Spis treści

1. Pojęcie prywatyzacji.

2. Prywatyzacja kapitałowa.

3. Prywatyzacja pośrednia.

4. Na czym polega prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych.

5. Przekształcenie przedsiębiorstwa w spółkę (komercjalizacja)

5.1Masowa komercjalizacja.

6. Prywatyzacja przedsiębiorstwa na drodze likwidacji.

6.1Spółka leasingowa.

7. Narodowe Fundusze Inwestycyjne.

8. Bibliografia.

Wstęp

W Polsce, podobnie jak w innych krajach środkowej i wschodniej Europy, przeważająca część majątku narodowego stanowi własność państwa. Do niedawna była to własność jednolita, należąca do jednego właściciela państwa jako całości. Po nowelizacji kodeksu cywilnego z 1989 roku mienie państwowe stanowi własność Skarbu Państwa (obiekty wojskowe, szkoły, szpitale, urzędy, więzienia), albo własność państwowych osób prywatnych, przede wszystkim przedsiębiorstw państwowych (zakłady przemysłowe, handlowe, kopalnie, środki łączności, środki transportu). Przejęcie na własność państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej, miała być bardziej wydajna, sprawna i lepiej zaspakajająca potrzeby społeczeństwa, dzięki scentralizowanemu kierowaniu. Polityka ta wykazała całkowitą bezpodstawność tego rodzaju przekonań, państwo okazało się kiepskim gospodarzem. Badania przeprowadzone w krajach nie tylko komunistycznych o gospodarce rynkowej wykazują, że efektywność gospodarcza przedsiębiorstw należących do państwa jest z reguły niższa niż efektywność podobnych przedsiębiorstw prywatnych. Wynika z tego, że prawdziwie wydajnym może być tylko przedsiębiorstwo prywatne. W obecnych polskich warunkach oznacza to konieczność wejścia na drogę przekazywania w ręce prywatne ogromnych dóbr gospodarczych należących do przedsiębiorstw państwowych. W prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, pojawiło się zagadnienie przekształcania przedsiębiorstw państwowych prywatne podmioty gospodarcze a w szczególności spółki. W ustawie z dnia 25.09.1981r. jest również mowa o pewnych formach prywatyzacji lecz nie w tej skali co obecnie i w innym trybie. Ustawa ta zawiera przepisy o likwidacji przedsiębiorstwa państwowego którego mienie po zlikwidowaniu mogło przejść w ręce innego podmiotu gospodarczego, także prywatnego. Jednak zasadniczym celem tej ustawy było zlikwidowanie przedsiębiorstwa zakończenie jego działalności, a nie dokonanie przekształcenia własnościowego i przekazanie prywatnemu właścicielowi, a w szczególności spółki.

Mamy dwa odmienne tryby przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w prywatne podmioty gospodarcze z ustawy z dnia 13.07.1990r.

1. poprzez przekształcenie przedsiębiorstwa w spółkę z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa

2. poprzez likwidację przedsiębiorstwa

1.Prywatyzacja

Prywatyzacja oznacza przechodzenie w gospodarce od własności państwowej do prywatnej przez sprzedaż mienia państwowego lub jego udostępnienie prywatnym osobom fizycznym lub prawnym. Oznacza ona rozpoczęcie budowy systemu gospodarki rynkowej oraz instytucji stosowanych dla tego systemu. Nie należy jednak spodziewać się całkowitego wyeliminowania państwowej formy własności gdyż są dziedziny życia gospodarczego, np. energetyka, transport kolejowy, przemysł obronny, które będą wymagać także funkcjonowania sektora państwowego. Istotną jednak sprawą jest to by istniejące jeszcze przedsiębiorstwa państwowe dostosowały się do nowego otoczenia przedsiębiorstw prywatnych i uwarunkowań gospodarki rynkowej. Działania w otoczeniu rozbudowanego sektora prywatnego powinny sprzyjać konkurencji i wymuszać zastosowanie nowej techniki i racjonalnych rozwiązań organizacyjnych i finansowych.

