Czynnik chlodniczy, chłodnictwo


Czynnik chłodniczy - czynnik termodynamiczny, który uczestniczy w wymianie ciepła w urządzeniu chłodniczym lub pompie ciepła. Wrząc pod niskim ciśnieniem i w niskiej temperaturze pobiera ciepło, które następnie oddaje w trakcie skraplania pod wyższym ciśnieniem i w wyższej temperaturze.

Czynniki chłodnicze zostały wprowadzone do chłodnictwa w latach trzydziestych XIX wieku, wraz z wynalezieniem przez Jacoba Perkinsa parowego sprężarkowego urządzenia chłodniczego.

Podział czynników chłodniczych [edytuj]

Klasyfikacja płynów roboczych wykorzystywanych w urządzeniach chłodniczych

Wymagania stawiane czynnikom chłodniczym [edytuj]

Idealny czynnik chłodniczy powinien mieć dobre własności termodynamiczne, być bezpieczny dla ludzi i środowiska oraz nie powodować korozji.

Nie znaleziono jeszcze substancji, która spełniałaby wszystkie wymagania.

Instalacje chłodnicze projektowane i konstruowane są zgodnie z przepisami, normami, wytycznymi i innymi wymaganiami technicznymi. Przemysł chłodniczy na całym świecie dąży do wymiany węglowodorów chlorowcopochodnych CFC i HCFC na nowe czynniki chłodnicze HFC (bezchlorowe). Naturalne czynniki chłodzące takie jak powietrze, woda, amoniak, dwutlenek węgla, węglowodory stanowią alternatywę dla substancji chlorowcopochodnych.

Według polskiej normy PN-90/M-04611 oraz ISO 817 stosowane są następujące oznaczenia: