Strawność: różnica pomiędzy ilością skł pokarmowych pobranych w paszy a ilością tych samych skł wydalonych w kale.

Strawność pozorna: wyliczona na podstawie założenia że wszystkich skł pok znajdujących się w kale lub w treści pokarmowej pobranej przez przetokę są nie strawionym skł pochodzącymi z paszy.

Strawność rzeczywista: uwzględnia się za niektóre skł znajdujące się w kale nie przechodzą z paszy, lecz są skł metabolicznymi pochodzącymi z organizmu. Skł metaboliczne to złuszczone nabłonki przewodu pok, pozostałości śluzów, soków trawiennych. W celu określenia ilości skł metabolicznych w kale wyk się badania sprawnościowe w których zwierzęta żywione są dawkami pozbawionymi danego skł pok np. dieta bezbiałkowa. Przyjmuje się wtedy że białko znajdujące się w kale pochodzi całkowicie od zwierzęcia i będzie takie samo przy skarmianiu zwierząt. WSP strawności rzeczywistej jest zawsze większy od WSP strawności pozornej. Różnica między strawnością pozorną a rzeczywistą jest tym większa im większa jest zawartość skł w paszy.

Współczynnik strawności: jest liczbą wskazującą w jakim stopniu skł pok pobrany przez zwierzę został strawiony w jego przewodzie pokarmowym. Skł strawiony odpowiada skł wchłoniętemu z przewodu pok WSP strawności odnosi się do poszczególnych skł pok i mieści się w zakresie od 0-100%, oznacza się go metodami In vivo i In vitro.

Met bilansowa (klasyczna) wsp strawności oznaczona jest na podstawie różnicy pomiędzy ilością skł pok pobranego w paszy a ilością tego skł wydalonego w kale, różnica to ilość skł strawionego. Metoda ta dzieli się na 2 okresy. Zwierzęta umieszczone są w klatkach gdzie zbiera osobno mocz i kał.

-wstępny okres ten jest po to aby pozbyć się wcześniej zalegającej paszy. Okres ten jest zależny od gatunki zwierzęcia i od dł. przewodu pokarmowego.

-właściwy - przeprowadzona jest ścisła kontrola ilości pobranej paszy oraz ilości wydalonego kału i moczu. Następnie przeprowadza się analizę chemiczną z oznaczeniem poszczególnych skł pok i obliczamy BAW.

Wartość biologiczna białka zależna jest od jego składu aminokwasowego. Aminokwasy, które organizm może sam wytworzyć zwą się endogennymi. Te aminokwasy, których organizm zwierzęcia nie jest w stanie sam wyprodukować noszą nazwę egzogennych i muszą być dostarczone w gotowej postaci.

Okres wstępny: przy badaniu zwierzęta monogastryczne dostają paszę przez 6,7 dni celem wypełnienia nią całego żołądka, gdyż niewiadomo co zwierzę jadło wcześniej. Dla zwierząt przeżywających okres wstępny trwa 10-20 dni. Czas na przyzwyczajenie się do paszy. Jest to pierwszy etap (z dwóch) badania.

Okres właściwy - drugi etap metody bilansowej, polega na zbieraniu całego kału zwierzęcia i zważeniu go. Okres ten trwa ok. 7 dni.

BAW - związki Bez Azotowe Wyciągowe - są łatwiej strawne, należą tu: skrobia i sacharoza.

Tłuszcz surowy: grupa substancji zawartych w paszach, która zostaje wyestrachowane przez organiczne substancje. Tłuszcze z paszy wyodrębnia się przez ekstrakcję eterem etylowym w ciągu 6-16h. frakcja rozpuszczalna w eterze nazywa się tłuszczem surowym lub wyciągiem eterowym. W skład tłuszczu wchodzą: tłuszcze właściwe (obojętne i woski), kwasy tłuszczowe wolne, fosfolipidy (leucyna), tłuszcze izoprenowi czyli karotenoidy, sterole, olejki eteryczne, a także substancje o różnej budowie: węglowodory i barwniki chlorofilowe i flawinowe. Główni dostarczyciele tłuszczu w paszach są: zboża, nasiona motylkowych, pasze pochodzenia zwierzęcego. Obecność tłuszczów wpływa na energetyczna wartość pasz.

Włókno surowe: nie podlega hydrolizie (nie ulega rozkładowi) gdy gotujemy w rozcieńczonym kwasie siarkowym to, to co się nie rozpuści to właśnie jest włókno surowe. Charakter strukturalny: celuloza i hemiceluloza. Włókno jest najtrudniej strawną częścią węglowodanów, ponieważ w skład włókna wchodzą związki chemiczne biorące udział w budowie ścian komórkowych roślin. Celuloza jest trawiona przez mikroorganizmy znajdujące się w żwaczu, jeśli jest rozdrobniona i wilgotna wówczas szybko przesuwa się do dalszych odcinków przewodu pokarmowego, a ona nie jest trawiona przez enzymy. Dzięki celulozy w żwaczu powstaje kwas octowy, który jest głównym materiałem z którego powstaje tłuszcz mleko u zwierząt przeżuwających.

PASZA: sucha masa (10-90%): popiół surowy (przez 8h w 550C) i zw org. Zw. Org: zw org bez azotu (tłuszcze, węglowodany: włókno surowe i BAW) oraz białko surowe (z azotem na 100g b jest 16% N czyli 6,25. azot białkowy to 95-98%)

SKLAD CHEMICZNY PASZ I ZASADY OZNACZANIA SKLADNIKOW POKARMOWYCH

Podstawowa (standardowa) analiza chemiczna paszy, opracowana przez Hennaberga i Stohmanna w miejscowości, nazywana taż analizą weendeńską, obejmuje oznaczanie suchej masy (lub wody) i popiołu oraz białka ogólnego, tłusz­czu i włókna. Po wykonaniu tych piąciu oznaczeń od procento­wej zawartości suchej masy odejmuje się procentową zawartość czterech wymienionych składników, otrzymując w ten sposób pro­cent związków bezazotowych wyciągowych. W roślinach, jak i w ciele zwierząt woda występuje często w znacznej ilości. Po wysuszeniu określonej próbki paszy lub innego produktu w temperaturze 105° do stałej masy strzymuje się suchą masę. Różnica między cięża­rem próbki i suchej masy określa zawartość wody w próbce. Ilość zarówno suchej masy, jak.i wody można wyrazić w procentach masy odważonej próbki..Zawartość wody w paszach jest bardzo różna; wahania wyno­szą od 5 do 95%.W Skład suchej masy wchodzą składniki nieorganiczne, czyli mineralne (tzw. popiół surowy), oraz składniki organiczne. Do tych ostatnich należą t białko, tłuszcz i węglowodany, które dzielimy na włókno oraz na związki bezazotowe wyciągowe. Do składników organicznych należą też witaminy, które chociaż wy­stępują w bardzo małych ilościach, to Jednak spełniają w orga­nizmie wiele funkcji ważnych dla życia, zdrowia i produkeyjno-ści zwierząt.Zawartosc skladnikow mineralnych oznacz się przez spopielenie okreslonej probki paszy. otrzymuje się w ten sposób tzw. popiol surowy. Występują w nim poszczególne skład­niki, mineralne, zarówno makro-, jak i mikroelementy, czyli pierwiastki śladowe.Zawartość bialka ogolnego oznacza się metoda Kjeldahla,która polega na określeniu ilości azotuW skład tłuszczu, a ściślej mówiąc - ekstraktu ete­rowego - wchodzą wszystkie składniki, które rozpuszczają się w eterze, a wiać nie tylko tłuszcze właściwe, czyli estry gli-cerolu z wyższymi kwasami tłuszczowymi, ale także wolne kwasy tłuszczowe, barwniki (np. chlorofil), woski, żywice, steryny, olejki eteryczne i inne.W celu określenia zawartości ekstraktu eterowego zważoną próbką suchej paszy umieszczoną w gilzie ekstrakcynej wkłada się. do aparatu Sozhleta. Ekstrakcja - zwykle eterem etylowym -trwa 6 godzin.Po jej zakończeniu gilzę z paszą wyjmuje się. Z kolbki, w której zebrał nią rozpuszczony w eterze tłuszcz, oddestylowuje się eter. Pozostaje w niej tłuszcz, którego ilość oblicza się na podstawie różnicy masy kolbki z tłusz­czem i tej samej kolbki