Podstawowym zadaniem prywatyzacji jest podniesienie efektywności w skali przedsiębiorstw oraz całej gospodarki. Chodzi o to by skierować działalność przedsiębiorstw na maksymalizacje zysku, wzrost wartości ich majątku na uniezależnienie procesów decyzyjnych od nacisków politycznych i biurokratycznych. W gospodarce kierowanej centralnie administracja państwowa ma tendencje uzależniania kierownictwa przedsiębiorstw od stawianych przez siebie zadań i te zadania stają się celem działania przedsiębiorstwa. W przedsiębiorstwach sprywatyzowanych gospodarka rynkowa sprawia że muszą one poszukiwać sposobów elastycznego dostosowania się do wymagań rynku.

Głównymi zasadami sprywatyzowanego przedsiębiorstwa są:

• za błędne decyzje w kierowaniu przedsiębiorstwem konsekwencje ponoszą prywatni właściciele, nie zaś całe społeczeństwo

• uruchomienie mechanizmów konkurencji, które zmuszają do bardziej skutecznego działania, do wzrostu sprawności kierowania przedsiębiorstwem

• przedsiębiorstwo może swobodnie kształtować swoją strukturę organizacyjną i zmieniać powiązania w jakich funkcjonuje, w zakresie zaopatrzenia, kooperacji produkcyjnej, sprzedaży może też prowadzić samodzielną politykę finansową

• dążenie do optymalnego wykorzystania własnych środków zaangażowanych w działalność gospodarczą i osiągnięcia z nich jak największej korzyści

Przemiany własnościowe stwarzają dotąd nie znane możliwości przemieszczania kapitału (alokacja kapitału) z wykorzystaniem giełd papierów wartościowych i innych form rynku kapitałowego.

2.Prywatyzacja kapitałowa

Prywatyzacja kapitałowa-realizowana jest dwuetapowo w I etapie przedsiębiorstwo państwowe zostaje przekształcone w jednoosobową spółkę skarbu państwa ,a następnie sprywatyzowana przez publiczną sprzedaż przekształconego przedsiębiorstwa, wykup akcji lub udziałów przez pracowników spółki lub kierownictwa. Wyjątkiem są tu akcje sprzedawane pracownikom które w ograniczonej ilości do 20% mogą być zbywane po cenie stanowiącej 50% ceny akcji dla osób fizycznych. Jednoosobowe spółki skarbu państwa mogą być spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółkami akcyjnymi. Przed ich utworzeniem niezbędne jest dokonanie wyceny przedsiębiorstwa, przy czym cena transakcyjna bywa znacznie niższa niż wartość księgowa przekształconego przedsiębiorstwa. W ostatnim czasie w prywatyzacji kapitałowej pojawiły się nowe zjawiska .

1.decentralizacja procesów tego rodzaju prywatyzacji i próby przejmowania decyzji prywatyzacyjnych przez branżowe resorty a także Ministerstwo współpracy gospodarczej za granicą (ograniczenie „monopolu”, Ministerstwa przekształceń własnościowych).

2.tendencje do tworzenia holdingów dla wielu przedsiębiorstw wejście do dużych powiązanych kapitałowo organizacji gospodarczych jest szansą przyspieszenia prywatyzacji.

3.Prywatyzacja pośrednia

Prywatyzacja pośrednia- następuje najpierw przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego w spółkę w ramach procesu komercjalizacji, a dopiero potem prywatyzacja powstałej spółki. Organ administracji państwowej dokonujący prywatyzacji określa warunki i zobowiązania, jakie musi spełnić nabywca akcji i udziałów. Mogą to być np. zobowiązania dotyczące przyszłych inwestycji, zobowiązania odnoszące się do ochrony środowiska oraz interesów pracowników i innych osób związanych ze spółką. Pracownikom przedsiębiorstw przekształconych w ramach prywatyzacji pośredniej przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia części akcji (15%) należących do Skarbu Państwa. Część akcji otrzymują nieodpłatnie również rolnicy i rybacy związani z przedsiębiorstwem dostawą uzyskiwanych przez nich surowców.

