PLĄSY

„SPÓJRZ JAK PADA DESZCZ”

Śpiewamy zwrotkę i kolejno podajemy komendy (po każdej komendzie zwrotka)

Spójrz jak pada deszcz

na liście pada deszcz

na liście pada deszcz

i na nasze serca też

- rączki w przód

- piąstki złóż

- łokcie do się

- kolana do się

- pięty od się

- zegnij się

- za uszy się chwyć

- jęzory na wierzch

Po wykonaniu każdej komendy na końcu kołyszemy się na boki mówiąc "a uga czaka uga czaka uga czaka"

Zabawę można wykonywać cały czas idąc gęsiego po kole.

„Alea Goł Goł”

To taki mały pląsik, na przełamanie lodów. Tekst jest bardzo prosty:

Alea goł, goł, goł

alea lea goł, goł

alea lea goł, goł

alea lea goł

Gra jest jeszcze prostsza:

Stajemy parami na obwodzie koła pary odwracają się twarzami w swoją stronę (najlepiej naprzemiennie chłopak - dziewczyna)

* 1 - śpiewamy - alea, goł, goł, goł - 3 razy uderzamy w dłonie naszego partnera

* 2 - alea, lea goł, goł - 2 razy uderzamy w dłonie osoby stojącej za nami, która się obraca w naszą stronę

* 3 - alea lea goł, goł - 2 razy uderzamy w dłonie naszego partnera

• 4 - alea lea, goł - 1 raz uderzamy w dłonie osoby stojącej za nami a następnie chwytamy jej ręce i przesuwamy się na jej miejsce (zmieniamy partnera, o tyle miejsc ile skazuje wcześniej wyznaczona osoba)

„Micitanga”

Taka mała Micitanga mi się spodobała,

Takie duże pióro miała, ona taka mała.

Taka mała, takie pióro, takie pióro, taka mała.

Taka mała, takie pióro, takie pióro, taka mała.

„Niedzwiadek”

Lewa łapka, prawa łapka

ja jestem niedźwiadek

lewa nóżka, prawa nóżka,

a to jest mój zadek.

Lubię miodek, kocham miodek

i kradnę go pszczółkom

lewa łapka, prawa łapka,

a czasami rurka.

„Bilet”

Mam dwa bilety x2

Ide do kina x2

W Drodze do kina x2

Cos mnie wygina x2

To nowy tanien x2

Malego pingwina x2

„Deszcze niespokojne”

Deszcze nie spokojne (pokazujemy rękami spadający deszcz)

potargały sad, ( targamy włosy sąsiedniej osoby)

a my na tej wojnie (marsz w miejscu)

ładnych parę lat. (odliczanie palcami)

Do domu wrócimy (marsz w miejscu)

w piecu napalimy, (ruch jakby wrzucanie łopatą węgla do pieca)

nakarmimy psa. (głaszczemy sąsiednią osobę po głowie)

Przed nocą zdążymy, (marsz w miejscu)

tylko zwyciężymy, (naprężamy mięśnie ramienia)

bo to ważna gra. (wykonujemy ruch jak przy rozdawaniu kart do gry)

„Żabki tańczą”

Kumkum powiedziała zielona żabka, (zginamy łapki)

kum kum powiedziała żabka

kum kum poiwedziała zielona żabka

powiedziała żabka kum kum kum.

A ja wiem, że żabki tańczą sialalalala, (skczemy i ruszamy rękami)

sialalalala, sialalalala i śpiewają kum kum kum.

Mu mu powiedziałą łaciatka krówka....

Hau hau powiedział kudłaty piesek... itd.

„10 Murzynków”

10 murzynków (pokazujemy palcami ilu)

W spodenkach na szelkach (Pokazujemy rękami szelki)

Taką piosenkę (pokazujemy kciuk wyciągnięty do góry)

Zaśpiewa wam

O Helena o buzi buzi buzi

Salo mi, salo ma. (machamy rękami w prawo i w lewo)

9 murzynków....

„Ojciec Abraham”

Ojciec Abraham miał siedmiu synów, siedmiu synów miał ojciec Abraham, a oni siedli i nic nie jedli tylko śpiewali sobie tak, prawa rękaOjciec Abraham... lewa ręka, prawa ręka, prawa noga, lewa noga, głowa, biodra... Śpiewamy piosenkę machając tą częścią ciała która wypowiedziana w piosence.

„Mój kask...”

Mój kask on ma trzy rogi

Trzy rogi ma mój kask

Bo gdyby nie trzy rogi

To nie był by mój kask

Śpiewając piosenkę pokazujemy kask na głowie, palcami trzy, i rogi. Kolejny raz nie śpiewamy słowa kask i tylko pokazujemy. Za następnym razem nie śpiewamy też słowa trzy i pokazujemy palcemi. W ostatniej zwrotce nie śpiewamy rogów śpiewamy tylko słowa :Mój...on ma, ma mójbo gdyby nie, to nie był byA resztę pokazujemy rękami.

