwrotu przynajmniej w części kosztów stałych. Cena równa minimum przeciętnego kosztu zmiennego nazywana jest ceną zamknięcia, bo poniżej tej ceny przedsiębiorstwo zmniejszy swe straty, podejmując decyzję o zaprzestaniu produkcji. Tak więc minimalna cena, przy której firmie opłaca się kontynuować produkcję, musi być wyższa od minimum przeciętnych kosztów zmiennych.