4.Istota prywatyzacji przedsiębiorstw

Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych polega na:

1. sprzedaży należących do Skarbu Państwa akcji lub udziałów spółek powstałych w wyniku komercjalizacji

Sprzedaż akcji spółki musi nastąpić w ciągu dwóch lat od chwili wpisania spółki do rejestru handlowego. Przed udostępnieniem akcji osobom trzecim minister zarządza przeprowadzenia analizy ekonomiczno-finansowej celem ustalenia wartości majątku przedsiębiorstw oraz ewentualnej potrzeby wprowadzenia zmian organizacyjnych. Minister zarządza też przeprowadzenia analizy prawnej aby ustalić stan prawny majątku przedsiębiorstwa spółki ze szczególnym uwzględnieniem roszczeń osób trzecich do tego majątku. Chodzić tu będzie przede wszystkim o nieruchomości, a więc grunty i stojące na nich zabudowania fabryczne i inne, trwałe urządzenia, które w wyniku bezprawnych decyzji i innych działań organów państwowych znalazły się w swoim czasie w faktycznym władaniu przedsiębiorstw państwowych.

Nabywcami mogą być osoby fizyczne i prawne zarówno krajowe jak i zagraniczne, z jednym ograniczeniem: państwowe osoby prawne mogą nabywać akcje za zgodą Ministra Finansów.

Akcje należące do Skarbu Państwa można nabywać:

• na drodze przetargu

• na podstawie oferty ogłoszonej publicznie

- w wyniku rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia

b) rozporządzaniu wszystkimi składnikami majątkowymi przedsiębiorstwa państwowego lub spółki powstałej w wyniku komercjalizacji, może to nastąpić przez:

• sprzedaż przedsiębiorstwa i spółki

• wniesienie przedsiębiorstwa do spółki

• oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania

5.Przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego w spółkę

Dla przekształcenia przedsiębiorstwa w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa powszechnie mówi się: komercjalizacja przedsiębiorstwa. Jest ona jedynie zmianą prawnej formy w której działa przedsiębiorstwo, a nie zmianę właściciela. Przedsiębiorstwo przekształcone w spółkę z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa jest nadal własnością państwa. Dalszym krokiem i istotą tej drogi prywatyzowania przedsiębiorstwa jest przekazanie akcji spółki osobom fizycznym lub osobom prawnym. Przejście w ręce prywatne takiej ilości akcji, Skarb Państwa traci kontrolę nad spółką, to oznacza zakończenie prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego.

Przekształcenie przedsiębiorstwa w spółkę Skarbu Państwa odbywa się na podstawie decyzji Ministra Przekształceń Własnościowych, za zgodą przedsiębiorstwa oraz:

1. na wspólny wniosek dyrektora i rady pracowniczej złożony po zasięgnięciu opinii ogólnego zebrania pracowników i organu założycielskiego,

2. na wniosek organu założycielskiego, złożony za zgodą dyrektora przedsiębiorstwa i rady pracowniczej, po zasięgnięciu opinii ogólnego zebrania pracowników.

Jest to tryb „dobrowolny”, bowiem w obu przypadkach organ przedsiębiorstwa

(dyrektor) i organ reprezentujący załogę (rada pracownicza) wyrażają wolę przekształcenia przedsiębiorstwa. Sprzeciw tych organów, bądź jednego z nich, uniemożliwia przekształcenie przedsiębiorstwa w tym trybie.

Wniosek o przekształcenie przedsiębiorstwa winien zawierać:

1. ocenę ekonomiczno-finansową przedsiębiorstwa

2. projekt statutu spółki akcyjnej lub umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

3. projektowany zakres preferencji dla pracowników przedsiębiorstwa przy nabywaniu akcji spółki

Minister może odmówić przekształcenia przedsiębiorstwa w spółkę:

• ze względu na złą sytuację ekonomiczną przedsiębiorstwa

• ze względu na ważny interes państwa np. produkcja zbrojeniowa

Przedsiębiorstwo państwowe może być również przekształcone w spółkę w trybie „przymusowym”. Decyzje podejmuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Przekształceń Własnościowych. Przed złożeniem wniosku minister ma obowiązek zasięgnąć opinii dyrektora i rady pracowniczej przedsiębiorstwa oraz

organu założycielskiego, jednakże opinia negatywna nie uniemożliwia złożenia wniosku i podjęcia decyzji o przekształceniu.