„Dzikie konie”

Dwie osoby klękają na podłodze (klęk prosty, podparty) bardzo blisko siebie z głowami zwróconymi w przeciwnych kierunkach. Jedna osoba wchodzi na ich plecy - jedna noga na wysokości krzyża pierwszej osoby, druga noga - na drugiej. Po bokach stają dwie osoby asekurujące i chwytają ją mocno za przeguby rąk. Na znak osoby klęczące zaczynają wyginać się i kręcić (nie ruszając się z miejsca), z osoba stojąca na nich próbuje utrzymać równowagę, balansując na ich plecach.

„Kogo brakuje?”

Grupa siedzi rozproszona po całym pokoju. Osoba A wychodzi. W tym czasie uczestnicy zmieniają swoje miejsca i jedna osoba (B) chowa się. Osoba A wraca i w ciągu 30 sekund musi zgadnąć, kogo nie ma. Jeśli zgadnie - dostaje nagrodę, jeśli nie - dostaje ją B.

„Kółko i krzyżyk”

Uczestnicy ustawiają w pokoju trzy rzędy po trzy krzesła w odległości ok. pół metra każde. Dzielą się na grupę "kółek" i grupę "krzyżyków" i ustawiają się w dwóch rzędach naprzeciwko siebie. Kiedy prowadzący woła: kółko - jedna z osób z tej grupy biegnie i zajmuje któreś krzesło, trzymając ręce złożone nad głową tak, by tworzyły koło. Biegnący musi usiąść na krześle, zanim prowadzący powoli odliczy do pięciu. Kiedy prowadzący woła: krzyżyk - osoba z grupy "krzyżyków" biegnie i siada na krześle z rękami skrzyżowanymi na piersi. Prowadzący kolejno wywołuje "kółka" i "krzyżyki", dopóki któryś z zespołów nie wygra. Zabawę można powtórzyć kilka razy, zaczynając od przegranego zespołu.

„Kłębowisko”

Uczestnicy leżą płasko na brzuchu z zamkniętymi oczami. Wszyscy jednocześnie na dany znak czołgają się do środka, gdzie się spotykają. Czołgają się dalej po sobie, aż utworzą skłębioną piramidę. Wtedy wszyscy otwierają oczy.

„Ludzie do ludzi”

Wszyscy dobierają się w pary. Osoba, która nie ma pary, kontroluje wykonanie i kieruje pracą zabawy mówiąc np.: nos do nosa lub plecy do pleców, czy ręka do nogi itp. Kiedy mówi: ludzie do ludzi, każdy zmienia partnera (łącznie z osobą wydającą polecenia). Osoba, która zostanie bez pary, prowadzi zabawę dalej.

„Morderca”

Uczestnicy stają w kręgu, jedna osoba wchodzi do środka. Wszyscy zamykają oczy, a osoba prowadząca chodzi po obwodzie koła i dotknięciem wyznacza "mordercę", po czym wraca na swoje miejsce i prosi o otwarcie oczu. "Morderca" zabija swoje ofiary mrugnięciem oka. Osoba która zauważy takie mrugnięcie w swoim kierunku, liczy po cichu do pięciu i przykuca - "nie żyje". Osoba w środku ma zgadnąć, kto jest "mordercą", zanim wszyscy zostaną wyeliminowani. Jeśli jej się to uda, "morderca" wchodzi na jej miejsce do środka koła i zabawa toczy się od nowa.

„Ogłoszenia”

Osoba prowadząca proponuje, by każdy uczestnik napisał ogłoszenie, w którym zareklamuje się jako przyjaciel (maksimum 25 słów). Ogłoszenie winno być napisane w taki sposób, by było jasne, dlaczego właśnie tą, a nie inną osobę ktoś chciałby mieć za przyjaciela. Po włożeniu ogłoszeń do torby każdy po kolei wyciąga jedno, czyta je głośno i stara się zgadnąć, kto je napisał. Potem objaśnia, co mu pomogło odgadnąć autora.

WARIANTY:

* można zareklamować siebie jako rodzica, nauczyciela, ucznia, brata czy siostrę, ukochanego itp.

* można napisać duże ogłoszenie w formie plakatu, a także ogłoszenia dla innych osób,

* można narysować ilustrację, albo komiks do swojego ogłoszenia.