pustej. Włókno oznacza ale, przez gotowanie próbki paszy w rozcieńczonym roztworze kwasu siarkowego, a następnie - ługu potasowego, za każdym razem odsączając pozostałość i przemywajac ją wodą destylowaną aż do zaniku odczynu kwaśnego lub za­sadowego. Wszystko, co nią rozpuści się w -tych roztworach i pozostaje na sączku, suszy się. w temperaturze 105 C, waży i następnie spopiela; po odjeciu masy popiołu_otrzymuje się zawartość włókna w paszy.W skład trudno strawnego włókna wchodzą: błon­nik, czyli celuloza, hemiceluloza, pektyny, substancje inkru­stujące - lignina, suberyna, do bezazotowych wyciągowych zaś należą łatwo strawne węglowodany (cukrowce) - głównie skrobia i sacharoza. Nasiona roślin oleistych zawierają duże ilości tłuszczu.Skład mineralny i witaminowy pasz oraz produktów roślinnych jest bardzo różny.TRAWIENIE I STRAWNOSC PASZ Zlozone skladniki pokarmowe paszy są dla organizmu zwierzecego w znacznej wiekszosci substancjami obcymi.Mogą one być przyswojone i wykorzystane dopiero po strawieniu , czyli po rozlozeniu na proste zwiazki rozpuszczale w wodzie.Dopiero w tej postaci sa wchlaniane do krwi ,a czesciowo także do limfy.Nle rozłożone, nie strawione składniki paszy nie mają dla zwierzęcia wartości produkcyjnej i są wydalane w kale.STRAWNOSC PASZ-WSPOLCZYNNIK STRAWNOSCI.Wartość produkcyjną w organizmie zwierzęcia ma tylko, ta część składników pokarmowych, która jest strawiona i wchlonieta Dlatego duże znaczenie ma poznanie 3ti'av/ności składników pokarmowych pass i czynników, które na nią wpływają.Współczynnik strawnośoi jest to ilość strawionego składnika wyrażona w procentach tej jego ilości, jaka została pobrana w paszy.Jeśli przyjmiemy np.że tucznik otrzymywał w paszy 300 g białka dziennie, a w kale wydalał 75 g, to oznacza, że każdo­razowo trawił 225 g tego składnika pokarmowego. Współczynnik strawności białka wynosi : 225*100/300=75%.Trzeba wiać znać w tym celu dobowe (najlepiej) .ilości skarmianej paszy i wydalanego kału oraz skład chemiczny paszy i kału. Te dane pozwalają ustalić ilości (w g) pobranych przez zwierzą i wydalonych składników pokarmo­wych, czyli wartości potrzebne do obliczenia współczynników strawności..W celu poznania tych wartości przeprowadza się odpowiednie doświadczenia nad strawnością. Każde składa się z, dwóch okre­sowi: wstępnego, w którym przez 1 do 3 tygodni skarmia się ba­daną pasze., i właściwego, czyli kolekcji kalu, trwającego zwykle 5-10 dni. Zwierzęta przebywają wtedy na odpowiednich stanowiskach lub w specjalnych klatkach czy uprzężach, umożliwiają­cych dokładne zbieranie wszystkiego kału.METODA POSREDNIA-WSKAZNIKOWA.Wymaga ona obecnosci w badanej paszy sub. wskaznikowej, która nie może być w przewodzie pokarmowym rozkladana ani wchlaniana, lecz musi być w calosci wydalana w kale.Może to być np. tlenek chromu zmieszany z badana pasza.Metoda wskaznikowa nie wymaga zbierania wszystkiego kalu , lecz tylko pobierania reprezentatywnych jego probek.Scharakteryzowane metody pozwalaja okreslic wspolczynnik strawnosci pozornej.Przy ich obliczaniu bierze się pod uwage cala ilosc skladnika pokarmowego wydalonego w kale, niezaleznie od tego , jaka jego czesc pochodzi z paszy , a jaka ma charakter metaboliczny.W niektórych dananiach zachodzi potrzeba okreslenia wspolczynnikow strawnosci rzeczywistej , a wiec z uwzglednieniem ilosci skladnika pokarmowego pochodzenia metabolicznego ( wydalonego w kale , ale pochodzacego z organizmu zwierzecego).