Spółka powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego, do chwili wystawienia akcji na sprzedaż pozostaje jednoosobową spółką Skarbu Państwa. Wstępuje ona we wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorstwa. Pracownicy przedsiębiorstwa z mocy prawa stają się pracownikami spółki. Nie dotyczy to pracowników zatrudnionych na podstawie powołania, w szczególności dyrektora przedsiębiorstwa. Bilans zamknięcia przedsiębiorstwa staje się bilansem otwarcia spółki, przy czym i fundusz założycielski i fundusz przedsiębiorstwa stają się łącznie funduszem własnym spółki.

W wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w spółkę tworzy się przewidziane w kodeksie handlowym organy: zarząd i radę nadzorczą. Na ich skład osobowy decydujący wpływ ma właściciel akcji- Skarb Państwa.

W odniesieniu do zarządu jest to wpływ wyłączny, bez względu na przewidziane w statucie tryb powoływania tego organu. Natomiast członkowie rady nadzorczej są w dwóch trzecich powoływani przez pracowników spółki. Wybranymi przez pracowników członkami rady nadzorczej mogą być pracownicy i osoby nie będące pracownikami spółki.

Funkcjonowanie jednoosobowych spółek Skarbu Państwa nie doczekało się jednoznacznie pozytywnej oceny ekonomicznej. Okazało się też, że forma spółkowa nie łagodziła konfliktów społecznych w przedsiębiorstwie, gdyż dychotomizacja struktury zarządzania paradoksalnie powodowała wzrost pozycji związków zawodowych.

5.1 Masowa Komercjalizacja

Podstawą masowej komercjalizacji miało się stać ustalone w Pakcie o przedsiębiorstwie państwowym ograniczenie do sześciu miesięcy okresu możliwości zdecentralizowanego trybu wysuwania propozycji wyboru ścieżki przekształceń. Jednak przebiegająca wkrótce po podpisaniu Paktu batalia parlamentarna o program NFI podała w wątpliwości szanse przeprowadzenia operacji komercjalizacyjnej.

Masowa komercjalizacja wróciła w roku 1994 jako element konstytutywny kolejnych projektów nowej regulacji prawnej przekształceń własnościowych.

Już przy pierwszym z nich przeprowadzenie szerokiej komercjalizacji uzasadniono koniecznością realizacji przez rząd obietnicy odejścia od podatku od ponadnormatywnych wynagrodzeń w sektorze przedsiębiorstw państwowych. W ogłoszonym w czerwcu 1994 roku rządowym programie „Strategia dla Polski” zapowiadano, że przyszły program przekształceń własnościowych ukierunkowany będzie na zdecydowaną poprawę zarządu własnością państwową, między innymi przez przekształcenie konstytutywnych podstaw przedsiębiorstw państwowych.

W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 roku wystąpiło kilka nowych regulacji w sprawie prywatyzacji. Zniesiono obowiązek sprywatyzowania jednoosobowych spółek Skarbu Państwa w ciągu dwóch lat. Oznaczało to bowiem zgodę na możliwość, że spółki tego typu staną się trwałym elementem gospodarki.

Nastąpiło uregulowanie wprowadzonych w 1991 roku kontraktów menadżerskich. Kierowana do kadry kierowniczej przedsiębiorstw technika miała stworzyć możliwość wynagrodzenia osoby zarządzającej akcjami firmy.

Natomiast polskim przedsiębiorstwom w ustawie przedstawiono ofertę udziału w prywatyzacji kapitałowej, dopuszczając sprzedaż ratalną akcji. Pierwsza rata powinna wynosić 40% cenny, a pozostała kwota powinna być spłacona w ciągu pięciu lat wraz z oprocentowaniem uzależniona od wskaźnika wzrostu dóbr inwestycyjnych. Zapis ustawowy zyskała też ustalona w pakcie o przedsiębiorstwie możliwość tworzenia spółek pracowniczych z udziałem Skarbu Państwa. Zakwalifikowanie tej techniki do ścieżki prywatyzacji bezpośredniej określiło ograniczenia wielkości przedsiębiorstw, w których mogła być wprowadzona.

