Podział: na prądu stałego i zmiennego.
P. stałego: obcowzbudne i samowzbudne (szeregowe, bocznikowe, szeregowo - bocznikowe).
P. zmiennego: jednofazowe, trójfazowe, inny podział: indukcyjne, reluktancyjne (opór magnetyczny, krokowe).
Silniki obcowzbudne: mają oba uzwojenia zasilane z innych źródeł.
Silniki samowzbudne: mają uzwojenia zasilane z jednego źródła.
BUDOWA: stojan (z uzwojeniem lub magnesem, celem jest wytworzenie stałego pola magnetycznego), wirnik (ruchomy, posiada uzwojenie), szczotki, komutator. Na przewód z płynącym prądem, umieszczony w polu magnetycznym oddziałuje siła elektrodynamiczna, powodująca wypychanie przewodu z pola.
Silniki samowzbudne. Pole stojana może być wytworzone przez magnesy stałe, tai silniki nosi nazwę Simensa.
Sterowanie silnikiem prądu stałego. Przy zmianie biegunowości napięcia zasilającego stojan zmienia się kierunek pola magnetycznego. Zmieniając kierunek płynącego prądu wirnika, możemy zmieniać kierunek obrotu wirnika. Prędkość obrotowa wirnika zależy od siły elektrodynamicznej oddziałującej na niego. F = β*I*L. Zmianę obrotów silnika można regulować poprzez zmianę prądu płynącego przez uzwojenie tego silnika.
Silniki indukcyjne jednofazowe. Silniki indukcyjne nazywane są asynchronicznymi. Posiadają one nawinięte uzwojenie na stojanie, tzw. uzwojenie wzbudzenia. Wirnik jest wirnikiem pierścieniowym lub klatkowym i nie jest zasilany. W zwiniętych prętach uzwojenia silnika indukuje się siła elektromotoryczna i płynie prąd, czyli powstają siły elektrodynamiczne oddziałujące na wirnik i powodujące jego obrót. Stojan wytwarza wirujące pole magnetyczne o prędkości obrotowej N1, wirnik obraca się natomiast z prędkością N2. Wielkością charakterystyczną dla silników asynchronicznych jest poślizg: S = N1 - N2/N1 (1 - 0) 0 = N2 - N1 , 1 = N2 = 0.
Charakterystyka silnika jednofazowego - zależność momentu obrotowego funkcji poślizgu. Dla poślizgu równego 0 moment obrotowy jest też równy 0, dla poślizgu równego 1 moment obrotowy ma bardzo małą wartość. Dlatego silniki indukcyjne wymagają dodatkowych faz rozruchowych.
Rozruch silników jednofazowych: za pomocą oporowej fazy rozruchowej, za pomocą kondensatora w fazie rozruchowej.
Silniki indukcyjne dwufazowe. Posiadają nawinięte na stojanie dwa uzwojenia zasilane prądem przemiennym o jednakowej amplitudzie, ale różnych fazach. Rozruch następuje przy przesunięciu fazowym o kąt 90*. Zmniejszając amplitudę napięcia lub kąt przesunięcia fazowego, można zmienić prędkość obrotową wirnika.
Sposoby sterowania silnikami indukcyjnymi: sterowanie amplitudowe, fazowe, amplitudowo - fazowe.
Silniki synchroniczne: Charakteryzują się tym, że prędkość wirowania wirnika równa jest prędkości wirowania pola magnetycznego. Pomiędzy polem, a wirnikiem może występować kąt opóźnienia, ale prędkość będzie taka sama. Wyróżniamy dwa rodzaje silników synchronicznych histeryczne i reluktancyjne (skokowe, krokowe).
Silnik histeryczny: silnik synchroniczny małej mocy, w którym moment obrotowy wytwarzany jest w wyniku zjawiska histerezy magnetycznej materiale wirnika przy przemagnesowywaniu w czasie rozruchu oraz w wyniku współdziałania pola, stojana z namagnesowanym wirnikiem przy pracy synchronicznej.
Moment histerezowy: w fazie rozruchu do 95% prędkości synchronicznej wirnik jest magnesowany. Na każdy elementarny magnes wirnika działają siły styczne powodujące jego obrót z taką samą prędkością jak wirujące pole.
Silnik relunktancyjny: zbudowany jest tak, że wirnik silnika posiada różne opory magnetyczne przy różnych jego położeniach. Dzięki temu powstaje relunktancyjny moment obrotowy, który powoduje takie ułożenie wirnika, w którym opór magnetyczny jest najmniejszy.
Moment relunktancyjny występuje przy synchronicznej prędkości obrotowej. W czasie rozruchu występuje moment indukujący siłę elekromagnetyczną. Wartość tego momentu maleje wraz ze wzrostem prędkości obrotowej.