UNIWERSYTET
TECHNOLOGICZNO - PRZYRODNICZY
im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Budownictwo
Studia dzienne, semestr III, grupa G
Mechanika gruntów
Prowadzący: mgr inż. Szymon Topoliński
Makroskopowe badanie gruntów
Przygotowanie:
Marcin Obijalski
Rafał Siemiątkowski
BYDGOSZCZ 2009
Cel ćwiczenia
Celem zajęć było określenie nazwy gruntów mineralnych oraz organicznych. za pomocą badań makroskopowych, które polegają na określaniu nazwy i wybranych cech fizycznych bez pomocy przyrządów.
Oznaczenie nazwy gruntu
Określenie rodzaju gruntu
Oznaczenie nazwy gruntu każdej z próbek, rozpoczęto od określenia jego rodzaju ze
względu na zawartość części organicznych. Ponieważ badanie opierało się na metodzie makroskopowej, a więc bez pomocy przyrządów, niemożliwe było określenie procentowej zawartości tych części (grunty mineralne mają poniżej 2% części organicznych, grunty organiczne powyżej). Aby rozstrzygnąć ten problem starano się wykluczyć, że badaną próbkę mogą stanowić: grunty próchniczne, namuły, torfy czy gytie.
Przyjęto, że wszystkie próbki należą do gruntów mineralnych.
Następnie przystąpiono kolejno w przypadku każdej z pięciu próbek, do uformowania na dłoni kulki o średnicy około 7-8mm. Jeżeli nie było to możliwe, grunt zaliczano do gruntów sypkich. Jeżeli dało się ją uformować, zanurzano kulkę w wodzie, w przypadku gdy rozpadała się zaliczano również do gruntów sypkich, jeżeli nie, do gruntów sypkich.
Trzy pierwsze próbki okazały się spoiste, następne dwie niespoiste.
Określenia spoistości gruntu
. W celu określenia spoistości gruntu wykonywano próbę wałeczkowania dla każdej z próbek. Próba polegała na uformowaniu kulki o średnicy 7-8 mm z gruntu pobranego ze środka słoiczka, aby uniknąć pomyłki, ponieważ grunt wysuszony może nie wykazywać cech charakterystycznych dla danego rodzaju. Następnie próbowano uformować z kulki wałeczek. Na podstawie obserwacji spękań wałeczka oraz wyglądu jego powierzchni rozpoznano stopień spoistości każdej z próbek, zgodnie z Tabelą 2.1.
Rodzaj gruntu |
Rodzaje i nazwy gruntu w zależności od zawartości frakcji piaskowej |
Rozpoznawanie stopnia spoistości gruntu |
||
|
Grunty piaszczyste |
Grunty pośrednie |
Grunty pylaste |
|
Mało spoisty |
Piasek gliniasty |
Pył piaszczysty |
Pył |
Kulka rozpłaszcza się lub rozsypuje (grunt nie daje się wałeczkowa, lub waleczek rozwarstwia się podłużnie |
Średnio spoisty |
Glina piaszczysta |
Glina |
Glina pylasta |
Od początku do końca wałeczkowania powierzchnia wałeczka bez połysku; wałeczek pęka poprzecznie |
Zwięzło spoisty |
Glina piaszczysta zwięzła |
Glina zwięzła |
Glina pylasta zwięzła |
Wałeczek początkowo bez połysku, przy końcu wałeczkowania z połyskiem; pęka poprzecznie |
Bardzo spoisty |
Ił piaszczysty |
Ił |
Ił pylasty |
Kula i wałeczek od początku z połyskiem, wałeczek pęka poprzecznie |
Rozpoznanie zawartości frakcji piaskowej |
Między palcami pozostaje dużo ziarn piasku |
Wyczuwa się pojedyncze ziarna |
Nie wyczuwa się ziarn piasku |
|
[ Tabela 2.1.Określenie rodzaju i nazwy gruntów spoistych ]
Próbka 1 (E1) - grunt średnio spoisty
Próbka 2 (E2) - grunt mało spoisty;
Próbka 3 (E3) - grunt nie spoisty;
Próbka 4 (E4) - grunt zwięzło spoisty;
Próbka 5 (E5) - grunt średnio spoisty;
Próbka 6 (E6) - grunt nie spoisty;
Rozpoznanie zawartości frakcji piaskowej dla gruntów spoistych
Kolejną czynnością prowadzącą do identyfikacji nazwy i rodzaju gruntu była próba rozcierania w wodzie, dzięki której oszacowano zawartość frakcji piaskowej w próbce.
Zadanie polegało na roztarciu grudki gruntu między palcami zanurzonymi w wodzie odnotowując czy i w jakiej ilości wyczuto ziarna piasku.
Na podstawie Tabeli 2.1. rozpoznano rodzaj gruntu w zależności od zawartości frakcji piaskowej.
Próbka 1 (E1) - grunt piaszczysty;
Próbka 2 (E2) - grunt piaszczysty;
Próbka 4 (E4) - grunt piaszczysty;
Próbka 5 (E5) - grunt pośredni;
Określenie zawartości odpowiednich frakcji w próbkach gruntów sypkich
Badaniu temu podlegały próbki: trzecia (E3) i szósta (E6), gdyż zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, zaliczono je do gruntów niespoistych.
Dla tej grupy gruntów, oznaczenie zawartości frakcji polega na wzrokowym oszacowaniu wielkości i ilości ziarn poszczególnych frakcji zgodnie z tabelą.