6. Prywatyzacja przedsiębiorstwa na drodze likwidacji

Znacznie radykalniejszym sposobem przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w prywatny podmiot gospodarczy jest jego likwidacja w celu natychmiastowego odpłatnego oddania całego przedsiębiorstwa lub wyodrębnionych organizacyjnie części mienia przedsiębiorstwa (zakład, sklep, punkt usługowy) w ręce prywatne. Przede wszystkim jest to sposób szybszy,

może się dokonać w ciągu miesięcy a nawet tygodni, natomiast przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, a następnie sprzedanie akcji prywatnym nabywcą może potrwać nawet kilka lat. Prywatyzacja poprzez likwidację przedsiębiorstwa wymaga kapitału .Jest to główna przeszkoda w procesie prywatyzacji.

Prywatyzacja przedsiębiorstwa w omawianym trybie polega przede wszystkim na sprzedaży całego przedsiębiorstwa albo jego wyodrębnionych części. Chodzi tu o przedsiębiorstwo rozumiane jako zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, obejmujący nieruchomości i ruchomości, firmę, znaki towarowe i inne oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo, księgi handlowe, patenty, wzory użytkowe i zdobnicze, zobowiązania i obciążenia, wreszcie prawa wynikające z najmu i dzierżawy lokali zajmowanych przez przedsiębiorstwa. Sprzedaż części przedsiębiorstwa może być przedmiotem umowy organizacyjnie wyodrębnionej, by po sprzedaniu mogła funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo np. zakład, sklep, punkt usługowy.

Drugim sposobem na sprywatyzowanie przedsiębiorstwa może być wniesienie do spółki całego przedsiębiorstwa lub wyodrębnionej jego części majątku. Jeżeli tylko część majątku zostanie wniesiona do spółki, reszta może być sprzedana

i wniesiona do inych spółek. Jako trzeci sposób przedsiębiorstwo lub wyodrębnione części jego mienia mogą być oddane kontrahentom na określony czas do odpłatnego korzystania. Umowa zawarta między stronami nosi nazwę umowy leasingu. Jest to umowa nienazwana , do której mają zastosowanie przede wszystkim przepisy o dzierżawie, w wyjątkowych przypadkach przepisy o najmie i która umożliwia dzierżawcy kupienie przedsiębiorstwa po upływie ustalonego okresu. Ta forma prywatyzacji wymaga jednak spełnienia sformułowanych przez ustawę wymagań:

1. wniosek o likwidację przedsiębiorstwa i wydzierżawienie (wynajęcie) mienia został uchwalony przez radę pracowniczą po zasięgnięciu opinii ogólnego zebrania pracowników

2. dzierżawcą (najemcą) jest spółka

3. do spółki przystąpiła większość pracowników likwidowanego przedsiębiorstwa

4. wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne (chyba że Minister Przekształceń Własnościowych postanowi inaczej)

5. wysokość kapitału spółki jest nie niższa niż 20% łącznej wartości funduszu założycielskiego i funduszu przedsiębiorstwa

Warunek wymieniony pod c) może być pominięty, jeżeli spółka obejmująca większość pracowników nie powstanie w ciągu dwóch miesięcy od dnia uchwalenia wniosku o likwidację albo wyrazi na to zgodę ogólne zebranie pracowników.

6.1 Spółka leasingowa

Najczęściej upowszechniła się technika prywatyzacji likwidacyjnej polegająca na odpłatnym przejęciu mienia przedsiębiorstwa przez spółkę założoną przez pracowników. Technika ta została określona jako leasing, gdyż po wywiązaniu się z warunków umowy między spółką a organem założycielskim mienie przechodzi na własność spółki. Droga leasingowa prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych przeznaczona była do przekształcenia małych i średnich firm będących w stanie sprostać finansowym wymaganiom umowy leasingowej.

Zainteresowanie leasingiem i akces dużych przedsiębiorstw do tej techniki prywatyzacyjnej spowodowały konieczność ustalenia arbitralnej granicy wielkości zatrudnienia, wyceny majątku czy wysokości obrotów, która automatycznie wykluczałaby możliwość ubiegania się o ten typ przekształcenia dla firm.

7. Narodowe Fundusze Inwestycyjne

NFI zostały założone jako jednoosobowe spółki Skarbu Państwa będą prywatyzowane przez przekazanie 85% ich akcji na zgłoszone do wymiany świadectwa udziałowe. Pozostałe akcje funduszu zatrzyma Skarb Państwa jako zabezpieczenie wypłaty dla firm zarządzających. NFI mają zamkniętą strukturę kapitału akcyjnego gdyż liczbę ich akcji określa skala wykupionych i przedstawionych do wymiany świadectw udziałowych. Funduszami kierują zagraniczne i polskie konsorcja zarządzające, których wynagrodzenie uzależnione będzie od wyników finansowych funduszu. Początkowa struktura własności firm uczestniczących w programie została wyznaczona w następujący sposób: 33% otrzyma fundusz wiodący, 27% pozostałe fundusze, 25% Skarb Państwa, 15% pracownicy. Fundusz wiodący ma w danym przedsiębiorstwie odgrywać role inwestora aktywnego, a udział innych funduszy mają być przedmiotem obrotu. Przydział pakietów akcji przedsiębiorstw do danego NFI został określony specjalną procedurą zapewniającą równe szanse wyboru wszystkim funduszom.

W grudniu 1994r. podpisano akty notarialne 15 Narodowych Funduszy Inwestycyjnych i wybrano członków ich rad nadzorczych. Następnie rady nadzorcze przeprowadziły negocjacje z zakwalifikowanymi firmami zarządzającymi i podpisały z nimi umowy o zarządzanie funduszami, przy czym np. fundusz IX zrezygnował z usług firmy zarządzającej. W lipcu 1995r. pomiędzy fundusze rozdzielono 413 spółek wytypowanych do udziału w programie. We wrześniu 1995r. rząd podjął decyzje o dokapitalizowaniu programu przez skierowanie do niego dodatkowo 100 przedsiębiorstw, dzięki czemu wartość księgowa programu wzrosła o 10%.

Niewiadomą programu pozostawało, czy firmy zarządzające skoncentrują się na restrukturyzacji spółek wiodących w portfelach inwestycyjnych czy też podejmą się ich prywatyzacji kapitałowej.

Okazało się że fundusze stosują bardzo rozbudowane strategie zarządzania, zarówno prywatyzują spółki- wprowadzając je na giełdę albo sprzedając swoje pakiety akcji inwestorom z poza programu, jak i je restrukturyzują. Realizują koncepcje budowy grup kapitałowych poprzez przejęcia spółek zarówno z programu jak i spoza niego, a także doprowadzając do bankructwa spółek najgorszych.

Zakończenie

Uwarunkowania polskiej prywatyzacji wskazują na wielowątkowość

problematyki podporządkowania działaniom praw własności sektora państwowego gospodarki. Prywatyzacja powoduje wiele kontrowersji wokół przebiegu procesu oraz nieczytelności zawarty w jego regulacjach. Pierwszą kwestią jest „spójność celów odstępującego” polega to przede wszystkim na wprowadzeniu warunków umożliwiających efektywnościowy przepływ kapitałów. Prywatyzacja wymaga wkomponowania strukturę gospodarczą o dużym potencjale, ale nie dostosowaną do wymogów konkurencyjności. Możliwości restrukturyzacyjne są wyznaczone ograniczonymi źródłami zasilania kapitałowego, oraz poważnymi utrudnieniami w postaci braku infrastruktury prawno- instytucjonalnej. Układ własnościowy gospodarki jest słabo dostosowany do potrzeb finansowych państwa, stopnia ofert zagranicznych. Następnym odstępstwem od idealnego modelu sprzedaży przedsiębiorstw jest postać negocjacji między agentem sprzedaży a przedsiębiorstwami. Z jednej strony w przypadku prywatyzacji pośrednikami transferu są instytucje państwowe które podejmują zbyt biurokratyczne działania powodujące długi okres procesu. Z drugiej strony przedsiębiorstwa nie są adekwatnie wycenione na rynku kapitałowym jako przedmioty transakcji, gdzie znaczenie kapitału ludzkiego określone jest w cenie pod kątem przydatności do przyszłej restrukturyzacji firmy. Polska prywatyzacja zdominowana jest przez negocjacyjny tryb podejmowania decyzji o przekształceniu, gdzie przedsiębiorstwa aspirują do roli strony transakcji. W wyniku tego procesu prywatyzacji pojedynczego przedsiębiorstwa mamy możliwość wyboru dwóch projektów prywatyzacji. Ze strony organów przedsiębiorstw najczęściej przyjmowano projekt prywatyzacji kapitałowej bądź uczestnictwo w programie NFI. Natomiast działania administracji państwowej były ukierunkowane w przekształcanie przedsiębiorstw spółki pracownicze.

