CZAS CYKLU

L	0	1	50	100	250	500
wariant1	5	5,033333	6,666667	8,333333	13,33333	21,66667
wariant2	2,5	2,533333	4,166667	5,833333	10,83333	19,16667
wariant3	5	5,027778	6,388889	7,777778	11,94444	18,88889
wariant4	5	5,033333	6,666667	8,333333	13,33333	21,66667

Czas cyklu rośnie wraz ze zwiększaniem się odległości zrywki. Jest to zależność liniowa. Dzieje się tak głównie dlatego, że wraz ze wzrostem odległości potrzebujemy więcej czasu na przejazdy (z ładunkiem i bez ładunku). Rozpatrując kolejne warianty zauważamy, że przy skróceniu czasów niezależnych (zaczepiania, odczepiania, mygłowania ładunku) czas cyklu również rośnie wraz ze wzrostem odległości zrywki lecz przyjmuje mniejsze wartości. Jeśli wzrośnie prędkość jazdy o 20%,gdy odległość jest stosunkowo niewielka (do około 200m.) czas cyklu jest nieznacznie mniejszy od czasu cyklu w wariancie I. Różnice te są bardziej widoczne dopiero przy wzroście odległości zrywki. Przy odległości około 400m. czas cyklu jest mniejszy również od wariantu II, gdzie zmniejszone zostały czasy niezależne Na tej podstawie możemy wywnioskować, że czas cyklu zależy zarówno od czasów niezależnych jak i od prędkości jazdy. Przy mniejszych odległościach zrywki aby zmniejszyć czas cyklu powinniśmy skrócić czasy niezależne, zaś przy większych odległościach lepsze wyniki uzyskamy przez zwiększenie prędkości jazdy (uwidacznia się tu dodatni aspekt przygotowania szlaków zrywkowych podczas prowadzenia prac pozyskaniowych). Wariant IV, gdzie zwiększamy średnią miąższość jednorazowego ładunku, przyjmuje takie same wartości jak wariant I.

WYDAJNOŚĆ ZRYWKI

L	0	1	50	100	250	500
wariant1	45,9	45,59603	34,425	27,54	17,2125	10,59231
wariant2	91,8	90,59211	55,08	39,34286	21,18462	11,97391
wariant3	45,9	45,64641	35,92174	29,50714	19,21395	12,15
wariant4	57,375	56,99503	43,03125	34,425	21,51563	13,24038

W tym przypadku, wraz ze wzrostem odległości zrywki, maleje jej wydajność , po zmniejszeniu sumy czasów niezależnych. Wydajność zrywki istotnie rośnie na krótkich odcinkach. Przy dużych odległościach również rośnie, ale w mniejszym stopniu (ten niewielki wzrost zaczyna się mniej więcej przy odległości zrywki równej około 250m). Gdy wzrośnie prędkość jazdy zarówno na krótkich, jak i na dłuższych odległościach zrywki zauważamy niewielki wzrost wydajności zrywki, w porównaniu z wariantem I. Gdy zwiększamy średnią miąższość jednorazowego ładunku, wydajność zrywki na odległość do 250m, jest większa niż w wariantach I i III, w którym zwiększyliśmy prędkość jazdy, a po przekroczeniu tej odległości przewyższa w minimalnym stopniu wydajność wariantu II, gdzie zostały o połowę skrócona czasy niezależne. Wynika stąd to, że przy zrywce na krótkie odległości, jeżeli chcemy zwiększyć jej wydajność, musimy poprawić organizację pracy, a przez to zmniejszyć czasy niezależne. Przy zrywce na większe odległości zwiększymy wydajność gdy będziemy stosowali sprawne, odpowiednio skonstruowane maszyny zrywkowe, które pozwolą nam na zwiększenie średniej miąższości jednorazowego ładunku.

CZASOCHŁONNOŚĆ

L	0	1	50	100	250	500
wariant1	1,30719	1,315904	1,742919	2,178649	3,485839	5,664488
wariant2	0,653595	0,662309	1,089325	1,525054	2,832244	5,010893
wariant3	1,30719	1,314452	1,670298	2,033406	3,122731	4,938272
wariant4	1,045752	1,052723	1,394336	1,742919	2,788671	4,53159

Czasochłonność zrywki ma również charakter liniowy. Wraz ze wzrostem odległości zrywki wzrasta jej czasochłonność. Gdy zmniejszymy o połowę wartość czasów niezależnych, to czasochłonność będzie mniejsza w porównaniu z wariantem I. Zwiększając prędkość jazdy na krótkich odległościach zrywki (0-150m.) czasochłonność jest prawie taka sama jak w I wariancie. Ma większą wartość niż przy skróceniu czasów niezależnych, jednak tylko do momentu, gdy zrywka była prowadzona na odległości mniejsze niż około 450m. Po przekroczeniu tej odległości nastąpiło zrównanie czasochłonności wariantu II III, a następnie nieznaczny spadek czasochłonności, ze względu na zwiększenie prędkości jazdy. Gdy wartość średniej miąższości jednorazowego ładunku wzrośnie o 25% czasochłonność będzie niższa niż w wariancie I i III. Porównując wariant II i IV widzimy, że przy krótkich odległościach czasochłonność zrywki jest większa w wariancie IV. Przy odległości około 220-230m. czasochłonność dla obu tych wariantów jest taka sama, a po przekroczeniu tej odległości zmniejsza się na korzyść wariantu IV. Jeżeli zależy nam na zmniejszeniu czasochłonności zrywki musimy przy krótkich odległościach zmniejszyć wartość czasów niezależnych, a przy większych odległościach zwiększyć wartość średniej miąższości jednorazowego ładunku.

JEDNOSTKOWE KOSZTY ZRYWKI

L	0	1	50	100	250	500
wariant1	1,960784	1,973856	2,614379	3,267974	5,228758	8,496732
wariant2	0,980392	0,993464	1,633987	2,287582	4,248366	7,51634
wariant3	1,960784	1,971678	2,505447	3,050109	4,684096	7,407407
wariant4	1,568627	1,579085	2,091503	2,614379	4,183007	6,797386

Jednostkowe koszty zrywki wzrastają wraz ze wzrostem odległości zrywki. Pomniejszając wartość czasów niezależnych pomniejszamy również wartość jednostkowych kosztów zrywki. Gdy zwiększymy prędkość jazdy, przy odległości zrywki do około 50m., wartość jednostkowych kosztów jest taka sama jak w wariancie I. Tak więc jeśli prowadzimy zrywkę na małe odległości nie zmniejszymy jednostkowych kosztów zwiększając prędkość jazdy, ale zmniejszymy je w ten sposób i to dość znacznie przy zrywce na duże odległości. Przy zwiększeniu średniej miąższości jednorazowego ładunku, czyli w wariancie IV na małych odległościach koszty jednostkowe będą przewyższały tylko wariant II (od wariantu III i IV będą mniejsze), a przy większych odległościach zrywki wariant ten będzie najbardziej korzystny. Tak więc jeżeli chcemy aby wyszły nam jak najniższe koszty jednostkowe zrywki, przy krótkich odległościach musimy zmniejszyć koszty niezależne, a przy dużych odległościach zwiększyć średnią miąższość jednorazowego ładunku.

---