Podział synergizmów
1.wrodzony (bezwzględny) niezależnie od nas przy próbie wykonania ruchu zawsze otrzymamy jednakową odpowiedź (m prosty brzucha, pośladkowy wielki, zgięcie grzbietowe stopy)
2.nabyte (względne) wykazują osobnicze zróżnicowanie przy powtarzaniu ćwiczeń, mogą zanikać, bada się je na bazie EMG
3.ipsilateralne- dotyczą tej samej kończyny lub połowy ciała (stawy nieobjęte unieruchomieniem kończyny chorej)
4.kontralateralne - dotyczą przeciwległej strony ciała. W obrębie kończyn górnych następują „synergizmy agonistyczne” tzn. ze zginacze działają na zginacze.
W obrębie kończyn górnych - synergizmy agonistyczne
W obrębie kończyn dolnych- synergizmy antagonistyczne pobudzenie zginaczy na jednej kończynie powoduje pobudzenie prostowników na drugiej kończynie
Ćwiczenia synergistyczne wykonuje się z maxymalnym oporem!!(musi być opór)
ĆWICZENIA ODDECHOWE
1. ćw. oddechowe jako przerywnik w trakcie wykonywania innych ćwiczeń- w celu uspokojenia organizmu, dotlenienia, wypoczynku, wyrównania tętna
2. ćw. właściwe oddechowe (kinezyterapia oddechowa)]
-profilaktyka zaburzeń mechaniki oddychania
-likwidacja zaburzeń już istniejących
-zmniejszenie stopnia zalegania w drzewie oskrzelowym
Ćwiczenia oddechowe właściwe |
|
czynne |
bierne |
Statyczne i dynamiczne |
U chorych , niemowląt , porażenia, niedowłady |
3.leczenie złożeniowe - poprzez odpowiednie ułożenie można wpływać na rodzaj ćw. oddechowych (np. leżąc na prawym boku, większy opór ma prawe płuco i przepona po stronie prawej)
4. ćw. redresyjne przykurczonych m. oddechowych pomocniczych
-przywrócenie prawidłowego toru oddychania
-pogłębienie oddechu
-wpływ na kształtowanie klatki piersiowej, postawy ciała
Ćwiczenia bierno-czynne- bierny ruch kinezyterapeuty, pacjent czynnie napina mięśnie (siła mięśniowa 1), ważny jest kontakt słowny z pacjentem
Ćwiczenia czynno-bierne (prowadzone) pacjent wykonuje ruch, nie może wykonywać sam całego ruchu, zapoczątkowujemy ruch lub kończymy
POIZOMETRYCZNA RELAKSACJA MIĘŚNI (WG.MITCHELLA)- jako alternatywa dla ćwiczeń redresyjnych ( nie bolą, trzeba mieć kontakt
-uzyskiwanie zwiększenia zakresu ruchomości w stawie dotkniętym przykurczem w wyniku współdziałania terapeuty i pacjenta
-pogłębienie zakresu ruchu następuje w wyniku stałego oddziaływania siły zewnętrznej na mięsień w fazie rozluźnienia (relaksacji), po napięciu izometrycznym
WSKAZANIA:
-stany wzmożonego napięcia mięśni
-przykurcze mięśniowe
-odruchowe zmiany o charakterze odruchowej bolesności punktowej
-wyciszanie pkt spustowych
PRZECIWWSKAZANIA:
-ostry stan zapalny stawu, lub tkanek okołostawowych
-ciężki stan ogólny
-znaczne podwyższenie ciepłoty ciała
-znaczne odwapnienie kości
-zmiany morfologiczne w układzie kostnym
-chorzy nieprzytomni
ĆWICZENIA SYNERGISTYCZNE- wykorzystują fizjologiczne zjawisko współdziałania mięśni na bazie „promieniowania pobudzenia” do sąsiednich ośrodków na różnych poziomach OUN
ZASTOSOWANIE:
1.w sytuacjach kiedy nie jest możliwy bezpośredni dostęp do danej okolicy ciała np. unieruchomienie, zmiany troficzne, rany oparzeniowe
