"Stres to nieswoista reakcja organizmu na wymagającą sytuację.„ - Hans Selye
„Bez stresu nie byłoby życia” - Hans Selye
Wg. H. Selye'a stres to niespecyficzna reakcja adaptacyjna organizmu w odpowiedzi na zmiany zachodzące w środowisku, na działanie stresorów. U podłoża stresu leżą mechanizmy fizjologiczne mobilizujące organizm do działania, które przywróci stan równowagi.
Seyle postawił tezę, że stres jest normalną reakcją organizmu i jest w pewnym stopniu niezbędny do życia a brak reakcji stresowej organizmu oznacza śmierć.
Objawy stresu. Po czym poznasz, że jesteś w stresie?
Jak na stres reaguje organizm?
przyspieszony oddech
podwyższone tętno
suchość w ustach
pocenie się
drżenie rąk
bóle głowy, zawroty głowy
brak energii, uczucie zmęczenia
bóle w klatce piersiowej
nadwrażliwość na bodźce
silne napięcie mięśni
utrata apetytu lub nadmierny apetyt
biegunka
wysypka
Jak zachowuje się człowiek w stresie?
ma nerwowe ruchy
ma spowolniałe reakcje
unika kontaktów z ludźmi
nieoczekiwanie wybucha płaczem
prowokuje konflikty z innymi
jest niecierpliwy w działaniu
objada się lub bardzo mało je
Jak działa umysł człowieka w stresie?
uczucie pustki w głowie
osłabienie pamięci i koncentracji uwagi
obniżenie efektywności myślenia
spowolnienie tempa pracy intelektualnej
trudności w podejmowaniu decyzji
Co czuje i jak myśli człowiek w stresie?
czuje się zmęczony, przygnębiony
czuje niepokój, lęk
myśli pesymistycznie
myśli źle, krytycznie o sobie
czuje się bezsilny,
ma poczucie braku kontroli nad swymi działaniami, braku wpływu
nie ma chęci do życia i poczucia satysfakcji z tego, co robi
jest labilny emocjonalnie
Fazy stresu
faza mobilizacji (stadium reakcji alarmowej)
faza adaptacji (stadium odporności)
faza destrukcji (stadium wyczerpania)
Czynniki wywołujące stres
zewnętrzne
presja środowiska
złe warunki pracy
przytłaczająca ilość zajęć
zmiana szkoły, pracy lub mieszkania
monotonia pracy
wewnętrzne
nierealistyczne oczekiwania
kompleksy
brak kwalifikacji do danej pracy
brak poczucia kontroli
nieodpowiednie nawyki
osoby, które lubią swoją pracę, są z niej zadowoleni lepiej znoszą stres nawet kiedy pracują pod presją czasu, mają bardzo odpowiedzialne zadania
osoby wykonujące stresującą pracę lepiej znoszą stres jeśli mają poczucie kontroli nad tym, co się dzieje w pracy
osoby mające wsparcie społeczne poza pracą, znajomych, rodzinę lepiej sobie radzą ze skutkami stresu
osoby twarde, przekonane, że mogą kontrować zewnętrzne warunki, wpływać na wiele rzeczy w swoim życiu lepiej znoszą stres niż ci, którzy uważają, że ich życiem rządzi los, przypadek
skutki stresu:
stres powoduje choroby psychosomatyczne, osłabienie organizmu i większa zapadalność na różne choroby, czego skutkiem są zwolnienia chorobowe i nieobecność pracowników
napięcie i labilność emocjonalna wywołane stresem mogą powodować konflikty między pracownikami i psuć atmosferę w pracy
zmęczenie, osłabienie koncentracji zmniejsza wydajność pracowników i może powodować wypadki przy pracy
Stres to „określona relacja między osobą a otoczeniem, która oceniana jest przez osobę jako obciążająca lub przekraczająca jej zasoby i zagrażająca jej dobrostanowi” - R. Lazarus
wyzwanie
ocena sytuacji
zagrożenie
Wzór zachowania A
- pewność siebie, nadmierna skłonność do rywalizacji, agresji, silna potrzeba uznania, silna potrzeba osiągnięć, silne poczucie odpowiedzialności, czujność, ciągły pośpiech, strach przed utratą czasu, wysoka potrzeba dominacji, mowa szybka, głośna, gwałtowna, przerywanie rozmówcy, ponaglanie go, gwałtowne reakcje na przeszkody
wypalenie zawodowe
termin wprowadzony przez Herberta Freudenberga w 1974 r.
oznacza utratę motywacji do działania, obniżenie efektywności i brak satysfakcji z wykonywanej dotychczas pracy
Początkowo wypalenie odnoszono tylko do wyczerpania emocjonalnego osób zajmujących się zawodowo się pomocą innym. Obecnie uważa się, że każdy pracownik, niezależnie od wykonywanej pracy, może zostać dotknięty syndromem wypalenia zawodowego
Na syndrom wypalenia zawodowego składają się trzy odrębne symptomy:
wyczerpanie emocjonalne jako brak wiary we własne siły
deprecjonowanie i obojętność na potrzeby innych, poczucie bezsensu i cynizm
nasilenie się negatywnej samooceny, lęk o przyszłość, poczucie krzywdy i winy
zaburzenia psychosomatyczne (ok. 60 schorzeń)
- choroby u podłoża których leżą czynniki psychiczne oraz takie, w których przebiegu istotna rola przypada czynnikom psychicznym, głównie emocjonalnym np.
- wrzodziejące zapalenie jelita grubego
- choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
- jadłowstręt psychiczny - anorexia nerwosa
- dychawica oskrzelowa
- nadciśnienie tętnicze
- zawał mięśnia sercowego
cukrzyca
- nadczynność gruczołu tarczowego
- niektóre choroby skóry