OZNACZANIE STOPNIA ZAGĘSZCZENIA GRUNTU NIESPOISTEGO.
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest opanowanie umiejętności określania stanu gruntów niespoistych w podłożu naturalnym na podstawie stopnia zagęszczenia, obliczonego z wykorzystaniem zbadanych parametrów geotechnicznych.
Oznaczanie wskaźnika porowatości e wykonuje się dla próbek NNS wszystkich rodzajów gruntów.
Oznaczanie wskaźników porowatości emax i emin wykonuje się dla gruntów niespoistych, gdy zawartość części organicznych Iom 2% oraz zawierających nie więcej niż 5% frakcji o ziarnach 2-5 mm i nie zawierających ziaren większych niż 5mm.
Definicje:
Stopień zagęszczenia ID służy do określania stanów gruntów niespoistych:
gdzie:
emax- wskaźnik porowatości maksymalnej przy najluźniejszym ułożeniu ziaren,
emin- wskaźnik porowatości minimalnej otrzymany przy najściślejszym ułożeniu ziaren,
e -wskaźnik porowatości gruntu w stanie naturalnym
Wskaźniki porowatości oznacza się w specjalnym cylindrze z tłoczkiem.
Z gruntu przeznaczonego do badań należy pobrać próbkę o objętości co najmniej 600 cm3 i wysuszyć ją do stałej masy w temp. 105-110C.
Wskaźnik porowatości przy najluźniejszym ułożeniu ziaren oblicza się ze wzoru:
gdzie:
ρs- gęstość właściwa szkieletu gruntowego w g/cm3
ρd min- minimalna gęstość objętościowa szkieletu gruntowego w g/cm3
Wskaźnik porowatości minimalnej otrzymany przy najściślejszym ułożeniu ziaren oblicza się ze wzoru:
gdzie:
ρd max- maksymalna gęstość objętościowa szkieletu gruntowego w g/cm3
Wskaźnik porowatości naturalnej e wyznacza się na próbce o naturalnej strukturze pobranej w terenie cienko ściennym cylindrem o objętości 1 dm3, przy ściśle pionowym prowadzeniu. Po pobraniu próbki należy wyznaczyć wilgotność naturalną w i gęstość objętościową ρ gruntu, a następnie obliczyć gęstość objętościową szkieletu gruntowego ρd i wskaźnik porowatości naturalnej.
Zależności od wartości stopnia zagęszczenia rozróżnia się stany zagęszczenia: luźny , średnio zagęszczony , zagęszczony , bardzo zagęszczony.