BILANS AZOTU I WEGLADoświadczenia bilansowe polegają na oznaczaniu zawartości określonego składnika odżywczego w dawca pokarmowej i w wyda­linach, czyli ilości składnika pobranego i wydalonego przez zwierze, w celu zbadania, czy nastąpiło wzbogacenie, czy też zubożenie organizmu w ten składnik.

Współcześnie w badaniach żywieniowych oznacza się najczęś­ciej bilans azotu i niekiedy bilans węgla oraz niektórych składników mineralnych. Bilanse te, nazywane bilansami materii, pozwalają na poznanie zmian w składzie or­ganizmu zwierzęcego, a szczególnie na stwierdzenie przyrostu lub ubytku mięśni i tłuszczu, pośrednio zaś służą do badania efektu produkcyjnego skarmianych pasz lub dawek pokarmowych.

BILANS AZOTUOBLICZANIE BILANSU AZOTU. Oznaczenie zawartości azotu w pobranej paszy i w wydalonym kale, moczu,.-a u zwierząt^produku­jących mleko - również i w mleku, pozwala ustalić bilans azotu w całym organizmie. Ustalenie bilansu azotu umożliwia ilosciowa ocenę przemiany białka oraz stwierdzenie, czy organizm gro­madzi, czy też traci białko. Bilans azotu oblicza się w celu ustalenia zapotrzebowania na białko w związku z różnymi funkcjami organizmu oraz zbadania jakości lub wartości pokarmowej białka dostarczanego w różnych paszach i dawkach pokarmowych.

W organizmie zwierzęcym przeciętnie 90% azotu wchodzi w skład białka mięśni, zatem zmiany w retencji azotu; odzwiercied­lają dość dokładnie zmiany w ilości mięśni.WSPOŁCZYNNIK WYKORZYSTANIA BIALKA. Na podstawie wyników bi­lansu azotu można ocenić również wykorzystanie przez zwierzę białka zawartego w dawce pokarmowej. Wykorzystanie to określa się liczbą względną, czyli retencję azotu w organizmie wyraża się w procentach azotu pobranego w paszy. Otrzymane, wartość na­zywana jest współczynnikiem wykorzystania białka.BILANS WEGLA OBLICZANIE BIIAUSU WĘGLA. Badanie bilansu wągla stosowane jest w celu oznaczenia przyrostu (lub ubytku) tłuszczu w orga­nizmie lub do oceny składników pokarmowych paszy (lub dawki pokarmowej) jako źródła energii..Stosując metodę bilansową, trzeba stwierdzić ilość węgla pobranego i wydalonego przez organizm. Zwierzę po­biera węgiel tylko w paszy, wydala natomiast nie tylko w kale i moczu (ewentualnie w mleku), lecz również w produktach gazowych (C0₂ i CH4 ) - przez płuca, skórę oraz przewód pokarmowy.W celu stwierdzenia ilości węgla.wydalonego przez płuca podczas oddychania mierzy się wymianę gazów, czyli oznacza się ilość zużytego tlenu i wydalonego dwutlenku węgla. Wymianę ga zów bada się bądź przy użyciu maski respiracyjnej, która umoż­liwia analizę wdychanego i wydychanego powietrza, bądź też . umieszcza się zwierzę w specjąlnym aparacie, tzw komorze res­piracyjnej. Użycie komory umożliwia oznaczenie gazów wydala­nych zarówno przez płuca i skórę (CO2), jak i gazów jelitowych (C0₂ i CH4 ), wytwarzanych w przewodzie pokarmowym podczas fer­mentacji u zwierząt trawożernych, a zwłaszcza u przeżuwaczy. Metan zaś i nieznaczne ilości innych gazów, mogących ulec utle­nieniu, noszą nazwą gazów palnych i mają szczególne znaczenie przy badaniu bilansu energii.OKREŚLANIE PRZYROSTU TŁUSZCZU. W celu określenia przyrostu tłuszczu w organizmie należy przeprowadzić.badanie bilansu wegla , który wchodzi w skład nie tylko tłuszczu, ale również białka i węglowodanów. Dlatego równolegle¹ z bilansem wągla na­leży określić bilans azotu i obliczyć ilość węgla osadzonego w mięśniach. Węglowodanów natomiast jest malo w organizmia zwierzęcym, a ponieważ utrzymują się mniej więcej na stałym poziomie, pomija się je przy bilansie.Wszystkie oznaczenia i obliczenia przeprowadza się w sto­sunku do węgla, a ostateczne, wyniki bilansu - retencję węgla (po odjęciu węgla wchodzącego w skład odłożonego białka) -przelicza się na ilość tłuszczu.

WARTOSC BIOLOGICZNA BIALKA Końcowe produkty trawienia białka -aminokwasy - są po.wchłonięciu do krwi wykorzystywane w orga­nizmie zwierzęcym przede wszystkim do syntezy białka tkanek nowych (wzrost i rozwój) i zużytych w procesach przemiany ma­terii oraz białka produktów zwierzęcych (mleka, jaj, wełny itp.). Synteza nowego białka zwierzęcego jest zależna przede wszystkim od obecności potrzebnych aminokwasów, będących "ce­giełkami", z których cząsteczki białka są zbudowane.Większość aminokwasów organizm zwierzęcia musi otrzymać w paszy, gdyż nie mogą być syntetyzowane w jego tkankach. Na­zywane są one egzogennymi,czyli pochodzącymi z zew­nątrz lub zasadniczymi, w odróżnieniu od endogennych,czyli pochodzących z wewnątrz lub niezasadniczych, które są syntetyzowane w organizmie. Czasem bywa wyróżniana jeszcze trzecia grupa aminokwasów, tzw. semiegzogennych, czyli względnie egzogennych, półzasadniczych, zali­czanych - zależnie od gatunku zwierząt i obecności innych ami­nokwasów - do pierwszej lub drugiej grupy. Skład aminokwasowy białka decyduje o jego jakości orazj war­tości biologicznej. Zalży ona od zawartości aminokwasów egzo­gennych, od tego, czy wszystkie one występują i w jakiej ilosci każdy z nich się w nim znajduje. Z tego wynika, jak wielka może być różnorodność białek,pasz i ich wartosc biologiczna. Im wyższa jest wartość biologiczna białka paszy, tym mniejsze są straty, tym więcej aminokwasow zostaje zażytych do syntezy białka, zwierzęcego, czyli odłożo­nych, w organizmie zwierzęcia.WARTOSC ENERGRTYCZNA PASZ