Rodzaj gruntu |
Zawartość frakcji w procentach |
||
|
>2mm |
>0,5mm |
>0,25mm |
Żwir |
>50 |
|
|
Pospółka |
50 ÷10 |
>50 |
|
Piasek gruby |
<10 |
>50 |
|
Piasek średni |
<10 |
<50 |
>50 |
Piasek drobny |
<10 |
<50 |
<50 |
Piasek pylasty |
<10 |
<10 |
<10 |
[ Tabela 2.2. Określenie rodzaju i nazwy gruntów niespoistych ]
Próbka 3 (E3) - piasek pylasty;
Próbka 6 (E6) -piasek średni;
Podanie rodzajów i nazw gruntów
Na postawie powyższych diagnoz, następujące próbki gruntów, to:
Próbka 1 (E1) - grunt średnio spoisty; glina piaszczysta;
Próbka 2 (E2) - grunt nie spoisty; torf;
Próbka 3 (E3) - grunt nie spoisty; piasek pylasty;
Próbka 4 (E4) - grunt zwięzło spoisty; glina piaszczysta zwięzła;
Próbka 5 (E5) - grunt średnio spoisty; glina;
Próbka 6 (E6) - grunt nie spoisty; glina;
Określenie barwy gruntu
Barwę gruntu należało określić na przełamie bryłki gruntu o wilgotności naturalnej, podając intensywność i odcień barwy. Zaobserwowano następujące barwy, dla poszczególnych próbek:
Próbka 1 (E1) - barwa szara;
Próbka 2 (E2) - barwa czarna;
Próbka 3 (E3) - barwa jasnobrązowa;
Próbka 4 (E4) - barwa brązowo szara;
Próbka 5 (E5) - barwa brązowa;
Próbka 6 (E6) - barwa żółta;
Określenie wilgotności gruntów
Wilgotność gruntu określono makroskopowo zgodnie z Tabelą 4.1.
Wilgotność gruntu |
Cechy gruntu |
Suchy |
grunt niespoisty stanowi suchy proszek, grudka gruntu suchego przy zgniataniu pęka, a po rozdrobnieniu daje suchy proszek; |
Mało wilgotny |
grudka przy zgniataniu odkształca się plastycznie, papier bądź ręka przyłożone do gruntu pozostają suche; |
Wilgotny |
grunt zostawia ślad wilgoci na papierze lub dłoni; |
Mokry |
przy ściskaniu grudki w dłoni odsącza się woda; |
Nawodniony |
woda odsącza się z gruntu grawitacyjnie; |
[ Tabela 4.1. Określanie makroskopowe wilgotności gruntu ]
Określenie stanu gruntów spoistych
W celu określenia stanu gruntu spoistego wykonuje się próbę wałeczkowania w podobny sposób jak przy określaniu spoistości gruntu, z tym, że po uformowaniu wałeczka zagniata się go i formuje następny, odnotowując liczbę wykonanych wałeczków z tej samej kulki, nie wliczając ostatniego popękanego wałeczka. Badanie powtarza się na trzech oddzielnych grudkach gruntu, przyjmując za miarodajną najwyższą liczbę wałeczków.
Badaniu podlegały trzy pierwsze próbki. Ponieważ w przypadku próbki pierwszej oraz trzeciej, wałeczek rozpadał się przy pierwszej próbie, odnotowano liczbę wałeczków dla każdej z tych próbek równą zero. Dla próbki drugiej, jeden wałeczek, pamiętając o jego rodzaju spoistości (grunt mało spoisty).
Stan gruntu spoistego |
Liczba wałeczkowań |
|||
Zwarty |
nie można uformować kulki; |
|||
Półzwarty |
można uformować kulkę, lecz wałeczek pęka podczas pierwszego wałeczkowania; |
|||
Rodzaj gruntu |
mało spoisty |
średnio spoisty |
zwięzło spoisty |
bardzo spoisty |
Twardoplastyczny |
1 |
<2 |
<3 |
<5 |
Plastyczny |
2 |
2-4 |
3-7 |
5-10 |
Miękkoplastyczny |
>2 |
>4 |
>7 |
>10 |
Płynny |
grunt zachowuje się jak ciecz |
[ Tabela 5.1. Stany gruntu spoistego]
Na podstawie uzyskanych informacji oraz korzystając z Tabeli 5.1. ustalono następujące stany gruntów spoistych:
Próbka 1 (E1) - grunt plastyczne;
Próbka 2 (E2) - grunt zwarty;
Próbka 4 (E4) - grunt plastyczny;
Próbka 5 (E5) - grunt plastyczny;
Oznaczenie zawartości węglanu wapnia
W celu oznaczenia zawartości węglanu wapnia w próbce, grudkę gruntu nakładano na szklaną podstawkę, następnie skraplano 20-procentowym roztworem kwasy solnego,. Zaobserwowane reakcje porównano z poniższą tabelą.
Reakcja gruntu |
Zawartość węglanów (CaCO3) |
grunt nie burzy się lub wykazuje tylko ślady reakcji |
<1% I klasa |
grunt burzy się słabo i krótko |
1-3% II klasa |
grunt burzy się intensywnie lecz krótko |
3-5% III klasa |
grunt burzy się intensywnie i długo |
>5% IV klasa |
[Tabela 6.1. Zawartość węglanu wapnia w gruncie]
Grudka gruntu z pierwszej próbki nie burzyła się, pozostałe próbki burzyły się intensywnie lecz krótko. Zawartość węglanów przedstawia się zatem następująco:
Próbka 1 (E1) - zawartość CaCO3 <1%, klasa I;
Próbka 2 (E2) - zawartość CaCO3 <1%, klasa I;
Próbka 3 (E3) - zawartość CaCO3 3-5%, klasa III;
Próbka 4 (E4) - zawartość CaCO3 <1%, klasa I;
Próbka 5 (E5) - zawartość CaCO3 >5%IV klasa
Próbka 6 (E6) - zawartość CaCO3 <1%, klasa I;
3