Fluktuacje gospodarcze
Klasyczny cykl koniunkturalny
Cykl koniunkturalny, okres w rozwoju gospodarki, jaki upływa pomiędzy kolejnymi zmianami (np. załamaniami) gospodarczymi, przejawiającymi się zmianami (np. spadkiem) wielkości PKB, zatrudnienia, inwestycji, cen.
W klasycznym cyklu koniunkturalnym wyróżnia się 4 fazy:
kryzys,
depresja,
ożywienie,
rozkwit
Czas (t)
Cykl koniunkturalny, to okres, w którym podstawowe wielkości ekonomiczne wykazują wahania wobec trendu.
Wyjaśnienia wahań cyklicznych
teoria plam na słońcu,
teoria innowacji,
teoria cyklu politycznego,
teorie keynesowskie - przyczyny endogeniczne
teorie keynesowskie wyjaśniają cykliczny rozwój uwarunkowaniami wewnętrznymi, tkwiącymi w systemie gospodarczym. Kluczową rolę odgrywają zmiany rozmiarów inwestycji i wahania stopy zysku.
dynamiczna współzależność popytu konsumpcyjnego i inwestycyjnego (model mnożnika-akceleratora).
teoria realnego cyklu koniunkturalnego
Kryzys 1929-1933 (Wielki Kryzys)
Wcześniejsze kryzysy
1825 - Anglia,
1836 - Anglia i USA,
1847 - pierwszy światowy,
1857
1866
1873
1882
1890
1900
1907
1913
1920
1929
1937
W latach 1926-1928 produkcja w Polsce wzrosła o 30%, ale nie osiągnęła poziomu sprzed I wojny światowej. Szacuje się nawet, że w Polsce (na obszarze po I wojnie światowej) poziom produkcji był niższy o 18 punktów procentowych.
Spadek produkcji przemysłowej (1932 w por. z 1928):
Świat (bez ZSRR) - 33%;
USA - 49%;
Kanada - 45%;
Europa - 27%;
Niemcy - 47%;
Polska - 41%.
Zmiany cen i wielkości produkcji w USA (najwyższe wychylenia - minima w %)
1929-1933
ceny produkcja
Środki produkcji dla rolnictwa 8 80
Środki transportu 18 80
Stal 20 82
Tekstylia 46 30
Żywność 50 12
Artykuły rolne 64 3
ceny w Polsce (1928=100)
Artykuły przemysł. Ceny ziemiopłodów
1929 101 76
1933 73 40
1934 70 34
1935 66 33
Bezrobocie w przemyśle (dno kryzysu);
USA - 35%,
Polska - 43%;
Czechosłowacja - 24%,
Włochy - 22% ogółu zatrudnionych.
Cechy cyklu koniunkturalnego po II wojnie światowej Lata 50. i 60.):
skrócenie cyklu (wypada faza depresji),
krótszy czas trwania cyklu,
kryzys (recesja) przejawia się coraz częściej w spadkach tempa wzrostu produkcji niż w obniżeniu jej rozmiarów,
spłaszczenie amplitudy wahań,
raczej regionalny niż światowy zasięg kryzysów (dezintegracja cyklu światowego).
Przyczyny:
wysokie inwestycje, stymulowane powojenną odbudową,
dekolonizacja,
postęp techniczny,
interwencjonizm państwowy.
Stagflacja,
Recesja z lat 1980-1982, 1991-1992,
Recesja 2001-2003
Synchronizacja cykli
1
PKB
przyczyny egzogeniczne