Źródłem energii dla zwierząt mogą być wszystkie zwiazki organiczne zawarte w paszy. Normalnie, kiedy zwierzą jest ra­cjonalnie' żywione, jako podstawowe źródło' energii są wykorzy­stywane węglowodany i tłuszcze. \Y pewnych warunkach jednak rów­nież białko może być źródłem energiij chociaż ma ono inną rolą do spełnienia w organizmie. Dzieje sie to miądzy innymi wtedy, gdy białko jest dostarczane w nadmiarze przy jednoczesnym bra­ku lub niedoboru węglowodanów, tłuszczów w dawce pokarmowej. Fakt, że białko jest składnikiem budulcowym, nie zmienia jego przydatności jako źródła energii.W wyniku spalenia paszy lub czystych składników odżywczych /cukrów, tłuszczów, białek/ do dwutlenku węgla i wody oraz nie­wielkiej ilości innych gazów wyzwala się energia cieplna nazywana ciepłem spalania.lub energia surową /brutto/. Ciepło spa­lania oznacza się w kalorymetrze / bombie kalorymetrycznej /.

Obecnie, zgodnie z międzynarodowym układem SI_t do pomiaru wszystkich rodzajów energii i pracy wprowadzono dżul /J/. Jest to jednostka zbyt mała, dlatego w żywieniu zwierząt trzeba posługiwać się kilodżulem /kJ - 103 J/ lub megadżulem /MJ=106J/.

Tłuszcze mają ponad dwukrotnie wyższą wartość energetyczną niż cukry, białka zaś zajmują miejsce pośrednie. Różnice te wynikają ze składu chemicznego poszczególnych, skład­ników, przy spalaniu bowiem tlen łączy sią zarówno z wąglem, jak i z wodorem, jednak utlenianie wodoru daje ponad cztero­krotnie wiącej energii cieplnej niż utlenianie wągla. Zatem im więcej wodoru wystepuje w danej substancji, tym wiecej ciepła sią wyzwala przy jej spaleniu.