2.w sytuacjach kiedy jest przeciwwskazanie
3.w sytuacjach kiedy jest niemożliwy do wykonania (np. gips)
ĆWICZENIA ODKSZTUSZANIA I EFEKTYWNEGO KASZLU :P
-u chorych ze zwiększoną wydzieliną w drzewie oskrzelowym
-u chorych z utrudnionym wykrztuszeniem
-przygotowanie chorych do zabiegów torakochirurgicznych i jamy brzusznej
ĆWICZENIA RELAKSACYJNE
-polegają na świadomym i czynnym rozluźnianiu mięśni
WSKAZANIA:
-wzmożone napięcie mięśniowe
-stany napięcia psychofizycznego
-stany wymagające odnowy biologicznej
(gimnastyczne ćwiczenia rozluźniające, rozluźnienie ogólne, relaksacyjno-koncentrujące)
ĆWICZENIA CZYBNNOŚCI SAMOOBSŁUGI (urazy neurologiczne)
-higiena osobista
-czynność konsumpcji
-ubieranie/rozbieranie
-lokomocja
PIONIZACJA
Dostosowanie układu krążenia do zmian pozycji z leżącej do stojącej, następuje na drodze odruchu, głównie z receptorów łuku aorty i zatok szyjnych, prawego przedsionka serca i narządów wewnętrznych. Zdolność odruchowego wyrównania zaburzeń przez układ krwionośny wynikających ze zmiany pozycji ulega u chorych długo leżących zanikowi i powoduje różnorakie objawy jak omdlenia, zaburzenia świadomości,widzenia , osłabienie, złe samopoczucie.
Podczas pionizacji następuje bierne przemieszczenie krwi do jamy brzusznej kończyn dolnych, co powoduje zmniejszenie się wypełnienia zatok serca i spadek ciśnienia tętniczego. Obserwacja chorych pionizowanych po okresie bezruchu, pozwala stwierdzić, że jest to trening o znacznym obciążeniu wysiłkiem fizycznym. Celem pionizacji jest stopniowe pobudzenie zdolności przystosowawczych ustroju do nowej pozycji. Pionizacja przed nauka chodzenia jest po3ebna :P
RODZAJE PIONIZACJI
-bierna- na stole pionizacyjnym
Dawkowanie na stole pionizacyjnym dotyczy:
1.kąta nachylanie ciała - na poczatQ zaczyna się od niewielkich nachyleń 30-45o, 3-5 min, powoli dochodzi się do pionu
Pacjent jest pionizowany gdy wy3muje na stole godzinę pod kątem 80o
2.czasu przeprowadzanego treningu
3.dociążenia powierzchni stawowych
ZNACZENIE PIONIZACJI:
1.przygotowuje ustrój do przyjęcia pionu bez dodatkowych zabiegów z zewnątrz (kule, balkonik ;p)
2.utrzymuje obwodowy układ nerwowy w fizjologicznym napięciu proprioreceptorowym
3.jest dalsza formą treningu dla układu mięśniowego
4. ogólna wydolność rośnie
5.zapobieganie demineralizacji stawów , przez obciążenie kości
6.zapobiega powstawaniu przykurczów i zmian patologicznych
7.przez docisk wpływa na gojenie się złamań
8.umożliwia podjęcie nauki chodu
PIONIZACJA CZYNNA: (wykonywana przez pacjenta)
Etapy pionizacji:
1.przejscie z pozycji leżącej do półleżącej
2.siad płaski na łóżku
3.siad ze spuszczonymi nogami
4.stanie przy łóżku za pomocą drugiej osoby
5. samodzielne stanie
6.obejście łóżka
7.przemieszzczanie się po pokoju
Pionizacja czynna wymaga od pacjenta koordynacji odruchów postawy i podjęcia ćwiczeń wstępnych przed po, i w trakcie nauki chodzenia
Przy pionizacji zabezpieczamy kończyny dolne bandażujemy lub zakładamy uciskowe pończochy. Mierzymy ciśnienie i tętno przed, podczas i po zakończeniu pionizacji