„Podaj swój ruch”

Uczestnicy siadają w kręgu. Pierwsza osoba wstaje i wykonuje jakiś prosty ruch, np. kręci palcem. Kolejny uczestnik gry powtarza po niej ten ruch i dodaje następny, np. tupanie nogą. Każda osoba dodaje następny element. Gra obywa się bez słów, jeśli ktoś opuści jakiś ruch lub coś powie - wypada z gry.

„Ratatatum”

Cel gry: uczenie się imion, zabawa, koncentracja uwagi

Przebieg: Uczestnicy siadają w kręgu, jedna osoba jest w środku.

Uczestnicy przedstawiają się swoimi imionami i starają się zapamiętać, jakie imię ma ich sąsiad z prawej i lewej strony.

Osoba siedząca w środku wskazuje na dowolną osobę z kręgu mówiąc albo: w prawo ratatatum, albo: w lewo ratatatum. Osoba wskazana musi powiedzieć imię sąsiada ze wskazanej strony, zanim przebrzmią słowa ratatatum. Jeśli jej się to nie uda, wchodzi do środka; jeśli zdąży, zabawę kontynuuje pierwsza osoba. Zabawa powinna przebiegać w dużym tempie

„Stonoga”

1. Uczestnicy ustawiają się w kręgu w formie kolejki z prawym ramieniem zwróconym do środka.

2. Zacieśniają krąg tak, żeby stykać się z osobą stojącą przed i za sobą.

3. Łapią w talii osobę stojącą przed sobą.

4. Zginają kolana do momentu, w którym czują, że opierają się na kolanach osoby za sobą. Wszyscy robią to jednocześnie.

5. Jeśli się to uda (rzadko za pierwszym razem) - to cała grupa podtrzymuje się nawzajem i każda osoba siedzi na kolanach tego, kto jest za nią.

UWAGA: To może udać się tylko wtedy, gdy w trakcie wykonywania ćwiczenia kształt kręgu się nie zmienia. Łatwiej wykonać ćwiczenie, kiedy grupa jest minimalnie wychylona do środka. Najlepiej udaje się to z grupą ponad 25-osobową.

WARIANTY:

Po ustawieniu i ustabilizowaniu kręgu można:

1. Lekko pochylić się do środka i podnieść lewą nogę.

2. Równocześnie podnieść ręce.

3. Próbować razem kroczyć (bardzo trudne).

„Zabawa Grzesia”

Cel gry: uczenie się imion, zabawa, koncentracja uwagi

Przebieg:

Dwie osoby trzymają prześcieradło, reszta dzieli się na dwie różne grupy, które stoją po dwóch stronach pionowo trzymanego koca.

Gdy prześcieradło zostaje podniesione do góry, każdy ma szybko wypowiedzieć imię osoby stojącej naprzeciwko. Zasłona opada, uczestnicy zamieniają się miejscami i zabawa zaczyna się od początku.

„Zaczarowany staw”

Osoba z zasłoniętymi oczyma stoi w środku. Wszyscy pozostali poruszają się dookoła niej do momentu, kiedy osoba w środku powie: zaczarowany staw. Wtedy ona sama zaczyna się poruszać wśród nieruchomych postaci i dotyka twarzy pierwszej napotkanej osoby, zgadując, kto to jest. Jeśli odgadnie, zdejmuje opaskę z oczu. Jeśli nie, próbuje od nowa.

„Kot i dzieci myszy”

Uczestnicy ustawiają się w pary jeden naprzeciw drugiego i rozciągają się dookoła pokoju. Dwie osoby - kot i mysz - gonią się pomiędzy pozostałymi parami. Mysz może uciec kotu poprzez wskoczenie na plecy jakiemuś członkowi grupy. Osoba ta staje się wtedy myszą w swojej parze. Jeżeli kot złapie mysz, zamieniają się rolami. W dużej grupie jednocześnie może gonić się więcej niż jedna para kota i myszy.

„Złap moje imię”

Cel gry: Podniesienie nastroju

Przebieg:

Wszyscy przedstawiają się swoimi imionami. Jedna z osób dostaje piłkę i rzuca ją do kogoś. Osoba która łapie, musi wypowiedzieć imię osoby która piłkę rzuciła. Następnie rzuca do następnej. Zabawa trwa aż wszyscy nauczą się imion wszystkich.

"Zapraszam na miejsce po prawej stronie"

Zabawa integrująca grupę, dobra na poznawanie imion, ćwiczy także wiadomości o zwierzętach (odgłosycharakterystyczne ruchy)wyzwala wyobraźnię. Uczestnicy siadają w kręgu, w którym jest jedno wolne miejsce, osoba koło której nie ma sąsiada zaczyna zabawę mówiąc: "Zapraszam na miejsce po mojej prawej stronie .... (imię), w postaci ... (nazwa zwierzątka) Kolejne miejsce się zwalnia, zabawa trwa dalej.

1

4

---