Białko nie ulega całkowitemu spaleniu w organizmie. Poważ­na czesc jego energi jest zawarta w wydalanych z organizmu produktach końcowych przemiany białek, głównie w moczniku - u ssakow, a u ptakow - w kwasie moczowym. Z tego względu wartosc energetyczna bialek 17 kJ/ g, przyjęta w ocenie ener­getycznej pasz, jest znacznie niższa od ciepła uzyskiwanego przy spalaniu białka w kalorymetrze (ok. 24 kJ/g ) .PRZEMIANA I WYKORZYSTANIE ENERGII PASZEnergia pobranej paszy w organizmie zwiarzącia ulega pew nym przemianom, które moż,na prześledzić w badaniach bilanso­wych. Poszczególne etapy przemian energetycznych usystematyzo­wano i nadano im określone nazwy.ENERGIA SUROWA (BRUTTO). Energią surowa paszy nazwano ener­gią cieplną powstającą przy całkowitym spaleniu paszy do dwu­tlenku węgla i wody.ENERGIA STRAWNA. Nie wszystka energia surowa zawarta w po­branej paszy jest wykorzystana w organizmie, znaczna jej cząść bowiem znajduje sią w wydalonym kale. Odejmując od energii surowej badanej paszy ,energią cieplną zawartą w kale, otrzymu­je sią energią strawną.ENERGIA PRZEMIENNA. W procesie trawienia, szczególnie u przeżuwaczy, zachodzą dodatkowe straty energii w.postaci po­wstających palnych gazów jelitowych (głównie metanu). Ponadto w przemianach metabolicznych spalanie białka nie jeat całkowite.Wydzielany przez nerki mocznik i inne niezupełnie utlenio­ne związki azotowe zawierają jeszcze znaczną ilość energii cieplnej. Tak wieć energia zawarta w kale, moczu i gazach je­litowych nie może być wykorzystana przez organizm i jest nie­przydatna dla zwierzęcia.Jeżeli od energii brutto odejmiemy energię kału, moczu i gazów jelitowych, otrzymamy energią prze­mienną, nazywaną, także mataboliczną lub fizjologicznie użyte­czną, gdyż jest to ta część energii, którą zwierzą wykorzystu­je w procesach życiowych.ENERGIA NETTO ( CZYSTA). Energia przemienna przeksztalca się w organizmie czesciowo na energie cieplna , a reszta to tzw. energia czysta (natto), czyli energia produktu zmagazyno­wana w przyroście mieśni i tłuszczu, w wyprodukowanym mleku lub jajach, a także energia przetworzona na prace mechaniczna oraz energia pokrywająca zapotrzebowanie bytowe zwierzącia.BILANS ENERGII. Ocenę przemiany energii przeprowadza sią metodą bilansową, stosując pomiary energii pobranej paszy oraz wszystkich jej rozchodow ( strat) w okreslonym czasie.rozroznia się metode bilansowa bezposrednia i posrednia. Różnica między nimi polega na sposobie mierzenia .strat cieplnych u zwierzęcia. W metodzie bezposredniej wszystkie straty energii, łącznie z cieplną, są mierzone bez­pośrednio w kaiorymetrze respiracyjnym (biokaloryinetrze) Ponieważ oznaczanie energii netto metodą bezpośrednią jest kosztowne i kłopotliwe, wprowadzono do badań metodę kalorymetrii posredniej Opiera się ona na bilansie wegla i azotu oraz tlenu i dwutlenku wegla.Na tej podstawie ustala się zmiany w zawartości tłuszczu i białka w ciele zwierzęcia. Natomiast straty ciepła można obliczyć pośrednio, na podstawie różnicy między energią pobraną w paszy a wszyst­kimi rodzajami strat energii (w kale, moczu, metanie, przyro­ście ciała i ewentualnie w mleku).WARTOSC SKROBIOWA. Kellner, opierając sią na zawartości strawnych składników pokarmowych w paszach, przy użyciu aparatu respiracyjnego oznaczył zużycie tlenu oraz obliczył bilans węgla i na tej podstawie określił ilość osadzonego tłuszczu w organizmie do­rosłych wołów opasowych, u których w wyniku skarmiania paszy produkcyjnej tylko taka produkcja była możliwa.We wstępnych badaniach ustalił on zapotrzebowanie bytowe zwierząt doświadczalnych, tj. taką ilość odpowiednio dobranej paszy, jaka zaspokajała ich zapo­trzebowanie na procesy życiowe i na ograniczoną pracę mięśni (wstawanie, stanie itp.). W wyniku spożywania dawki bytowej zwierzęta nie zmieniały masy ciała. Do dawki bytowej dodawał jako pasze produkcyjna określone /znane/ iloś­ci czystych składników, takich jak:skrobia , bialko, cukier, wlokno surowe i tluszcze.Opierajac się na wynikach swych badan ,Kellner wprowadzil pojecie wartosci skrobiowej.OBLICZANIE WARTOSCI SKROBIOWEJ. Znając wartość skrobiową różnych składników paszy, można obliczyć wartość skrobiową również całej paszy, gdy znana jest zawartość w niej poszcze­gólnych składników strawnych.JEDNOSTKA OWSIANA. Jednostka owsiana jest to wartość tłuszczotwóroza 1 kg średniej jakości ziarna owsa. W wyniku skarmiania tej jego ilo­ści (ponad paszą bytową)-może wytworzyć sią w organizmie doro­słego wołu 150 g tłuszczu. Jednostka owsiana jest pochodną wartści skrobiowej.JEDNOSTKA JECZMIENNA -SKANDYNAWSKA. Jednostka jęczmienna jest to wartość produkcyjna 1 kg ziar­na jęczmienia, który skarmiony (ponad paszą bytową) - wystar­cza krowie do wyprodukowania 3 kg mleka o zawartości tłuszczu 3,25 - 3,50%.

---