Trzecim powodem do dyskusji o prywatyzacji która nie ma odniesienia do modelowej wizji sprzedaży przedsiębiorstw jest polityczna debata, w której prywatyzacja jest centralnym problemem transformacji rozumianej jako odpowiedz na pytanie: czyja Polska? Proces prywatyzacji przedsiębiorstw jest bardzo skomplikowany oraz występuje również duża niezrozumiałość założeń prawnych.

Bibliografia

S. Dębski: Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw, Warszawa 2000r.

J. Kufel, W. Siuda: Prawo gospodarcze dla ekonomistów,

Scriptus Poznań 1996r.

Kamerschen McKenzie Nardinelli: Ekonomia, Przewodnik studiowania,

Boston 1993r.

P. Smith, D. Begg: Ekonomia, tom 3, Warszawa 1994r.

R. Krawczyk: Wielka przemiana, Warszawa 1990r.

E.S. Savas: Prywatyzacja. Klucz do lepszego rządzenia, PWE, Warszawa 1992r.

S.T Surdykowska: Prywatyzacja, PWN, Warszawa 1996r.

J.Czekaj: Czynniki ograniczające tempo prywatyzacji, Warszawa1993r.

A.Suwalski: Problemy polskiej prywatyzacji, ekonomiczno-społeczne uwarunkowania przekształceń własnościowych w latach 1990-1997,

AE, Poznań 1998r.

Ustawa z dnia 3 stycznia 1946 roku o przejęciu na własność państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej.

Ustawa z dnia 13 lipca 1990 o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, Dz. U. 1990r. nr 51

S.Dębski: Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw cz. I, Warszawa 2000 r. s.42.

J. Kufel, W. Siuda: Prawo gospodarcze dla ekonomistów, Scriptus Poznań 1996

S. Dębski: Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw cz.1, Warszawa 2000 r. s. 46.

S. Dębski: Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw cz.1, Warszawa 2000 r. s. 46.

J.Kufel, W.Siuda: Prawo gospodarcze dla ekonomistów, Scriptus Poznań 1996, s.106

S.Dębski:Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw cz.1,Warszawa 2000r. s.48

A.Suwalski, Problemy polskiej prywatyzacji: rozdział II, punkt 5, s.35

Uznane to zostało za próbę powrotu do paktowej koncepcji równoległego traktowania przymusu przekształceń własnościowych z pracowniczymi zmianami w regulacjach zbiorowych stosunków pracy M. Pokojska: Bądź mi spółką.

Strategia dla Polski, rozdział VI: Zarządzanie majątkiem państwowym oraz procesy przekształceń własnościowych, s.42-46

A.Suwalski: Problemy polskiej prywatyzacji, Problem masowej komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych, Akademia Ekonomiczna w Poznaniu, Poznań1998.

J.Kufel, W.Siuda: Prawo gospodarcze dla ekonomistów, Scriptus, Poznań 1996, s.109

1099 przypadków wobec 220 prywatyzacji kapitałowych: Rok 1997, RS

Ustawa z 30 sierpnia 1996 roku rozstrzygnęła tę kwestię w następujący sposób-zatrudnienie do 500 pracowników, wysokość funduszy własnych 2 mln ECU, wartość sprzedaży towarów i usług do 6 mln ECU.

A.Suwalski: Problemy polskiej prywatyzacji, Akademia Ekonomiczna w Poznaniu, Poznań 1998r, rozdział IV s. 72-78.

1

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---