PR: DYPLOMATYCZNE
organy wyst. w imieniu państwa w stosunkach międzynarodowych:
-zewn. -mają siedzibe poza teryt panstwa, przede wszystkim przedstawicielstwa dyplomatyczne, ich główną funkcją jest reprezentacja, a taże przedsawicielstwa konsularne, ograniczone do konkretnych dziedzin, nie maja gen funckji przedstawicielskiej, takze inne organy oraz misje przy org. miedzynarodowych, a takze misje specjalne, ich mandat jest czasowo ograniczony
-wewn- głowa państwa- przywileje i immunitety dyplomatyczne, nietkalnosc osobista +szef rzadu i minister spraw zagranicznych
Źródła prawa dyplom.
dyplomacja- oficjalna, urzedowa dzialalnosc panstwa w stos miedzynarodowych, ktory wyst za posr. swoich stalych i czasowych organów, w ramach rokowan i zaw umow miedzynarod.
1) Regulamin Wiedeński ( 1815) dot. stopni pierwszeństwa przedst. dyplom.
2) Konwencja Wiedenska o stos. dyplomatycznych 18.04.1961-weszla w zycie 24.04.1964
3) konw. o misjach specjalnych i konw. wiedenska o stos. panstw z org. miedzynarodowymi
-z. grzecznosci miedzynarodowej, normy prawa wewn.
Ustanowienie stos. dypl.
prawo legacji:
-czynne-prawo wysyłania przedst. dypl.
-bierne- prawo przyjmowania
wszystkie panstwa posiadaja czynne i bierne, takze stolica apostolska
nawiazanie i utrzym. zalezy od zgody obu państw,
zerwanie np po naruszeniu praw, interesów godności państwa, akt jednostronny, wybuch wojny, naruszanie pokoju, akt agresji
Misja dyplomatyczna - przedstawicielstwo dyplomatyczne określonego państwa w innym państwie lub przy organizacji międzynarodowej.
Funkcje (nie zamk. katalog) misji dyplomatycznej obejmują:
reprezentowanie państwa wysyłającego w państwie przyjmującym;
ochronę w państwie przyjmującym interesów państwa wysyłającego i jego obywateli, w granicach ustalonych przez prawo międzynarodowe;
prowadzenie rokowań z rządem państwa przyjmującego;
zaznajamianie się wszelkimi legalnymi sposobami z warunkami panującymi w państwie przyjmującym i z rozwojem zachodzących w nim wydarzeń oraz zdawanie z tego sprawy rządowi państwa wysyłającego;
popieranie przyjaznych stosunków pomiędzy państwem wysyłającym a państwem przyjmującym oraz rozwijanie pomiędzy nimi stosunków gospodarczych, kulturalnych i naukowych.
Członkowie misji:
wszyskie osoby zatrudnione w misji dyplomatycznej, szef i personel misji (dyplomatyczny, administracyjny, techniczny i personel służby misji)
1) ambasadorzy, nuncjusze, akredytow. przez gł. państwa
2)poslowie, ministrowie i internuncjusze
c) charges d'affaires-akredytow. przy min. spraw zagr.
Ambasador - szef misji dyplomatycznej pierwszej klasy, reprezentujący państwo wysyłające wobec władz innego państwa lub organizacji międzynarodowej.
zasada jest ze jeden ambasador repr. panstwo w jednym kraju, jednak Państwo może akredytować szefa misji w więcej niż jednym państwie, jednak tylko po poinformowaniu o tym państw przyjmujących. Wymogiem tego jest brak sprzeciwu ze strony państw przyjmujących. Stolica Apostolska nie zgadza się na tego typu rozwiązania. Istnieje także różnica w nazewnictwie szefa papieskiej misji dyplomatycznej, którego zwyczajowo nazywa się nuncjuszem.
W stosunkach dyplomatycznych między krajami Wspólnoty Narodów funkcję ambasadorów pełnią wysocy komisarze.
Istnieje również tytuł ambasadora ad personam (ambasador tytularny). Tytuł taki otrzymują z reguły osoby bardzo zasłużone dla służby dyplomatycznej swojego kraju i mogą go używać niezależnie od tego, czy w danej chwili pełnią funkcję ambasadora, jako szefa misji dyplomatycznej.
Podczas nieobecności ambasadora lub niemożności tymczasowego pełnienia obowiązków zastępuje go osoba określana mianem chargé d'affaires ad interim (a.i.).
Zwyczajowo do ambasadora zwraca się: Wasza Ekscelencjo.
nuncjusze i internuncjusze- stolica apostolska
zasada pierwszenstwa- w tej samej klasie pierwszenstwo ustala sie na podst. starszenstwa pelnienia misji
Korpus dyplomatyczny (fr. Corps diplomatique, stąd skrót CD), termin ten wszedł do powszechnego użytku w XIX wieku. Pojęcie korpusu ma dwa znaczenia - węższe i szersze:
w znaczeniu węższym są to szefowie misji dyplomatycznych akredytowani przy głowie określonego państwa przyjmującego;
w znaczeniu szerszym są to wszyscy członkowie personelu dyplomatycznego misji w określonym kraju wraz z małżonkami, ich nazwiska zaś umieszczone są w spisie korpusu dyplomatycznego.
Dziekan korpusu dyplomatycznego[edytuj]
Na czele korpusu stoi dziekan (ang. dean, fr. doyen), którym jest szef misji dyplomatycznej w najwyższej klasie (z reguły ambasador) i o najdłuższym stażu w danym kraju. W niektórych krajach, które nie tylko utrzymują stosunki dyplomatyczne ze Stolicą Apostolską, ale tradycyjnie miały bardzo dobre relacje z nią, dziekanem korpusu dyplomatycznego z urzędu może zostać nuncjusz apostolski, bez względu na okres pobytu w tym państwie (tak jest w Polsce). W takim przypadku wicedziekanem zostaje najstarszy stażem szef misji w najwyższej klasie.
Sprawowanie funkcji dziekana korpusu dyplomatycznego nie nadaje dziekanowi żadnych uprawnień władczych w stosunku do pozostałych dyplomatów. Jest to funkcja primus inter pares (pierwszego wśród równych), a więc funkcja o charakterze reprezentacyjnym i ceremonialnym.
Do głównych zadań dziekana należą:
reprezentowanie korpusu na zewnątrz,
przemawianie w jego imieniu na uroczystościach oraz przyjęciach,
informowanie nowo przybyłych dyplomatów o panujących w kraju zwyczajach,
organizacja przywitania i pożegnania.
Personel misji:
a) dyplomatyczny-najb. uprzywilejow., immunitety i przywileje, radcy, sekretarze, attaches,
b) administracyjny i techniczny-przywileje i immunitety, personel kancelaryjny, tłumaczy, lekarzy
c) personel służby- ograniczone immunitety i przywileje- kierowcy, goncy
Mianowanie- zalezy od panstwa wysylajacego, ale przyjmujące moze sie nie zgodzic
szef- persona grata- os. mile widziana, agrement- odp. twierdzaca, listy uwierzytelniajace, wreczenie listów glowie panstwa przyjmujacego oficlane rozpoczescie pelnienia funkcji, pozostali nie wymagana jest uprzednia zgoda, za wyj. attache wojskowych, morskich i lotniczych
Zakonczenie misji:
a) sam przedst. dyplom.
b)wola panstwa wysył
c) wola państwa przyjmujacego
d) wypadek losowy lub okol. uniemozliwiajace
np. persona non grata, wygasniecie ius legationis np w wyniku utraty niepodleglosci, zerwanie stos. dyplom.
1