Dlaczego...?

Dlaczego się złoszczę, jeśli ucieknie mi tramwaj i muszę kawałek przejść na piechotę?

Przecież wiem:

w niektórych krajach za garść ryżu ludzie biegają cały dzień między dyszlami rikszy.

Dlaczego skarżę się na chwilowe niedomagania i martwię się zmarszczkami, piegami ?

Przecież wiem:

tysiące ludzi cierpi na nieuleczalne choroby, tysiące ludzi są prześladowane za wyznanie

lub kolor skóry albo bez powodu, za nic.

Dlaczego mam ochotę kląć, jeśli muszę czasem postać w kolejce, poczekać, wyjść na deszcz.

A kiedy nie dostanę punktualnie jedzenia, to zapominam, że miliony głodnych

nigdy nie zasiadają do nakrytego stołu?

Jesteśmy śmieszni i zwariowani: zatruwamy sobie i innym życie głupstwami,

a powinniśmy być zadowoleni i wdzięczni, każdego dnia na nowo ze wszystkich dobrych rzeczy, na jakie nie zasłużyliśmy. Jesteśmy chorzy, mamy gorączkę.

Nowa gorączka to chorobliwe samolubstwo.

"Nie zapomnij o radości” Phil Bosmans

---